Το δικαίωμα στον Λόγο.

του Γιώργου Χαραλαμπίδη

Σύμφωνα με το άρθρο 14 του συντάγματος: « Καθένας μπορεί να εκφράζει και να διαδίδει προφορικά, γραπτά και δια του τύπου τους στοχασμούς του τηρώντας τους νόμους του Κράτους».

«Δε συμφωνώ ούτε με μια λέξη από όσα λες, αλλά θα υπερασπίζω και με το τίμημα της ζωής μου ακόμη, το δικαίωμά σου ελεύθερα να λες όσα πρεσβεύεις», είτε το είπε ο Βολτέρος είτε άλλος, παραμένει ένα ισχυρό απόφθεγμα ανθρώπινης ουσίας.

Η ελευθερία του λόγου είναι το να μιλάει κανείς ελευθέρως χωρίς να λογοκρίνεται. Ο όρος ελευθερία της έκφρασης χρησιμοποιείται μερικές φορές ως συνώνυμο, αλλά περιλαμβάνει κάθε πράξη αναζήτησης, λήψης και μετάδοσης πληροφοριών ή ιδεών, ανεξαρτήτως του χρησιμοποιούμενου μέσου. Στην πράξη, το δικαίωμα της ελευθερίας του λόγου δεν είναι απόλυτο σε καμία χώρα και διάφορες εκφάνσεις της υπόκεινται σε περιορισμούς, όπως οι λίβελοι, οι συκοφαντίες, οι αισχρολογίες, ή παρακίνηση προς εγκληματικές πράξεις, κ.λπ.
Η ελευθερία της έκφρασης αναγνωρίζεται ως ανθρώπινο δικαίωμα στο Άρθρο 19 της Οικουμενικής Διακήρυξης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και αναγνωρίζεται στη διεθνή νομοθεσία των δικαιωμάτων του ανθρώπου και στο Διεθνές Σύμφωνο για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα (ICCPR). Το άρθρο 19 του Διεθνούς αυτού Συμφώνου ορίζει ότι «ο καθένας έχει το δικαίωμα να έχει άποψη ανεπηρρέαστος» και «ο καθένας έχει το δικαίωμα της ελευθερίας της έκφρασης. Το δικαίωμα αυτό περιλαμβάνει την ελευθερία της αναζήτησης, λήψης και μετάδοσης πληροφορίας και ιδεών όλων των ειδών, ανεξαρτήτως συνόρων, είτε προφορικώς, είτε γραπτώς ή εντύπως, υπό τη μορφή έργων τέχνης, ή μέσω οιουδήποτε άλλου μέσου της επιλογής του».

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Τι είναι ο λόγος;
Λόγος είναι η ανθρώπινη συμπεριφορά που προσπαθεί να αναδείξει όλες τις ανθρώπινες δυνατότητες – ικανότητες, στα ανθρώπινα όντα.
Για ποιες δυνατότητες – ικανότητες μιλάμε;

Για το συναίσθημα,
δηλαδή την ικανότητα των ανθρώπων, και να συναισθάνονται πράγματα και καταστάσεις που δεν βιώνουν οι ίδιοι.
Επί παραδείγματι: Ένα παιδάκι σκελετωμένο, απεριποίητο, σου κτυπά την πόρτα και με αδύναμη φωνούλα, σου λέει: «Πεινάω!». Ελάχιστοι θα μείνουν ασυγκίνητοι από την εικόνα αυτή.
Πόσες όμως παρόμοιες εικόνες δεν έχουμε δει από την Αφρική και την Άπω Ανατολή και μας άφησαν ασυγκίνητους;
Το συναίσθημα είναι κινητήρια δύναμη! Κάτι σαν τη μηχανή του αυτοκινήτου!
Για τη λογική,
δηλαδή για την ικανότητα των ανθρώπων να ερμηνεύουν τη φύση, να προγραμματίζουν στο χρόνο, να υπολογίζουν μεγέθη και να χρησιμοποιούν τα συμπεράσματα προς όφελος τους.
Επί παραδείγματι: Είδες σε μια βιτρίνα ένα πολύ όμορφο φόρεμα, αλλά ρωτώντας την τιμή του, έφυγες χωρίς να ψωνίσεις, γιατί σκέφτηκες τους απλήρωτους λογαριασμούς, το ραντεβού με τον γιατρό, το φροντιστήριο του παιδιού, εν πάσει περιπτώσει, κάτι που η λογική σου, σου έλεγε ότι προηγείται.
Εδώ και καιρό όμως τρέχεις να πληρώσεις, ότι απαιτήσεις σου προβάλλει η εφορία, η ΔΕΗ, οι εταιρείες τηλεφωνίας, δέχεσαι μειώσεις μισθού, και ψηφίζεις αυτούς που σου τον μείωσαν. Γιατί; Εδώ το χρέος σου προς την πατρίδα, την οικογένεια σου, τα παιδιά σου πού πάει; Το δημόσιο χρέος της Ελλάδας, μαζί με το χρέος των ασφαλιστικών ταμείων ξεπέρασε το ένα τρισεκατομμύριο. Πιστεύεις ότι μπορεί να πληρωθεί; Κάνεις ότι και οι πολιτικοί; Όπως έσπρωξαν αυτοί το χρέος σε σένα, εσύ το σπρώχνεις στα παιδιά σου;
Η λογική είναι μέσο αλλαγής πορείας και κίνησης! Κάτι σαν το τιμόνι και τα φρένα του αυτοκινήτου!

Για τη συνείδηση,
δηλαδή για την ικανότητα της αυτογνωσίας, της αναγνώρισης του δίκαιου και του άδικου, της αναγνώρισης του ηθικού και του ανήθικου, της συνειδητοποίησης ότι ολοκληρώνεσαι σαν άνθρωπος Μαζί και σε Επαφή με τους άλλους. Κάτι που προϋποθέτει βέβαια συνύπαρξη συναισθήματος και λογικής.
Επί παραδείγματι: Γνωρίζοντας την Ελληνική αλλά και παγκόσμια ιστορία και όντας περήφανος για την καταγωγή σου, συνειδητοποίησες ότι η αντιμετώπιση της σημερινής κρίσης δεν γίνεται ατομικά, αλλά είναι ανάγκη να ευαισθητοποιηθούν και να δράσουν πολλοί, αν είναι δυνατόν όλοι. Με τη σκέψη αυτή, χτύπησες την πόρτα του γείτονα, για να μοιραστείς τον προβληματισμό σου μαζί του.
Προς μεγάλη σου έκπληξη, όμως, ο γείτονας αφού σε άκουσε λίγο, ευγενικά, σε καληνύχτισε, λέγοντας ότι αυτός δεν ασχολείται με την πολιτική, αυτός κοιτάει μόνο τη δουλειά του, ότι δεν έχει όρεξη για μπλεξίματα!
Η συνείδηση είναι ο δρόμος σου και ο σκοπός σου! Κάτι σαν τον οδηγό του αυτοκινήτου!
Όπως φαίνεται από τα παραπάνω αντιπαραδείγματα, καμία από τις τρεις δεν είναι αρκετά λειτουργική από μόνη. Από κοινού όμως γίνονται ένα ακαταμάχητο μέσο διεκπεραίωσης της απόφασης, προς την κατεύθυνση του ορθού.
Λόγος λοιπόν είναι η ανάπτυξη σε κάθε άτομο των παραπάνω δυνατοτήτων – ικανοτήτων, στην μέγιστη δυνατή ποσότητα, αλλά και στην καλύτερη δυνατή ποιότητα.
Φυσικά επιτυγχάνεται με τη μετάδοση του λόγου, με κάθε μέσον. Προφορικά ή γραπτά, μέσω της παρέας, μέσω της τέχνης, των εικαστικών, του θεάτρου, του κινηματογράφου, του βιβλίου, της τηλεόρασης, του ραδιοφώνου, του διαδικτύου. Και βέβαια μέσω του σχολείου αλλά και της επιστήμης. Η ακύρωση με οποινδήποτε τρόπο αυτής της μετάδοσης, ακυρώνει και την δυνατότητα ανάπτυξης του Λόγου. Όπως αν δεν φας, πεθαίνεις!

Όπως φαίνεται από τα αποσπάσματα στην αρχή του άρθρου, οι άνθρωποι διαχρονικά έχουν αντιληφθεί την αξία του λόγου, και φρόντισαν να κατοχυρώσουν την ελεύθερη και απρόσκοπτη μετάδοση του. Το λέει το σύνταγμα, το λένε όλες οι επαναστάσεις και οι επαναστάτες ανά τους αιώνες. Το λένε και τα θεσπισμένα από τον Ο.Η.Ε. ανθρώπινα δικαιώματα!
Κατά παράξενο τρόπο όμως, η εμπειρία μας λέει το αντίθετο! Ότι κάτι ή κάποιοι, δεν θέλουν την ελευθερία του λόγου. Ότι κάτι ή κάποιοι προσπαθούν να τον ακυρώσουν, να τον κάνουν να χάσει το στόχο του, να τον φιμώσουν, να τον στραγγαλίσουν!

Ποιοι μπορεί να είναι αυτοί; Πώς επιτυγχάνουν την ακύρωση του λόγου;
Εδώ θέλει προσοχή το θέμα:

Είπαμε ότι ο λόγος είναι η κατ’ εξοχήν ανθρώπινη συμπεριφορά.
Ποιες είναι οι άλλες συμπεριφορές;

Είναι η βία.
Βία, είναι επί παραδείγματι, όταν απολύεσαι από τη δουλειά σου στα πενήντα σου μετά από εικοσιπέντε χρόνια δουλειάς και πρέπει να βρεις τρόπο να επιβιώσεις μέχρι τα εξήντα επτά σου, οπότε προβλέπεται να πάρεις μηνιάτικη σύνταξη, λιγότερο από ένα βδομαδιάτικο!

Είναι η υποκρισία.
Υποκρισία, είναι επί παραδείγματι, να σου λένε ότι πήραμε τόσα δισεκατομμύρια από τον ESM, ή από το ΔΝΤ, για να σε σώσουμε, να μοιράζονται πολιτικοί και δημοσιογράφοι το αντίτιμο της προδοσίας τους, και το ποσό του δανείου μέσω των τραπεζών να επιστρέφει σ’ αυτούς που στο δάνεισαν σαν εξόφληση χρέους και τόκων, και συ να μένεις χωρίς δουλειά, χωρίς σπίτι, χωρίς πατρίδα και μ’ ένα χρέος τεράστιο!..

Είναι η αδιαφορία.
Αδιαφορία, είναι επί παραδείγματι, να σου κόβουν τη σύνταξη, να κλείνουν τα νοσοκομεία, να ακριβαίνουν τα φάρμακα, και να σου λένε ότι χρωστάς φόρο για το σπίτι σου, το μοναδικό σου σπίτι, που αγόρασες με στερήσεις μιας ζωής.
Αδιαφορία όμως, είναι επίσης, να υποχρεώνεις τα παιδιά σου, με το φόβο μη σου κόψουν κι άλλο τη σύνταξη, να ζήσουν σαν σκλάβοι!..

Αυτές είναι οι άλλες συμπεριφορές! Και είναι και οι τρεις εξ ίσου «φασιστικές!» στην χωρίς συναίσθημα, άλογη και ασυνείδητη χρήση τους!

Και αφού εξουσία είναι, ότι, μπορεί να σε εξαναγκάσει να κάνεις κάτι, παρά τη θέληση σου, άρα: Εξουσία είναι, ότι, σε ελέγχει με τη βία, την υποκρισία, την αδιαφορία.
Ο Λόγος δεν είναι εξουσία, αφού δεν μπορεί να λειτουργήσει παρά και έξω από τη θέληση σου. Μπορεί όμως αν το θελήσεις, να μετατρέψει την εξουσία, από αφέντη σου σε υπηρέτη σου. Μόνο όμως αν και όταν το θελήσεις πραγματικά. Μόνο όταν το θελήσεις για το κοινό καλό, χωρίς να εκβιάζεις την φύση. Μιλάμε πάντα για τον λόγο που είναι γέννημα συναισθήματος, λογικής και συνείδησης, τον λόγο που εκφέρεται για να μεταδώσει συναίσθημα λογική και συνείδηση. Μπορεί, η ομιλία κάποιων, να γίνει βίαιη ή υποκριτική ή αδιάφορη, δεν είναι όμως τότε λόγος.

Αυτός λοιπόν που έχει κάθε συμφέρον να μην επιτρέπει την ελεύθερη διάδοση του λόγου, είναι η εξουσία! Και όχι μόνον. Η εξουσία είναι που βάζει χίλια δυο εμπόδια, ώστε να κρατήσει τον λόγο μακριά σου. Εσένα μακριά από τον λόγο! Και εξουσία, μπορεί να ασκήσουν: οι γονείς στο παιδί τους, τα αφεντικά στους υπαλλήλους τους, το κράτος στους πολίτες του, οι υπερεθνικοί σχηματισμοί στους πολίτες όλων των εθνών!...

Πότε ο λόγος μεταδίδεται σωστά;
Βασικά δεν υπάρχει κανόνας.
Θυμήσου ότι ο Μακρυγιάννης έμαθε να γράφει στα εξήντα του!
Η θέληση σου να κάνεις τον λόγο, τρόπο ζωής για σένα, δρόμο που θα ενώνει το παρελθόν με το παρόν και το μέλλον, ένα δρόμο που με όλη σου την καρδιά θα χαρίσεις στα παιδιά σου, με όλη σου τη διάνοια θα τους εξηγήσεις ότι αυτός είναι ο δρόμος που πρέπει σε άνθρωπο, και με όλη σου την ψυχή θα βαδίσεις μαζί τους, όσο η ζωή σου επιτρέψει και με ξαλαφρωμένη την ψυχή σου θα τα αφήσεις όταν έρθει η ώρα να συνεχίζουν εκείνα, ενώ εσύ περήφανος θα τα καμαρώνεις από ψηλά!..
Σωστός, είναι ο λόγος, όταν δεν είναι εξουσία, δηλαδή όταν δεν εκβιάζει, όταν δεν εξαπατά, όταν δεν αδιαφορεί.

Ένα λάθος επιχείρημα που ακούγεται συχνά είναι το: «Μα αυτό θα πάρει χρόνο, και δεν έχουμε!»
Δηλαδή και τον χρόνο, τον χαρίσαμε στην εξουσία;
Γιατί δεν έχεις χρόνο;
Τρως το φαγητό σου μισοψημένο; Ή κοιμάσαι μόνο τρεις ώρες; Ή αποβλακώνεσαι στην τηλεόραση μόνο για μισή ώρα την ημέρα;
Εκεί γιατί βρίσκεις χρόνο;
Ο κλέφτης βιάζεται! Γιατί φοβάται μην τον πιάσουν! Εσύ είσαι κλέφτης;
Ο ψεύτης βιάζεται! Γιατί φοβάται μήπως τον ανακαλύψουν! Εσύ είσαι ψεύτης;
Ο τεμπέλης κι ο εγωιστής, ο φανατικός κι ο ανόητος βιάζονται! Να τους αφήσεις ήσυχους! Δεν είναι σε θέση να δουν ούτε την τύφλα τους! Είσαι κάτι από αυτά;
Ναι! Και χρόνο θέλει και κόπο! Αλλά αξίζει! Γιατί ο λόγος είναι τροφοδότης της σκέψης, του στοχασμού, της διάνοιας, της φαντασίας. Κι αντίστοιχα, κατά ένα θαύμα της φύσης ανατροφοδοτείται από αυτά!
Ναι! Γιατί ο λόγος όσο πιο πολύ μοιράζεται στους ανθρώπους, σε αντίθεση με τον υλικό πλούτο, τόσο πιο πολύ πλούσιοι γίνονται όλοι! Και τόσο πιο πλούσια είναι η κληρονομιά της κάθε γενιάς σε λόγο και γνώση, σε τέχνη και επιστήμη. Μόνο αυτοί που θησαύρισαν υλικά αγαθά θα φτωχύνουν! Άξιος ο μισθός τους!

Ο λόγος έχει τους περιορισμούς του.
Κατ’ αρχήν τους περιορισμούς που θέτει η ίδια η γλώσσα σαν εργαλείο. Άλλες γλώσσες είναι πιο εκφραστικές, άλλες όχι τόσο.
Ύστερα, από την δεινότητα στον χειρισμό αυτού που μεταδίδει πληροφορίες. Χειριστές του λόγου: αν ο λόγος σας μεταφέρει συναίσθημα, λογική και συνείδηση, και έχετε καθαρή πρόθεση και διάθεση να μεταφέρετε την αλήθεια, δεν χρειάζεται να υποδείξετε «κάνε τούτο – κάνε τ’ άλλο». Σε ανθρώπους απευθύνεστε!..
Από την ικανότητα πρόσληψης αυτού που προσλαμβάνει. Όλοι μας είμαστε εν δυνάμει δέκτες λόγου. Ο παντογνώστης δεν υπάρχει και δεν νομίζω ότι θα υπάρξει. Ας διευκολύνουμε λοιπόν την μετάδοση του λόγου. Πρώτα αφιερώνοντας χρόνο κι ύστερα προσοχή…
Από την σαφήνεια των νοημάτων.
Από την διάθεση και των δύο συμβαλλομένων να διεκπεραιώσουν μέσω του λόγου την διάθεση επαφής, ή την λύση αντιθέσεων.
Από την διάθεση τρίτων να παρεμβάλλουν με διάφορα μέσα, ώστε να καταστήσουν την επαφή αδύναμη έως αδύνατη. Ας αναλογιστούμε πόσο φτώχυνε την Ελλάδα τα κλείσιμο της Ε.Ρ.Τ.!
Από την διάθεση ν' αφιερώσεις μέρος του χρόνου σου σ' αυτόν.
Από την διάθεση να κοπιάσεις όταν κάτι δεν το καταλαβαίνεις, ώστε να το αποσαφηνίσεις. Χωρίς να νιώθεις ότι αυτό σε μειώνει. Ίσα - ίσα μπορεί να γίνει αιτία να ξεκαθαρίσει πιο πολύ το θέμα!
Από τη διάθεση να μην έχει στεγανά ο λόγος. Η ζωή έχει δείξει ότι ο λόγος είναι μέσο που μπορεί να χειριστεί η μεγάλη πλειοψηφία των ανθρώπων. Δεν κοστίζει τίποτε - εκτός από τον κόπο των γονέων και των δασκάλων - και είναι το μοναδικό μέσο να μεταφερθεί η αλήθεια και η πραγματική ιστορία!

Η εξουσία στην διάρκεια αιώνων, έχει αντιληφθεί τις αδυναμίες αυτές του λόγου, που ουσιαστικά δεν είναι αδυναμίες του μέσου, αλλά αδυναμίες του ίδιου του ανθρώπου, που πηγάζουν από λανθασμένη εκτίμηση της δυνατότητας ελεύθερης βούλησης. Και τις χρησιμοποιεί για να αποδυναμώνει την ισχύ του λόγου.
Η εξουσία λόγω της φύσης της, μισεί τον λόγο. Ξέρει ότι είναι ο μοναδικός της αντίπαλος.
Έχει όμως και επίγνωση των δυνατοτήτων του. Αντιλαμβάνεται ότι χωρίς τον λόγο η κοινωνία των ανθρώπων αργά ή γρήγορα θα μετατραπεί σε αγέλη άγριων ζώων. Αντιλαμβάνεται ότι χωρίς τον λόγο, ούτε παιδεία υπάρχει, ούτε τέχνη, ούτε επιστήμη, ούτε πρόοδος. Έτσι προσπαθεί να προσεταιριστεί τους πιο ικανούς να προάγουν τον λόγο, τους καθιστά πειθήνια όργανα της, έτσι ώστε να φαίνεται ότι όλα τα "καλά" πηγάζουν απ' αυτήν, ενώ απωθεί τα λάθη και τις ανομίες της σε τρόπο ώστε για το "κακό" να φταίνε πάντα άλλοι!

Εδώ πρέπει να τονίσουμε ότι κάθε προσπάθεια της εξουσίας να δυναμιτίσει τον λόγο των πολλών, βασίζεται στην παγκόσμια αρχή ότι η καταστροφή είναι πιο εύκολη από την δημιουργία! Και στην φυσική ροπή πολλών προς το εύκολο!

Τα παλιά χρόνια, στην κορυφή της πυραμίδας της εξουσίας ήταν η βία!
Ο πόλεμος, ήταν η ευγενής τέχνη των «ευγενών» της, το σκοτώνω και κλέβω το βιος σου το «ευγενές» άθλημα. Ένας συρφετός υποκριτών του τύπου «νόμος» και του τύπου «θρησκεία» αναλάμβαναν να «νομιμοποιήσουν» και να «θεοποιήσουν» τους φόνους και τις κλοπές των αρχόντων. (Τρωικός πόλεμος – Σταυροφορίες – 2ος Παγκόσμιος πόλεμος) Να εξαπατήσουν τους πολλούς, αδιαφορώντας στην πραγματικότητα για την κοινωνία με την ευρύτερη έννοια, και παίρνοντας μερίδιο από την λεία της βίας.
Σιγά – σιγά, με το πέρασμα του χρόνου, η υποκρισία και η απάτη πήραν το πάνω χέρι, κοντά στο νόμο και την εκκλησία, εμφανίστηκε η πολιτική. Ο βίαιος κρατήθηκε στο παρασκήνιο, όχι μόνο γιατί φόβιζε τους ίδιους τους υποκριτές, ούτε, γιατί όταν περνούσε σε δράση, μεθυσμένος από το αίμα, δεν ξεχώριζε δικούς και άλλους, αλλά γιατί κυρίως οι πονηροί δεν ανέχονται την ζωώδη, την κτηνώδη δύναμη, σε ίσο επίπεδο με αυτούς. Θέλουν να είναι οι αφεντάδες!
Αυτά βέβαια όσον αφορά την ιστορία με ανδρική ματιά.
Η γυναίκες όμοια επηρεάζονται από την κοινωνική κατάσταση που επικρατεί.
Πολλές που η φύση τους το επιτρέπει, συντάσσονται με τη βία.
Η πλειοψηφία με την υποκρισία. Ο άνδρας είναι μέσον. Μέσον επίτευξης πουδραρισμένων ονείρων και ονειρώξεων.
Ο λόγος δεν μπορεί να έχει φύλο, οπότε δύσκολα μπορεί ν’ ανοίξει δίοδο στην οικογένεια που δεν ομογενοποίησε πρότερος λόγος, ώστε να παραμερισθεί ο πόλεμος των φύλων και να εμπεδωθούν η εμπιστοσύνη, η αλήθεια, η αγάπη.
Ο άνδρας θεωρεί την γυναίκα του ιδιοκτησία, η γυναίκα θεωρεί τον άνδρα εν δυνάμει υποζύγιο. Στην καλύτερη των περιπτώσεων ο ένας από τους δύο κάμπτεται και προσκυνά τα θέλω του άλλου.
Η εικόνα αυτή αντανακλάται στα μάτια των παιδιών που γεννούν.
Γιατί άνθρωπο δεν σε κάνει μια αρτιμελής γέννηση και ένα πλούσιο τάισμα που μπορεί να διαρκέσει και είκοσι και παραπάνω χρόνια.

Άνθρωπο σε κάνει η καλλιέργεια του λόγου.

Γνωρίζουμε αυτό που μας μαθαίνουν ή αυτό που μας αφήνουν να μάθουμε! Μπορεί ν’ αγαπήσουμε, αυτό που γνωρίσαμε, κοπιάσαμε και θυσιάσαμε κάτι γι αυτό!
Σκεφτείτε το!
Πώς να μάθεις κάτι ή κάποιον που δεν το γνώρισες; Πώς ν’ αγαπήσεις κάτι ή κάποιον που δεν γνώρισες καν την ύπαρξη του;
Πιο συγκεκριμένα:
Λέμε στους νέους ν’ αγαπούν την πατρίδα τους!
Πώς; Μέσα από την τηλεόραση; Θυμάμαι στον Λευκό Πύργο ένα νέο 17-18 χρονών, να κοιτά με θαυμασμό το Θερμαϊκό ώρα πολλή. Σε ερώτηση μου, σχετική, απάντησε: «Πρώτη φορά βλέπω τη θάλασσα!...».
Λέμε στους νέους να έχουν πάνω απ’ όλα Δημοκρατικό φρόνημα!
Πού θα το μάθουν; Στην τηλεόραση; Η Δημοκρατία είναι πάνω απ’ όλα Λόγος! Ισηγορία και ισονομία, έλεγαν οι αρχαίοι και δεν είναι αρκετά στην εποχή μας. Πού είναι οι μαζώξεις των μεγάλων, παρουσία των νέων, όπου τα προβλήματα τίθενται και λύνονται μέσα από πολιτισμένη παράθεση γνώσεων, γνωμών, απόψεων; Σε ποιον χώρο, σε ποιον χρόνο γίνονται σήμερα τέτοιες συναθροίσεις;
Τίνος δουλειά είναι η οργάνωση Δημοκρατικού διαλόγου, άνδρα και γυναίκα των άνω των σαράντα ετών που είστε κολλημένοι στον καναπέ και αφοσιωμένοι στην τηλεόραση; Έχετε δημοκρατία, τουλάχιστον μέσα στην οικογένεια σας; Αναρωτηθήκατε ποτέ; Οδηγήσατε τον εαυτό σας και τα παιδιά σας στα μονοπάτια του λόγου, ώστε να τον γνωρίσουν και να τον αγαπήσουν; Αν όχι αντιλαμβάνεστε τι επιπτώσεις έχει αυτό;

Ο Λόγος λοιπόν, είναι δικαίωμα σου! Έτσι σου λένε! Είναι επιλογή σου, όπως για παράδειγμα το κόμμα που ψηφίζεις. Μόνο που ότι και να ψηφίσεις, οι αφέντες μένουν αφέντες και οι σκλάβοι μένουν σκλάβοι!
Όλα τα παραπάνω όμως συνηγορούν στο ότι ο Λόγος είναι η ίδια η ανθρώπινη φύση σου που την έχεις απαρνηθεί! Σου επέβαλλαν ν' αρνηθείς τον λόγο ή στην καλύτερη των περιπτώσεων να μην επιλέξεις τον λόγο κι εσύ το δέχτηκες! Έτσι ξέχασες την ιστορία σου, αδυνατείς να κατανοήσεις ποια είναι η ουσία, της κοινωνίας, της δημοκρατίας, της οικονομίας, και σου είναι εντελώς αδύνατο να συνειδητοποιήσεις, ότι η ουσία είσαι εσύ και τα παιδιά σου!
Αν δεν αναγνωρίσεις αυτήν την θεμελιώδη βάση κάθε περαιτέρω συζήτηση είναι περιττή. Αν το δικαίωμα σου να είσαι άνθρωπος το έχεις εναποθέσει στα χέρια της εξουσίας, τότε καλώς σου επιβάλει όσα σου επιβάλει!
Για να γίνει καλύτερα κατανοητό τι λέω, φαντάσου:
Το παιδί σου με το που γεννιέται, βρίσκεται σ’ ένα περιβάλλον φτωχό σε προϊόντα διατροφής καθώς και σε νερό.
Αντίθετα τα παιδιά του χώρου της εξουσίας τα έχουν όλα!
Το παιδί σου μαθαίνει μερικά γράμματα (γραφή - ανάγνωση) κι ύστερα ζεύεται στο αλέτρι της επιβίωσης.
Αντίθετα τα παιδιά του χώρου της εξουσίας έχουν τους καλύτερους δασκάλους, σχολεία, πανεπιστήμια.
Στο παιδί σου δεν ανήκει τίποτε. Ούτε καν το σπίτι σας, όλα με ενοίκιο.
Αντίθετα στα παιδιά του χώρου της εξουσίας, ανήκουν τα πάντα. Ακίνητα, κινητά, γνώση, επιστήμη, τέχνη.
Στο παιδί σου φορτώθηκε, με τη συγκατάθεση σου, ένα τεράστιο χρέος!
Αντίθετα τα παιδιά του χώρου της εξουσίας, θα εισπράττουν χωρίς κόπο, το χρέος που με χίλιους κόπους και θυσίες τα δικά σου παιδιά θα εξοφλούν!
Χρειάζεται περισσότερα για να καταλάβεις ότι γέννησες σκλάβο;
Με ποιο δικαίωμα κληρονομείς τέτοιο μέλλον, τέτοια προοπτική στο παιδί σου;
Δύο οι δρόμοι που ανοίγονται μπροστά σου:
Ή εξηγείς με υπομονή στο παιδί σου, την παγίδα την στημένη από την εξουσία, όταν σε κατάλληλη ηλικία μπορεί να γίνει αυτό, και μαζί του αγωνίζεσαι για την απαλλαγή σας από τα δεσμά!
Ή του λες ψέματα, ωραιοποιείς μια φριχτή κατάσταση, κρύβεις την αλήθεια, και ζεις σαν σκλάβος μαθαίνοντας στο παιδί σου να ζει σαν σκλάβος, δια βίου υπηρέτης αφεντών που εσύ αποδέχτηκες, λέγοντας ότι δεν μπορεί ν’ αλλάξει τίποτε!

Εδώ και πολλά χρόνια, πάνω από διακόσια, οι αρχιμάγειροι της υποκρισίας, έφτιαξαν μια υπερδομή, «ένα matrix» που λένε οι γιαλαντζί εξευρωπαϊσμένοι, με βάση ένα μέσον, το χρήμα.
Το χρήμα είναι το μέσον μέσω του οποίου ελέγχουν τα πάντα. Το χρήμα είναι αυτό που εύκολα μετατρέπεται σε όπλο αφανισμού του οτιδήποτε δεν είναι αρεστό στους κατέχοντες. Το χρήμα είναι που σε αποκοίμισε σαν ναρκωτικό, που σ’ έφερε σε αντιπαράθεση με τον συνάνθρωπο σαν τζόγος στημένος, που κάνει τους αστυνομικούς να σε χτυπούν όταν διαταχθούν, τους στρατιώτες να σε σκοτώνουν αντί να σε υπερασπίζονται, του νομικούς να σε ξεγελούν αντί να σου διδάσκουν το δίκαιο, τους γιατρούς να σου δίνουν φάρμακα που σε αρρωσταίνουν αντί να σε θεραπεύουν, του γεωργούς να σου πουλούν μεταλλαγμένα αντί για υγιεινές τροφές, τους επιστήμονες και τους καλλιτέχνες να συνωστίζονται στα παλάτια της εξουσίας έχοντας ξεχάσει τον αληθινό προορισμό της επιστήμης και της τέχνης! «Πάσα τε επιστήμη χωριζομένη δικαιοσύνης και της άλλης αρετής, πανουργία τις, και ου σοφία φαίνεται!»

Κι εδώ τα πράγματα είναι δύσκολα!
Πώς να πεις σε κάποιον ότι η ζωή του ξοδεύτηκε σε λάθος κατεύθυνση; Πώς να δείξεις σε κάποιον ότι ο θεός του ήταν ψεύτικος;
Αλλά αν αποφασίσεις ότι η κοινωνία μας δεν χρειάζεται την συγνώμη και την μετάνοια, είναι σαν να αποφασίζεις ότι δεν χρειάζεται επίσης την αλληλεγγύη και την αγάπη.
Φαντάζεσαι σε τι επικίνδυνα μονοπάτια οδηγούμαστε;
Αν όμως αποφασίσεις ότι (ανθρώπινο το λάθος!) έσφαλες και ότι είσαι πρόθυμος να επανορθώσεις, τότε όλα μπορεί να διορθωθούν!

Το πρώτο πράγμα που πρέπει να σκεφτείς είναι το εξής:
Ποιος τυπώνει το χρήμα; Πόσο χρήμα τυπώνει;
Ας πούμε ότι σου έδιναν εσένα τη δυνατότητα και την εντολή να τυπώσεις το χρήμα, και να το μοιράσεις εξ’ ίσου σ’ όλους τους ανθρώπους. Καταλαβαίνεις ότι αν δεν είναι ίσο το μοίρασμα, κάποιους αδικείς.
Καταλαβαίνεις ότι κάποια στιγμή που δεν σε πρόσεχαν (άνθρωπος είσαι), τύπωσες κάποια παραπάνω για δική σου χρήση. Το παραπανίσιο αυτό χρήμα, το αντάλλαξες με αγαθά. Παραήταν όμως εύκολο και γλυκάθηκες. Και τύπωσες κι άλλα – κι άλλα, πολλά περισσότερα. Κι όταν κάποιος σε πρόσεχε, και σου έλεγε «τι κάνεις;», εσύ του πρόσφερες χρήματα (τι σου κόστιζε;) ώστε να πάψει να βλέπει, να πάψει ν’ ακούει, να πάψει να μιλάει. Κι αγόρασες όλα τα τηλεοπτικά κανάλια, τους ραδιοφωνικούς σταθμούς, τις εφημερίδες, μη τυχόν και μαθευτεί η αλήθεια. Αλλά αυτοί που γλυκάθηκαν με το εύκολο χρήμα σ’ εκβίαζαν με την αποκάλυψη της αλήθειας, κι εσύ όλο τύπωνες και τύπωνες…
Κάποια στιγμή κατέφυγες και στο φόνο. Χρήματα είχες! Έβαλες και σκότωσαν αρκετούς! Κι όταν είδες ότι η απληστία των ανθρώπων δεν έχει όρια ξεκίνησες ένα, δυο, τρεις, πολλούς πολέμους. Λεφτά είχες!

Για σένα, που νομίζεις ότι έπλασα ένα παραμύθι, ρώτα και μάθε! Ποιοι εκδίδουν το χρήμα; Πόσο χρήμα τυπώνουν; Πώς το διαθέτουν; Τι είναι τόκος; Τι είναι χρέος; Τι είναι κεφάλαιο; Τι είναι χρεολύσιο; Τι είναι ασφάλιστρα κεφαλαίου; (spreads). Ποια η κερδοφορία του «νόμιμου» χρήματος, και ποια η κερδοφορία του από την διακίνηση ναρκωτικών, όπλων, και των συναφών;
Ένα θα σου πω! Σε παγκόσμιο ΑΕΠ 65 τρισεκατομμύρια δολάρια, τα αξιόγραφα σε χέρια χρηματοπιστωτικών μορφωμάτων, ξεπερνούν τα 1800 τρισεκατομμύρια δολάρια.
Δεν πρόκειται λοιπόν για παραμύθι. Είναι μια ζοφερή πραγματικότητα!
Λύσεις;
Αν κατάφερες να διαβάσεις μέχρι εδώ, μπορείς να βρεις και τα υπόλοιπα! Σου έχω εμπιστοσύνη!
Μην τα κρατήσεις για σένα! Δείξτα και στον διπλανό σου! Κυρίως σ' αυτόν που δεν καταφέρνει να διαβάσει, να ακούσει, να αντιληφθεί, στον ίδιο χρόνο με σένα! Με κάθε μέσον! Με υπομονή! Θα καταλάβει!
Μην σκεφτείς την εκδίκηση! Έτσι θα γίνεις εικόνα και ομοίωση αυτών που μισείς! Όλοι μας προδώσαμε τον λόγο! Πολύ ή λίγο! Θελημένα ή άθελα! Όλοι μας δικαιούμαστε μετάνοια και συγνώμη. Άλλωστε αυτό που θα κάνουμε, «ΣΕΙΣΑΧΘΕΙΑ» το είπαν οι αρχαίοι, είναι από μόνο του τιμωρία για τους μωρούς φιλοχρήματους!
Μην προσπαθήσεις να εκμεταλλευτείς πρόσκαιρα την γνώση σου προς όφελος του χρήματος και αναπόφευκτα προς βλάβην του λόγου! Θα βλέπεις τον εαυτό σου στον καθρέφτη και θα γυρνάς το κεφάλι αλλού…

Και να θυμάσαι! Λόγος δεν είναι δικαίωμα! Δεν είναι απλά η έκφραση! Λόγος είναι το περιεχόμενο του δίποδου όντος, που θέλει να λέγεται Άνθρωπος! Που χωρίς αυτό μετατρέπεται σε «σαρκίο άνευ ουσίας» και «κύμβαλον αλαλάζον»!

Ο Ζούλας, ο Δούκας, ο Χατζηνικολάου και η δημοσιογραφία (ή ο Χαϊκάλης και ο ηρωισμός)

Του Κώστα Εφήμερου

Υπάρχει μεταξύ των ΜΜΕ μια ευγενική συνήθεια να μην σχολιάζονται/χαρακτηρίζονται οι δημοσιογράφοι αφού αυτό που έχει σημασία είναι η είδηση και όχι ο φορέας της. Στην Ελλάδα όμως η είδηση είναι οι δημοσιογράφοι και άρα δεν υπάρχει χώρος για ευγένειες.

Χθες ο Παύλος Χαϊκάλης αποκάλυψε την απόπειρα χρηματισμού τουπροκειμένου να ψηφίσει τον Σταύρο Δήμα ως Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Σε οποιαδήποτε δημοκρατία (και σε μερικές δικτατορίες) αυτή η αποκάλυψη θα είχε οδηγήσει σε παραιτήσεις κυβερνήσεων, υπουργών και υποψηφίων.
Σε οποιαδήποτε άλλη χώρα τα ΜΜΕ θα είχαν σταματήσει την κανονική ροή του προγράμματός και θα ενημέρωναν τον κόσμο για όλες τις λεπτομέρειες της υπόθεσης. Οι εφημερίδες θα τύπωναν έκτακτα φύλλα και ο υποψήφιος Πρόεδρος θα είχε ήδη συγκαλέσει συνέντευξη Τύπου.
Σε οποιαδήποτε ευνομούμενη κοινωνία η δικαιοσύνη θα είχε διατάξει την ίδια ημέρα κατεπείγουσα έρευνα και θα είχε προχωρήσει στη σύλληψη του ύποπτου που πρόσβαλε τον ύψιστο θεσμό της Δημοκρατίας.
Στην Ελλάδα είναι απλά Σάββατο.
Αλλά επειδή οι καιροί είναι περίεργοι και οι συνθήκες έκτακτες τα ΜΜΕ δεν προσπάθησαν απλά να υποβαθμίσουν την συγκλονιστική είδηση. Αντίθετα επιχείρησαν να τη διαστρεβλώσουν, να τη γελοιοποιήσουν και να την εντάξουν στην προπαγάνδα τους.
Σε αυτό το έργο βλέπουμε τρία διαφορετικά είδη δημοσιογράφων που αξίζει να μνημονεύσουμε.

Ο Κλουζό της ελληνικής δημοσιογραφίας: Κωνσταντίνος Ζούλας

Ο αγαπητός δημοσιογράφος του ομίλου Αλαφούζου μας είναι γνωστός από τότε που αποκαλύψαμε ότι ο ΣΚΑΪ δεν πλήρωνε τα χαράτσια του. Τότε είχε χρησιμοποιήσει το Twitter για να μας επιτεθεί καταφέρνοντας να στρέψει όλα τα βλέμματα στην απίστευτη πραγματικότητα, και τον ευχαριστούμε πολύ για αυτό.
Ο ΣΚΑΪ τελικά αναγκάστηκε να παραδεχτεί (όχι δημόσια φυσικά) ότι δεν πλήρωνε ούτε το ΤΑΠ ούτε το ΕΕΤΗΔΕ και πλήρωσε στη...ζούλα αυτά που όφειλε. Ο κύριος Ζούλας όμως κατάφερε χθες να γελοιοποιηθεί ακόμη μια φορά στο πανελλήνιο επιχειρώντας να απαξιώσει τις καταγγελίες του Χαϊκάλη γράφοντας «μα καλά 2-3 φορές που είδε (τον μεσάζοντα) δεν μπορούσε να το παγιδεύσει με προσημειωμένα χαρτονομίσματα;». Ο Κωνσταντίνος Ζούλας πρέπει να είναι από τους τύπου που βλέπουν αστυνομικές σειρές στην τηλεόραση και χρειάζεται βοήθεια για να του εξηγήσουν τι έγινε στο τέλος. Δεν του πέρασε από το μυαλό ότι συνηθίζεται να μην δίνει λεφτά αυτός που χρηματίζεται αλλά αυτός που χρηματίζει. Ο Ζούλας είναι ο επιθεωρητής Κλουζό της ελληνικής δημοσιογραφίας.

Η λοβοτομημένη δημοσιογραφία του Προκόπη Δούκα

Τα πράγματα γίνονται πιο σοβαρά με τον Προκόπη Δούκα. Τον υπερασπιστή της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης που οραματίζεται μια αδέσμευτη δημοσιογραφία αλλά δεν προβληματίζεται ιδιαίτερα όταν οι εγγυητές της (τα μέλη του εποπτικού συμβουλίου) παραιτούνται καταγγέλλοντας δημόσια κρατικές παρεμβάσεις. Ο απολογητής της κρατικοδίαιτης ΝΕΡΙΤ σε μια πλήρη σύμπνοια με τον Γιάννη Πρετεντέρη δεν είδε τίποτα συγκλονιστικό στην καταγγελία ενός Βουλευτή του ελληνικού Κοινοβουλίου που συνοδεύεται από οπτικοακουστικό αποδεικτικό υλικό. Αντίθετα επικεντρώθηκε στο ότι ο Πρόεδρος του κόμματος στο οποίο ανήκει ο βουλευτής είναι «ψεκασμένος» (κλασσική επιχείρηση λάσπης, ο Πάνος Καμμένος δεν έχει κάνει ερώτηση για ψεκασμούς όπως έχει κάνει ο Φώτης Κουβέλης και ο Μάκης Βορίδης). Επιπλέον θεώρησε φοβερά ύποπτο ότι στην υπόθεση ενεπλάκη ο πετυχημένος σατιρικός καλλιτέχνης Λάκης Λαζόπουλος, ίσως και επειδή ο Προκόπης πρέπει να προσθέτει επί ένα μήνα τα νούμερά του για να ανταγωνιστεί την τηλεθέαση μιας εκπομπής του Λαζόπουλου (και σημειώνω ότι η προσωπική μου γνώμη για τον Λαζόπουλου δεν είναι η καλύτερη).
Όταν λοιπόν σήμερα γράψαμε στο twitter ότι «άλλος ένα λοβοτομημένος δημοσιογράφος δεν βρίσκει τίποτα συγκλονιστικό στην καταγγελία χρηματισμού βουλευτή» ο Προκόπης μας ενημέρωσε ότι θα σημειώσει τα tweet μας «και θα ταχρησιμοποιήσει». Τσίσα (που λέει και ο Αποστόλης της Ελληνοφρένειας).

Σημείωση: Ο κύριος Δούκας σε απάντηση του στα σχόλια του άρθρου προσπαθεί να εξηγήσει τι εννοούσε.

Η πιο απολαυστική απάντηση του Προκόπη Δούκα ήταν όμως αυτή που έδωσε όταν του ανέφερα ότι θα του αφιερώσω ένα κείμενο σήμερα. Μου έγραψε «όχι δεν έχουμε να συζητήσουμε τίποτα» προφανώς παρασυρμένος από τον τρόπο που έχει μάθει να λειτουργεί δημοκρατικά στη ΝΕΡΙΤ. Μετά, δυστυχώς, μας έκανε μπλοκ και χάσαμε την ευκαιρία να δούμε το ταλέντο του -στην παραποίηση της δημοσιογραφίας- να ξεδιπλώνεται.

Πέραν της πλάκας, ο Προκόπης Δούκας ασκεί το είδος της δημοσιογραφίας που σιχαινόμαστε. Υπερασπιστής πάντοτε των αφεντικών και των συμφερόντων θίγεται πολύ εύκολα παρόλο που έχει κάνει το λειτούργημα... λειτουργικό μηχανισμό. Υποτίθεται ότι εμφορείται από αξίες και δεοντολογικές αρχές αλλά μπορεί να παραβλέψει το καθεστωτικό μαύρο στην ΕΡΤ ή την συγκλονιστική αποκάλυψη (σύμφωνα με το CNN, το BBC, τον Guardian και το Reuters) προκειμένου να επικεντρωθεί στις λεπτομέρειες που βολεύουν την κυβέρνηση.

Και ο ευέξαπτος κύριος Χατζηνικολάου

Ο κύριος Χατζηνικολάου κυκλοφόρησε σήμερα την εφημερίδα του (Αγορά) με την ίδια φωτογραφία που βγήκαν το Εθνος και τα ΝΕΑ, με αυτή δηλαδή που δείχνει τον κύριο Αποστολόπουλο να βρίσκεται στο ίδιο τραπέζι με τον Αλέξη Τσίπρα. Όταν του επισημάναμε στο twitter ότι «είναι κρίμα που δεν βρέθηκε ένας γραφίστα να τον απομονώσει» μας επιτέθηκε άμεσα (όπως κάνει πολύ συχνά) κατηγορώντας μας για εμπάθεια και ισχυριζόμενος ότι η φωτογραφία δείχνει την υψηλή πρόσβαση που είχε ο κύριος Αποστολόπουλος στα ανώτατα κλιμάκια. Στο ίδιο πρωτοσέλιδο υπό τον τίτλο «Προτείνουν Κουβέλη στην Τρίτη ψηφοφορία» βρίσκονταν και τρεις απομονωμένες φωτογραφίες ανεξάρτητων βουλευτών που προτείνουν τον Κουβέλη για ΠτΔ, παρόλο που υπάρχουν φωτογραφίες τους με τον κύριο Σαμαρά που θα αποδείκνυαν πολύ έμπρακτα τις σχέσεις τους με υψηλά κλιμάκια σε αυτή την περίπτωση -προφανώς από λάθος- δεν χρησιμοποιήθηκαν.

Η περίπτωση Χατζηνικολάου είναι πραγματικά επικίνδυνη γιατί ο κύριος Χατζηνικολάου έχει οπωσδήποτε αρετές που του δίνουν ένα επιπλέον πέπλο αξιοπιστίας. Όταν για παράδειγμα έκανε την συνέντευξη Μπαλτάκου οι ερωτήσεις του ήταν άψογες και καίριες (και αντίθετα με αυτά που πιστεύει ο ίδιος δεν είμαστε οι αριστεροί αναρχοάπλυτοι ταλιμπάν δημοσιογράφοι που θέλουμε απλά να βρίζουμε όποιον διαφωνεί μαζί μας). Όταν δημιούργησε τον ραδιοφωνικό σταθμό Real κατάφερε να γκρεμίσει τον επί δεκαετίες κραταιό ΣΚΑΪ και όταν ξεκίνησε την εκπομπή του «στον ενικό» κατάφερε πρώτα να δημιουργήσει ένα τηλεοπτικό προϊόν στο διαδίκτυο που ανταγωνιζόταν την τηλεόραση και έπειτα όταν συνέχισε μέσω αυτής επικράτησε άνετα της Ανατροπής του Γιάννη Πρετεντέρη.

Ο Νίκος Χατζηνικολάου όμως είναι επίσης ο άνθρωπος που συνεργάστηκε με τον γνωστό εκδότη Κουρή (της Αυριανής και του αυριανισμού) για να στήσει το σταθμό του και υπερασπίστηκε τον Γιώργο Τράγκα όταν σιγοντάριζε τους Ναζιστές «στα πλαίσια της πολυφωνίας». Ο Γιώργος Τράγκας όμως που βρέθηκε στη λίστα Λαγκάρντ (ισχυρίστηκε μάλιστα σε μια δόση μεγαλείου ότι όλη η αποκάλυψη έγινε για να χτυπηθεί προσωπικά) είναι επίσης ο πρώην εκδότης που έβγαζε εκατομμύρια από κρατική διαφήμιση σε μια εφημερίδα που πουλούσε 1000 φύλλα ημερησίως, ο απολογιτής της Χρυσής Αυγής και γνωστός κωλοτούμπας (με εμφανέστερη την φετινή του επίθεση στο ΣΥΡΙΖΑ και τους κομμουνιστάς). Ο κύριος Χατζηνικολάου στα πλαίσια της πολυφωνίας δεν συνεργάζεται με παιδόφιλους ή με αντιεξουσιαστές (δεν τους βάζω στο ίδιο τσουβάλι, κάνω ένα δεικτικό χαρακτηρισμό εύρους), οπότε η δικαιολογία αυτή δεν είναι και η πιο πειστική (ο Τράγκας παρεμπίπτοντος ανακοίνωσε την ανανέωση της συνεργασίας του με τον Real για άλλα τρία χρόνια).

Προσωπικά έχω ανάμεικτα συναισθήματα για τον Χατζηνικολάου. Τον σέβομαι για πολλά και δεν τον σέβομαι για άλλα τόσα. Σε κάθε περίπτωση πάντως στην περίπτωση της καταγγελίας Χαϊκάλη είναι φάουλ. Υιοθέτησε την γραμμή της προπαγάνδας (αν και σε πιο light εκδοχή) και επικεντρώθηκε πολύ στην ανάμειξη Λαζόπουλου που γνωρίζει πολύ καλά ότι είναι ήσσονος σημασίας. Και εγώ αν είχα φίλο τον πιο διάσημο τηλεοπτικό αστέρα αυτόν θα εμπιστευόμουν αν φοβόμουν ότι υπήρχε περίπτωση να μου στήσουν μια πλεκτάνη χρηματισμού.

Ο κύριος Χατζηνικολάου κάνει μεγάλο λάθος να μας κατηγορεί για εμπάθεια. Κάθε φορά που γράφουμε κάτι που δεν του αρέσει αντί να ανοίξει διάλογο μαζί μας είναι από την αρχή προκατειλημμένος. Μας έχει απειλήσει με μηνύσεις στο παρελθόν όταν δημοσιεύσαμε το ρεπορτάζ που έδειχνε ότι έπαιρνε χρήματα από τον οργανισμό σχολικών βιβλίων για να τυπώσει (σε δεκάδες χιλιάδες αντίτυπα) ένα βιβλίο που υποτίθεται ότι θα πήγαινε στις σχολικές βιβλιοθήκες (294 σε όλη την Ελλάδα) επειδή ισχυριστήκαμε ότι καλό είναι τα «ανεξάρτητα ΜΜΕ» να μην συνεργάζονται με το κράτος και μάλιστα σε τέτοιου είδους συμβάσεις που έχουν καταγγελθεί ως σκάνδαλα από τους ίδιους τους εργαζόμενους στον Οργανισμό.

Ο κύριος Χατζηνικολάου μας απείλησε επίσης με μηνύσεις όταν τον ρωτήσαμε δημόσια για την εμπλοκή του στην δικαστική διερεύνηση των στημένων, στη δικογραφία της οποίας υπάρχει απόσπασμα υποκλοπής της ΕΥΠ που εμφανίζει διάλογο μεταξύ του κύριου Μαρινάκη και του ίδιου στην οποία φέρεται να αναλαμβάνει ρόλο μεσολαβητή για να πειστεί η Ντόρα να επιστρέψει στη Νέα Δημοκρατία.

Ήταν τότε που χαρακτήριζε από ραδιοφώνου «μαλάκες» όσους ρωτούσαν επειδή, λέει, όσο και αν έψαχναν δεν θα έβρισκαν το άρθρο που υποτίθεται ότι θα έγραφε για λογαριασμό Μαρινάκη και επίσης για τα γραπτά μηνύματα που αντάλλασσε με τον Μαρινάκη και βρίσκονται και στη δικογραφία -σύμφωνα με τα οποία «έκλεισε η δουλειά»- αφορούσαν μια ανταλλακτική διαφήμιση με τον Ολυμπιακό και τη Real News.

Νίκο μη ψάχνεις για μαλάκες, είμαστε μπόλικοι αφού κατάφερες να ξεχαστεί το ζήτημα τόσο σύντομα με μια τόση αδύναμη δικαιολογία (το ότι δεν γράφτηκε το άρθρο θα μπορούσε απλά να σημαίνει ότι πέτυχε η διαμεσολάβηση σου και όσο για τα SMS επίτρεψέ μας να αμφιβάλουμε για το κατά πόσο ένας εφοπλιστής σαν τον κύριο Μαρινάκη και ένας Μεγαλοεκδότης κλείνουν προσωπικά τις ανταλλακτικές διαφημιστικές συμφωνίες).

Το πρόβλημα της δημοσιογραφίας
Σαν σήμερα το 2007 ο Χρήστος Ζαχόπουλος βούτηξε από τον 4ο όροφο και προσπάθησε να δώσει τέλος στη ζωή του. Τότε ισχυρίστηκε ότι το έκανε επειδή τον εκβίαζε μια υπάλληλος του υπουργείου με ένα DVD ερωτικού περιεχομένου. Η υπάλληλος του γραφείου είχε πάρει σβάρνα τα κανάλια και προσπαθούσε να πείσει τους εκδότες να το δημοσιεύσουν. Η Όλγα Τρέμη δεν δέχτηκε να το δει (το αντίθετο υποστήριξε ο Καμπουράκης άθελά του) αλλά τελικά βρέθηκε ένας που ενδιαφερόταν: Ήταν ο Θέμος Αναστασιάδης που μόλις πήρε αντίγραφο του DVD επισκέφτηκε τον συνεργάτη του πρωθυπουργού, κύριο Αγγέλου, και του έδωσε αντίγραφο. Ήταν εκείνη την περίοδο που ο Θέμος πιάστηκε να κουβαλάει μια μαύρη σακούλα με 5 εκατομμύρια ευρώ που προσπαθούσε να τα βγάλει από τη χώρα.
Από τότε μέχρι σήμερα η χώρα άλλαξε πρόσωπο αλλά η διαπλοκή της δημοσιογραφίας με την εξουσία μάλλον κράτησε την ίδια φάτσα (ίσως και χειρότερη). Η Ελλάδα του 2015 έχει ανάγκη από πολλά πράγματα: από θέσεις εργασίας, επενδύσεις, κοινωνικές δομές υγείας και αλληλεγγύη αλλά κυρίως έχει ανάγκη από εθνική ανεξαρτησία και δημοκρατία. Και η δημοκρατία δεν είναι εφικτή όσο δεν λειτουργεί η δημοσιογραφία.

Ο ηρωισμός του Παύλου Χαϊκάλη

Άσχετα με το ποιος είναι ο Παύλος Χαϊκάλης και το τι πιστεύει ο καθένας μας για αυτόν πιστεύω ότι σήμερα οφείλουμε να αναγνώσουμε την στάση του στην υπόθεση, όπως την γνωρίζουμε δηλαδή μέχρι στιγμής.
Επειδή κάποιοι δημοσιογράφοι τον λοιδορούν και λένε «εύκολα λόγια» θα είχε ενδιαφέρον να αναρωτηθούμε τι θα έκανε ο καθένας στη θέση του;. Γιατί υποπτεύομαι ότι ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας θα είχε πάρει τις ράβδους χρυσού και τα μετρητά και θα την είχε κάνει για Σεϋχέλλες.

Όταν βλέπεις ότι η πλειοψηφία των Ελλήνων θεωρούν υπεύθυνους για την ανεργία τους μετανάστες μπορείς εύκολα να κάνεις την εξής υπόθεση: Όταν το αφεντικό σου σε απολύει με την δικαιολογία ότι ο μετανάστης θα κάνει την ίδια δουλειά στο 1/3 της τιμής και αντί να θυμώσεις με το αφεντικό σου (που εμπορεύεται δυστυχία) τα βάζεις με τον μετανάστη τότε δείχνεις μια κατανόηση για τον «αφέντη». Αυτή η κατανόηση δείχνει ότι στη θέση του το ίδιο θα έκανες και εσύ. Δείχνει ότι κατά βάθος είσαι οπαδός του Πάγκαλου που διατείνεται ότι «όλοι μαζί τα φάγαμε» και δείχνει ότι στη θέση του Χαϊκάλη ακόμα θα έτρεχες με τα 700.000 στην τσέπη.

Αντίθετα ο «κωμικός» (όπως τους αρέσει να τον χαρακτηρίζουν σήμερα) Χαϊκάλης από την πρώτη στιγμή όχι μόνο δεν χρηματίστηκε αλλά απευθύνθηκε στην εισαγγελία καταγγέλλοντας την απόπειρα χρηματισμού. Θα μπορούσε απλά να αρνηθεί και να μην μπει στον κόπο να στήνει κρυφές κάμερες και να διακινδυνεύει τη ζωή του ολόκληρη. Ο Παύλος Χαϊκάλης θα μπορούσε να γλιτώσει τις δεκάδες μηνύσεις που δέχεται αυτές τις ώρες και την αφόρητη πίεση. Θα μπορούσε να μην ανέχεται την ειρωνική φάτσα του Πρετεντέρη που αντί να του απευθύνεται με σεβασμό του μιλούσε ως ανακριτής προσπαθώντας να διασώσει τον Αντώνη Σαμαρά από οποιαδήποτε λεπτομέρεια.

Ο Παύλος Χαϊκάλης δεν χρησιμοποίησε την βόμβα που κρατούσε στα χέρια του παρά μόνο λίγες ημέρες πριν την εκλογική διαδικασία. Πήγε στη δικαιοσύνη και περίμενε υπομονετικά επί δύο εβδομάδες την αντίδρασή της (που όλοι είδαμε ποια ήταν). Μέχρι χθες απλά παρακολουθούσε τα ΜΜΕ του ΔΟΛ να προαναγγέλλουν την θετική του ψήφο στον Σταύρο Δήμα και δεχόταν το πολιτικό κόστος αυτών των δημοσιευμάτων. Ο Χαϊκάλης δεν διακανόνισε το δάνειό του και τώρα η Τράπεζα που θα τον διευκόλυνε θα είναι πιθανότατα πολύ πιο επιθετική στο εξής.

Ο Παύλος Χαϊκάλης ίσως να μην είναι ήρωας και η στάση του σε αυτή την περίπτωση να μην διαγράφει ούτε ένα από όσα έχει πει ή έχει κάνει ως εκπρόσωπος των ελλήνων πολιτών. Ωστόσο η πράξη του ήταν από κάθε οπτική γωνία ηρωϊκή και αυτό θα πρέπει να του το αναγνωρίσουμε.

Υ.Γ. Είναι απογοητευτικό να βλέπουμε εκατομμύρια ευρώ να περνάνε από τα χέρια των εκδοτών και εδώ να ψάχνουμε επί μήνες για 20.000€ προκειμένου να στήσουμε ένα αξιοπρεπές διαδικτυακό τηλεοπτικό κανάλι, βασισμένο στην πραγματική δημοσιογραφική δεοντολογία που αντιλαμβάνεται ότι πρέπει να είναι σκληρή με τους κυβερνώντες, όποιοι και αν είναι αυτοί.

πηγή: the Press Project

Τι μας διδάσκει η εξελικτική βιολογία

του Τσοπάνη απ΄τα Τζουμέρκα

Η όσφρηση ήταν πάντοτε μια πολύτιμη αίσθηση που αποτελούσε στοιχείο του μηχανισμού
αυτοσυντήρησης και εξασφάλιζε στον άνθρωπο την επιβίωση του.
Το ίδιο ισχύει σε μεγαλύτερο βαθμό και για τα άλλα ζώα εκτός από εμάς.
Η προοδευτική απώλεια της πολύτιμης αυτής ικανότητας έφερε τον άνθρωπο πιο κοντά στα
κατοικίδια, με σκοπό να αναπληρώσει αυτή την απώλεια, εκμεταλλευόμενος τις ικανότητες των
άλλων.
Έτσι άρχισε η εκμετάλλευση ζώου από άνθρωπο.
Συνεχίστηκε βέβαια σαν εκμετάλλευση ζώου από ζώο (άνθρωπο) για να καταλήξει σήμερα μετά
από διάφορες σύνθετες κοινωνικές μεταλλάξεις σε :
εκμετάλλευση ανθρώπου απ' άνθρωπο (ζώα)

Βέβαια αυτού του είδους η εκμετάλλευση δημιουργεί και μια αντίστροφη καταπιεστική σχέση : την
εξάρτηση.
Ευτυχώς όμως σήμερα μετά από αιώνες, διάφορα άτομα απέκτησαν ξανά ή κατάφεραν να
διατηρήσουν την αρχέγονη αυτή ιδιότητα με αποτέλεσμα να αποκτήσουν την ανεξαρτησία τους.

Για τον λόγο αυτό τους λέμε και “Ανεξάρτητους απατ' αιώνες”
Δυστυχώς όμως η επαναφορά ή η διατήρηση αυτής της ικανότητας δεν λειτουργεί αθροιστικά, έτσι
ώστε να προστίθεται στις υπόλοιπες ικανότητες τους, που αποτελούν προϊόν της εξέλιξης του
ανθρώπινου είδους.
Το αποτέλεσμα είναι ότι στη περίπτωσή τους πολλές καθημερινές και απόλυτα αναγκαίες
ανθρώπινες δραστηριότητες, να εξαρτώνται απόλυτα από την όσφρηση σε βαθμό που να
υποκαθίστανται από αυτή.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα η γενετήσια ορμή και η σεξουαλική πράξη, με κίνδυνο να απειλείται
ακόμη και αναπαραγωγική ικανότητα τους.
(βλέπετε η φύση εξασφαλίζει από μόνη της μια ισορροπία)
Το πρόβλημα αυτό δημιουργείται όταν συγκεκριμένα άτομα όπως αυτό

δεν διαθέτουν τη κατάλληλη βιολογική υποδομή όπως

αυτό με τη δισχιδή μύτη που του επιτρέπει τον διαχωρισμό και σαφή διάκριση οσμών και
δραστηριοτήτων.

Για το λόγο αυτό ο εικονιζόμενος στιχουργός του γνωστού τραγουδιού :
“στης Βουλής τα έδρανα αχ κι εγώ να έκλανα”
φαίνεται ότι μετά τη πραγματοποίηση της επιθυμίας του αναζήτησε τρόπους και μεθόδους για να
ολοκληρώσει και άλλες πράξεις.
Όπως θα μπορούσε να αποτυπωθεί στους στίχους που ακολουθούν στο ίδιο πάντα ύφος και ήθος
που έχει καθιερώσει ο εν λόγω στιχουργός.
"Στης βουλής το πέρασμα
έκατσα για κέρασμα
εξουσία μύρισα
τις ποδιές τους φίλησα
αχ και να κατάφερνα
τις κλανιές μου να άφηνα
δίχως να με βλέπανε
τα σκατά
που τα'κανα"
Παράλληλα όλους αυτούς τους αιώνες δημιουργήθηκε κι ένα άλλο ενδιαφέρον φαινόμενο.
Ορισμένα κατοικίδια σε αντίθεση με τους “Ανεξάρτητους απατ' αιώνες” απέκτησαν ιδιότητες και
ικανότητες, πιο εξελιγμένες κοινωνικά και νοητικά.

Όπως αυτό το αιλουροειδές, που παρουσιάζει χαρακτηριστική προσαρμοστική ικανότητα στη
συμπεριφορά του.
Ωστόσο παραμένει ένα μεγάλο ερωτηματικό αν και κατά πόσον η ειδική αυτή κατηγορία των
“Ανεξάρτητων απατ' αιώνων”, έχει τη δυνατότητα να αξιοποιήσει προς ίδιον όφελος, την
όσφρηση της.
Δηλαδή αν υπάρχει συνέργεια και συνεργασία ανάμεσα στο αίσθημα όσφρησης και
αυτοσυντήρησης.
Ο προβληματισμός αυτός έχει κάποιο σχετικό ενδιαφέρον γιατί οι ισορροπίες του συστήματος είναι
εξαιρετικά λεπτές και δεν αποκλείονται και απρόβλεπτες ακόμη συμπεριφορές από όργανα και
εκπροσώπους του συστήματος που οι “Ανεξάρτητοι απατ' αιώνες” συνυπηρετούν.

με αγάπη Τσοπάνης

Hasta la victoria siempre

του Τσοπάνη απ' τα Τζουμέρκα

Μετά τη χθεσινή αναγγελία της έναρξης της διαδικασίας για την αποκατάσταση των σχέσεων
ανάμεσα στη Κούβα και τις ΗΠΑ, που ξεκίνησε με πρώτο βήμα την ανταλλαγή κρατουμένων και
από τις δύο πλευρές, ο διεθνής τύπος αφιέρωσε όλα σχεδόν τα πρωτοσέλιδα.
Βέβαια οι περισσότερες εφημερίδες δημοσίευσαν μόνο τις τεράστιες φωτογραφίες του Ομπάμα, και
μερικές από αυτές κυρίως οι ισπανόφωνες, τις φωτογραφίες και των δύο ηγετών.
Μοναδική ευχάριστη και εντυπωσιακή εξαίρεση αποτέλεσαν οι Times του Λονδίνου, που όπως
βλέπετε δημοσίευσαν μια εξαιρετικά σπάνια φωτογραφία του Τσε μαζί με τον Φιντέλ, δίνοντας
πραγματικά μια άλλη διάσταση στην είδηση. Το ενδιαφέρον είναι ότι στο στήσιμο του
πρωτοσέλιδου, ο Ομπάμα απεικονίζεται στη μικρότητά του με μια ταπεινή φωτογραφία στο
περιθώριο της σκιάς των δύο γιγάντων.
Σκέφθηκα ότι θα είχε ενδιαφέρον να μεταφράσω και να σας στείλω ολόκληρο το κείμενο από το
χθεσινό διάγγελμα του Ραούλ, προς το λαό της Κούβας.
Έτσι για να μην ανησυχούν οι θεματοφύλακες των αρχών του σοσιαλισμού και του κομμουνισμού,
θεωρώντας ότι η Κούβα αναγκάστηκε να υποκύψει στο διεθνή ιμπεριαλισμό.
Μπορείτε λοιπόν να κρίνετε μόνοι σας.

Μαθαίνοντας την τέχνη της συνύπαρξης
Το νέο άνοιγμα με τις ΗΠΑ
του Ραούλ Κάστρο
Μετά την εκλογή μου ως Προέδρου του Εθνικού Συμβουλίου και του Υπουργικού Συμβουλίου έχω
επαναλάβει πολλές φορές την επιθυμία μας να διεξαγάγουμε με σεβασμό έναν διάλογο με τις
Ηνωμένες Πολιτείες στη βάση της κυρίαρχης ισότητας, προκειμένου να αντιμετωπίσουμε αμοιβαία
ένα ευρύ φάσμα θεμάτων, χωρίς να θίγεται η εθνική ανεξαρτησία και η αυτοδιάθεση του λαού μας.
Τη θέση αυτή εξέφρασε στην κυβέρνηση των ΗΠΑ, τόσο δημόσια όσο και ιδιωτικά ο σύντροφος
Φιντέλ σε αρκετές περιπτώσεις κατά τη διάρκεια της μακρόχρονης πάλης μας, δηλώνοντας την
προθυμία να συζητήσουμε και να λύσουμε τις διαφορές μας χωρίς να παραιτηθούμε από
οποιαδήποτε από τις αρχές μας.
Ο ηρωικός Κουβανικός λαός, στον απόηχο των σοβαρών κινδύνων, επιθέσεων, αντιξοοτήτων και
των θυσιών έχει αποδείξει ότι είναι πιστός και θα συνεχίσει να παραμένει πιστός στα ιδανικά μας,
της ανεξαρτησίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης. Απόλυτα ενωμένοι όλα αυτά τα 56 χρόνια της
Επανάστασης, έχουμε κρατήσει απαρέγκλιτη τη πίστη μας σε όσους έχασαν τη ζωή τους στην
υπεράσπιση των αρχών μας από το ξεκίνημα των πολέμων της ανεξαρτησίας μας το 1868.
Σήμερα, παρά τις δυσκολίες, έχουμε ξεκινήσει το έργο της εκσυγχρονισμού του οικονομικό μας
μοντέλου, προκειμένου να οικοδομήσουμε μια ευημερία σε έναν βιώσιμο Σοσιαλισμό.
Ως αποτέλεσμα του διαλόγου σε ανώτατο επίπεδο, ο οποίος περιελάμβανε μια τηλεφωνική
συνομιλία που είχα χθες με τον Πρόεδρο Ομπάμα, έχουμε πλέον τη δυνατότητα να σημειώσουμε
πρόοδο στην επίλυση ορισμένων θεμάτων αμοιβαίου ενδιαφέροντος και για τα δύο έθνη.
Όπως υποσχέθηκε ο Φιντέλ, τον Ιούνιο του 2001, όταν είπε: "Θα πρέπει να επιστρέψουν !"
Έτσι ο Γεράρδος, ο Ραμόν και ο Αντόνιο έφτασαν σήμερα στην πατρίδα μας.
Τη τεράστια χαρά των οικογενειών τους, καθώς και όλου του λαού μας, που έχουν αγωνιστεί
αδυσώπητα για τον σκοπό αυτό, τη μοιράζονται εκατοντάδες επιτροπές αλληλεγγύης και ομάδες,
κυβερνήσεις, τα κοινοβούλια, οι οργανώσεις, τα ιδρύματα, καθώς και οι προσωπικότητες, όλοι
αυτοί που κατά τα τελευταία δεκαέξι χρόνια έχουν καταβάλει ακούραστες προσπάθειες ζητώντας
την απελευθέρωσή τους. Σας μεταφέρω τη βαθύτατη ευγνωμοσύνη και τη δέσμευσή μας για όλα
αυτά.
Η απόφαση του Προέδρου Ομπάμα αξίζει το σεβασμό και την αναγνώριση του λαού μας.
Θα ήθελα να ευχαριστήσω και να αναγνωρίσω τη στήριξη του Βατικανού, ιδιαίτερα την
υποστήριξη του Πάπα Φρανσίσκο στις προσπάθειες για τη βελτίωση των σχέσεων μεταξύ της
Κούβας και των Ηνωμένων Πολιτειών. Θα ήθελα επίσης να ευχαριστήσω την κυβέρνηση του
Καναδά για τη διευκόλυνση στον υψηλού επιπέδου διάλογο μεταξύ των δύο χωρών.
Με τη σειρά μας, έχουμε αποφασίσει να απελευθερώσουμε και να στείλουμε πίσω στις Ηνωμένες
Πολιτείες έναν κατάσκοπο κουβανικής καταγωγής που δούλευε για αυτή τη χώρα.
Από την άλλη πλευρά, και για ανθρωπιστικούς λόγους, έχουμε επίσης στείλει σήμερα τον
Αμερικανό πολίτη Alan Gross πίσω στην πατρίδα του.

Μονομερώς, όπως άλλωστε ήταν πάντα η πρακτική μας, και σε αυστηρή συμμόρφωση με τις
διατάξεις του νομικού μας συστήματος, όλοι οι σχετικοί κρατούμενοι αποκόμισαν τα νόμιμα
νομικά οφέλη, συμπεριλαμβανομένης της απελευθέρωσης των εν λόγω προσώπων για τα οποία η
κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών είχε εκφράσει το ενδιαφέρον της.
Έχουμε, επίσης, συμφωνήσει να ανανεώσουμε τις διπλωματικές μας σχέσεις.
Αυτό σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει ότι το πρόβλημα έχει λυθεί στον πυρήνα του. Ο
οικονομικός, εμπορικός και οικονομικός αποκλεισμός, ο οποίος προκαλεί τεράστιες ανθρώπινες και
οικονομικές απώλειες στη χώρα μας, πρέπει να σταματήσει.
Αν και ο αποκλεισμός έχει κωδικοποιηθεί σε νόμο, ο Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών έχει την
εκτελεστική εξουσία και μπορεί να τροποποιήσει την εφαρμογή του.
Προτείνουμε στην κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών να υιοθετήσουμε αμοιβαία μέτρα για τη
βελτίωση του κλίματος των διμερών σχέσεων και να προχωρήσουμε στην εξομάλυνση των
σχέσεων μεταξύ των δύο χωρών μας, με βάση τις αρχές του Διεθνούς Δικαίου και του Χάρτη των
Ηνωμένων Εθνών.
Η Κούβα επανατονίζει την προθυμία της να συνεργαστεί με πολυμερείς οργανισμούς, όπως τα
Ηνωμένα Έθνη.
Ενώ αναγνωρίζουμε τις βαθιές διαφορές που υπάρχουν ανάμεσά μας, ιδιαίτερα σε θέματα που
σχετίζονται με την εθνική κυριαρχία, τη δημοκρατία, τα ανθρώπινα δικαιώματα και την εξωτερική πολιτική, θα επαναβεβαιώσουμε την προθυμία μας για διάλογο για όλα αυτά τα ζητήματα.

Καλώ την κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών να αρθούν τα εμπόδια που εμποδίζουν ή περιορίζουν τους δεσμών μεταξύ των λαών, των οικογενειών, και οι πολιτών των δύο χωρών μας, και ιδίως τους περιορισμούς που υφίστανται σχετικά με τα ταξίδια, τις άμεσες ταχυδρομικές υπηρεσίες και τις τηλεπικοινωνίες.

Η πρόοδος που σημειώθηκε στις ανταλλαγές μας αποδεικνύει ότι είναι δυνατόν να βρεθούν λύσεις σε πολλά προβλήματα.

Όπως έχουμε επαναλάβει, θα πρέπει να μάθουμε την τέχνη του να συνυπάρχουμε μαζί με τις διαφορές μας, με πολιτισμένο τρόπο.

Ραούλ Κάστρο πρόεδρος της Κούβας.

“Κουράστηκες”

frixos

Ακούμε: δε θέλεις πια να δουλέψεις μαζί μας.

Γονάτισες, δε μπορείς άλλο να τρέχεις.

Κουράστηκες, δε μπορείς πια να μαθαίνεις καινούργια.

Ξόφλησες: Κανείς δε μπορεί να σου ζητήσει να κάνεις πια τίποτα.

Μάθε λοιπόν: εμείς το ζητάμε.

Σαν κουραστείς κι αποκοιμηθείς κανείς δε θα σε ξυπνήσει πια να πει:

σήκω το φαΐ είναι έτοιμο.

Γιατί να υπάρχει έτοιμο φαΐ;

Σαν δεν μπορείς άλλο να τρέχεις,θα μείνεις ξαπλωμένος.

Κανείς δε θα σε ψάξει για να πει: “έγινε επανάσταση, τα εργοστάσια σε περιμένουν”

Γιατί να ’χει γίνει επανάσταση;

Όταν πεθάνεις θα σε θάψουν,είτε φταις που πέθανες, είτε όχι.

Λες: πολύν καιρό αγωνίστηκες. δε μπορείς άλλο πια ν’ αγωνιστείς.

Άκου λοιπόν: είτε φταις, είτε όχι σαν δεν μπορείς άλλο να παλέψεις θα πεθάνεις.

Λες: πολύν καιρό ήλπιζες,δεν μπορείς άλλο πια να ελπίσεις.Ήλπιζες τι;

Πώς ο αγώνας θαν’ εύκολος;

Δεν είν’ έτσι. Η θέση μας είναι χειρότερη απ’ όσο νόμιζες.

Είναι τέτοια που: αν δεν καταφέρουμε το αδύνατο δεν έχουμε ελπίδα.

Αν δεν κάνουμε αυτό που κανείς δεν μπορεί να μας ζητήσει θα χαθούμε.

Οι εχθροί μας περιμένουν να κουραστούμε.

Όταν ο αγώνας είναι στην πιο σκληρή καμπή του, οι αγωνιστές έχουν την πιο μεγάλη κούραση.

Οι κουρασμένοι, χάνουν τη μάχη.

Μπ.Μπρεχτ

Μια χώρα, δυο έθνη

Νίκος Μπογιόπουλος

Στοιχείο πρώτο: Σύμφωνα με την έρευνα της εταιρείας «Wealth-Χ» και της ελβετικής τράπεζας UBS, στην Ελλάδα το 2014 καταγράφηκαν 11 υπερδισεκατομμυριούχοι από 9 που είχαν καταμετρηθεί το 2013. Η περιουσία τους αυξήθηκε από τα 16 δισ. δολάρια στα 18 δισ. δολάρια (14,2 δισ. ευρώ). Με άλλα λόγια 11 ολιγάρχες που αντιστοιχούν στο 0,00011% του πληθυσμού της χώρας κατέχουν πλούτο που αντιστοιχεί σχεδόν στο 10% του συνολικού ΑΕΠ της χώρας.

Στοιχείο δεύτερο: Στην περσινή έκθεση της «Wealth-Χ» όπου έγινε η καταγραφή των κατεχόντων περιουσία μεγαλύτερη των 30 εκατ. δολαρίων η Ελλάδα αναδείχτηκε «η χώρα με τον δεύτερο αυξανόμενο πληθυσμό πολυεκατομμυριούχων στην Ευρώπη» με 505 άτομα με περιουσία 60 δισ. δολάρια.

Στοιχείο τρίτο: Σύμφωνα με την τελευταία έκθεση της ελβετικής τράπεζας «Credit Suisse» στην Ελλάδα το πλουσιότερο 10% του πληθυσμού συγκεντρώνει το 56,1% του εγχώριου πλούτου από το 48,6% που συγκέντρωνε το 2007.

Στοιχείο τέταρτο: Όπως δημοσιεύτηκε πρόσφατα («Βήμα», 24/8/2014) στην Ελλάδα έχουν καταμετρηθεί 559 Κροίσοι με περιουσία 76 δισ. δολάρια ενώ τα κεφάλαια που είναι τοποθετημένα στο εξωτερικό ανέρχονται στα 140 δισ. ευρώ. Με άλλα λόγια σε μια χώρα 10 εκατομμυρίων, 559 ολιγάρχες κατέχουν πλούτο που αντιστοιχεί στο 45% του συνολικού ΑΕΠ της χώρας, ενώ τα κεφάλαια που έχουν βγει εκτός χώρας από τους «έχοντες» πλησιάζουν σχεδόν το 80% του συνολικού ΑΕΠ της Ελλάδας.

Ας δούμε τώρα που, σε ποια χώρα, σε ποια εποχή, συμβαίνουν τα παραπάνω. Αυτά συμβαίνουν σε μια χώρα όπου σύμφωνα με τις έρευνες οικογενειακών προϋπολογισμών της ΕΛΣΤΑΤ των ετών 2008 – 2013, τις οποίες ανέλυσε ο συνάδελφος Θ.Ηλιοδρομίτης, έχουν προκύψει τα εξής:
Τα νοικοκυριά με μηνιαίο εισόδημα κάτω από 750 ευρώ αυξήθηκαν κατά 451,3%.
Τα νοικοκυριά που διαμένουν σε ένα δωμάτιο αυξήθηκαν κατά 41,3%.
Τα νοικοκυριά που διαμένουν σε κατοικίες μικρότερες των 40 τμ αυξήθηκαν κατά 31,3%.
Τα νοικοκυριά με κεντρική θέρμανση μειώθηκαν κατά 48,5%.
Τα νοικοκυριά χωρίς καθόλου θέρμανση αυξήθηκαν κατά 252,3%.
Η μέση μηνιαία κατανάλωση πετρελαίου θέρμανσης μειώθηκε κατά 62,5%.
Οι άνεργοι αυξήθηκαν κατά 243%….

Συμπέρασμα 1ο: Η Ελλάδα των 10 εκατομμυρίων ανθρώπων, όπου τα 6,3 εκατομμύρια βιώνουν το ζόφο της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού (στοιχεία Γραφείου Προυπολογισμού της Βουλής), έχει μετατραπεί σε έναπειραματόζωο του πιο αδυσώπητου καπιταλισμού.

Η κρίση αξιοποιήθηκε ώστε η Ελλάδα να μετατραπεί σε παγκόσμιο εργαστήριο αποθέωσης των αβυσσαλέων κοινωνικών ανισοτήτων.

Η Ελλάδα κατάντησε σημαιοφόρος του κοινωνικού δαρβινισμού και του κεφαλαιοκρατικού δόγματος ότι είτε σε συνθήκες κρίσης είτε σε συνθήκες «ανάπτυξης» οι φτωχοί γίνονται φτωχότεροι και οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι.

Συμπέρασμα 2ο: Μέσα σε αυτές τις συνθήκες η διαπίστωση του Μπέντζαµιν Ντισραέλι, του για πολλά χρόνια πρωθυπουργού της Βρετανίας και μάλιστα της βικτωριανής εποχής, μοιάζει με ταξική… μαγνητική τομογραφία του καιρού μας: Υπάρχουν, έλεγε ο (και συντηρητικός) Ντισραέλι «δύο έθνη που µεταξύ τους δεν υπάρχει ούτε σχέση ούτε συµπάθεια και τα οποία δεν κυβερνώνται µε τους ίδιους νόµους (...). Τα δύο αυτά έθνη είναι οι πλούσιοι και οι φτωχοί».

Επομένως κάθε «εθνική συνεννόηση» σε μια τέτοια Ελλάδα

- την Ελλάδα που έχει αναδειχτεί σε υπόδειγμα του κεφαλαιοκρατικού νόμου ότι στον καπιταλισμό σε κάθε χώρα υπάρχουν «δυο έθνη», το ολιγομελές έθνος των καταπιεστών, από τη μια και το πολυπληθές έθνος των καταπιεσμένων, από την άλλη-
δεν μπορεί παρά να έχει ως προαπαιτούμενο για την αξιολόγηση της αξιοπιστίας των πολιτικών δυνάμεων που την επικαλούνται, την ξεκάθαρη τοποθέτησή τους στο ερώτημα: Με ποιο «έθνος» και για τα συμφέροντα ποιού «έθνους»;

πηγή ενικός

Δεν υπάρχει επανάσταση χωρίς "Πατρίδα"

frixos



Δεν υπάρχει επανάσταση χωρίς "Πατρίδα". Αντίθετα το κράτος δεν είναι η πατρίδα. Όσοι δεν παλεύουν γι αυτήν καταλήγουν να ειναι περιφερόμενοι σκλάβοι.

Σε απάντηση αυτών που προσπαθούν να παραπλανήσουν το λαό παραποιώντας τα λεγόμενα των διαφόρων θεωρητικών και κρύβοντας την αλήθεια. Η μελέτη τους και η αντίληψή τους για την ιστορία και τα επαναστατικά κινήματα φτάνει τόσο μακριά, ώστε ταυτίζουν χωρίς δεύτερη σκέψη τον πατριωτισμό με το φασισμό, συμπεριφερόμενοι φασιστικά στη θέα και μόνο της Ελληνικής σημαίας, με τραγικό αποτέλεσμα να καταφέρουν να απομακρύνουν τόσον απλό κόσμο από το κίνημα, και να τον ρίξουν στην αγκαλιά της Χ.Α.

“Ο σοσιαλισμός δεν μπορεί να υπάρξει αν δεν επιφέρει στις συνειδήσεις μια μεταβολή που δημιουργεί νέα αδελφική στάση, τόσο πάνω στον ατομικό χώρο μέσα στην κοινωνία που οικοδομεί ή που έχει οικοδομήσει το σοσιαλισμό, όσο και στον παγκόσμιο χώρο, για όλους που υποφέρουν από την ιμπεριαλιστική καταπίεση“

(Ε. Τσε Γκεβάρα. Ομιλία στο Αλγέρι – 1965)



Η ευημερία του Κράτους είναι η αθλιότητα του πραγματικού Έθνους, του λαού. Το μεγαλείο και η ισχύς του Κράτους είναι η σκλαβιά του Λαού. Ο Λαός είναι ο φυσικός και νόμιμος εχθρός του Κράτους. Και αν ακόμη ο Λαός υποκύπτει – πολύ συχνά αλίμονο – στις αρχές, κάθε αρχή τού είναι μισητή.

Μ. Μπακούνιν.






“Λαέ θυμήσου, το χώμα που πατάς, λευτέρωσε ο Άρης και το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ”






Ο Μαρξ και ο Ένγκελς είπαν στο “Κομμουνιστικό Μανιφέστο” ότι οι εργάτες δεν έχουν πατρίδα. Ο ίδιος, όμως, ο Μαρξ, επανειλημμένα καλούσε να πάρουν μέρος σε εθνικό πόλεμο: ο Μαρξ το 1849, ο Ένγκελς το 1859 (το τέλος της μπροσούρας του “Πάδος και Ρήνος”, όπου διεγείρεται ανοιχτά το εθνικό αίσθημα των Γερμανών, τους καλούν ανοιχτά σε εθνικό πόλεμο). Το 1891 ο Ένγκελς, λόγω της απειλής και του επερχόμενου τότε πολέμου της Γαλλίας (Μπουλανζέ) και του Αλέξανδρου του Γ’ ενάντια στη Γερμανία, αναγνώριζε ανοιχτά την “υπεράσπιση της πατρίδας”.

Και μην ξεχνάς ποτέ το “Καλή Πατρίδα Σύντροφε !”

Η Σιωπή είναι φόνος

του  Γιάννη Αθανασιάδη

Όταν η σφαίρα διαπέρασε το παιδικό κορμί του Αλέξη από το όπλο του εκκολαπτόμενου εκφασισμού της κοινωνίας, οι νεανικές ψυχές που ακόμα δεν είχαν μολυνθεί από την αλητεία της σιωπής, ξεχύθηκαν στους δρόμους.
Για λίγες μέρες ο χρόνος και η κοινωνία πάγωσε. Οι νοικοκυραίοι έσπευσαν να συμμαζέψουν τους κανακάρηδες τους και να τους κρύψουν μέσα στη θαλπωρή του καλοζεσταμένου σαλονιού τους, ενώ το κράτος με τη σειρά του, βοηθούσε στο γκρέμισμα του υγιούς νεανικού αυθορμητισμού οδηγώντας το (ξέρει τον τρόπο) σε ένα αποπροσανατολισμένο μπάχαλο.
Ο Αλέξης Γρηγορόπουλος έρχεται κάθε τόσο από τα βάθη της κοιμισμένης συνείδησης του μέσου Έλληνα, σαν μια προφητική κραυγή γι αυτά που συμβαίνουν σήμερα.
Όσο κι αν κρύβουμε το κεφάλι μας στην άμμο, το πιστόλι έχει οπλίσει και μας σημαδεύει ίσια στην ψυχή. Ο εκφασισμός στις κρατικές δομές και τους λειτουργούς του κράτους , έχει ολοκληρωθεί και διαχέεται σε μια απαθή και υποταγμένη κοινωνία που χωρίς αιδώ ψιθυρίζει, «εμείς την δουλειά μας κάνουμε» η «πήγαινε γυρεύοντας»!

*

Όμως τώρα που ο νοικοκύρης χάνει το νοικοκυριό του, δεν υπάρχει  θαλπωρή στο σαλόνι (αν δεν είναι υπό κατάσχεση). Τώρα κάθε προσπάθεια αποστασιοποίησης από το έγκλημα είναι και μια σφαίρα στο όπλο του βάρβαρου καθεστώτος, δεν μπορεί να πει κανείς «δεν ήξερα». Τώρα όλοι γνωρίζουν ποιος είναι ο εχθρός.
Ένας ολόκληρος λαός έχει σκύψει το κεφάλι σε μια συμμορία που με περίσσιο θράσος επαναλαμβάνει το έγκλημα την ίδια χρονική στιγμή, στα ίδια παιδιά, στο ίδιο το μέλλον τους, δείχνοντας το σαρδόνιο χαμόγελό της,  την ώρα που χιλιάδες συμπολιτών μας αυτοκτονούν, για να γλυτώσουν από τον αργό θάνατο που τους έχουν καταδικάσει.
Από την άλλη μεριά τα κοινοβουλευτικά κόμματα ζουν στον περίκλειστο κόσμο των ιδεολογημάτων τους , εκτοξεύοντας πού και που καμιά κορώνα για το θεαθήναι. Συντηρώντας με αυτόν τον τρόπο το καθεστώς του δοσιλογισμού και της γενοκτονίας.
Η εξέγερση είναι προ των πυλών μόνο που και αυτή τη φορά την πρωτοβουλία θα την έχει το σύστημα και το παρακράτος των μπαχαλάκιδων.
Και εδώ τίθεται το κρίσιμο ερώτημα στον απλό καθημερινό πολίτη που έντρομος βλέπει να συμβαίνουν όλα αυτά γύρω του σε ένα κύκλο που όσο πάει και στενεύει.
Πόσοι Γρηγορόπουλοι πρέπει να πληρώσουν το τίμημα μέχρι να σπάσεις την παράλυση του τρόμου σου και να καταλάβεις ότι, μόνο όλοι μαζί σε επίπεδο οργανωμένου λαού θα τους διώξουμε;
Μόνο με το σπάσιμο της σιωπής σου και την συμμετοχή σου έξω από ιδεολογικές αγκυλώσεις και διχαστικές περιχαρακώσεις μπορούμε να κόψουμε το νήμα του αίματος που θα εισπράττουν από δω και πέρα σαν φόρο οι επικυρίαρχοι.

Οι καιροί που έρχονται είναι υψίστης κρισιμότητας.
Οι φασίστες που μας κυβερνούν οδηγούν τον λαό σε αιματοκύλισμα.
Είναι η ύστατη ώρα που πρέπει να βρει τον  λαό σε ετοιμότητα. Συμπαραταγμένο σε ένα πρόταγμα που μπορεί να μας ενώσει και σ’ αυτό που ελάχιστοι διαφωνούμε .
Ανατροπή για την Ελευθερία και την Δημοκρατία.

Ο Νίκος Ρωμανός είναι η Ελλάδα

Του πιτσιρίκου

Ξέρω πως συνήθισες τις σφαλιάρες. Ξέρω πως συνήθισες την ταπείνωση. Ξέρω πως συνήθισες τον εξευτελισμό. Ξέρω πως δεν έχεις συνείδηση. Ξέρω πως δεν έχεις αξιοπρέπεια. Θέλω να σε ενημερώσω, όμως, πως δεν είσαι παράδειγμα προς μίμηση. Είσαι παράδειγμα προς αποφυγή.

Το ακόμα χειρότερο είναι πως δεν είσαι μόνο παράδειγμα προς αποφυγή. Είσαι η πλειοψηφία.

Είδες τη χώρα σου να διαλύεται αλλά δεν τόλμησες να αντιδράσεις.

Είδες τους συνανθρώπους σου να απελπίζονται αλλά το μόνο που σκέφτηκες ήταν «εγώ είμαι καλά ακόμα».

Είδες μια ολόκληρη γενιά Ελλήνων να μεταναστεύει στο εξωτερικό και σκέφτηκες «τα δικά μου παιδιά δεν έχουν ανάγκη».

Είδες το φασισμό να φουντώνει και σκέφτηκες πως δεν σε αφορά, πως δεν οφείλεται και στη δική σου αδιαφορία.

Είδες τους απελπισμένους πρόσφυγες και ενόχλησαν την «αισθητική» σου γιατί σου θύμισαν πως και οι πρόγονοί σου ήταν πρόσφυγες.

Είδες την ατιμωρησία των πολιτικών και των νταβατζήδων, και σκέφτηκες πως «δεν πρέπει να πηγαίνω κόντρα στους δυνατούς αλλά να είμαι πάντα με τους δυνατούς, για να αρπάζω κι εγώ».

Και τώρα ζητάς να πεθάνει ένας 21χρονος που στα 15 του χρόνια -ακριβώς έξι χρόνια πριν σαν σήμερα- είδε να ξεψυχάει στα χέρια του ο φίλος του που δολοφονήθηκε από έναν αστυνομικό.

Ποιες ήταν οι επιλογές που είχε ο Νίκος Ρωμανός στη ζωή του, όταν στα 15 του χρόνια το Κράτος δολοφόνησε τον φίλο του;

Τι θα έκανες εσύ αν σου είχε συμβεί αυτό που συνέβη στον Νίκο Ρωμανό;

Αλλά ξέχασα, εσύ είσαι σάπιος.

Εσύ είσαι ήδη νεκρός.

Και θέλεις να πεθάνει και ο Νίκος Ρωμανός.

Για να μη σου θυμίζει με την δική του στάση πως υπάρχει και ο δρόμος της αξιοπρέπειας. Ο δρόμος που εσύ έχασες για πάντα.

Ο Νίκος Ρωμανός, έστω και εν αγνοία του, είναι σε ελληνικό δρόμο· δηλαδή, σε ανθρώπινο δρόμο. Στον δρόμο που οι Έλληνες έχασαν πολλά χρόνια πριν.

Ο Νίκος Ρωμανός λέει με την στάση του «Ελευθερία ή θάνατος».

Δεν είναι ο Νίκος Ρωμανός που πεθαίνει. Είναι η Ελλάδα που πεθαίνει.

Όσοι μισούν τον Νίκο Ρωμανό, μισούν την Ελλάδα.

Όσοι ζητούν να πεθάνει ο Νίκος Ρωμανός, ζητούν να πεθάνει η Ελλάδα.

Ο Νίκος Ρωμανός είναι η Ελλάδα.

Να ζήσει ο Νίκος Ρωμανός, για να ζήσει η Ελλάδα.

(Στον Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο, με την ευχή να κάνει πολλά χρόνια να συναντήσει ξανά τον Νίκο Ρωμανό. Όταν το Κράτος δολοφονεί τον φίλο σου μπροστά στα μάτια σου, κάθε υγιής άνθρωπος θέλει αυτός ο άνθρωπος να ζήσει για δυο ανθρώπους· να ζήσει και για τον δολοφονημένο φίλο του. Κάθε υγιής άνθρωπος ξέρει πως ο Νίκος Ρωμανός είναι γιος του, εγγονός του ή αδελφός του. Αν το ελληνικό κράτος καταφέρει έξι χρόνια μετά την δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου να δολοφονήσει και τον Νίκο Ρωμανό, να μην κάνει το ίδιο λάθος: οι πρώτοι που θα πρέπει να συλλάβει είναι τα παιδιά που θα έχουν στον ώμο τους το φέρετρό του. Και να τα εκτελέσει επί τόπου.)

πηγή: πιτσιρίκος