Η Ελλάδα πια δε μας πληγώνει

Της Κατερίνας Γκαράνη

Μία χώρα πέτρα πάνω στην πέτρα, με ελάχιστα καλλιεργήσιμα εδάφη, κλεισμένη από άγριες θάλασσες, με πολύ ανηφόρα και πολύ στροφή. Για να κάνεις χωράφι σε αυτή την γη έπρεπε να πρώτα να την φέρεις κομμάτι-κομμάτι σε ευθεία. Καλλιεργήσιμα σκαλοπάτια όλη η χώρα.
Αυτή είναι η Ελλάδα. Μια πολύ δύσκολη χώρα για να ζήσεις με αυτάρκεια. Πολύ σκληρή για επιβίωση. Για να σου δώσει ένα πιάτο φαγητό έπρεπε να φτύσεις αίμα. Αυτή η χώρα ανήκε σε κατοίκους που έχυναν πολύ ιδρώτα για να την τιθασεύσουν, να την μπολιάσουν με το αίμα τους για να δώσει καρπούς.
Η Ελλάδα ποτέ δεν ήταν ξεγνοιασιά, γλέντι, ήλιος και χαλάρωση. Αυτά ήταν τα μικρά διαλείμματα στις 365 ημέρες πολέμου μαζί της. Στην Ελλάδα για να πας σχολείο ήταν σαν να έκανες ταξίδι στο φεγγάρι. Και κοίτα να δεις πως κατάφερε να βγάλει από αυτούς τους φεγγαροπερπατητές με το αλφαβητάρι στη μασχάλη τόσους επιστήμονες που καμιά άλλη χώρα της δύσης δεν έχει βγάλει βάση πληθυσμού και βάση υποδομών τουλάχιστον μέχρι την δεκαετία του '60.
Εκείνοι οι Έλληνες κατάφεραν να ξεπεράσουν δύο παγκόσμιους πολέμους, έναν βαλκανικό, μία μικρασιατική καταστροφή και χωρίς ίχνος βοήθειας από πουθενά να ξαναχτίσουν την χώρα. Και είναι σίγουρο ότι αν από το 1945 και μετά την άφηναν στην ησυχία της οι Δυτικοί, οι Έλληνες θα ήταν Έλληνες και όχι Ελληνόφωνοι.
Από τότε που ήρθε το πρώτο πακέτο Μάρσαλ και συνεχίστηκαν τα δάνεια του '50, του '60, του '70 για τους λίγους εκλεκτούς ευρωτσολιάδες εκείνων των εποχών, μετά οι επιδοτήσεις του '80, του '90, του '00 για τα εκατομμύρια ευρωτσολιάδες τούτων των εποχών, με αποκορύφωμα τα τρία μνημονιακά πακέτα “διάσωσης” των τελευταίων 5 χρόνων τα οποία δεν τα είδαν ποτέ οι δανειζόμενοι, είναι θαύμα που ακόμη συνεννοούμαστε στην ελληνική. Είναι πραγματικό θαύμα που ακόμα αντέχουμε να ζούμε σε αυτή την σκληρή γη. Ή μάλλον που μάς αντέχει τούτη η γη.
Τους τελευταίους χειμώνες και καλοκαίρια που δεν υπάρχει η άνεση του χρήματος να φουλάρεις με πετρέλαιο τον λέβητα ή να ανοίγεις το κλιματιστικό όλο το 24ωρο, παίρνουμε μια γεύση του τι σημαίνει Ελλάδα. Σε παγώνει και σε λιώνει άνευ οίκτου.
Τώρα που κοιτάς την τιμή της ντομάτας ή του γάλακτος και αποφασίζεις να την περάσεις με εισαγόμενο μεταλλαγμένο ρύζι, παίρνεις μια γεύση τι σημαίνει καλοκαίρι στο χωράφι και στο άρμεγμα. Τι σημαίνει να θερίζεις στάρι στους 40 βαθμούς Κελσίου στον κάμπο της Θεσσαλίας. Τι σημαίνει να σηκώνεις δίχτυα καταχείμωνο στο Αιγαίο ή να μαζεύεις πορτοκάλια με τον πάγο να σχίζει τις παλάμες σου. Τα μισούσαμε όλα αυτά. Γδέρναμε την πέτσα του κορμιού μας να φύγει από πάνω η καταγωγή μας που μύριζε ιδρώτα, τυρί, ψάρι, κοπριά και χώμα. Σνομπάραμε την ίδια μας την χώρα και θέλουμε να λεγόμαστε Έλληνες!
Ακούσαμε κάπου τον Χατζιδάκι να ομιλεί περί εξαιρέσεων και νομίσαμε ότι οι εξαιρέσεις είμαστε τα 10 εκατομμύρια Ελληνόφωνων που κάνουμε περατζάδα στα σοκάκια αυτής της χώρας.
Δείξτε μου λοιπόν, μια εξαίρεση μετά τον Χατζιδάκι, τον Ελύτη, τον Παναγούλη, τον Καστοριάδη, τον Λαμπράκη, τον Παπανικολάου, τον Τσαρούχη, τον Καζαντζάκη, τον Μόραλη για να μην αναφερθούμε στους μπαρουτοκαπνισμένους.
Μία εξαίρεση από την δεκαετία του '80 και μετά. Ένα όνομα που να φέρει τον κόσμο ανάποδα με την τέχνη, την επιστήμη, την στάση ζωής, το μυαλό του, την αντρειοσύνη του, την ανθρωπιά του. Μία μωρέ, όχι δύο.
Ας αφήσουμε τις παρόλες και τα “ξέρεις ποιος είμαι εγώ”. Το ποιος είσαι το δείχνουν οι εκλογικές αναμετρήσεις: Ένας επιδοτούμενος τουρίστας είσαι.
Η Ελλάδα κινούνταν κάποτε με εξαιρέσεις διότι αυτές οι εξαιρέσεις όχι μόνο δεν σνόμπαραν αυτούς που δάμαζαν για εργασία και παραγωγή την χώρα, αλλά από αυτούς έπαιρναν την ώθηση να μεγαλουργήσουν ως Έλληνες. Για να μπορεί και ο ανώνυμος εργάτης, αγρότης, ψαράς, οικοδόμος, γιατρός, δάσκαλος κ.ο.κ, να περπατά με το παράστημα ψηλά ως Έλλην ότι η εξαίρεση ήταν της ίδιας καταγωγής.
Ο κανόνας των εξαιρέσεων ήταν ο ίδιος ο Έλληνας, που κατάφερνε να κρατάει το χαλινάρι της ατίθασης γης Ελλάδας τη μια δυνατά και την άλλη χαλαρά, τη μια με γλυκόλογα και την άλλη “κατεβάζοντας καντήλια”. Γι' αυτό τώρα δεν αντέχουμε να μην προσκυνάμε σε ξένους ηγεμόνες τόσο απροκάλυπτα. Φοβόμαστε την ίδια μας τη γη γιατί δεν την γνωρίζουμε πια. Την αφήσαμε μόνη της συνειδητά και τρομάζουμε στην ιδέα να σκάψουμε πάλι τα σκαλοπάτια της ένα-ένα για να την ξανακερδίσουμε. Θέλει λεβέντες τούτη η χώρα και όχι κινούμενους λαπάδες.
Η σχέση του Έλληνα με την χώρα του ήταν άκρως ερωτική και ποτέ δεν ήταν δεδομένο ότι θα σου ανταποδώσει στα ίσα όσα της δίνεις. Όπως ο έρωτας, εξ ου και ο νόστος. Εξ ου και το όπου κι αν ταξίδευες η Ελλάδα σε πλήγωνε. Τώρα την εγκαταλείπεις εύκολα διότι δεν την πονάς και δε σε πονάει κι αυτή πια.
Γι' αυτό μην περιμένουμε κανέναν να σταθεί μπροστά για να μάς οδηγήσει σε άλλο μονοπάτι από αυτό που πήραμε. Δεν είμαστε πλέον κομμάτι αυτής της χώρας, μάς έφτυσε η ίδια κυριολεκτικά στα μούτρα αφού την αντιμετωπίσαμε ως δεδομένη σύζυγο με προίκα και όχι ως έρωτα.
Δεν είμαστε πλέον η έμπνευση καμιάς εξαίρεσης. Είμαστε ακριβώς αυτό που σιχαινόταν οι εξαιρέσεις, τις οποίες τώρα στα δύσκολα θυμόμαστε και αναμασάμε τα επιτεύγματά τους λες και είναι δικά μας.
Ανόητοι και κομπλεξικοί είμαστε, που πετάξαμε την ταυτότητα της καταγωγής μας για μια ευκαιριακή μπουρδελότσαρκα, θρυμματίζοντας για πάντα την καρδιά του έρωτα Ελλάδα

πηγή : Στον Τοιχο

Ευρωπαϊσμός ίσον Σκοταδισμός.

του Σταύρου Κατσούλη
 

Ας σκεφτούμε λίγο αυτήν την άκακη λεξούλα, γνωστή σε όλους μας πλέον, "Λαϊκισμός". Το λεξικό, μας δίνει την ερμηνεία της:

λαϊκισμός ο [laikizmós] : ιδεολογία ή στάση που εκφράζεται κυρίως στην πολιτική και στην τέχνη και που χαρακτηρίζεται από υπερβολική και μη αυθεντική λαϊκότητα: H πολιτική της κυβέρνησης / της αντιπολίτευσης κυριαρχείται από φτηνό λαϊκισμό. Ο ~ στην τέχνη πήρε τη μορφή της στείρας και συντηρητικής προσκόλλησης στη μεσαιωνική παράδοση. [λόγ. λαϊκ(ός) -ισμός μτφρδ. αγγλ. populism]
(© 2006 - 2008 Centre for the Greek Language)

Μη-αυθεντική και υπερβολική λαϊκότητα λοιπόν, αποτελεί ο λαϊκισμός. Έχουμε όμως προσέξει καθόλου πότε και ακριβώς χρησιμοποιείται κατά κόρον σήμερα; Για παράδειγμα, προσέξατε πόσο "λαϊκιστής" είναι κάποιος, όταν χαροπαλεύει στην κυριολεξία στην αγορά εργασίας μην έχοντας στον ήλιο μοίρα, όταν κάποιοι άλλοι την ίδια στιγμή χαίρουν άκρας οικονομικής άνεσης και κάνει ένα δικαιολογημένο σχόλιο για την κατάσταση; Ή, ακούσατε τους πολιτικούς μας να χαρακτηρίζουν κάποιον ως "λαϊκιστή", όταν κάποιος εκφράσει την αντιπάθειά του στο αντικειμενικά πλέον τελείως αντιδημοκρατικό καθεστώς που υπάρχει σήμερα στην Ε.Ε.;

Άραγε, είναι υπερβολικό, κάποιος να εκφράζει αγανάκτηση για την κατάσταση εξαθλίωσης στην οποία βρίσκεται; Είναι υπερβολικό και ειδικότερα, μη αυθεντικά και υπερβολικά "λαϊκό", να αναφέρεται κανείς στο τεράστιο δημογραφικό πλέον πρόβλημα που αντιμετωπίζει ο λαός μας, στους χιλιάδες αυτόχειρες που έχουν προκαλέσει οι πολιτικές των μνημονίων, στα εκατό χιλιάδες και πλέον λουκέτα που έχουν επιφέρει, στα απανωτά ψέματα περί "ανάπτυξης που έρχεται τον επόμενο μήνα", στις μειώσεις πληρωμένων ως επί το πλείστον συντάξεων ή την ανεργία που έχει ξεπεράσει σχεδόν κάθε προηγούμενο ακόμη και στις υπό ανάπτυξη χώρας του πλανήτη; 

Προφανώς και όχι, όταν είσαι ένας από αυτούς που άγγιξε η πρωτοφανής εξέλιξη μέσα στην Ε.Ε. του ολοκληρωτισμού.
Κι όμως, όπως όλοι διαπιστώνουμε, υπάρχουν κάποιοι που ισχυρίζονται ότι το να μιλά κανείς για κάτι που θέλει και βλέπει ως την μόνη διέξοδο ή έστω αντίδραση στην καθημερινή κόλαση που ζεί, είναι απλά κι εύκολα λαϊκισμός. 

Αλλά αυτό δεν είναι το παράξενο. Προφανώς, όταν έχεις σχέδια να τα πάρεις με κάποιον τρόπο από το σύστημα, τότε είναι φυσικό να θεωρείς αυτούς που έχουν πλέον τρομακτική αντιπάθεια σε αυτό, ως κάποιους οι οποίοι δεν το θέλουν πια αυτό το σύστημα. 

Άλλο είναι το παράξενο την υπόθεσης, η αν θέλετε, το συμπέρασμα: Το συμπέρασμα για όλους αυτούς που κατηγορούν ένα τεράστιο μέρος του πληθυσμού ως "λαϊκιστές" προφανώς, είναι στην καλύτερη περίπτωση, ότι θα πρέπει να σταματήσουν να είναι "λαϊκιστές". Γιατί αν δεν το ήθελαν αυτό, τότε για ποιόν λόγο να εξαπέλυαν αυτές τις κατηγορίες;
Φτάσαμε πλέον στο σημείο που, όταν κάποιος μετρήσει τις θυσίες που έκανε σε σχέση με το απαράδεκτο αποτέλεσμα όλων αυτών που ζήσαμε τα τελευταία πέντε χρόνια, που είναι κυρίως το γεγονός ότι δεν καταφέραμε απολύτως τίποτε, εκτός την χειροτέρευση απολύτως κάθε τομέα της ζωής μας, αυτομάτως χαρακτηρίζεται με τέτοιον τρόπο ώστε να γίνεται αμέσως κατανοητό, ότι το σύστημα θέλει να σταματήσει να κάνει αυτές τις διαπιστώσεις, τουλάχιστον δημόσια. Αλλά τι σημαίνει πρακτικά, όταν όλοι αυτοί θα ήθελαν να σταματήσει ο "λαϊκισμός"; Σημαίνει ότι πρέπει να σταματήσουν να "λαϊκίζουν", δηλαδή με άλλα λόγια, να σταματήσουν να μιλούν.
Αυτό μας λένε οι "αντιλαϊκιστές". Μόκο και φερμουάρε, ή αλλιώς σκάσε και κολύμπα. Σκάσε, και φάε τα νέα μέτρα. Σκάσε και άφησε το καθεστώς να μετατρέψει ένα ΟΧΙ σε ΝΑΙ. Σκάσε, και φάε άλλον έναν άχρηστο, άεργο και ανίκανο πρωθυπουργό. Σκάσε, και δέξου όλα αυτά που σου επιβάλουν, χωρίς να λες τίποτα. Σκάσε, και δέξου τα capital controls. Σκάσε, και γονάτισε. Σκάσε και προσκύνησε τους αρχιψευταράδες και αρχικλεφταράδες που μας έφεραν ως εδώ. Μπορείς πάντα να μιλήσεις ελέυθερα βέβαια, αλλά καλό θα ήταν να συμφωνήσεις μαζί μας, αλλιώς,... θα είσαι "λαϊκιστής".
Ρητορικό είναι το ερώτημα το ξέρω, αλλά πρέπει να το ξαναρωτήσουμε: Είναι συμβατή μια τέτοια νοοτροπία με τις επιταγές των βασικών αξιών που ανέδειξε τουλάχιστον οι τελευταίοι αιώνες παγκόσμια αλλά και η αρχαιότητα στην Πατρίδα μας; Όχι. Κι όμως, κάποιοι έχουν βαλθεί να τα διαγράψουν όλα αυτά από την μνήμη μας και να μας πετάξουν συλλογικά σε έναν νέο αιώνα δικό τους, όπου οτιδήποτε άλλο από την τυφλή υποταγή σε κάποιους που θεωρούν ότι πρέπει να αποφασίζουν για την πλειοψηφία χωρίς να υπάρχει καμιά απολύτως δυνατότητα λαϊκής εξουσίας, θα θεωρείται ως στην καλύτερη περίπτωση "λαϊκισμός".
Κι όλα αυτά, συμβαίνουν όταν είναι αυτοί οι ίδιοι που κατηγορούν τον καθένα που έχει διαφορετικό λόγο από αυτούς ως λαϊκιστή, που καταφεύγουν στον κατ εξοχήν λαϊκισμό. Γιατί πως αλλιώς, μπορεί να χαρακτηρίσει τον πολιτικό και μη λόγο των σημερινών λεγόμενων ευρωπαϊστών, όταν αναφέρονται συνεχώς στα πιο ρηχά θέματα - θέματα που πιστεύουν ότι θα ενώσουν τις μάζες κάτω από τον ζυγό της Ε.Ε. - ξεχνώντας στην πράξη κάθε τι ιερό και όσιο που πάλεψαν και κέρδισαν οι προηγούμενες γενιές;
Οι αναφορές του τυπικού ευρωπαϊστή, κινούνται πλέον γύρω από την λεγόμενη "ελεύθερη διακίνηση" μέσα στην Ε.Ε., τις "ευκαιρίες του ΕΣΠΑ" κλπ, γελοίες αναφορές σε ελεύθερο εμπόριο, λες και είχαμε ποτέ έλλειψη - εκτός από όταν γινόταν εσκεμμένα και άλλα παρόμοια. Ποιος κοίταξε τελευταία να δει με τι ακριβώς ασχολούνται οι αιρετοί ευρωβουλευτές και με τι ακριβώς οι αψήφιστη επιτροπή; Ποιος πρόσεξε άραγε, ότι τα μεν αποτελούν πάντα ανούσια θέματα και μέρος της επικαιρότητας ενώ τα δε, γίνονται πίσω από κλειστές πόρτες και δεν βγαίνουν σχεδόν ποτέ στην επιφάνεια; Οι μεν ασχολούνται με το αν τι προδιαγραφές θα έχει το τενεκεδάκι χυμού που ήπιες πριν λίγο, και οι δε, ασχολούνται με το πως θα κανονίσουν την διατλαντική συμφωνία. Οι μεν ασχολούνται με το πως θα διανεμηθούν μερικά εκατομμυριάκια σε μικρομεσαίες επιχειρήσεις, οι δε, το αν θα γίνει ή όχι ποσοτική χαλάρωση αρκετών τρισεκατομμυρίων. Αν δεν είναι αυτή η κατάσταση, ένας θεσμικότατος και πλήρως οργανωμένος λαϊκισμός, τότε τι είναι; Και πως θα χαρακτήριζε κανείς κάποιον, ο οποίος για να στηρίξει την δική του εξάρτηση από την θρησκεία του ευρωπαϊσμού, καταφεύγει στο γελοίο "Η ευρωπαϊκή ένωση είναι η οικογένειά μας", εκτός από άκρατο λαϊκιστή; Κανείς που πλέον δεν ασχολείται με την επιβίωσή του μέσα σε αυτήν την κόλαση, και όλοι αυτοί που κάπου και κάπως ακόμη τρώνε στο φαγοπότι της ευρωκόλασης.
Κι έτσι, φτάνουμε στην ουσία του θέματος. Ότι δηλαδή, μέσα σε αυτήν την κατάσταση έχουμε με έμμεση - και πιστεύω από εδώ και πέρα όλο και περισσότερο αυξανόμενη και άμεση - φίμωση του πραγματικού λαϊκού αισθήματος, δια μέσου διαφόρων μεθόδων. Και αυτό, είναι πολύ κακό. Κι όχι απλά κακό, αλλά είναι ο σπόρος που γεννά τον απόλυτο σκοταδισμό. Γιατί η αγνή λαϊκή διαίσθηση, δεν έκανε ποτέ λάθος, όταν έκρινε συλλογικά ότι κάτι πάει πολύ στραβά με το καθεστώς μέσα στο οποίο ζει.
Σήμερα, αυτή η ανόθευτη λαϊκή διαίσθηση, μας λέει - ακόμη κι αν δεν έχει τολμήσει ακόμη να κάνει μαζικά την κίνησή της - ότι το οικοδόμημα του ολοκληρωτισμού της Ε.Ε. βρωμάει απ' άκρη σ' άκρη κι απ την κορφή ως τα νύχια. Στο κάτω κάτω, δεν υπάρχει άλλος φορέας εκτός από τον ίδιο τον απλό εργαζόμενο κόσμο, που να μην έχει τόσο πολύ το συμφέρον της πλειοψηφίας - τον εαυτό του δηλαδή - στο μυαλό του, όταν δρά και εκφράζεται.
Αυτό ακριβώς, αυτήν ακριβώς την συλλογική διαίσθηση, είναι που απεχθάνονται οι κυβερνώντες στο υπάρχον καθεστώς της ευρωχουντάρας. Δεν είναι λοιπόν και θαύμα, που η λαϊκή έκφραση, έχει δαιμονοποιηθεί τόσο πολύ στις μέρες μας, με τους χαρακτηρισμούς ως "λαϊκισμό" να είναι μόνο η πιο ήπια μορφή της δαιμονοποίησης. Δεν είναι δηλαδή έκπληξη το γεγονός ότι κάθε δημοψήφισμα που εκφράζεται ενάντια στο καθεστώς αντικαθίσταται συνεχώς, μέχρι να έρθει "η σωστή" ετυμηγορία. Και ομοίως, για τους υβριστές και καταπατητές της δημοκρατίας, δεν υπάρχει κάποιο δημοψήφισμα τόσο τελικό και αμετάκλητο, από αυτό που έδωσε τελικά "την σωστή" ετυμηγορία.
Κυρίες και κύριοι, βρισκόμαστε σε μια νέα εποχή σκοταδισμού που έχει όλα τα σημάδια, μηχανισμούς, αυτοματισμούς και χαρακτηριστικά που δείχνουν ήδη, ότι είναι πολύ χειρότερος αυτού των προηγούμενων αιώνων. Το ορθό και ωφέλιμο, χαρακτηρίζεται ως το χείριστο. Το αντιδημοκρατικό ως δημοκρατικό. Το εξαρτημένο, ως απεξάρτηση. Η δουλεία ως ελευθερία. Η πρόοδος, ως οπισθοδρόμηση και η οπισθοδρόμηση ως πρόοδος. Η εργασία ως ωφέλιμη παροχή του συστήματος κι ο εργαζόμενος ως ωφελημένος. Η εθνική ανεξαρτησία ως φασισμός και τα φασιστικά καθεστώτα ως εκλεκτά μέλη της ένωσης. Οι τράπεζες ως φιλανθρωπικά ιδρύματα και οι τοκογλυφικές αγορές ως η οικονομία. Ο μεταπράτης ως παραγωγός κι ο παραγωγός ως εγκληματίας. Η επιβολή μέτρων, κριτηρίων και ρητρών παραγωγής ως ελεύθερη αγορά. Η εθνική κοινωνική πολιτική ως κρατισμός και ο άκρατος τεράστιος κρατισμός της Ε.Ε. ως σωστό και λογική διακυβέρνηση. Οι χαραμοφάηδες των συναντήσεων για τα ευρωπαϊκά προγράμματα ως επιχειρηματίες και οι πραγματικοί επιχειρηματίες ως αγελάδες προς αφαίμαξη. κ.ο.κ.
Πάνε οι εποχές φίλοι μου, που όποιος τολμούσε να πει ότι η γη κινείται κι ο ήλιος είναι στο κέντρο του ηλιακού συστήματος θα είχε να αντιμετωπίσει τις ορδές των σκοταδιστών της εποχής εκείνης. Σήμερα, έχουμε κάποιες άλλες ορδές, οι οποίες έχουν βαλθεί να φιμώσουν κάθε λόγο που εκφράζει το αυτονόητο, αυτό δηλαδή που διαπιστώνει ο οποιοσδήποτε παρατηρήσει έστω και για λίγο τα δρώμενα μέσα στον ολοκληρωτισμό της Ε.Ε.:
Ότι ο βασιλιάς είναι γυμνός, η Ε.Ε. μισεί θανάσιμα την Δημοκρατία και την αυτοδιάθεση των λαών, απεχθάνεται την πραγματική πρόοδο της ανθρωπότητας και ονειρεύεται μια κοινωνία όπου δεν θα υπάρχει πλέον η μία και μοναδική επιβεβλημένη "αλήθεια" που θα μας την σπρώχνουν και με την βία αν χρειαστεί μέρα-νύχτα κάποιοι αψήφιστοι γραφειοκράτες και τραπεζίτες στα κέντρα εκτός κι εντός της Ευρώπης. Ότι αυτό που θέλει η Ε.Ε. είναι μια μάζα ανθρώπων η οποία χαρούμενα, δεκτικά και υπνωτισμένα χωρίς πολλά πολλά προβλήματα και άτακτες κινήσεις, θα δέχεται όλα όσα της ετοιμάζουν κάποιοι που θα βρίσκονται πάντα νομικά και θεσμικά στο απυρόβλητο.
Όχι φίλοι μου, εμάς, δεν μας κυνηγούν οι σκοταδιστές του παρελθόντος που πίστευαν ότι η Γη είναι επίπεδη. Μας κυνηγούν οι πνευματικοί τους απόγονοι: Οι ευρωπαϊστές.
Κι αυτοί δεν πιστεύουν απλά ότι η Γη - ο πλανήτης - είναι επίπεδος, όοοοχι. Αυτοί θέλουν να το κάνουν πραγματικότητα, πατώντας μας όλους με το ζόρι στο ένα "επίπεδο", το δικό τους επίπεδο, του απόλυτου ισοπεδωτικού φασισμού του τέρατος της τόσο, μα τόσο ψευδεπίγραφης, "Ευρωπαϊκής Ένωσης".

πηγή: Σταύρος Κατσούλης

Το ελληνικό χωράφι της Γερμανίας

του Ξενοφώντα Ερμείδη

 

Οι Γερμανοί έρχονται για να αλώσουν την αποικία τους - Ηλιακή, αιολική ενέργεια, ελληνική γη και Ταμείο Αξιοποίησης στα χέρια τους.

Με φόρα έρχονται οι Γερμανοί "επενδυτές" στην Ελλάδα για να μοιράσουν την πίτα με το πρόσχημα της ανάπτυξης. Η άφιξη του αντικαγκελάριου της Γερμανίας και υπουργού Οικονομίας, Ζίγκμαρ Γκάμπριελ συνοδεία 40 εκπροσώπων γερμανικών επιχειρηματικών κολοσσών αποδεικνύει ότι η Ε.Ε δεν κόβει ταχύτητα στα αποικιοκρατικά σχέδια της αλλά αντίθετα δείχνει στα μέλη-κράτη ποιος κάνει κουμάντο στις κατεστραμμένες από το δήθεν χρέος που επέβαλλε χώρες.

Με τον Γκάμπριελ έρχονται εκπρόσωποι της κρατικής γερμανικής τράπεζας KfW η οποία παίρνοντας ενέχυρο δημόσια ελληνική περιουσία έβαλε 100 δις ευρώ στο Ελληνικό Αναπτυξιακό Ταμείο το οποίο θα χρηματοδοτεί πρώτα επιχειρήσεις γερμανικών συμφερόντων. Μαζί και ο όμιλος ProCredit ο οποίος έχει ήδη ανοίξει υποκαταστήματα στην Βόρειο Ελλάδα και εκπρόσωποι της Fraport που έχει ήδη στην κατοχή της 12 περιφερειακά αεροδρόμια της χώρας και έχοντας βάλει στόχο να κάνει κι άλλα δικά της.

Εκτός όμως από τα εν λόγω επενδυτές-κοράκια, η Γερμανία ανοίγεται στην αποικία Ελλάδα στα θέματα ενέργειας που είναι το σημαντικό κομμάτι της πίτας για την Ε.Ε. Οι εταιρείες που έχουν αντικείμενο τις ανανεώσιμες πηγές ενεργείας, Emerson, Nordex και Solarworld έρχονται κάτω από την προστασία της γερμανικής κυβέρνησης για να εκμεταλλευτούν τόσο την δημόσια γη όσο και την ηλιακή και αιολική ενέργεια με άγριες διαθέσεις. Ο υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Σκουρλέτης, πρόκειται να υπογράψει με τον Γκάμπριελ κοινή δήλωση συνεργασίας παρατείνοντας για ένα χρόνο ακόμη την ήδη ισχύουσα συμφωνία συνεργασίας για παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, η οποία χρηματοδοτείται με χρήματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του γερμανικού κράτους. Στόχος των Γερμανών είναι το Αιγαίο. Η κυβέρνηση θέλει τα 32 από τα 52 νησιά που λειτουργούν με εργοστάσια παραγωγής ενέργειας με ντίζελ να γίνουν αυτάρκη αλλά με τις γερμανικές εταιρείες να ελέγχουν την ηλεκτροδότηση των νησιών.
 

Το φινάλε μιας χώρας που την έλεγαν Ελλάδα έχει από το 2010 ξεκινήσει αλλά από εδώ και στο εξής από την θεωρία μπαίνουμε στην πράξη. Ευρωπαϊκοί επιχειρηματικοί κολοσσοί δεν θα αφήσουν τίποτε όρθιο αφού ήδη το νησί Άγιος Γεώργιος στο Σούνιο είναι ιδιοκτησία της ΤΕΡΝΑ Ενεργειακή όπου ξεκίνησε επισήμως η κατασκευή του πρώτου υπεράκτιου πάρκου στην Ελλάδα και η εμπορική της έναρξη αρχίσει λίαν συντόμως. Η δανέζικη εταιρεία Vestas που είναι ο κατασκευαστής και έμπορων των ανεμογεννητριών τρίβει τα χέρια της αλλά το ίδιο και τα ταμεία της Ε.Ε αφού η ΤΕΡΝΑ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΗ συμμετέχει στο έργο WISE Power, (χρηματοδοτούμενο από το πρόγραμμα Intelligent Energy Europe) που στοχεύει στην ενίσχυση της κοινωνικής αποδοχής των αιολικών πάρκων, "μέσω της διευκόλυνσης της συμμετοχής των τοπικών κοινωνιών, και της προώθησης καινοτόμων μοντέλων οικονομικής συνεργασίας".

Οι Γερμανοί λοιπόν ήρθαν για τα καλά και οι βραχονησίδες της Ελλάδας είναι υπέροχοι "άδειοι βράχοι" για να κάνουν τις δουλειές τους οι αποικιοκράτες με τις υπογραφές των δουλικών ελληνικών κυβερνήσεων ακόμα κι αν σύμφωνα με στοιχεία της Ορνιθολογικής Εταιρίας, από τις 722 ακατοίκητες νησίδες (από 20 έως 5.000 στρέμματα) στη χώρα μας, οι 479 (το 66%) ανήκουν στο δίκτυο Natura. Όσο και αν οι ακατοίκητες νησίδες είναι σημαντικές για τη βιοποικιλότητα, όσο κι αν τα πιο σημαντικά σπονδυλωτά της Ελλάδας βρίσκονται σε αυτές για έναν απλό λόγο: εξαιτίας της απουσίας των ανθρώπων και χερσαίων σαρκοφάγων, όταν έχεις δώσει γη και ύδωρ τα ουσιώδη για τους αποικιοκράτες είναι απλές λεπτομέρειες.

πηγή: Στον Τοίχο

Κυκλοφόρησε:“Η παγκοσμιοποίηση του πολέμου” του Michel Chossudovsky

“Η παγκοσμιοποίηση του πολέμου” είναι ο τίτλος του τελευταίου βιβλίου του καθ. Michel Chossudovsky, που κυκλοφόρησε μόλις τη περασμένη εβδομάδα, σε ελληνική μετάφραση από τις εκδόσεις “Πιρόγα”.
Το βιβλίο με τον αγγλικό τίτλο “The Globalization of War” είναι το 11ο που έχει εκδώσει ο συγγραφέας, αλλά το πρώτο που κυκλοφορεί στη χώρα μας.

Ο καθ. Michel Chossudovsky έχει βραβευθεί για τα βιβλία του, τα οποία έχουν μεταφραστεί σε περισσότερες από είκοσι γλώσσες.
Είναι καθηγητής Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο της Οτάβα, στον Καναδά και ιδρυτής του γνωστού Centre for Research on Globalization (CRG) – Ερευνητικού Κέντρου για τη Παγκοσμιοποίηση – το οποίο διευθύνει από την ίδρυση του, τον Σεπτέμβριο του 2001 (πριν από τα θλιβερά γεγονότα της 11ης του Σεπτέμβρη). *

Το βιβλίο που κυκλοφορεί αποτελεί μια εμπεριστατωμένη και ολοκληρωμένη πολυετή μελέτη του καθ. Michel Chossudovsky, που καλύπτει το σύνολο σχεδόν των σύγχρονων πολιτικών κοινωνικών και οικονομικών προβλημάτων, όπως αυτά αποτυπώνονται στη πλέον τραγική και άκρως επικίνδυνη μορφή τους μέσα από τις πολεμικές συγκρούσεις.

Ο βραβευμένος συγγραφέας με υποδειγματική τεκμηρίωση, αποδεικνύει την ευστοχία και την εγκυρότητα του υπότιτλου : “Ο μακροχρόνιος πόλεμος την ΗΠΑ εναντίον της ανθρωπότητας”.

Ένας πόλεμος που έχει μετεξελιχθεί από ολοκληρωτικός και καταστροφικός τον περασμένο αιώνα, στην εποχή μας σε μακροχρόνιο.

Αναλύοντας διεξοδικά και σχολαστικά τις διάφορες μορφές που χρησιμοποιούνται στα πλαίσια των συμβατικών και μη συμβατικών πολεμικών επιχειρήσεων, προσδιορίζει τη μορφή του σύγχρονου πλέον πολέμου, με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που τον συνοδεύουν κατά τη διεξαγωγή του, στα πλαίσια της σημερινής παγκοσμιοποίησης.

Πρόκειται για μια ολοκλήρωση της ένταξης των επιμέρους μορφών άσκησης επιρροής, εξουσίας, κυριαρχίας του ιμπεριαλισμού (μυστικές επιχειρήσεις, ανατροπές καθεστώτων, κυρώσεις, οικονομικοί πόλεμοι, οικονομικές κρίσεις κλπ) σε μια επιστημονικά μεθοδευμένη και άριστα οργανωμένη, υψηλού κόστους συνεχή και μακροχρόνια επιχείρηση, που καταλήγει σε πολεμικές συγκρούσεις με πολυεθνική συμμετοχή, χαρακτηρίζεται από πρωτοφανή σε έκταση, μέγεθος και καταστροφικότητα, η οποία απειλεί με αφανισμό την ίδια την ανθρωπότητα.

Στις συνθήκες αυτές ένας πυρηνικός πόλεμος δεν αποτελεί απλά μια απειλή, που θα ήταν δύσκολο να πραγματοποιηθεί λόγω της επικινδυνότητας που εγκυμονούσε για τους ίδιους τους εμπλεκόμενους, όπως συνέβαινε στο παρελθόν.

Σήμερα το δόγμα του “πρώτου πυρηνικού χτυπήματος” με τη λογική του “προληπτικού πυρηνικού πολέμου” έχει πλέον αντικαταστήσει, το δόγμα της “απειλής της χρήσης των πυρηνικών όπλων”.

Ο κίνδυνος του πυρηνικού πολέμου καθίσταται ακόμη μεγαλύτερος σήμερα, λόγω της τεχνολογικής εξέλιξης των πυρηνικών όπλων και των επακόλουθων αλλαγών που έχουν υποστεί τα σχετικά δόγματα χρήσης τους.

Σε παρόμοιο επίπεδο αλλά όχι με μικρότερες συνέπειες κινείται και το ζήτημα της διαχείρισης της πυρηνικής ενέργειας και της προκαλούμενης ακτινοβολίας από αυτή.

Μεγάλο ενδιαφέρον έχουν οι συζητήσεις του συγγραφέα με τη θρυλική φυσιογνωμία του Φιντέλ Κάστρο, σχετικά με το μέλλον της ανθρωπότητας και τις συνέπειες και κινδύνους από την άνευ προηγουμένου στρατιωτικοποίηση σε παγκόσμιο επίπεδο.

Μεγάλη σημασία και βαρύτητα δίνει ο συγγραφέας στην αποκάλυψη των μυστικών επιχειρήσεων των αμερικάνικων μυστικών υπηρεσιών που αποβλέπουν στον απόλυτο έλεγχο διαφόρων χωρών, μέσα από καθοδηγούμενες και προκατασκευασμένες “λαϊκές εξεγέρσεις” και “έγχρωμες επαναστάσεις”. Οι επιχειρήσεις αυτές εμφανίζονται ως αθώα και ειρηνικά κινήματα προάσπισης ανθρωπίνων δικαιωμάτων ή μειονοτήτων είτε εθνικών, είτε κοινωνικών.

Η θεματολογία με την οποία ασχολείται ο συγγραφέας και μάλιστα αρκετά διεξοδικά είναι αρκετά πλούσια, ούτως ώστε ο αναγνώστης να μπορεί να βρει απαντήσεις και πληροφοριακό υλικό, για όλα σχεδόν τα ζητήματα που συνθέτουν το σύγχρονο γεωπολιτικό σκηνικό, με παράλληλες ιστορικές αναδρομές και αναλύσεις που τον βοηθούν να κατανοήσει τις αιτίες και την εξελικτική πορεία των σύγχρονων συγκρούσεων (Γιουγκοσλαβία, Λιβύη, Συρία, Ουκρανία κλπ).

Ειδικότερα στο IV Κεφάλαιο του βιβλίου του ο συγγραφέας αποδομεί με εντυπωσιακό τρόπο το περίφημο δόγμα της πολιτικής των ΗΠΑ του Παγκόσμιου Πολέμου ενάντια στην τρομοκρατία του Global War on Terrorism” (GWOT) και αποκαλύπτει τις πραγματικές προθέσεις του, οι οποίες αποτελούν το οικοδόμημα της καταστροφικής πολιτικής των ΗΠΑ. 

Τέλος “Η παγκοσμιοποίηση του πολέμου” είναι ένα βιβλίο που χρειάζονταν οπωσδήποτε για τη χώρα μας και το οποίο δίνει έγκυρες και σύγχρονες απαντήσεις στους αναπόφευκτους και βασανιστικούς προβληματισμούς, μέσα από μια επιστημονική προσέγγιση, ρίχνοντας άπλετο φως στο σημερινό σκοτεινό και ασφυκτικό πεδίο της πληροφόρησης.

Ιούνης 2016
Εκδόσεις Πιρόγα


* Σχετικά με το Centre for Research on Globalization (CRG) – Ερευνητικό Κέντρο για τη Παγκοσμιοποίηση

Χάρις τη προσωπικότητα του καθ. Michel Chossudovsky το Ερευνητικό Κέντρο για τη Παγκοσμιοποίηση (CRG), έχει αναπτύξει πλήθος ερευνητικών, εκπαιδευτικών, ανθρωπιστικών και εκδοτικών δραστηριοτήτων σε διεθνές επίπεδο, γεγονός που το έχει καθιερώσει σαν ένα από τα πιο έγκυρα, αξιόπιστα αντίστοιχα διεθνή κέντρα.

Όλα αυτά τα χρόνια ασχολήθηκε με τα διεθνή γεγονότα που 

διαδραματίστηκαν στο ξεκίνημα του αιώνα που ζούμε, παρεμβαίνοντας ενεργά στη δημιουργία τάσεων και απόψεων.

Δίνοντας ιδιαίτερη βαρύτητα στην επιστημονική έρευνα και στη τεκμηριωμένη ανάλυση των ζητημάτων που αφορούν τη “Νέα τάξη πραγμάτων” και του Δόγματος των ΗΠΑ που αναφέρεται ως “Πόλεμος ενάντια στη τρομοκρατία”, όπως διαμορφώθηκαν μετά την 11η του Σεπτέμβρη, εξακολουθεί να αποτελεί μέχρι σήμερα τη κυριότερη και σοβαρότερη πηγή αντικειμενικής ενημέρωσης και σκέψης συμβάλλοντας στον αγώνα κατά της χειραγώγησης της κοινής γνώμης από τα κυρίαρχα ΜΜΕ.

Στην εποχή της οργανωμένης παραπληροφόρησης αποτελεί πόλο έλξης για την αναζήτηση της “κρυφής αλήθειας”.
Το στοιχείο που το διαφοροποιεί από τα καθιερωμένα Κέντρα στρατηγικού σχεδιασμού και αναλύσεων, γνωστά με τον χαρακτηρισμό “think tank”, είναι ότι όπως μπορεί εύκολα να διαπιστώσει κανείς, οι αναλύσεις των θεμάτων που αποτελούν αντικείμενα επεξεργασίας δεν είναι τυποποιημένες, ούτε μονοσήμαντες, αλλά πολύπλευρες πολυδιάστατες με διεπιστημονικές προσεγγίσεις.

Τέλος το Κέντρο (CRG), όσο και οι ιστότοποι που ανήκουν σε αυτό : 

www.globalresearch.ca (αγγλόφωνος)

www.mondialisation.ca (γαλλόφωνος από το 2007), όπως και
εκείνοι στα ισπανικά, πορτογαλικά, γερμανικά από το 2007 και
στα ιταλικά, αραβικά και σέρβικα από το 2008, μαζί με
τη διαδικτυακή τηλεόραση (από το 2010) και
το ραδιόφωνο που λειτουργεί από το 2012,
αποτελούν ένα πολυσύχναστο χώρο συνάντησης και ανταλλαγής γνωμών, τάσεων, απόψεων και διαμόρφωσης σκέψης σε διεθνές επίπεδο μέσα από την αρθρογραφία, τα σχόλια, τις ειδήσεις και τις λοιπές δραστηριότητες του Κέντρου.

Η επισκεψιμότητα του ξεπερνάει εκείνη του πολύ γνωστού και πανίσχυρου αναφορικά με τη διαμόρφωση της αμερικανικής πολιτικής Council on Foreign Relations.

Η ποικιλία και πολυμορφία των θεμάτων και η πολύγλωσση αποτύπωση των ερευνητικών αποτελεσμάτων του CRG έχουν από καιρό προσελκύσει το ενδιαφέρον διαφόρων πανεπιστημιακών σχολών, δημιουργώντας μαζί του δίκτυο διασυνδέσεων.

Σήμερα το Ερευνητικό Κέντρο για τη Παγκοσμιοποίηση (CRG) έχει πλέον αναδειχθεί σε κέντρο εξειδικευμένης πληροφόρησης και ανάλυσης για δημοσιογράφους, πολιτικούς και οικονομικούς αναλυτές, πολιτικά στελέχη ακόμη και από τη χώρα μας, όπως διαπιστώνεται από την επισκεψιμότητα των ιστοτόπων του.

πηγή: Θ.Π.

Ο Λένιν και ο...Τσίπρας!

του Προκόπη Μπίχτα

 

«Θα σας δώσω ένα διάσημο παράδειγμα… Ο Λένιν στις 3 Μαρτίου του 1918, εξακολουθούσε να είναι στην εξουσία με την κυβέρνηση των Μπολσεβίκων και να κυβερνούν την Ρωσία οι κομμουνιστές; Ναι! Τότε λοιπόν ο Λένιν υπέγραψε ταπεινωτική συνθήκη με τη Γερμανία και την Αυστρία.» - Κ. Ζουράρις. Σε συνέντευξη που έδωσε σε ιστοσελίδα της Λάρισας στις 13/6/2016.

Μ’ αυτό το μεγαλειώδες επιχείρημα ο βουλευτής Ζουράρις προσπαθεί να δικαιολογήσει την υπογραφή των μνημονίων από την κυβέρνησή του, την παράδοση της χώρας και την καταστροφή του ελληνικού λαού. Το «διάσημο» παράδειγμα του «διάσημου» διανοητή είναι κενό περιεχομένου, όπως κι ο ίδιος. Ο βουλευτής Ζουράρις μας αναγκάζει να δούμε το περιβάλλον της εποχής που υπογράφηκε η συνθήκη του Μπρεστ-Λιτόφσκ και να συγκρίνουμε την πολιτική του Λένιν με την πολιτική του Τσίπρα (!!).

Η Σοβιετική Ένωση, στις αρχές του 1918 βρισκόταν στην κόψη του ξυραφιού, με ελάχιστες πιθανότητες επιβίωσης. Στο εσωτερικό είχε να αντιμετωπίσει τις φεουδαρχικές σχέσεις παραγωγής στον αγροτικό τομέα που έπρεπε να ξεπεραστούν, την καθυστέρηση της βιομηχανικής ανάπτυξης, την πείνα που είχε γενικευθεί εξ’ αιτίας της τακτικής της «καμμένης γης» που εφάρμοζαν οι κουλάκοι και τον εμφύλιο πόλεμο μεταξύ των επαναστατικών δυνάμεων και της συνομοσπονδίας των αντεπαναστατικών δυνάμεων. Στις δεύτερες περιλαμβάνονταν γαιοκτήμονες, μικροαστοί δημοκράτες, συντηρητικοί, πολίτες της μεσαίας τάξης, αντιδραστικοί, φιλομοναρχικοί, φιλελεύθεροι, στρατηγοί, μη μπολσεβίκοι σοσιαλιστές που είχαν παράπονα και δημοκρατικοί μεταρρυθμιστές εθελοντικά ενωμένοι μόνο λόγω της αντίθεσής τους με την επαναστατική κυβέρνηση. Οι στρατιωτικές τους δυνάμεις ήσαν ενισχυμένες με αναγκαστικές στρατολογίες και τρομοκρατία και είχαν εξωτερική βοήθεια. Με επικεφαλής τον στρατηγό Γιουντένιτς, τον ναύαρχο Κολτσάκ και τον στρατηγό Ντενίκιν, έγιναν γνωστές σαν το Λευκό Κίνημα (μερικές φορές αναφέρονται και ως “Λευκός Στρατός”) και ήλεγχαν σημαντικά τμήματα της πρώην Ρωσικής Αυτοκρατορίας για το μεγαλύτερο μέρος του πολέμου.

Στο εξωτερικό μαινόταν ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος και η νεογέννητη ΕΣΣΔ είχε να αντιμετωπίσει την Γερμανία και την Αυστροουγγαρία. Για να ελαφρυνθεί η πίεση από το εξωτερικό, η επαναστατική κυβέρνηση υπέγραψε την συνθήκη του Μπρεστ-Λιτόφσκ, που περιείχε δυσμενέστατους όρους για την νεότευκτη Σοβιετική Ένωση. Ο λόγος που υπογράφηκε εκείνη η συνθήκη ήταν η σωτηρία της επανάστασης που, ακόμα δεν είχε επικρατήσει. Η φράση του Λένιν (τον οποίο φαίνεται ότι μελετά σε βάθος η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και ο Ζουράρις), ήταν: «έχει γεννηθεί ένα μωρό που πρέπει να ζήσει και να μεγαλώσει με κάθε θυσία».

Αντίθετα, τον Ιανουάριο του 2015 οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ ανέλαβαν την διακυβέρνηση μιας χώρας η οποία, αν και σε καθεστώς μνημονίων, διέθετε μια οικονομία σε μέσο επίπεδο ανάπτυξης (συγκριτικά με τις οικονομίες των ΗΠΑ, Γερμανίας, Γαλλίας, Αγγλίας κ.λ.π.), είχε το μεγαλύτερο ΑΕΠ στην περιοχή των Βαλκανίων, τεράστιο ορυκτό πλούτο, ομοιογενή πληθυσμό, ιστορία και παράδοση και όλα τα άλλα στοιχεία που συγκροτούν την τεράστια γεωπολιτική αξία του ελληνικού χώρου. Επίσης είχε την υποστήριξη μεγάλου τμήματος του ελληνικού λαού και μπορούσε, αν τηρούσε τις προεκλογικές του υποσχέσεις, να κερδίσει την υποστήριξη της μεγάλης πλειοψηφίας του, όπως έδειξε το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου 2015. Ακόμα, αν εφάρμοζε την κατάλληλη εξωτερική πολιτική και εκμεταλλευόταν τις τρομακτικές αντιθέσεις ανάμεσα στις μεγάλες και μικρότερες δυνάμεις του καπιταλιστικού συστήματος, θα εύρισκε με μεγάλη ευκολία ισχυρότατους συμμάχους. Όμως αντί για το σύνθημα «να σωθεί και να ευημερήσει ο λαός με κάθε θυσία», η κυβέρνηση Τσίπρα έριξε το σύνθημα «να σωθούν οι διεθνείς τοκογλύφοι με κάθε θυσία». Τις συνέπειες τις βιώνουμε όλοι.

Δεν υπάρχει καμία ομοιότητα μεταξύ της υπογραφής της συνθήκης του Μπρεστ-Λιτόφσκ και της υπογραφής και εφαρμογής των μνημονίων. Το επιχείρημα του διανοητή Ζουράρι είναι εφαρμογή των αρχών του μεταμοντέρνου, που αποτελεί την φιλοσοφία της παγκοσμιοποίησης. Αφαιρεί το ιστορικό περιβάλλον από τα γεγονότα, τα ισοπεδώνει και τα παρουσιάζει σαν ποιοτικά όμοια. Όπως φαίνεται, αν του πει κάποιος «χθες χιόνισε στη Σαχάρα, δεν είναι εκπληκτικό;», αυτός θα απαντήσει με άνεση «και λοιπόν; Στην Αλάσκα χιονίζει συνέχεια»!

πηγή: στον Τοίχο

Τιμή στη Μάγδα Φύσσα.

απο Βάλια Κάλντα
 

Στα ελληνικά δεν υπάρχει λέξη για όσους χάνουν το παιδί τους. Αν χάσεις τη μάνα σου είσαι ορφανός, αν χάσεις τον σύντροφό σου είσαι χήρα, αν σκοτωθεί το παιδί σου η ύβρις των άγραφων νόμων δεν επιτρέπει να σχηματιστεί όνομα για κάτι που διακόπτει τη φυσική αλληλουχία της ζωής.
Ο Ernesto Sabato έγραψε βιβλία πολλά και λέξεις και δάφνες. Ένα απόγευμα καθώς σκάλιζε, βρήκε θαμμένο στον κήπο το κουβαδάκι που χε κρύψει εκεί το νεκρό πια παιδί του. Αργότερα μαρτύρησε πως θα θυσίαζε όλο το έργο της ζωής του για να μπορούσε μονάχα για 5 λεπτά να καθίσει ξανά με το παιδί του και να το δει μεγαλωμένο.
Σε πολλούς πολεμοχαρείς πολιτισμούς του παρελθόντος, ακόμα κι εκεί που η σφαγή ή η θυσία ή ο πόλεμος ήταν καθημερινή ενασχόληση , η μητέρα ενός νεκρού ήταν πρόσωπο που έχαιρε έστω άτυπα συμπόνιας. Πολλές τέτοιες απεικονίσεις βρίσκουμε σε διασωθέντα κείμενα, στη λογοτεχνία, στα έμμετρα προφορικά έπη.
 

Κάποτε σε ένα διάλειμμα μιας δίκης βρέθηκα δίπλα στη Μάγδα Φύσσα. Ζαλιζόταν, μα εξακολουθούσε να μυρίζει κεραυνό. Με ίδιο το βλέμμα της τίγρης που με νύχια και δόντια προστατεύει το μωρό της ανάμεσα σε δέκα αναμμένες κάνες. Οι τίγρεις προστατεύουν το μωρό τους ακόμα και νεκρό. Αιώνια.
Καταιγίδα και κεραυνό μυρίζουν πάντα οι γυναίκες που αγωνίζονται ενάντια στο θάνατο. Και θάνατος είναι ό,τι εκπίπτει ζωής, θάνατος είναι ό,τι αφαιρεί απ'τον κόσμο την ύπαρξη, όπως ο φασισμός.
Έτσι λοιπόν αγαπητή κυρία δημοσιογράφε του Σκάι. Συγχωρέστε την ασθενή μου μνήμη που αγνοεί το όνομά σας. Συμβαίνουν κι αυτά στις ζωντανές εκπομπές. 

Λέγεται Ιωάννα Μάνδρου και από τον ΣΚΑΪ εκτόξευσε την έσχατη ύβρη σε βάρος της μητέρας του δολοφονημένου Φύσσα, λέγοντας πως είναι προκλητική έναντι του φονιά του γιου της.

Έτσι λοιπόν καμία εντύπωση δε μου προκαλεί που κατατίθεστε ενάντια στην καταιγίδα, δεν εντυπωσιάζομαι από το γεγονός πως διατυπώνετε τη φράση "προκάλεσε" για μια γυναίκα που αγωνίζεται. Είναι ένα παιχνίδι που έτσι παίζεται από πάντα, σχεδόν για όλες τις γυναίκες που σηκώνουν ανάστημα, είναι η συνέχεια μιας αρχής που ξεκίνησαν πολλοί συνάδελφοι σας για το πως μια γυναίκα με το όνομα Μάγδα Φύσσα προκάλεσε το δολοφόνο του γιού της, καμιά εντύπωση δε μου προκαλεί, από αιώνες συμβαίνει ανάμεσα στα δυό στρατόπεδα και είναι το πρώτο πράμα που μαθαίνεις να αποδέχεσαι: πως ο αγώνας είναι πρόκληση. Μονάχα που ο καθένας την πρόκληση την διαβάζει ανάλογα με την στράτα που αποφάσισε να πάρει.

Μονάχα που υπάρχει ένα σημείο κυρία δημοσιογράφε- συγχωρέστε και πάλι την ασθενή μου μνήμη- που ο κόσμος εκπίπτει ανεπανόρθωτα στο θάνατο.
Είναι εκείνη η μέρα που μια γυναίκα όπως εσείς δεν μπορεί να ακούσει ούτε έστω από προβολικό φόβο το ουρλιαχτό στα σπλάχνα μιας μητέρας που της σφάξαν το παιδί της.
Κανένας βάρβαρος, κανένας "απολίτιστος" δε σημείωσε ποτέ τέτοιο ξεπεσμό.
Τιμή στη Μάγδα Φύσσα.
Τιμή στις γυναίκες που στο πεδίο των τραυμάτων τους παλεύουν να φυτρώσει μια μέρα άλλη.

 

πηγή: alfavita.gr

Putin: Η κατάσταση διεθνώς μοιάζει όπως στην έναρξη του Β” Παγκοσμίου πολέμου

U.S. M1 Abrams tanks fire during the "Saber Strike" NATO military exercise in Adazi, Latvia, June 11, 2016. © Ints Kalnins / Reuters

«Η κατάσταση διεθνώς μοιάζει όπως στην έναρξη του Β” Παγκοσμίου πολέμου. Η Ρωσία θα λάβει όλα τα απαραίτητα μέτρα για να αντιμετωπίσει την αυξανόμενη επιθετική ρητορική και τις πολεμικές δράσεις του ΝΑΤΟ» είπε ο πρόεδρος της Ρωσίας, Βλαντιμίρ Πούτιν κατά τη διάρκεια συνέλευσης στη Δούμα.

 

Putin said Russia would do what is necessary to counter NATO

Παράλληλα κάλεσε για δημιουργία ενός νέου διεθνούς συστήματος ασφαλείας ανοιχτό σε όλες τις χώρες.

«Η Ρωσία είναι έτοιμη να συζητήσει αυτό το εξαιρετικά σημαντικό ζήτημα. Οι μέχρι τώρα προτάσεις έχουν μείνει αναπάντητες από τις δυτικές χώρες».

«Αλλά και πάλι όπως ήταν στην αρχή του Β” Παγκοσμίου Πολέμου, δεν βλέπουμε καμία θετική απάντηση. Αντίθετα, το ΝΑΤΟ προχωρά σε νέες ρητορικές και επιθετικές πράξεις δίπλα στα σύνορα μας».

«Σε αυτό το περιβάλλον, πρέπει να δείξουμε ειδική προσοχή στην ενίσχυση των αμυντικών δυνατοτήτων της χώρας μας».

«Η τρομοκρατία έχει γίνει μεγάλη απειλή στην διεθνή ασφάλεια» είπε ο Β.Πούτιν και την σύγκρινε με την άνοδο του Ναζισμού πριν τον Β” Παγκόσμιο Πόλεμο.

«Για να αντιμετωπίσει αυτή την πρόκληση η διεθνής κοινότητα πρέπει να μείνει ενωμένη και όχι χωρισμένη».

«Τι είδους μαθήματα χρειάζονται για να ξεφορτωθούμε την ιδεολογική διαφορά και τα γεωπολιτικά παιχνίδια και να ενωθούμε στη μάχη κατά της διεθνούς τρομοκρατίας. Αυτή η κοινή απειλή έχει αναδυθεί ακριβώς μπροστά μας» είπε ο Πούτιν.

«Τα ζητήματα ασφαλείας και οι διεθνείς σχέσεις είναι εξαιρετικά σημαντικά αλλά δεν υπάρχει τίποτα πιο σημαντικό από την οικονομία και τον πλούτο».«Αυτά είναι πράγματι πολύ πολύπλοκα και δύσκολα ζητήματα και το μέλλον της χώρας μας εξαρτάται στο πως θα τα αντιμετωπίσουμε».

Νομίζουμε ότι περιέγραψε με σαφήνεια την κατάσταση διεθνώς, Συρία, ΝΑΤΟ, Ουκρανία, Βαλτική, Μαύρη Θάλασσα, Brexit… Πλησιάζει καταιγίδα.

πηγή: triklopodia.gr - russia-insider.com - rt.com

Η φωτογραφία

του Simple Man

Ανοίγω το άλμπουμ. 299 φωτογραφίες μαρτυρούν την καταγωγή μου. Πρόγονοι κτηνοτρόφοι, αγρότες, δάσκαλοι, οικοδόμοι, νοικοκυρές, πρόσφυγες, βιοπαλαιστές με μάτια λαμπερά να κοιτούν την κάμερα μη φοβούμενοι ότι θα φανεί στο βλέμμα τους τίποτε άλλο από αυτό που πραγματικά είναι. Καθαροί! Καταγωγή μπερδεμένη, όπως όλων μας άλλωστε.
Φωτογραφία Νο 23 η προγιαγιά σε μια παράγκα με τους γιους της και πίσω ο μπόγος των αναμνήσεων από τον Πόντο να στέκει γυρτός. Φωτογραφία Νο 29 ο παππούς καμαρωτός πριν καταταχθεί στο στρατό. Φωτογραφία Νο 43 η γιαγιά ανάμεσα σε τέσσερις αντάρτες που πίνουν τσίπουρο δίπλα στο τζάκι. Φωτογραφία Νο 40 παλικάρια στο χακί την στιγμή που φεύγουν για τον πόλεμο, όλοι χαιρετούν, όλοι χαμογελούν. Φωτογραφία Νο 44 η ημέρα που ο παππούς γύρισε από τις γερμανικές φυλακές, το μισό χωριό απουσιάζει από το πλάνο, για να μην χαρακτηριστεί. Φωτογραφία Νο 46 ο αδελφός του παππού επέστρεψε ζωντανός από στρατόπεδο συγκέντρωσης της Γερμανίας. Φωτογραφία Νο 47 ο πατέρας στην Μακρόνησο με δύο γειτόνους μας. Φωτογραφία Νο 69 η θεία πίσω στο σπίτι μετά από τις διακοπές στην Γυάρο. Φωτογραφία Νο 78 ο πατέρας στέλνει ευχές για τα Χριστούγεννα από το παράπηγμα που ζούσε σε κάποιο εργοτάξιο στην Λιβύη....
Το πιο βαρύ φορτίο μέσα από αυτό το σπίτι που πρέπει να κουβαλήσω, όταν θα πρέπει να το εγκαταλείψω λόγω ληξιπρόθεσμων λογαριασμών προς το Κράτος, είναι αυτό το άλμπουμ. Είναι αυτό που μαρτυρά ότι είμαι αυτός που είμαι όχι λόγω των πράξεων των προγόνων μου αλλά εξαιτίας της δικής μου απραξίας. Όσο για το σπίτι που στέκει κοντά 90 χρόνια έχοντας βάλει όλες οι γενιές από κάτι, θα το παραδώσω αμαχητί. Δεν έκανα και τίποτε σπουδαίο για την ζωή και για το σύνολο για να μου αξίζει τέτοια περιουσία.
299 φωτογραφίες κιτρινισμένες, φθαρμένες μαρτυρούν ότι αυτοί που έχουν δικαίωμα να ομιλούν, να απαιτούν και να διεκδικούν είναι αυτοί που πάλεψαν. Όχι πάλη για μια καλύτερη ζωή αλλά πάλη για την ζωή. Αυτά τα βλέμματα που μένουν άτρωτα μέσα στο φωτογραφικό χαρτί, ενώ τα ρούχα και το σκηνικό έχει αρχίσει να σβήνει, μού αποδεικνύουν ότι όλα φθείρονται εκτός από τα βλέμματα των ανθρώπων.
Κοιτώ και τα μάτια όλων μας, όποτε μπορώ να βγω έξω από καταφύγιό μου. Γυάλινα σαν του ψαριού όλα τα βλέμματα. Λες και πέρασαν αιώνες μέσα σε 5 χρόνια. Είναι γιατί λέμε πολλά ενώ ξέρουμε ότι και που μιλούμε είναι θράσος. Στα λόγια όλη η γενιά μου όπως και αυτή που ακολουθεί είναι άριστη. Στις πράξεις πάσχει, και όταν ζοριζόμαστε ψάχνουμε να βρούμε έναν πρόγονο να μάς ξελασπώσει συνειδησιακά. Ποτέ άλλοτε τα λόγια δεν είχαν γίνει τόσο φτωχά και τόσο επικίνδυνα όσο σήμερα. Οι μάχες από σωματικές έγιναν λεκτικές. Έχει μετατραπεί η χώρα σε μια τεράστια Βουλή που όλοι μιλάμε και τελικά δεν λέμε τίποτε. Ο λόγος δεν εφευρέθηκε για να αυτοσυγχωρούμαστε αλλά να εκφράζουμε αυτό που έχουμε μέσα μας με σκοπό το μέσα μας να γίνει πράξη. Μέχρι τώρα αποδεικνύεται ότι πάσχουμε σε πολλά μέσα μας γι' αυτό και ο λόγος μένει μόνο στον αέρα ή σε λέξεις στο χαρτί.
Δεν είχα προγόνους ήρωες. Απλοί καθημερινοί άνθρωποι ήταν όπως οι πρόγονοι των περισσοτέρων μας. Με τους φόβους, τις αγωνίες, την παγωνιά, την απόγνωση, τις απειλές, το θάνατο, με τα στραβά και τα ανάποδά τους. Σαν εμένα και σαν εσένα. Μόνο που στην εξέλιξη χάθηκε η λεβεντιά. Την αποποιηθήκαμε γιατί νομίζαμε ότι ποτέ σε μας δεν θα συμβεί το αδιανόητο. Εκείνοι ήταν πάντα έτοιμοι γι΄ αυτό. Είτε έχαναν είτε κέρδιζαν θα έπρατταν αυτό που δεν τολμούσε να μπει προς συζήτηση. Την προσβολή και το άδικο χαστούκι, λεκτικό ή υπαρξιακό, δεν κάθεσαι να το συζητήσεις. Το ανταποδίδεις όποιο κι αν είναι το αντίτιμο.
Φωτογραφία Νο300: Εγώ με το άλμπουμ αγκαλιά και σφραγισμένο το στόμα μου με μονωτική ταινία λίγο πριν την αναζήτηση της λεβεντιάς. Ελπίζω το βλέμμα να μείνει αναλλοίωτο έναν αιώνα μετά.

γράφτηκε Νοέμβριο του 2013

πηγή: stontoixo.com

Η Γερμανική Ε.Ε. και τρείς υποθέσεις για το BREXIT

του Γιάννη Αθανασιάδη

Υπάρχει πληθώρα αρθρογραφίας με θέμα την απόφαση του λαού της Βρετανίας για έξοδο της από την Ε.Ε.

Υπάρχουν  όμως πίσω από τα πανηγύρια και τους θρήνους, απώτεροι σχεδιασμοί ; Ποιοι θα μπορούσαν να είναι αυτοί; Τι κρύβεται πίσω από την αποχώρηση της Μ. Βρετανίας από την Ε.Ε.

Κατά μια πρώτη προσέγγιση, το αποτέλεσμα προκύπτει η επιδιώχθηκε για τρείς πιθανές αιτίες.

Υπόθεση 1^η

Χωρίς απώτερους σχεδιασμούς έγινε μια πολιτική μάχη μέσω δημοψηφίσματος και παρά την θέση του πρωθυπουργού και τις επικοινωνιακές επιθέσεις από μερίδα ΜΜΕ και των ευρωλάγνων πολιτικών, παρά την τυχαία ??? εκτέλεση βουλευτίνας από ακροδεξιό εκτελεστή, ο περήφανος λαός της πάλαι ποτέ Αυτοκρατορίας που στην επικράτεια της «ο ήλιος δεν έδυε ποτέ», αποφάσισε ότι δεν θέλει να γίνει παραδουλεύτρα του 4^ου Γερμανικού Ράιχ.

Υπόθεση 2^η

Είτε μέσα είτε έξω από την Ε.Ε. ένα κράτος που πρόκειται να ενταχθεί στην TTIP* δεν διαφέρει παρά μόνο στο ότι θα πρέπει να διαπραγματευτεί ξεχωριστά την ένταξη του στην «Διατλαντική Συμφωνία Εμπορίου και Επενδύσεων». Άρα επί της ουσίας μόνο αν αρνηθούν την ένταξη τους στην TTIP, θα έχει κάποια αξία η αποχώρηση τους από την Ε.Ε. Κάτι μάλλον απίθανο μια και το city παίζει καθοριστικό ρόλο σε αυτήν την συμφωνία. Πολύ δε περισσότερο αν προχωρήσουν και στην υπογραφή της TISA!
Επομένως το δεύτερο σενάριο δεν αποκλείει την συνύπαρξη του με το πρώτο, μια και δεν αλλάζει επί της ουσίας τους σχεδιασμούς του υπερεθνικού κεφαλαίου, της οικονομικής ολιγαρχίας και της αστικής τάξης με εθνοκεντρικά χαρακτηριστικά. Εδώ κολλάει και η δήλωση της σταφιδιασμένης γριάς βασίλισσας : «πείτε μου τρία καλά που έχει προσφέρει η ΕΕ στην Μ. Βρετανία».(Αν έχει γίνει πράγματι).

Υπόθεση 3^η

Συνοπτική ανάλυση.

Όταν οι Ford, Μπους,Rockefeller, Τισεν κλπ χρηματοδοτούσαν το ναζιστικό κόμμα του Χίτλερ θα μπορούσε κάποιος να πει ότι απλά έκαναν μπίζνες ως γνήσιοι κεφαλαιοκράτες.

 Όμως τότε ο Χίτλερ φάνταζε ακόμα, ως ένας χαρισματικός ηγέτης που πήρε μια Ηττημένη και εξαθλιωμένη Γερμανία από τον Α΄Π.Π. και την μετέτρεψε σε μια ακμάζουσα  στρατιωτική και βιομηχανική δύναμη. 
Αυτό που πραγματικά ανέμεναν τα υπερεθνικά οικονομικά κέντρα, ήταν την ώρα που η Γερμανία θα συγκρούονταν με τον μεγάλο ιδεολογικό τους αντίπαλο εκείνης της περιόδου, την Σοβιετική Ένωση! Η συνταγή όμως χάλασε από την μεγαλομανία και την ψυχοπάθεια του Χίτλερ.

Την εξέλιξη της ιστορίας βέβαια την γνωρίζουμε. Οι Ρώσοι με το σύμφωνο Ρίμπεντροπ - Μολότοφ κέρδισαν χρόνο. 
Η ηπειρωτική Ευρώπη πέρασε με στρατιωτικό περίπατο στα χέρια των Ναζί, και η Αγγλία απομονωμένη αναγκάστηκε να παράσχει γη και ύδωρ από την παγκόσμια αποικιακή κυριαρχία της, στους Αμερικάνους, ώστε να τους εμπλέξει στον πόλεμο κατά της Γερμανίας.

Όμως και του Χίτλερ τα σχέδια (σχέδιο Μπαρμπαρόσα) στράβωσαν, διότι ένας περίεργος λαός καθυστέρησε την επέλαση του «Άξονα» κατά εννιά περίπου μήνες! (28/10/1940 – 01/06/1941)  

Παρ’ όλα αυτά τα σχέδια των κεφαλαιοκρατών κατέρρευσαν και έτσι αναγκάστηκαν να συμμαχήσουν με (τον αρχικό εχθρό και στόχο τους) την ΕΣΣΔ και να την ενισχύσουν (Τεχεράνη Νοε. 1943) ώστε να αποτελειώσουν τον Χίτλερ και από κοινού να μοιράσουν τον κόσμο (Γιάλτα Φεβ. 1945).

Για σκεφτείτε το! Οι κεφαλαιοκράτες απέτυχαν τριπλά!
Είναι σαν να στέλνεις το σκύλο σου (ΝΑΖΙ) να σου φέρει το «θήραμα σου», και εκείνο αρχίζει να τρώει και εσένα και την λεία!
Και στο τέλος αναγκάζεσαι να συμμαχήσεις με το «θήραμα σου» για να σκοτώσεις τον σκύλο σου!!
Και όχι μόνον αυτό, αλλά να μοιραστείς και τον κυνηγότοπο με το «θήραμα σου»!!!
Τέτοια χουνέρια δεν ξεχνιούνται ποτέ.

*

Όταν το γραφειοκρατικό μόρφωμα της ΕΣΣΔ κατέρρευσε από την διαφθορά και την «αδυναμία του» να παίξει με όρους καπιταλισμού, όλα φάνταζαν στρωμένα με ροδοπέταλα για το ιερατείο της οικονομικής ελίτ!

Εξαγορά των πολιτικών και τρομοκρατία των λαών, για να πάρουν πίσω τα δημόσια αγαθά που κέρδισαν (οι λαοί), από την σοσιαλδημοκρατία της ψυχροπολεμικής περιόδου. 
Στην συνέχεια, τις ηγεσίες των κομμάτων αναλαμβάνουν εκπαιδευμένοι υπαλληλίσκοι, απόφοιτοι των «δικών τους» Χάρβαρντ, LSE κλπ και κάποιοι μετεκπαιδευμένοι στους ναούς του καπιταλισμού goldman sachs, παγκόσμια τράπεζα, ΔΝΤ κλπ. Παράλληλα τα ΜΜΕ παγκοσμίως περνάνε στα χέρια διαπλεκόμενων ολιγαρχών με ότι αυτό συνεπάγεται ως προς την διαμόρφωση της κοινής γνώμης.

Αρχίζει το ξεπούλημα υπό μορφή σκράπ εθνικών κρατών, «μετά του  περιεχομένου» (λαοί). Το όνειρο της  παγκοσμιοποίησης του καπιταλισμού δείχνει να ολοκληρώνεται απρόσκοπτα.

Απροσδόκητα όμως, ο διάδοχος του γελοιωδέστερου προέδρου της Ρωσίας Μπορις Γιέλτσιν, ένας πρώην γκαγκεπίτης  ονόματι Πουτιν, ανατρέπει τα δεδομένα την ώρα που συντελούταν η πιο «αμέριμνη» σφαγή και ισοπέδωση λαών και εθνικών κρατών στο πλαίσιο της ολοκλήρωσης της παντοκρατορίας των «Αγορών».

Η Ρωσία ξαναμπαίνει στο προσκήνιο με όλους αυτούς τους συνειρμούς του παρελθόντος.
Και τώρα δεν είναι απλά ιδεολογικός αντίπαλος, τώρα είναι φορέας και γνώστης των απεργασμένων μεθόδων του καπιταλισμού.

Πάλι  η Γερμανία σπρώχτηκε από την υπερεθνική ελίτ σε μια προοδευτική γιγάντωση μόνο που τώρα στην θέση του τρελού φύρερ βρίσκονται πολιτικοί που κατά τα επιφαινόμενα ελέγχονται από τους Αμερικανούς, ενώ παράλληλα το ΝΑΤΟ διασφαλίζει τυχόν εκτροπές από το σχέδιο.
Παρ’ όλα αυτά το σκάνδαλο με τις παρακολουθήσεις της Μέρκελ και άλλων πολιτικών παραγόντων της Γερμανίας από την NSA, δείχνει το μέγεθος της "εμπιστοσύνης" των Αμερικανών προς την Γερμανική ηγεσία.

Αυτή τη στιγμή η Γερμανική ΕΕ δείχνει να κρατά εχθρική στάση απέναντι στην Ρωσία, στηρίζοντας την Ναζιστική κυβέρνηση της Ουκρανίας, έχοντας ακμάζοντα ναζιστικά και φιλογερμανικά κόμματα ( το αίμα νερό δεν γίνεται) στα περισσότερα ευρωπαϊκά κράτη, παρέτεινε το εμπάργκο αγροτικών προϊόντων και γενικότερα προωθεί την δαιμονοποίηση του Πουτιν.
Όμως πίσω από την βιτρίνα ήδη  έχουν υπογραφεί Γερμανορωσικές συμφωνίες ζωτικού χαρακτήρα, όπως ο Nord Stream που περνά κάτω από την Βαλτική και πηγαίνει κατ ευθείαν στην Γερμανία και η συνεργασία για την εκμετάλλευση σπάνιων γαιών ενώ εν εξελίξει βρίσκεται και η υλοποίηση του Nord Stream2, που παρακάμπτει την Ουκρανία. Υπ’ αυτές τις συνθήκες η Γερμανία θα αποτελεί  διαμετακομιστικό κέντρο για την παροχή ενέργειας στις ευρωπαϊκές χώρες.

Ευνόητο είναι δε, ότι αυτή την ώρα η συνεργασία με την Ρωσία εξυπηρετεί τα ζωτικά συμφέροντα της Γερμανίας.

Από όλα αυτά απέχει η Μ. Βρετανία και βέβαια αυτή η αποχή δεν έχει να κάνει με αποφάσεις του «σοφού» Βρετανικού λαού, αλλά με την διαχείριση μιας μελλοντικής διαφαινόμενης ρήξης της ισχυροποιημένης Γερμανικής ΕΕ, με τους Αμερικάνους πάτρωνες τους.

Όπως θα διαπιστώσετε και τα τρία υποθετικά σενάρια για τους λόγους που επέτρεψαν ένα BREXIT, έχουν ένα κοινό παρανομαστή: την Ρωσία!
Διότι κάθε πιθανό σενάριο δεν θα είχε λόγο ύπαρξης αν ζούσαμε σε ένα μονοπολικό παγκόσμιο σύστημα.

Όλα δείχνουν ότι το πείραμα Ευρωπαϊκή Ένωση απέτυχε και βρισκόμαστε στις παραμονές ενός καθαρά  ενδοκαπιταλιστικού πολέμου, ο οποίος αυτή την φορά δεν θα αφήσει τίποτα στην τύχη.
Θα είναι ολοκληρωτικός.

*Ως γνωστό η TTIP  - CETA – TPP, αποτελούν τα εργαλεία οικονομικού- εμπορικού ελέγχου και στραγγαλισμού, κυρίως της Ρωσίας και δευτερευόντως των υπολοίπων BRICS.

πηγή: athanasiadisg.blogspot.gr

Μ. Τσοσουντόφσκι: «Η Παγκοσμιοποίηση του Πολέμου» (εκδόσεις Πιρόγα)

Michel Chossudovsky

 

Κυκλοφορεί σε λίγες μέρες από τις εκδόσεις «Πιρόγα» το βιβλίο του Μισέλ Τσοσουντόφσκι «Η Παγκοσμιοποίηση του Πολέμου».
Για να πάρει κανείς μια πρώτη γεύση από το ενδιαφέρον και επίκαιρο βιβλίο του ιδρυτή του globalresearch, παραθέτουμε σε προδημοσίευση τον πρόλογό του:

Πρόλογος

Η “παγκοσμιοποίηση του πολέμου” αποτελεί ένα ηγεμονικό σχέδιο. Μείζονος έκτασης στρατιωτικές και συγκαλυμμένες επιχειρήσεις μυστικών υπηρεσιών βρίσκονται σε παράλληλη εξέλιξη στη μέση ανατολή, την ανατολική Ευρώπη, την Υποσαχάρια Αφρική, την Κεντρική Ασία και την Άπω Ανατολή. Στην ημερήσια διάταξη της πολιτικής των Η.Π.Α. συνδυάζονται εκτεταμένες στρατιωτικές και συγκαλυμμένες δράσεις, που είναι προσανατολισμένες στην αποσταθεροποίηση ανεξάρτητων χωρών.

Οι επιχειρήσεις που αναλαμβάνουν οι δυνάμεις της στρατιωτικής συμμαχίας των Δυτικών χωρών (ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-Ισραήλ), στα πλαίσια μιας παγκοσμίων διαστάσεων ημερήσιας διάταξης στο Αφγανιστάν, την Παλαιστίνη, την Ουκρανία, τη Συρία και το Ιράκ, συντονίζονται από ανώτατα κλιμάκια της στρατιωτικής ιεραρχίας.

Στην προκειμένη περίπτωση, δεν πρόκειται για αποσπασματικές στρατιωτικές και μυστικές επιχειρήσεις.

Η επίθεση που εξαπέλυσαν οι στρατιωτικές δυνάμεις του Ισραήλ στη Γάζα, την περίοδο του Ιουλίου – Αυγούστου του 2014, αποτελούσε αντικείμενο στενής διαβούλευσης σε Η.Π.Α. και ΝΑΤΟ.

Το χρονοδιάγραμμα της ανάληψης των επιχειρήσεων στην Ουκρανία συνέπιπτε με εκείνο της επίθεσης στη Γάζα. Με τη σειρά τους οι στρατιωτικές δράσεις συνδυάζονται στενά με τις διαδικασίες διεξαγωγής του οικονομικού πολέμου, ο οποίος συνίσταται όχι μόνο στην επιβολή κυρώσεων εναντίον κυρίαρχων κρατών, αλλά και σε σκόπιμες ενέργειες που αποσκοπούν στην αποσταθεροποίηση των οικονομικών και νομισματικών αγορών, με πρόθεση να υπονομεύσουν τις εθνικές οικονομίες των αντιπάλων χωρών.

Οι Η.Π.Α. και οι σύμμαχοί τους έχουν επιδοθεί σε μια στρατιωτική περιπέτεια, απειλητική για το μέλλον της ανθρωπότητας. Καθώς προχωρούμε προς την εκτύπωση αυτού του βιβλίου, οι δυνάμεις των Η.Π.Α. και του ΝΑΤΟ έχουν επεκταθεί στην ανατολική Ευρώπη, συμπεριλαμβανομένης και της Ουκρανίας.

Την ίδια ώρα, μια στρατιωτική επέμβαση των Η.Π.Α., με το πρόσχημα της ανθρωπιστικής βοήθειας, βρίσκεται σε εξέλιξη στην Υποσαχάρια Αφρική.

Παράλληλα, οι Η.Π.Α. και οι σύμμαχοί τους, απειλούν την Κίνα στα πλαίσια της πολιτικής του Ομπάμα. Πιο συγκεκριμένα, της “στροφής προς την Ανατολή”.

Με τη σειρά τους διεξάγονται στρατιωτικά γυμνάσια στο κατώφλι της Ρωσίας, τα οποία θα μπορούσαν ενδεχομένως να οδηγήσουν σε κλιμάκωση της έντασης.

Οι αμερικανικοί βομβαρδισμοί, που ξεκίνησαν το Σεπτέμβριο του 2014 και που κατευθύνονταν εναντίον της Συρίας και του Ιράκ, με το πρόσχημα της επίθεσης κατά του “ισλαμικού κράτους”, αποτελούν μέρος του σχεδίου κλιμάκωσης των στρατιωτικών επιχειρήσεων.

Οι επιχειρήσεις αυτές, εκτείνονται από τη Βόρεια Αφρική και την ανατολική Μεσόγειο μέχρι την κεντρική και τη νότια Ασία.

Οι δυνάμεις της Δυτικής στρατιωτικής συμμαχίας βρίσκονται σε στάδιο προχωρημένης ετοιμότητας.

Το ίδιο ισχύει και για τη Ρωσία.

Η Ρωσία χαρακτηρίζεται ως “επιδρομέας”, με αποτέλεσμα η σύρραξη ανάμεσα σε Ρωσία και Η.π.α. να αποτελεί σημαντικό ενδεχόμενο.

Προχωρώντας, η Γερουσία, στην ψήφιση νόμου με την επωνυμία “The Russian Aggression Prevention Act” (RAPA) – “πράξη για την προληπτική αντιμετώπιση της ρωσικής επιθετικότητας” – οι Η.Π.Α. έχουν πλέον συρθεί στο μονοπάτι, που οδηγεί στη στρατιωτική σύγκρουση με τη Ρωσία στο έδαφος της Ουκρανίας.

Οποιαδήποτε στρατιωτική σύγκρουση ανάμεσα στις Η.Π.Α. και τη Ρωσία είναι πιθανόν να οδηγήσει σε κλιμάκωση του πολέμου, μετατρέποντάς τον σε πυρηνικό.

Τα δεδομένα είναι τα εξής: ούτε οι Η.Π.Α. αλλά ούτε και η Ρωσία πρόκειται να αποδεχθούν μια ενδεχόμενη ήττα. Επιπλέον, αμφότερες οι δύο χώρες διαθέτουν χιλιάδες πυρηνικά όπλα, έτοιμα προς άμεση χρήση.

Τέλος, και οι δύο βασίζονται στο στρατιωτικό δόγμα της “αντεπίθεσης”, το οποίο σε περίπτωση πολέμου επιβάλλει την προληπτική χρησιμοποίηση του στρατιωτικού τους εξοπλισμού, προκειμένου να καταστρέψουν τις πυρηνικές δυνάμεις του αντιπάλου τους.[1]

Ο νόμος: “The Russian Aggression Prevention Act” (RAPA) –η “πράξη για την προληπτική αντιμετώπιση της ρωσικής επιθετικότητας”– αποτελεί το αποκορύφωμα της πολυετούς –άνω των 20 ετών– προπαρασκευής του πολέμου από την πλευρά των Η.Π.Α. και του ΝΑΤΟ, που συνίσταται στην προσπάθεια να εφαρμόσουν ένα στρατιωτικό κλοιό γύρω από τη Ρωσία και την Κίνα.

Μετά από την κατάρρευση της σοβιετικής Ένωσης, το 1991, οι Η.Π.Α. εφάρμοσαν με τρόπο αδυσώπητο, τη στρατηγική της περικύκλωσης της Ρωσίας, όπως ακριβώς και με τις άλλες χώρες που είχαν χαρακτηριστεί ως εχθρικές, την Κίνα και το Ιράν. Η στρατηγική αυτή είχε ως αποτέλεσμα οι 12 χώρες της κεντρικής Ευρώπης, που στο παρελθόν υπήρξαν σύμμαχοι με τη Μόσχα, να ανήκουν σήμερα στο συνασπισμό του ΝΑΤΟ.

Σήμερα πλέον, η στρατιωτική μηχανή των Η.Π.Α. βρίσκεται ακριβώς μπροστά στα σύνορα αντιμέτωπη με τη Ρωσία.[2]

Στρατιωτικοποίηση σε παγκόσμιο επίπεδο

Από την έναρξη της περιόδου, που ξεκινάει αμέσως μετά το τέλος του Β’ παγκοσμίου πολέμου μέχρι σήμερα, ο αμερικανικός στρατιωτικός σχεδιασμός σε παγκόσμιο επίπεδο, προσανατολιζόταν στην παγκόσμια κυριαρχία.

Ο πόλεμος και η παγκοσμιοποίηση είναι περίπλοκα συνδεδεμένα.

Η στρατιωτικοποίηση στηρίζει τα ισχυρά οικονομικά συμφέροντα. ο “μακροχρόνιος πόλεμος της Αμερικής” αποβλέπει στην επέκταση των γιγαντιαίων εταιρικών συγκροτημάτων της, σε παγκόσμιο επίπεδο, κατακτώντας νέους οικονομικούς ορίζοντες.

Η αντίληψη περί του “μακροχρόνιου πολέμου” αποτελεί συστατικό κομμάτι του αμερικανικού στρατιωτικού δόγματος.

Τα ιδεολογικά του στηρίγματα αποσκοπούν στη συγκάλυψη του σχεδίου περί ηγεμονισμού σε παγκόσμιο επίπεδο. Η εφαρμογή του βασίζεται στη παγκόσμια συμμαχία των 28 χωρών – μελών του ΝΑΤΟ.

Επιπλέον, οι Η.Π.Α. καθώς επίσης και το ΝΑΤΟ, έχουν συγκροτήσει πέραν της “ατλαντικής περιοχής”, ένα δίκτυο διμερών στρατιωτικών συμμαχιών με “χώρες – συνεταίρους”, που στρέφεται εναντίον της Ρωσίας, της Κίνας, του Ιράν και της Βόρειας Κορέας.

Έχουμε να κάνουμε με μία εντυπωσιακή στρατιωτική δύναμη, που είναι εγκατεστημένη στις μεγαλύτερες περιοχές του πλανήτη.

Η αντίληψη περί του “μακροχρόνιου πολέμου” βασίζεται στην έννοια της “αυτοάμυνας”.

Οι Η.Π.Α. και ο Δυτικός κόσμος βρίσκεται υπό απειλή. Ο “μακρόχρονος πόλεμος” συνιστά έναν “επικό αγώνα εναντίον αντιπάλων, οι οποίοι συγκλίνουν στο σχηματισμό ενός ενοποιημένου “ισλαμικού κόσμου”, που επιδιώκει να αντικαταστήσει την κυριαρχία της Δύσης.”

Υπό την έννοια του “μακρόχρονου πολέμου”, σύμφωνα με μια μελέτη της Rand Corporation, ο Δυτικός κόσμος είναι υποχρεωμένος να αντιμετωπίσει τρεις πιθανές απειλές που προέρχονται από:

• αυτούς που σχετίζονται με τις ιδεολογίες των βασικών αντιπάλων που συμμετέχουν στη σύγκρουση,

• αυτούς που σχετίζονται με τη χρήση της τρομοκρατίας και

• αυτούς που σχετίζονται με το ζήτημα της διακυβέρνησης (π.χ. την έλλειψη ή την ύπαρξη της, τη ποιότητά της και την προϋπόθεση τής ύπαρξης συγκεκριμένων κυβερνητικών θεσμών στις Η.Π.Α. καθώς και των συμφερόντων της).

• … προκειμένου να διασφαλισθεί το γεγονός ότι ο “μακρόχρονος πόλεμος” ακολουθεί ευνοϊκή πορεία, οι ΗΠΑ θα πρέπει να καταβάλουν μια συντονισμένη προσπάθεια και στα τρία αυτά επίπεδα.[3]

Ο σκοπός μας σε αυτό το βιβλίο είναι να εστιάσουμε στις διάφορες διαστάσεις των αμερικανικών πολέμων ηγεμονίας, παρέχοντας αφ’ ενός μεν μια ιστορική επισκόπηση, αφ’ ετέρου δε τη δυνατότητα της κατανόησης των σύγχρονων αμερικανικών πολέμων, στους οποίους όλοι – από στρατηγική άποψη – έχουν πλέον ενσωματωθεί.

Η ανάλυσή μας θα επικεντρωθεί στους κινδύνους που εγκυμονεί ένας πυρηνικός πόλεμος καθώς και στη μετεξέλιξη του στρατιωτικού δόγματος στη περίοδο μετά την 11η του Σεπτέμβρη.

Θα αναφερθούμε, επίσης, στο ρόλο της προπαγάνδας των ΜΜΕ και στις αδυναμίες του αντιπολεμικού κινήματος.

Αν και το πρώτο κεφάλαιο περιλαμβάνει μια γενική θεώρηση, τα υπόλοιπα κεφάλαια δίνουν τη δυνατότητα μιας ενδοσκόπησης των διαφόρων διαστάσεων του “μακρόχρονου αμερικανικού πολέμου”.

Το Κεφάλαιο Ι: Ιμπεριαλιστική κυριαρχία ̈Ο μακρόχρονος πόλεμος της Αμερικής εναντίον της ανθρωπότητας, αποτελεί μια επισκόπηση των αμερικανικών πολέμων, της περιόδου μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Την περίοδο αυτή, πόλεμοι διεξήχθησαν στην Κορέα και στο Βιετνάμ, στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ και στη Συρία. Η εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ χαρακτηρίζεται από συνέχεια.

Ορμώμενοι από την εποχή του δόγματος του Τρούμαν, στα τέλη της δεκαετίας του 1940, καταλήγουμε μέχρι τους νεο – συντηρητικούς και τους νεο – φιλελεύθερους των κυβερνήσεων του George W. Bush και του Barack Obama.

Το δεύτερο μέρος επικεντρώνεται στους κινδύνους του πυρηνικού πολέμου και της ραδιενέργειας, σε παγκόσμιο επίπεδο.

Το Κεφάλαιο ΙΙ: Οι κίνδυνοι ενός πυρηνικού πολέμου. Συζητήσεις με τον Φιντέλ Κάστρο, απαρτίζεται από συζητήσεις του Φιντέλ Κάστρο με το συγγραφέα, αναφορικά με το μέλλον

της ανθρωπότητας και τη στρατιωτικοποίηση τής μετά τον Ψυχρό πόλεμο περιόδου. Η ανταλλαγή αυτών των απόψεων πραγματοποιήθηκε στην Αβάνα, τον Οκτώβριο του 2010.

Το Κεφάλαιο ΙΙΙ εστιάζει στο δόγμα του προληπτικού πυρηνικού πολέμου και στο ρόλο του Ισραήλ σχετικά με τη πρόθεσή του να καταφέρει πρώτο ένα πλήγμα εναντίον του Ιράν, με τη χρήση πυρηνικών όπλων.

Το Κεφάλαιο IV, εστιάζει στην απειλή ενός πυρηνικού πολέμου. Βόρεια Κορέα ή ΗΠΑ; εστιάζει στη διαρκή απειλή των ΗΠΑ (από το 1953) σχετικά με τη χρήση πυρηνικών όπλων εναντίον της Βόρειας Κορέας, χαρακτηρίζοντας την ως απειλή για την παγκόσμια ασφάλεια.

Το Κεφάλαιο V, Φουκουσίμα: ένας πυρηνικός πόλεμος χωρίς πόλεμο. Η αποσιωπούμενη κρίση από την παγκόσμια πυρηνική ραδιενέργεια, εξετάζει τους κινδύνους από τη χρήση της πυρηνικής ενέργειας και την αποσιωπούμενη συσχέτισή της με τα πυρηνικά όπλα. Η πυρηνική ενέργεια δεν αποτελεί μια οικονομική δραστηριότητα σε κοινωνικό επίπεδο.

Είναι μια δραστηριότητα στενά συνδεδεμένη με τη βιομηχανία παραγωγής πυρηνικών όπλων, η οποία ελέγχεται από τους επονομαζόμενους εργολάβους αμυντικών έργων.

Τα ισχυρά συμφέροντα των μεγάλων εταιριών, που κρύβονται πίσω από την πυρηνική ενέργεια, συμπίπτουν απολύτως με εκείνων που ασχολούνται με τα πυρηνικά όπλα.

Το Μέρος ΙΙI, επεξηγεί τον “τρόπο λειτουργίας”, σε εθνικό επίπεδο, των διαφόρων αμερικανικών επεμβάσεων, είτε στρατιωτικών είτε συγκαλυμμένων από τις μυστικές υπηρεσίες, όπως αυτόν της ανατροπής καθεστώτος και της κρυφής υποστήριξης σε διάφορες τρομοκρατικές οργανώσεις.

Οι έρευνες, που έγιναν ξεχωριστά σε διάφορες χώρες (Γιουγκοσλαβία, Αϊτή, Λιβύη, Ιράκ, Συρία, Παλαιστίνη, Ουκρανία), αποκαλύπτουν με ποιο τρόπο κυρίαρχα εθνικά κράτη καταλήγουν να αποσταθεροποιηθούν μετά από τις συγκεκαλυμμένες επιχειρήσεις των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, και τους λεγόμενους “ανθρωπιστικούς πολέμους”.

Παρά το γεγονός, ότι η φύση και οι συνθήκες που επικρατούν σε κάθε μια από αυτές τις χώρες δεν είναι υπ’ οποιαδήποτε έννοια ίδιες, εν τούτοις υπάρχει ένα κοινό νήμα που συνδέει αυτές τις εξελίξεις.

Ο σκοπός, λοιπόν, είναι να δώσουμε τη δυνατότητα να γίνουν κατανοητές, μετά από μια συγκριτική παρουσίαση, οι συνέπειες που προκύπτουν σε επίπεδο μεμονωμένων χωρών από τον μακρόχρονο πόλεμο της αμερικής εναντίον της ανθρωπότητας.

Οι αναλύσεις, που έγιναν αναφορικά με όλες τις χώρες, αποδεικνύουν ότι ο επιδιωκόμενος σκοπός ήταν η διάλυση, η αποσταθεροποίηση και η εξαθλίωση των κυρίαρχων αυτών κρατών.

Στο Κεφάλαιο VI, Ο ΝΑΤΟ-ϊκός πόλεμος στη Γιουγκοσλαβία: Κόσοβο “οι μαχητές της ελευθερίας” χρηματοδοτούμενοι από το οργανωμένο έγκλημα, αναλύεται ο ρόλος του

Απελευθερωτικού Στρατού του Κοσόβου –Kosovo Liberation Army (KLA)– ως εργαλείο για τη πολιτική αποσταθεροποίηση.

Η κατάληξη της νατοϊκής επέμβασης στη Γιουγκοσλαβία ήταν να διαμελισθεί μια επιτυχημένη ευημερούσα “σοσιαλιστική οικονομία της αγοράς” σε επτά επιμέρους κρατίδια.

Ο πολιτικός και οικονομικός διαμελισμός της Γιουγκοσλαβίας, το 1990, έπαιξε το ρόλο του “προτύπου” για τις μετέπειτα “ανθρωπιστικές στρατιωτικές προσπάθειες”.

Κεφάλαιο VII, Το καθοδηγούμενο πραξικόπημα στην Αϊτή από τις Η.Π.Α. εναντίον της κυβέρνησης του Jean Batiste Aristide, που έγινε το φεβρουάριο του 2004, διενεργήθηκε με

την υποστήριξη του Καναδά και της Γαλλίας.

Αποτελεί πικρή ειρωνεία το γεγονός, ότι ο πρέσβης των ΗΠΑ στην Αϊτή, ο James Foley, είχε προηγουμένως διαδραματίσει κεντρικό ρόλο, ως ειδικός απεσταλμένος των ΗΠΑ στη

Γιουγκοσλαβία, διοχετεύοντας κρυφά κάθε λογής υποστήριξη στον απελευθερωτικό στρατό του Κοσόβου – Kosovo Liberation Army (KLA).

Όσον αφορά στην Αϊτή, οι αρμοδιότητές του συμπεριλάμβαναν και την παροχή της αμερικανικής υποστήριξης στην οργάνωση του “μετώπου για την απελευθέρωση και την εθνική ανασυγκρότηση” – Front pour la liberation et la reconstruction nationale (FLRN), που ενσωματώθηκε ευρύτατα στα πρώην τάγματα θανάτου του Tonton Macoute.

Παράλληλα, σε πλήρη συντονισμό με τη διαδικασία ανατροπής τού καθεστώτος και τη στρατιωτική επέμβαση, το Διεθνές νομισματικό ταμείο και η παγκόσμια τράπεζα, με τις μακροοικονομικές τους μεταρρυθμίσεις, έπαιξαν σημαντικό ρόλο στη διάλυση της εθνικής υπόστασης και στην εξαθλίωση του πληθυσμού της Αϊτής.

Στο Κεφάλαιο VIΙΙ, “Επιχείρηση Λιβύη” και η Μάχη για το πετρέλαιο: επαναχαράζοντας το χάρτη της Αφρικής, αποκαλύπτεται η κρυφή ατζέντα πίσω από τον ανθρωπιστικό πόλεμο του νατο, το 2011, στη Λιβύη, ο οποίος απέβλεπε στην απόκτηση του ελέγχου και στην οικειοποίηση των εκτεταμένων πετρελαιοπηγών της χώρας, οι οποίες όπως υπολογίζεται, είναι διπλάσιες από εκείνες των ΗΠΑ.

Το αρχηγείο των ΗΠΑ στην Αφρική (AFRICOM), έπαιξε σημαντικό ρόλο σε συνδυασμό με το ΝΑΤΟ.

Η Λιβύη είναι η πύλη εισόδου για το Σαχέλ και την Κεντρική Αφρική. Γενικότερα, αυτό που διακυβεύεται είναι ο επανασχεδιασμός του χάρτη της Αφρικής, σχετικά με τις ιστορικές σφαίρες επιρροής της Γαλλίας στη Δυτική και στην Κεντρική Αφρική. Στην ουσία, πρόκειται για μια διαδικασία νεοαποικιοκρατικής αναδιανομής.

Στο Κεφάλαιο ΙΧ, Ο πόλεμος στο Ιράκ και στη Συρία. Τρομοκρατία με “ανθρώπινο πρόσωπο”: Η ιστορία των ταγμάτων θανάτου των Η.Π.Α., εξετάζεται ο κρυφός πόλεμος των ΗΠΑ και του νατο στη Συρία, ο οποίος συνίσταται στη συγκρότηση θυγατρικών τρομοκρατικών μονάδων της Al Qaeda.

Ο κατευθυνόμενος συγκαλυμμένος πόλεμος από τις ΗΠΑ συνίσταται στη στρατολόγηση, την εκπαίδευση και τη χρηματοδότηση ισλαμιστικών ταγμάτων θανάτου, που χρησιμοποιούνται ως πεζικάριοι για λογαριασμό της στρατιωτικής συμμαχίας της Δύσης.

Η τελική επιδίωξη από στρατιωτική άποψη είναι η διάλυση και των δύο χωρών, του Ιράκ και της Συρίας.

Το Κεφάλαιο Χ, Πόλεμος και φυσικό αέριο. Η ισραηλινή εισβολή και τα υπεράκτια πεδία φυσικού αερίου της Γάζας, εστιάζει στην ισραηλινή επίθεση, που εξαπολύθηκε εναντίον της Γάζας, με πρόθεση τη κατάσχεση των υπεράκτιων αποθεμάτων της σε φυσικό αέριο.

Στο Κεφάλαιο ΧΙ, Οι Η.Π.Α. εγκατέστησαν μια νεοναζιστική κυβέρνηση στην Ουκρανία, εξετάζεται η δομή του καθεστώτος του Κιέβου, που χρηματοδοτείται από τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ.

Οι θέσεις κλειδιά στη κυβέρνηση και στο στρατό βρίσκονται στα χέρια των δύο νεοναζιστικών οργανώσεων. Η Εθνική Φρουρά της Ουκρανίας, που χρηματοδοτήθηκε και εκπαιδεύτηκε από τη Δύση, ενσωματώθηκε απολύτως στην οργάνωση των νεοναζιστών με τις “καφέ στολές”.

Το Μέρος IV τιτλοφορείται ως:

Σπάζοντας τα δεσμά της Αμερικανικής “ιεράς εξέτασης”. Αντιστρέφοντας τo παλιρροϊκό κύμα του πολέμου, εστιάζει σε μερικές από τις αντιφάσεις του αντιπολεμικού κινήματος.

Στο Κεφάλαιο ΧΙΙ, Η “Αμερικανική Ιερά Εξέταση” και ο “Παγκόσμιος πόλεμος εναντίον της τρομοκρατίας”, αναλύεται ο κεντρικός ρόλος του αμερικανικού δόγματος “πόλεμος εναντίον της τρομοκρατίας”, σύμφωνα με το οποίο επιδιώκεται και αξιοποιείται η δημόσια υποστήριξη στον πόλεμο για την παγκόσμια κυριαρχία.

Ο “παγκόσμιος πόλεμος κατά της τρομοκρατίας” –“Global War on Terrorism” (GWOT)– αποτελεί ένα κατασκεύασμα, που βασίζεται στη ψευδαίσθηση, ότι ένα άτομο, ο οσάμα μπιν λάντεν, κατάφερε να ξεπεράσει σε πονηριά τις ακριβοπληρωμένες αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες, με τα υπερσύγχρονα μέσα.

Στην εποχή μας, ο “παγκόσμιος πόλεμος κατά της τρομοκρατίας” – “Global War on Terrorism” (GWOT), αντιπροσωπεύει μια μορφή σύγχρονης ιεράς έξέτασης. Διαθέτει όλα τα χαρακτηριστικά της γαλλικής και της ισπανικής “ιεράς εξέτασης”.

Η καταδίωξη των “ισλαμιστών τρομοκρατών” και η εφαρμογή ενός προληπτικού πολέμου για τη “προστασία της πατρίδας”, χρησιμοποιούνται για να νομιμοποιήσουν τη στρατιωτική ημερήσια διάταξη.

Από την άλλη, ο “παγκόσμιος πόλεμος κατά της τρομοκρατίας” παρουσιάζεται ως η “σύγκρουση των πολιτισμών”, ως ένας πόλεμος ανάμεσα σε ανταγωνιστικές αξίες και σε θρησκείες, ενώ στη πραγματικότητα είναι ένας πόλεμος για την κυριαρχία, ο οποίος έχει ως κατεύθυνση στρατηγικές και οικονομικές επιδιώξεις.

Στο Κεφάλαιο ΧΙΙΙ, “Κατασκευασμένη Διαφωνία”, “πολύχρωμες επαναστάσεις” και η κρίση του αντιπολεμικού κινήματος, εξετάζεται ο ρόλος των ιδρυμάτων των διαφόρων γιγαντιαίων εταιριών, όσον αφορά στη χρηματοδότηση των αντικαθεστωτικών, διαφωνούντων, καθώς και η αδυναμία των διαφόρων συλλογικών κοινωνικών φορέων και οργανώσεων με αντιπολεμικό προσανατολισμό, στην αποτελεσματική αντιμετώπιση του παλιρροϊκού κύματος της παραπληροφόρησης από τα ΜΜΕ και την προπαγάνδα υπέρ του πολέμου.

Michel Chossudovsky Μόντρεαλ Δεκέμβριος 2014

πηγή: pandiera.gr

Από το ΤΤΙΡ στη διαπραγμάτευση για TiSA: Από τη Σκύλλα στη Χάρυβδη, και όποιος αντέξει!

του Κρεσέντσιο Σαντζίλιο* 

1. Ακόμη δεν έχουμε ξεμπερδέψει με το ΤΤΙΡ (Transatlantic Trade and Investments Partnership) και εμφανίζεται στο προσκήνιο η TiSA, μια άλλη μυστική διαπραγμάτευση πάλι αμερικάνικης έμπνευσης που αποκάλυψε πρόσφατα το WikiLeaks. 

Και τί είναι αυτή η TiSA; 

Απλά άλλη μια σύμβαση που θα μπορεί όμως να επηρεάσει δισεκατομμύρια ανθρώπων στον κόσμο, μιας και προβλέπει την απόλυτη ιδιωτικοποίηση όλων των κυριοτέρων υπηρεσιών. 

Σε γενικές γραμμές όπως με το ΤΤΙΡ οι μεγάλες εταιρείες και οι πολυεθνικές θα μπορούν να έχουν το πάνω χέρι στον τεράστιο τομέα του διεθνούς εμπορίου, έτσι τώρα με το TiSA πάλι οι μεγάλες εταιρείες και οι πολυεθνικές θα μπορούν να έχουν βαρύνοντα και οριστικό λόγο στον εξίσου τεράστιο τομέα των υπηρεσιών. 

Ως τώρα η οικονομική πειθαρχία πραγματοποιούταν με το GATS(General Agreement on Trade in Services), Γενική Συμφωνία για το Εμπόριο, μέρος των συμφωνιών στα πλαίσια του ΠΟΕ (Παγκοσμίου Οργανισμού Εμπορίου), WTO(World Trade Organisation). 

Επειδή εκδηλώθηκαν ωστόσο έντονες αντιρρήσεις των αναπτυσσομένων χωρών στην επιδίωξη των πλουσιοτέρων για περισσότερο φιλελευθερισμό μέσα στις διαδικασίες του ΠΟΕ και για να παρακαμφθούν αυτές οι ενοχλητικές αντιρρήσεις, ΗΠΑ (πάντα αυτές!) και τα πρόθυμα κολλητήρια μελέτησαν την εξέλιξη μιας νέας σύμβασης που εμφανώς υπονομεύει και ακυρώνει την δημοκρατική διαπραγμάτευση εντός ΠΟΕ με προοπτική την κατάργηση των κανονισμών που ιδίως αφορούν τις υπηρεσίες και παράλληλα την ελεύθερη έλευση των μεγάλων εταιρειών και πολυεθνικών χωρίς πια εμπόδια που απειλούν την κερδοφορία τους. 

Η καινούρια σχέση λοιπόν ονομάστηκε TiSA(Trade in services agreement). Πάντα και παντού υπάρχει ένα απατηλό “trade” σε αυτές τις προτεινόμενες μεγάλες «λύσεις»! 

Η μυστικότητα (μάλλον: μυστικοπάθεια) που περιβάλλει τις συνομιλίες είναι τόσο αυστηρή που φτάνει σε σημείο να ορίζεται πως το περιεχόμενο της σύμβασης θα μπορεί να αποκαλυφθεί μόνο μετά από πέντε χρόνια που αυτή θα έχει μπει σε εφαρμογή και, εάν δεν εφαρμοστεί, πάλι πέντε χρόνια μετά το κλείσιμο των διαπραγματεύσεων. 

Αυτό σημαίνει μόνο ένα πράγμα, πολύ βαρύ και επικίνδυνο: το περιεχόμενο της σύμβασης πρέπει να είναι τόσο τραγικά ανατρεπτικό και εξωφρενικά διαλυτικό για ό, τι υπάρχει σήμερα στον κόσμο της εργασίας, που θα επιτρέπεται να το γνωρίσουν όλοι μόνο μετά που θα έχει περάσει αρκετός χρόνος ώστε οι «αλλαγές» να έχουν «συνηθιστεί» και «χωνευτεί»! Η δημοκρατία στα Τάρταρα. Έτσι πρόκειται για μια σύμβαση που, όπως φαίνεται από τις πρώτες διαρρεύσεις, θα φέρει τα πάνω-κάτω σε όλες τις υπηρεσίες τουλάχιστον στο 80% του κόσμου και θα καταστήσει τα κράτη σκέτους παλιάτσους μπροστά στις πολυεθνικές. 

Οπότε εύλογα διερωτάται κανείς: πώς είναι δυνατόν αυτά τα ίδια κράτη να αυτοευνουχίζονται τόσο απροκάλυπτα και πώς αυτή η Ευρωπαϊκή Ένωση τόσο αυτοαπαξιώνεται και αυτοεξοντώνεται υπέρ των ΗΠΑ, Καναδά και Ιαπωνία, οι τρεις χώρες που τελικά θα είναι και οι νικήτριες των πάντων. Το άκρον άωτο του άγριου φιλελευθερισμού και της αποπνιχτικής παγκοσμιοποίησης! 

Η TiSA αφορά επομένως τις υπηρεσίες, δηλαδή την ίδια την καρδιά της παγκόσμιας οικονομίας των ανεπτυγμένων και μη χωρών, ένας τομέας που είναι ο μεγαλύτερος στον κόσμο από άποψη θέσεων εργασίας. Μόνο στις ΗΠΑ αντιπροσωπεύει το 75 % της οικονομίας της και παράγει το 80% των θέσεων εργασίας του ιδιωτικού τομέα, ενώ η ΕΕ είναι η μεγαλύτερη «παραγωγός» υπηρεσιών στον πλανήτη, εξ ου και η άκρατη βουλιμία των αμερικανικών πολυεθνικών να βάλουν εκεί τα χέρια τους. 

2. Στα πλαίσια της TiSA, το πιο επιθετικό λόμπι για την πραγματοποίηση της σύμβασης είναι η Coalition of Sevices Industries η ατζέντα της οποίας περιέχει την υποχρεωτική ιδιωτικοποίηση όλων των υπηρεσιών, και ειδικά εκείνων του Δημοσίου. Μέσα σε αυτή τη προοπτική τα κράτη και οι κυβερνήσεις θεωρούνται απλά τα μεγάλα εμπόδια στην μεγάλη business! 

Γράφει η Coalition: «Πρέπει να βοηθήσουμε τις εταιρείες να ανταγωνίζονται με τον σωστό τρόπο και έχοντας σαν δεδομένο συντελεστές που βασίζονται στην αγορά και όχι στις κυβερνήσεις». Επομένως: υπερ-φιλευθεροποίηση, πλήρης ιδιωτικοποίηση και άγριος, κανιβαλικός ανταγωνισμός για την ανεξάντλητη κερδοφορία. 

Η WikiLeaks του Julian Assange διέρρευσε ένα κείμενο που περιέχει το άρθρο 11 της TiSA σχετικά με τις τραπεζικές υπηρεσίες, τα χρηματοπιστωτικά προϊόντα και τις ασφάλειες. Το κείμενο γράφτηκε στις 14.4.2016 στην χρονικά τελευταία συνάντηση (η προσεχής θα γίνει στις 23/27.6.2016). 

Φαίνεται τελείως παράξενο και παράλογο πώς συμβαίνει και, με την γιγαντιαία κρίση που παρέσυρε όλη τη παγκόσμια οικονομία, κατέστρεψε επιχειρήσεις, ακύρωσε εκατομμύρια θέσεις εργασίας και διέλυσε ανθρώπινες ζωές, να υπάρχουν εκείνοι που συνεχίζουν ακόμη να θέλουν να αλλάξουν όλους τους οικονομικούς κανόνες εξοντώνοντας ό, τι έμεινε όρθιο και βιώσιμο. 

Βέβαια, οι αετονύχιδες των πολυεθνικών δεν γνωρίζουν κρίση ή μάλλον η κρίση είναι η καλύτερη ευκαιρία για να κατακτήσουν εκείνο που έμεινε ακόμη σαν προστασία του ανθρώπου και να το θυσιάσουν στον βωμό του θεού Πλούτου. Και η TiSA είναι η μεγάλη ευκαιρία: είναι η επαναφορά όσων σχεδίων «χοντρού» κέρδους δεν μπόρεσαν να πραγματοποιηθούν στο παρελθόν. 

3. Ας πούμε πως η TiSA είναι η κληρονομιά του Doha Round, ως γνωστόν μια σειρά διαπραγματεύσεων που έγιναν στην Ντόχα του Κατάρ από το 2001 και μετά, στα πλαίσια του WTO (World Trade Organisation), Παγκόσμια Οργάνωση Εμπορίου, με σκοπό την παγκοσμιοποίηση και φιλελευθεροποίηση της παγκόσμιας οικονομίας. Το Doha Round απέτυχε λόγω των μεγάλων αντιδράσεων στο κόσμο, και τελικά «έκλεισε» το 2011. Ωστόσο οι ΗΠΑ και οι χώρες που πρωτοστατούν στην παγκοσμιοποίηση δεν θα μπορούσαν να παραιτηθούν τόσο εύκολα από την μεγαλεπήβολη ιδέα του θριάμβου των πολυεθνικών μέσω των οποίων αυτές ζουν, απομυζούν και επιβάλλονται σε όλα τα πλάτη και μήκη του κόσμου! Αυτό όχι μόνο δεν είναι pax americana, αλλά είναι αέναο bellum americanum. 

Οπότε από τις στάχτες του Doha Round ξεπετάχτηκε, ως εκ θαύματος, νέος φοίνικας, η TiSA, με μια βασική διαφορά όμως: όσο το πρώτο ήταν ανοιχτό στη πληροφορία και όλοι ήξεραν τι συζητούσαν, τόσο η δεύτερη είναι κλειστή και κανείς δεν ξέρει τι «μαγειρεύουν», εκτός από μερικά «νέα» που «διαρρέουν» κάθε τόσο, κανείς δεν ξέρει πόσο στ’ αλήθεια «κλεμμένα» ή επίτηδες «αφημένα» για να δημιουργήσουν σύγχυση. 

4. Ο πυρήνας της TiSA βρίσκεται στα χρηματοπιστωτικά δεδομένα. Εκείνοι οι ίδιοι που απέτυχαν στο WTO με το χρηματοπιστωτικό μοντέλο της deregulation, το οποίο ελέγχεται και για την παγκόσμια οικονομική κρίση, τώρα επιστρέφουν με την TiSA με την οποία, αν υπογραφεί, «οι κυβερνήσεις θα δεσμευτούν στην ολική απορρύθμιση των δημοσίων οικονομιών, θα απολέσουν το δικαίωμα να διατηρούν στο έδαφός τους τα χρηματοπιστωτικά δεδομένα τους, θα πρέπει να εγκρίνουν οικονομικά προϊόντα δυνητικά τοξικά και θα υπόκεινται σε δικαστικές επιθέσεις εάν τολμήσουν να λάβουν προφυλακτικά μέτρα προς αποφυγή άλλης κρίσης», λέει η Jane Kelsey, καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο του Auckland της Νέας Ζηλανδίας. 

Στις σημερινές συνομιλίες της TiSA η κάθε χώρα προσπαθεί να κερδίσει κάτι μέσα στα πάντα που πρέπει να δώσει. Οι ΗΠΑ πάντως είναι απόλυτες: «όλες οι χώρες που μπαίνουν στην συμφωνία θα επιτρέψουν στον προμηθευτή της χρηματοπιστωτικής υπηρεσίας να μεταφέρει τα δεδομένα τους μέσα ή έξω από τα εδάφη τους και σε οποιαδήποτε μορφή ο ίδιος θέλει»: δηλαδή, τα κράτη (θα) είναι σαν να μην υπάρχουν και οι πολυεθνικές θα κόβουν και θα ράβουν όπως και ό, τι θέλουν! Για την Ευρώπη, την ΕΕ πρόκειται, με λίγα λόγια, για μια εκχώρηση άνευ όρων της κυριαρχίας της πάνω στα δικά της χρηματοπιστωτικά και οικονομικά δεδομένα με σκοπό απλά το business των πολυεθνικών, ως επί το πλείστον φυσικά αμερικάνικες και ιαπωνικές! 

5. Το ερώτημα είναι όμως: η TiSA επιδιώκει να «κατακτήσει» όλες ανεξαιρέτως της υπηρεσίες, και όχι μόνο τις οικονομικές; 

Απ’ ό, τι φαίνεται, ναι! 

Όλες, και ειδικά τις υπηρεσίες που συνδέονται με την υγεία και την παιδεία! Πράγματι μέσα στη προοπτική κλεισίματος ή ιδιωτικοποίησης οποιωνδήποτε υπηρεσιών παρεχομένων από τη Δημόσιο, κεντρική θέση έχουν οι μεταφορές, η παιδεία και η υγεία. Όπως όλοι αντιλαμβανόμαστε, πρόκειται για τεράστια συμφέροντα τα οποία οι πολυεθνικές θέλουν να αφαιρέσουν από τα κράτη και να τα διαχειριστούν βάσει των νόμων της αγοράς που οι ίδιες έχουν κατάλληλα διαμορφώσει Και οι ορέξεις των πολυεθνικών και των λόμπι είναι τερατώδεις. Για να δώσουμε μια ιδέα αυτών των ορέξεων και των γιγαντιαίων μέσων που διαθέτουν οι εταιρείες μέλη της Coalition of Services Industries, παραθέτουμε τα ονόματά τους, μη λησμονώντας ότι εκτός από αυτές υπάρχουν πολλές άλλες μικρότερες και με λιγότερο γνωστά ονόματα: BASF, Glaxo Smith Kline, Monsanto, Chevron, Lilly, J. P. Morgan, Shell, Microsoft, Goldman Sachs, Maersk, Tesco, Unilever, Ford, Walt Disney, Visa International, Citigroup, Mercedes, GDFSuez, Walmart, Santander, Philip Morris, IBM, BNPParibas, Fedex, Google, eBay Inc., Mastercard, 20th Century Fox, HP. Στην ουσία, ένας καθεαυτού τεράστιος εγκληματικά μαφιόζικος συνασπισμός με έναν μόνο σκοπό: την κατάληψη της οικονομικής εξουσίας ολόκληρου του πλανήτη, όπερ σημαίνει και κατάληψη/κατάλυση της πολιτικής εξουσίας με την αντίστοιχη δυνατότητα να ορίζουν τις τύχες όλου του κόσμου, όσο παράλογο κι αν φαντάζει αυτό! 

Διερωτόμαστε έως πού θα φτάσουν οι απαιτήσεις της Coalition. Διόλου απίθανο κάποια στιγμή να συμπεριλάβουν και τον στρατιωτικό τομέα αφού αυτός πολύ συχνά προσφεύγει κιόλας τώρα σε ιδιώτες. 

6. Όπως είναι γνωστό, η πιστωτικο-οικονομική κρίση ξεκίνησε από τις ΗΠΑ. Ο «ιός» μεταφέρθηκε μετά από λίγο αυτούσιος στην Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία από τότε βολοδέρνει δίχως να βρει λυτρωμό. Οι ΗΠΑ όμως είναι εκτός κρίσης. Με έναν πακτωλό φρέσκα δολάρια, που συνέχεια μπορούν να «τυπώνουν» και να πλημμυρίζουν τους πάντες, εξουδετέρωσαν τα τοξικά της Wall Street, ενώ η πεφωτισμένη πολιτική των Βρυξελλών με τον Juncker επικεφαλής, μερίμνησε να διαλύσει εκατομμύρια επιχειρήσεις τις οποίες οι αμερικάνοι μπορούν να αγοράσουν για μια μπουκιά ψωμί. Και για να μη μπορέσει η ΕΕ να θεσπίσει προστατευτικούς φραγμούς – εάν κατά λάθος της έρθει αυτή φαεινή ιδέα – έρχονται πάλι οι ΗΠΑ να της φορτώσουν δυο (!) συμβάσεις ελεύθερου εμπορίου (αλλά και μια τρίτη με τον Καναδά, τσιράκι των ΗΠΑ). 

Αυτό σημαίνει απλά πως με αυτές τις άκρως δεσμευτικές συμβάσεις, ένα ατέλειωτο κύμα δολαρίων θα πέσει πάνω στην Ευρώπη, που θα δημιουργήσει μια άφθονη ανατίμηση του ευρώ και μια υποτίμηση του δολαρίου. 

Έτσι τα αμερικάνικα εμπορεύματα θα γίνουν αυτομάτως πολύ πιο ανταγωνιστικά: οπότε οι gringos θα μπορούν να ελέγχουν έναν ανυπολόγιστο αριθμό ευρωπαϊκών εταιρειών και ειδικά τα assets και τις υπηρεσίες. Τα υπόλοιπα θα έρθουν από μόνα τους και μάλλον οι φταίχτες (ας βάλει κανείς όποιο επίθετο θέλει δίπλα σε αυτή τη λέξη) της Ευρωπαϊκής Επιτροπής δεν θα τιμωρηθούν ποτέ για την παράδοση των Ευρωπαίων στον χαμό τους. 

Μια λεπτομέρεια μεγάλης σημασίας: και στο ΤΤΙΡ και στο ΤΤΡ και στη TiSA δεν βρίσκονται χώρες των BRICS (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα, Νότιος Αφρική). Γιατί άραγε; Απλά γιατί ΤΤΙΡ, ΤΡΡ, ΤiSA, CETA χρησιμεύουν για να απομονώσουν τα κράτη BRICS και να μειώσουν στο ελάχιστο τη δράση και επιρροή τους, προπαντός της Ρωσίας, το μέγα φάντασμα που στοιχειώνει τον νέο «ψυχρό πόλεμο» των ΗΠΑ, μια χώρα που κυριολεκτικά διεξάγει ή παράγει συνεχείς πολέμους στον κόσμο (πώς θα πουλήσουν οι βιομηχανίες τους τα όπλα τους!) και είναι σε συνεχή αναζήτηση ενός «εχθρού», και εκεί που δε υπάρχει στην πραγματικότητα! 

Παρενθετικά όμως και σαν «συμπλήρωμα» των αμερικανικών «κατορθωμάτων», θα ήταν ελλιπής η έκθεση έως εδώ αν δεν λέγαμε δυο λόγια για αυτή τη Coalition of Services Industries, δυο λόγια που θα μας φωτίσουν για το «ποιον» της και για το τί πρέπει να περιμένουμε απ΄αυτήν. Ο πρόεδρος είναι ένας κύριος ονόματι Peter Allgeier ο οποίος παρουσιάζεται σαν “Rockfeller Fellow at Harward Divinity School”, δηλαδή αυτός ο Allgeier βγήκε από ένα think tank του εργαστηρίου Rockfeller. Όσο για το J.P. Morgan, άλλος δεν είναι από τον τακτικό σύνδειπνο του Rothschild και Rockfeller, ένα από τα μυαλά που σχεδίασαν την FED. 

7. Tα σενάρια που παρουσιάζονται είναι αρκούντως ανησυχητικά. Οι πολυεθνικές Google και Facebook ετοιμάζονται να χρησιμοποιήσουν τις πληροφορίες από τα προσωπικά μας δεδομένα ενάντια σε κάθε δικαίωμα της privacy. 

Οι τράπεζες οι οποίες, παρεμπιπτόντως(!), επέζησαν εις βάρος των πολιτών και χάρη στους φόρους που πλήρωσαν αυτοί, προτίθενται να αυξήσουν την κερδοσκοπία τους. 

Τα tycoons των media ετοιμάζονται να εκτοπίσουν απ’ την αγορά όλα τα κανάλια της ελεύθερης πληροφόρησης, 

οι πολυεθνικές προωθούν τις ιδιωτικοποιήσεις του νερού, του πολυτιμότερου αγαθού που διαθέτει ο άνθρωπος. 

Όλα αυτά, και πολλά άλλα, από τον Φεβρουάριο του 2012 συμφωνούνται μυστικά, στο απόλυτο σκοτάδι, σαν τους κλέφτες και συνωμότες, μέσα στην αμερικάνικη πρεσβεία παρά τον ΟΗΕ στη Γενεύη. 

Το Der Spiegel είχε γράψει πως σε αυτό το κτήριο υπάρχουν κεραίες και πράκτορες των μυστικών υπηρεσιών των ΗΠΑ έμπειροι στις υποκλοπές, μια ειδική μονάδα με το όνομα “Special Collection Service”. 

Σχετικά με αυτήν, ο whistleblower Edward Snowdon είχε πει ότι διαχειρίζεται ούτε λίγο ούτε πολύ 80 σταθμούς ακρόασης σε όλο τον κόσμο! Πού; Στην Ελβετία! Την αθώα Ελβετία που κάνει…τη πάπια! 

8. Μια από τις βασικές επιδιώξεις της TiSA είναι, όπως είπαμε, η απελευθέρωση των υπηρεσιών υγείας και των υδάτινων πόρων. 

Όσο αφορά τη πρώτη, ένα ντοκουμέντο της Associated Whistleblowing Press(AWP) αποκαλύπτει ότι: «Υπάρχει μια απέραντη δυνατότητα που ακόμη δεν έγινε εκμεταλλεύσιμη στην παγκοσμιοποίηση των υπηρεσιών υγείας. Αυτές οι υπηρεσίες χρηματοδοτούνται ακόμη από το Κράτος ή από οργανώσεις πρόνοιας». Αυτές λοιπόν οι υπηρεσίες πρέπει «να ανοίξουν» στις εμπορικές εταιρείες ώστε να γίνει μια τεράστια αγορά υγείας όπου βέβαια η δυνατότητα και η ποιότητα των παροχών θα εξαρτάται αποκλειστικά από το κόστος που θα μπορεί να πληρώνει ο κάθε πολίτης. 

Η εμποριοποίηση σε πλανητικό επίπεδο της υγείας είναι λοιπόν μέσα στα πρώτα σχέδια της TiSA. Τις συνέπειες αυτής της «επιχείρησης» ο καθένας μπορεί να τις φανταστεί και να φρίξει όσο θέλει! 

9. Τα κράτη έως τώρα έχουν βέβαια το δικαίωμα και μπορούν να νομοθετούν και να ορίζουν τους κανονισμούς που συγκροτούν την πειθαρχία του κόσμου των υπηρεσιών. Η δημοσίευση της σχετικής νομοθεσίας είναι πάντα η αρχή της «πορείας» στην οποία πρέπει να υπακούει ο επιχειρηματίας της υπηρεσίας. 

Αυτή τη φορά η «επέμβαση» των πολυεθνικών μέσω της TiSA δεν γίνεται με τρόπο άμεσο, αλλά έμμεσο και πλάγιο, που ωστόσο υπονομεύει την αποτελεσματικότητα των κρατικών νομοθετημάτων τα οποία κατά κάποιο τρόπο «ξεγυμνώνει» πριν ακόμη τεθούν σε εφαρμογή. 

Το γενικό θέμα και επιδίωξη της TiSA είναι, όπως είπαμε, το άνοιγμα των αγορών. Μεταξύ άλλων και πέρα των προαναφερθέντων, μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι τομείς όπως η αδειοδότηση των υπηρεσιών, το ηλεκτρονικό εμπόριο, οι τηλεπικοινωνίες, οι θαλάσσιες μεταφορές και η παροχή υπηρεσιών από προσωρινό διακινητή στο εξωτερικό: δηλαδή ένας απέραντος χώρος δράσης που δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από τον χώρο που αφορά τον ΤΤΙΡ. 

Μια άλλη από τις βασικές θεματολογίες είναι το ηλεκτρονικό εμπόριο, ένα πλέγμα σχέσεων σε πλανητική βάση πια, με την πληθώρα κανόνων που καθορίζουν όλες τις υπηρεσίες του. Εδώ η TiSA προβλέπει πως το κράτος δεν μπορεί να αξιώνει από μια ξένη εταιρεία να έχει στην επικράτειά του μια τοπική υπηρεσία για την διάθεση των προϊόντων της. Με απλά λόγια η ξένη εταιρεία απαιτείται να μπορεί να πουλάει παντού υπηρεσίες από μακριά, από κάπου όπου θα είναι δύσκολο αν όχι αδύνατον να την βρεις – να πουλάει δηλαδή υπηρεσίες χωρίς να έχει στη χώρα αντιπροσώπους ή υπεύθυνους πωλήσεων. Κάπως ανωνύμως, χωρίς να υπάρχει κάποιος που να δίνει λόγο για οτιδήποτε! 

Μια ακόμη καταλυτική επέμβαση στην νομοθετική κυριαρχία του κράτους προβλέπει πως το κράτος ναι μεν μπορεί να θεσπίσει κανόνες και μέτρα για την διεξαγωγή των υπηρεσιών, αλλά υποχρεώνεται να τους δημοσιεύει εκ των προτέρων και λεπτομερώς πριν τεθούν σε εφαρμογή. Με αυτόν τον τρόπο οι μεγάλες εταιρείες και οι πολυεθνικές, και όχι μόνο, μπορούν να γνωρίζουν έγκαιρα, πριν από την εφαρμογή των κανόνων, ποιο θα (μπορεί να) είναι το αντίκτυπο στα συμφέροντά τους και αναλόγως να αρθρώσουν τις υπηρεσίες τους. Τέλος, υπάρχει ακόμη και το θέμα της προστασίας των προσωπικών πληροφοριών των πελατών που χρησιμοποιούν τις υπηρεσίες: ένας τομέας αδιευκρίνιστος που ίσως (αλλά μάλλον σίγουρα) επιφυλάσσει όχι ευχάριστες εκπλήξεις. 10. Αυτή τη στιγμή για την TiSA στην Γενεύη η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, με πληρεξούσιο των 28 μελών, βρίσκεται σε συνεννοήσεις με ΗΠΑ, Αυστραλία, Ελβετία, Νορβηγία, Νέα Ζηλανδία, Καναδάς, Ιαπωνία, Μεξικό, Περού, Νότιος Κορέα, Ταϊβάν, Πακιστάν, Κολομβία, Χονγκ Κονγκ, Ισλανδία, Ισραήλ, Κόστα Ρίκα, Τουρκία, Μαυρίκιος, Λιχτενστάιν, Χιλή, Παναμάς. Μια διαπραγμάτευση που πραγματεύεται την επίθεση των πολυεθνικών στα κράτη και στις κοινωνίες. Και η επίθεση αυτή διακλαδώνεται μέσα στα δίκτυα των διαφόρων συμβάσεων αποσκοπώντας πλέον να γίνει ολική, σε κάθε τι που παράγεται στον κόσμο. Η αιχμαλωσία των λαών και των εθνών προαναγγέλλεται σκληρή και δίχως ελπίδα διεξόδου Ιδιαίτερα ανησυχητικό είναι το ότι τα ίδια τα κράτη που θα υπόκεινται σε αφόρητους και απαράδεκτους περιορισμούς ως και σε καθολική απαξίωση, που στην ουσία θα αντανακλώνται δυσμενώς πάνω στους πληθυσμούς τους, είναι και εκείνα που οργανώνουν τις διαπραγματεύσεις και συζητούν(!) την αυτοχειρία τους! Τι να πει κανείς; Ένα είναι πάντως το αδιαμφισβήτητο: η TiSA, εάν οι ευρωπαϊκές χώρες είναι τόσο ανόητες και την επικυρώσουν, θα είναι η οριστική νίκη του εξωφρενικού νεοφιλελευθερισμού πάνω στην πολιτική σε πλανητική διάσταση, η νίκη των πολυεθνικών πάνω σε ολόκληρη την ανθρωπότητα. Πάντως ο πυρετός των προτεινόμενων(!) αλλά μάλλον επιβαλλόμενων οικονομικών «συνθηκών» τόσο πολύ μοιάζει με τα περιβόητα χολιγουντιανά film catastrophe με τα οποία από χρόνια μας πλημμυρίζουν οι παμπόνηροι αμερικανοί κινηματογραφιστές(εξάλλου δεν έχουμε ήδη πλημμυρίσει από αμερικάνικα τραγούδια και όλοι πια «ομνύουν» σε αυτά;!). Μόνο που τώρα με τα διάφορα ΤΤΙΡ, TiSA, TTP, CETA φεύγουμε από το κλίμα ταινίας και αρρωστημένης φαντασίας και μπαίνουμε σε ατμόσφαιρα ζωής και εξίσου αρρωστημένης πραγματικότητας. Λέτε αυτά τα φιλμ να ήταν οι προπομποί των καταστροφών που μας ετοιμάζουν ακόμη μια φορά οι ΗΠΑ(και εμείς κοιμόμαστε τον ύπνο των δικαίων και εμπιστευόμαστε τους καλούς μας συμμάχους και φίλους;!). Σε όλον αυτόν τον Αρμαγεδδώνα που μηχανεύονται κυβερνήσεις και εμπορικοί μεγιστάνες, μια σειρά πρώτων απαντήσεων θα πρέπει όμως οπωσδήποτε να αντιταχθεί, οπωσδήποτε μια έντονη αντίδραση πρέπει να εκδηλωθεί σε όλα τα κράτη της Ευρώπης, μαζί με δυναμικές διαδηλώσεις έναντι των απαιτήσεων των ΗΠΑ και συμμάχων. 

Η webedition «Ελευθερία» προτείνει τις εξής άμεσες δράσεις τις οποίες οι πάντες θα πρέπει να επικροτήσουν και να εφαρμόσουν: 

1) οι συμφωνίες ΤΤΙΡ και TiSA να συζητηθούν στο Ευρωκοινοβούλιο και στην ελληνική Βουλή και να παρθούν αποφάσεις που θα κοινοποιηθούν σε όλους τους ενδιαφερόμενους. 

2) να γίνουν κατάλληλα διαβήματα ώστε οι συμφωνίες να συζητηθούν σε όλα τα ευρωπαϊκά κοινοβούλια με αντίστοιχες αποφάσεις. 

3) τα πολιτικά κόμματα να πάρουν σαφή και δημόσια θέση σχετικά με τις συμφωνίες και τις συνέπειες τους στους λαούς, ζητώντας να πάψουν να είναι μυστικές και να μπορούν όλοι να γνωρίσουν το περιεχόμενό τους. 

4) οι Δήμοι και οι Περιφέρειες να κηρύξουν επίσημα ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΖΩΝΕΣ από ΤΤΙΡ, TiSA, CETA τις περιοχές τους σύμφωνα με την Διακήρυξη των Ευρωπαϊκών Αυτοδιοικητικών Φορέων που συνήλθαν τον Απρίλιο 2016 στην Βαρκελώνη. 

5) με σχετικά διαβήματα οι Δήμοι και οι Περιφέρειες της Ελλάδας να ζητήσουν να κάνουν το ίδιο και οι Δήμοι και Περιφέρειες στις μεγαλύτερες ευρωπαϊκές χώρες. 

6) στα τέλη Ιουνίου 2016 στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο θα γίνει η συζήτηση επικύρωσης της συμφωνίας CETA με Καναδά. Η Ελλάδα να μην την επικυρώσει και να ζητήσει από άλλες φίλες χώρες να μην την επικυρώσουν κι αυτές. 

7) νομικοί, δικαστικοί, δημόσιος και ιδιωτικός τομέας, αγρότες, μικρομεσαίοι επιχειρηματίες να είναι σε επαγρύπνηση, να συντονίσουν μελλοντικούς αγώνες για προστασία των ευρωπαϊκών εργασιακών και κοινωνικών καταστάσεων (κοινωνικό κράτος, δημόσια αγαθά (νερό/ηλεκτρικό, τρόφιμα, περιβάλλον και δημόσια υγεία). 

8) τα ελληνικά συντονιστικά δρώμενα να κοινοποιηθούν και σε άλλες χώρες μέσω των ΜΜΕ Εάν γίνουν όλα αυτά σε Ελλάδα και άλλες χώρες στην ΕΕ με τον πρέποντα τρόπο, υπάρχει μεγάλη δυνατότητα να δημιουργηθούν οι κατάλληλες ανασχετικές επιδράσεις στα σχέδια των διαφόρων Συνθηκών. Εάν όχι, ο σώζων εαυτόν, σωθήτω! 

*Ο Κρεσέντσιο Σαντζίλιο είναι συγγραφέας-Ελληνιστής

Πηγή: Από το ΤΤΙΡ στη διαπραγμάτευση για TiSA: Από τη Σκύλλα στη Χάρυβδη, και όποιος αντέξει! http://wp.me/p3kVLZ-zi2  από mignatiou.com