Περί πιθήκων και ανθρώπων

του Σταύρου Κατσούλη

Λοιπόν, για να ξεκαθαρίσω κάτι πολύ σημαντικό.

Ήταν μόλις 6 μηνών, όταν οι γονείς της την είδαν να χτίζει πυραμίδες με κύβους και στους 15 όταν συναρμολογούσε παζλ των 100 κομματιών. Το 2007, η Exline ήταν στα εξώφυλλα των εφημερίδων του Colorado Springs, όταν αποφοίτησε με άριστα το λύκειο. Η γυναίκα αυτή, η οποία σήμερα μιλά Ισπανικά, Γαλλικά, Ιαπωνικά, Ρωσικά,Αραβικά, Γερμανικά και βεβαίως Αγγλικά, αποδείχθηκε ότι ήταν ιδιοφυΐα. Το πρόβλημά της για κάποιους; Το ότι ήταν μέλος της αφρικανικής φυλής.


Ο Δρ. Roland Mallet, μεγάλωσε σε φτωχή οικογένεια, και λόγω της τρομερής φτώχειας δεν πήγε καν σχολείο. Στα 10 του, έμαθε ότι υπάρχει μια επιστήμη η οποία λέγεται φυσική, από το γνωστό βιβλίο του H.G Wells, "η μηχανή του χρόνου". Ο νεαρός μετά από απίστευτους αγώνες, κατάφερε μέσα σε ένα ρατσιστικό περιβάλλον να γίνει ένας από τους διδάκτορες φυσικής στην Αμερική, όντας μέλος της αφρικανικής φυλής.

Τι αυτονόητο θέλω να πω δηλαδή εδώ, για όσους αναρωτιούνται ακόμη;

Δεν υπάρχει ούτε Θεός, ούτε άνθρωπος που μπορεί να με πείσει ότι ο Neil deGrasse Tyson, δεν είναι ιδιοφυΐα.

Ούτε ότι οι Ornette Coleman και Miles Davis δεν αποδείχθηκαν τιτάνιοι εξερευνητές της μουσικής της οποίας την αίσθηση διεύρυναν όταν οι συνάδελφοί τους είχαν εγκλωβιστεί στα δόγματα της παλαιάς σχολής. Δεν θα με πείσει κανείς ότι ο άνθρωπος ότι πρακτικά όλες οι φυλές της ανθρωπότητας δεν έχουν επιδείξει την ιδιοφυία που έχει μέσα του το ανθρώπινο γένος. Ο καθένας με τον δικό του τρόπο ανέδειξε την αντοχή του, την ευρηματικότητα του, την ευελιξία του, τις αρετές του και ενίοτε και τα αρνητικά του.

Δεν υπάρχει θεός, ούτε δαίμονας, που θα με πείσει ότι το που βρισκόμαστε σήμερα ως άνθρωποι ή ως συλλογικότητες, ή ακόμη και έθνη, ορίζεται από το DNA του, και δεν ορίζεται και κυβερνάται, ΚΥΡΙΩΣ από τις πράξεις μας και το πόσο είμαστε διατεθειμένοι να δουλέψουμε για να καλυτερεύσουμε.

Και τώρα, ως φυσική συνέχεια των παραπάνω, ας πάμε στα - δυστυχώς - μη αυτονόητα:

Κοιτάξτε λίγο σας παρακαλώ τα του οίκου μας. Σας ρωτώ ευθέως: Τι μας έδωσαν τόσες δεκαετίες εθνικών εορτασμών και άλλων επαναστατικών γεγονότων; Τι μας έδωσαν οι παρελάσεις, οι ατέλειωτες (για τους παλαιότερους) ομιλίες για τους ήρωες μας; Τι κάναμε γι αυτά; Ορθώσαμε το κορμί μας, σηκώσαμε το κεφάλι, διδάξαμε στα παιδιά μας το τι σημαίνει αυτοθυσία και ηρωισμός, ΚΥΡΙΩΣ με τις πράξεις μας;

Προφανώς όχι. Ντροπή μας. Ντροπή μας που μείναμε στα λόγια. Ντροπή μας, που αφήσαμε τα - τότε - έξυπνα μικρά παιδιά μας, να καταλάβουν πολύ καλά στο πετσί τους, ότι δεν εννοούσαμε ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΓΡΑΜΜΑ από αυτά που τους λέγαμε.

Και τώρα; Τώρα κύριοι του "όταν εμείς χτίζαμε Παρθενώνες, αυτοί έτρωγαν βελανίδια", τώρα, μας την έφεραν. Όσο εμείς με την τεμπελιά μας, γίναμε ραγιάδες, υποτελείς στον κάθε εξουσιαστή, κάποιοι ετοίμασαν την παγίδα.

Έφεραν χιλιάδες επί χιλιάδων μεταναστών, και προσφύγων, από τους οποίους ένα τεράστιο μέρος, είναι απολύτως αθώο, μέσα στην χώρα μας, τώρα, τώρα ακριβώς που φτάσαμε στο ναδίρ της ύπαρξής μας ως έθνος.

Και μαζί τους, είμαι σίγουρος, και δεν με νοιάζει ποιός και πως θα με χαρακτηρίσει, και τους ύποπτους, που προφανώς πλέον, σε συμφωνία με τους πραγματικούς επικυρίαρχους και αφεντικά τους, μας ετοιμάζουν κάτι πολύ άσχημο. Αλλά ακόμη κι εδώ, ΔΕΝ φταίει που το εργαλείο τους, δηλαδή οι ατυχείς άνθρωποι που είτε τους έχουν λοβοτομήσει πνευματικά, είτε τους τα έχουν πάρει όλα από τα χέρια, τυχαίνει να μην είναι της ράτσας μας.

Γιατί οι πραγματικοί εγκέφαλοι, που μας θέλουν να σφαζόμαστε εδώ μέσα, παγιδευμένοι σαν τα ποντίκια, να είστε σίγουροι, ότι δεν βλέπουν ράτσες. Μας μισούν ΟΛΟΥΣ. Και εμάς, και τους μαύρους, και τους κίτρινους, και τους ντεμί.

Κι όχι μόνο αυτό. Να είστε σίγουροι, εσείς που βλέπετε το πρόβλημα στο DNA του καθένα, ότι πολλοί από τους υπεύθυνους του θανάτου και της καταστροφής που έχει επιτελεστεί και ακόμη επίκειται να γίνει, ΕΧΟΥΝ ΤΟ ΙΔΙΟ ΚΑΙ ΤΟ ΑΥΤΟ DNA ΜΕ ΕΣΑΣ.

Και ακόμη, αναρωτιόμαστε, για τους άλλους. Για όποιους άλλους. Ειδικά αυτούς που δεν ανήκουν στην φυλή μας.

Αντί να κοιτάξουμε τα χάλια μας. Αντί να κοιτάξουμε τι μας έδωσαν οι πρόγονοί μας, και πως εμείς το πετάξαμε έξω από το παράθυρο, ως άχρηστα σκουπίδια. Και δεν μιλώ για τα λόγια τους, αυτά, τα προσκυνούμε ευλαβικά καθημερινά λες και είναι εικονίσματα, ακόμη και σήμερα. Μιλώ για τις ΠΡΑΞΕΙΣ που οφείλουν να προκαλέσουν αυτά τα λόγια και γραπτά. Την αλλαγή που μας καλούν να κάνουμε στον εαυτό μας.

Αναρωτηθήκατε ποτέ, που θα βρισκόμασταν σήμερα, εάν ΕΜΕΙΣ οι Έλληνες π.χ. , είχαμε γίνει πραγματικοί υπερασπιστές της Πατρίδας μας; Θα είχαμε σήμερα τους πατριδοκάπηλους να μας πουλούν πατριωτισμό βουτηγμένο πατόκορφα μέσα στον φασισμό; Θα είχαμε τους άλλους, την άλλη πλευρά του ιδίου νομίσματος, να μας πουλούν αντεθνικές μπαρούφες;

Η απάντηση είναι ΟΧΙ. Και είναι ΟΧΙ, είναι έτσι ακριβώς, γιατί εμείς, ΔΕΝ κάναμε το χρέος μας.

Αντί να διδάξουμε στα παιδιά μας, στην ΠΡΑΞΗ τι εστί ήθος, τι εστί θυσία, τι εστί δύναμη,
μόχθος, υγιές πάθος, εμείς προσβλέπαμε στους δικούς μας προγόνους να κρατήσουν τα μπόσικα, όσο βρίζαμε όλους τους άλλους.

Εμμ δεν χτίζονται έτσι ανεξάρτητα έθνη. Δεν χτίζονται πάνω στο μίσος. Χτίζονται με όλα αυτά, που τις τελευταίες πολλές δεκαετίες, λέγαμε, αλλά, ποτέ μα ποτέ μας δεν κάναμε.

Τώρα, θα χρειαστεί να είμαστε υποψιασμένοι. Να ΜΗΝ υποκύψουμε στο μίσος προς τους άλλους. Αλλά όταν χρειαστεί, εάν χρειαστεί, επιτέλους να δείξουμε το σθένος που χρειάζεται και να κόψουμε το κεφάλι του φιδιού, άμεσα και γρήγορα. Να καταλάβουμε, ποιος είναι το θύμα, και ποιός ο θύτης.

Ήρθε η ώρα δυστυχώς ή ευτυχώς, να μάθουμε γρήγορα, να έχουμε διάκριση και σοφία.

Γιατί εάν δεν την αναπτύξουμε χωρίς να χάσουμε την ανθρωπιά μας, ΧΑΘΗΚΑΜΕ.

Όποιος ισχυρίζεται ότι κόπτεται γι αυτόν τον τόπο, ας αφήσει λοιπόν, τις ρατσιστικές σαχλαμάρες, και πιαστείτε στο να αναπτύξετε το σθένος για να κάνετε αυτό που πρέπει:
Αγάπη προς ΟΠΟΙΟΝ (Έλληνα ή μη) το χρειάζεται, και το σπαθί σε όποιον (Έλληνα η μη) προσπαθήσει να αρπάξει την πατρίδα ή τις ζωές των παιδιών μας.

Δύσκολο;

Βεβαίως.

Πολύ πιο δύσκολο από το να βρίζουμε χυδαία ένα μωρό παιδί, γιατί προήλθε από διαφορετικό πολιτισμό, θρησκεία ή / και φυλή.