Ο πόλεμος που έρχεται και ο πόλεμος που είναι εδώ.

του Βαγγέλη Ζέρβα

Η δημιουργία του ΝΑΤΟ

Δευτέρα 4 Απριλίου 1949. Ωρα, τοπική, 3 μ.μ. Στην αίθουσα τελετών του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, στην Ουάσιγκτον, επικρατεί κλίμα εορταστικό χάριν της εκδήλωσης που μόλις είχε αρχίσει κι έμελλε να συνδεθεί με ένα γεγονός που θα σημάδευε με τις πιο μελανές σελίδες την ιστορία του 20ού αιώνα. Οι παραβρισκόμενοι, όλοι, ήταν σημαίνουσες προσωπικότητες των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ευρώπης. Ισως τότε ακόμη δεν ήταν εύκολο να αντιληφθεί κανείς πλήρως τι θα σήμαινε για την ανθρωπότητα, για τους λαούς του κόσμου, το γεγονός ότι εκείνη τη μέρα οι υπουργοί Εξωτερικών των ΗΠΑ, της Μεγάλης Βρετανίας, της Γαλλίας, της Ιταλίας, του Βελγίου, του Καναδά, της Δανίας, της Ισλανδίας, του Λουξεμβούργου, της Νορβηγίας, της Ολλανδίας και της Πορτογαλίας υπέγραψαν το Σύμφωνο του Βορείου Ατλαντικού και ίδρυσαν τον Οργανισμό του Βορειοατλαντικού Συμφώνου (North Atlantic Treaty Organization), το γνωστό σε όλους μας ΝΑΤΟ. Είχε προηγηθεί ένα απο τα μεγαλύτερα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας με τον ατομικό βομβαρδισμό στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι τον Αύγουστο του 1945 και ενώ η Ιαπωνία παραδινόταν με εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς και τραυματίες εγκαινιάζοντας την εποχή της πυρηνικής τρομοκρατίας. Ένα έγκλημα για το οποίο με ωμό κυνισμό οι ΗΠΑ παραδέχτηκαν πως το έκαναν όχι για στρατιωτικούς λόγους, αλλά για επίδειξη δύναμης με την οποία θα επέβαλαν τους όρους τους.

Η εκδήλωση κράτησε μέχρι τις 5 μ.μ., ενώ το πολιτικό της στίγμα φρόντισε να το δώσει με την ομιλία του ο Αμερικανός Πρόεδρος Χ. Τρούμαν. «Με την εξουσιοδότησίν μου – είπε ανάμεσα σε άλλα ο Χ. Τρούμαν – και κατόπιν οδηγιών μου, το υπουργείον Εξωτερικών απεσαφήνισε προσφάτως ότι η προσχώρησις των Ηνωμ. Πολιτειών εις το σύμφωνον αυτό δε σημαίνει κατ’ ανάγκη την χαλάρωσιν του αμερικανικού ενδιαφέροντος διά την ασφάλειαν και ευημερίαν άλλων περιοχών, ως η Εγγύς Ανατολή». Η επισήμανση αυτή δεν υπογράμμιζε μόνο την πρωτοκαθεδρία των ΗΠΑ στο Βορειοατλαντικό Σύμφωνο, αλλά και την πρόθεσή τους να μην κλειστούν μέσα στα στενά όρια δράσης και λειτουργίας του Βορειοατλαντικού Συμφώνου.

Η ίδρυση του ΝΑΤΟ ήταν αποτέλεσμα του ψυχρού πολέμου που άρχισε σχεδόν αμέσως με τη λήξη του Β` Παγκοσμίου Πολέμου. Το σύνθημα για τον ψυχρό πόλεμο επισήμως το έδωσε ο Ουίν. Τσόρτσιλ στις 5 Μάρτη του 1946, όταν παρουσία του Χ. Τρούμαν, μιλώντας στο Φούλτον του Μιζούρι των ΗΠΑ, σημείωνε μεταξύ άλλων ότι «από το Στεττίνο στη Βαλτική μέχρι την Τεργέστη στην Αδριατική ένα σιδηρούν παραπέτασμα έχει απλωθεί κατά μήκος της ηπείρου». Στη συνέχεια, το Μάρτη του 1947, οι Ηνωμένες Πολιτείες διακήρυξαν το Δόγμα Τρούμαν και τρεις μήνες μετά, στις 5 Ιουνίου του 1947, το Σχέδιο Μάρσαλ, που αποτελούσαν τις δύο όψεις του ιδίου νομίσματος ή όπως ίδιος ο Χ. Τρούμαν έλεγε για το δόγμα που έφερε το όνομά του και το Σχέδιο Μάρσαλ «το εν και το άλλο αποτελούν τα δύο ήμισυ του ιδίου καρυδιού».

Με την εμφάνιση του Δόγματος Τρούμαν και του Σχεδίου Μάρσαλ, αλλά και αργότερα όταν πια αρχίζει η εφαρμογή τους, σε Ευρώπη και Αμερική παρατηρούνται κινήσεις κρατών, για τη συγκρότηση στρατιωτικοπολιτικών και οικονομικών συμμαχιών, που αξίζει να προσεχθούν. Οι κινήσεις αυτές που προηγούνται της ίδρυσης του ΝΑΤΟ θα έχουν ως τελική τους κατάληξη την Ατλαντική Συμμαχία, όχι γιατί εκεί αποσκοπούσαν από την αρχή, αλλά επειδή σε μια πορεία φάνηκε καθαρά πως τίποτα δεν μπορούσε να γίνει χωρίς τη σφραγίδα των Ηνωμένων Πολιτειών. Το Σύμφωνο της Ατλαντικής Συμμαχίας είχε οριστικοποιηθεί από το Μάρτιο του 1949, ενώ στις 15 του μήνα οι επτά χώρες κάλεσαν από κοινού τη Νορβηγία, τη Δανία, την Ισλανδία, την Πορτογαλία και την Ιταλία να προσχωρήσουν σ’ αυτό.

Σχετικά με την αναγκαιότητα, το ρόλο και την αποστολή του ΝΑΤΟ, ο Ουίνστον Τσόρτσιλ, μιλώντας στις 31 Μάρτη 1949 στη Βοστόνη, σχετικά με την ΕΣΣΔ αναφερόμενος στην ηγεσία της – τους «14 άνδρες του Κρεμλίνου», όπως τους αποκάλεσε – είπε: «Η επιβίωσίς των και ουχί εκείνη της Ρωσίας είναι η ρίζα και η αφορμή, ως και η μοναδική εξήγησις της απαισίας και κακοποιού πολιτικής των… Αντιμετωπίζομεν πράγματι την στιγμήν αυτήν κάτι πολύ χειρότερον και μεγαλύτερον εκείνου το οποίον αντιμετωπίσαμεν εν τω προσώπω του Χίτλερ. Εκείνος είχε να εκμεταλλευθεί μόνον την αλαζονείαν του «λαού των κυρίων» και το αντισημιτικόν του μίσος. Οι 14 όμως αυτοί άνδρες εις το Κρεμλίνον έχουν την ιεραρχίαν των και εν είδος θρησκείας, της οποίας οι ιεραπόστολοι ευρίσκονται εις κάθε χώραν (σ.σ. εννοεί την κομμουνιστική ιδεολογία και τα κομμουνιστικά κόμματα) ως πέμπτη φάλαγξ, αναμένοντες την ημέραν καθ’ ην, ως ελπίζουν, θα είναι οι απόλυτοι κύριοι των συμπατριωτών των και θα εξοφλήσουν παλαιούς λογαριασμούς. Εχουν την αθεϊστικήν θρησκείαν των και το κομμουνιστικόν δόγμα των της πλήρους υποταγής του ατόμου εις το κράτος. Οπισθεν τούτου ίσταται ο μεγαλύτερος στρατός εν τω κόσμω…».

Τέλος, κάνοντας αναφορά στην κατάσταση που βρισκόταν εκείνη τη στιγμή ο καπιταλιστικός κόσμος, ο Τσόρτσιλ τόνισε: «Εχομεν ως κυριαρχούντα γεγονότα το περίφημον Σχέδιον Μάρσαλ υπέρ μιας νέας ενότητος της Δυτικής Ευρώπης και την στιγμήν αύτην το Ατλαντικόν Σύμφωνον (…). Υπό την πίεσιν του κομμουνισμού όλα τα ελεύθερα έθνη συνεσπειρώθησαν όσον ουδέποτε άλλοτε εις εν σύνολον (…). Ας προχωρήσωμεν ομού εις την εκπλήρωσιν της αποστολής μας και του καθήκοντός μας, φοβούμενοι τον θεόν και ουδέν άλλο».

Με άλλα λόγια ο «δημοκράτης» Τσώρτσιλ αποκάλυπτε τον πραγματικό και χειρότερο εχθρό του Καπιταλιστικού κόσμου: τον Κομμουνισμό και την ΕΣΣΔ συγκεκριμένα η οποία ήταν κακό «πολύ χειρότερον και μεγαλύτερον απο τον Χίτλερ». Εξάλλου το ποιός είναι ο εχθρός το ίδιο το ΝΑΤΟ το έδειξε  πολύ γρήγορα στην πράξη αφού στη Διοίκηση του εντάχθηκαν περίπου 200 Γερμανοί Στρατηγοί και Ναύαρχοι από το χιτλεροφασιστικό στρατό. Το 1961 υπηρετούσαν 136 από αυτούς που είχαν καταδικαστεί ως εγκληματίες πολέμου. Αυτά για να μην ξεχνάμε το ποιοί ήταν οι αρχικοί στόχοι και του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου, άσχετα αν ακυρώθηκαν απο τις ηρωικές θυσίες του σοβιετικού λαού και τις αντιθέσεις μεταξύ των αστικόδημοκρατικών και φασιστικών καπιταλιστικών κρατών.

Η Ελλάδα εντάχθηκε στο ΝΑΤΟ 3 χρόνια αργότερα, το 1952. Ηταν 18 Φλεβάρη 1952 όταν η ελληνική Βουλή συζήτησε και ενέκρινε το νομοσχέδιο, της κυβέρνησης Ν. Πλαστήρα – Σ. Βενιζέλου, για την προσχώρηση της χώρας στο ΝΑΤΟ. Το νομοσχέδιο ψήφισαν όλα τα κόμματα, πλην της ΕΔΑ και ενός βουλευτή του Δημοκρατικού Ριζοσπαστικού Κόμματος.

Χαρακτηριστικά είναι τα όσα είπε στην ομιλία του στη Βουλή, ένας άλλος «δημοκράτης»,  ο τότε πρωθυπουργός Ν. Πλαστήρας (οι υπογραμμίσεις δικές μας): «Η κυβέρνησις – είπε – είναι ευτυχής σήμερον, διότι με την ψήφισιν, σχεδόν ομοφώνως, από την Βουλήν του νομοσχεδίου περί εισόδου της Ελλάδος εις το Ατλαντικόν Σύμφωνον, επικυρώνεται γεγονός χαρμόσυνον και πολύ σοβαρόν… Δεν πρέπει να γίνεται λόγος, ότι η Ελλάς ημπορεί να ακολουθήση άλλην πολιτικήν… Είναι μία μεγάλη επιτυχία το ότι εισήλθεν η Ελλάς εις το Ατλαντικόν Σύμφωνον, διότι τιμάται ούτως από τους ομόφρονας και δημοκρατικούς λαούς του Ατλαντικού Συνασπισμού… Δεν ημπορεί κανείς να μην παραδεχτεί, ότι όταν η Ελλάς συμμετέχη εις το Ατλαντικόν Σύμφωνον μετά των Μεγάλων Δυνάμεων αι οποίαι κατοικούνται από ελεύθερους δημοκρατικούς λαούς, αισθάνεται εαυτήν ασφαλεστέρα… Αι άλλαι θεωρίαι περί ουδετερότητος και ειρηνεύσεων είναι θεωρίαι αι οποίαι δεν έχουν καμμίαν σχέσιν με το γεγονός αυτό. Θα επεθύμουν εν προκειμένω να περιορισθή η συζήτησις της Βουλής, διότι έχομεν και άλλα έργα με τα οποία πρέπει να ασχοληθούμε».

 Είναι η ίδια περίοδος, επι πρωθυπουργίας Ν.Πλαστήρα, που ο Ν. Μπελογιάννης συρόταν στο έκτακτο στρατοδικείο, για να καταδικαστεί σε θάνατο και να εκτελεστεί 40 ημέρες ακριβώς μετά την επικύρωση από τη Βουλή της ένταξης της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ. Ίδια πολιτική θα ακολουθήσουν όλες οι αστικές κυβερνήσεις στην Ελλάδα: Απο την δεκαετία του 60 που οδήγησε στην δικτατορία μέχρι το δήθεν «αντιαμερκανισμό» του Καραμανλή που όταν διαμελίστηκε η Κύπρος θα αφαιρέσει ένα τμήμα του Ελληνικού στρατού απο το στρατιωτικό σκέλος (οι αξιωματικοί παρέμειναν σε όλα τα στρατηγεία)  για….δύο χρόνια Ακολούθησαν οι αντινατοικές διακηρύξεις του ΠΑΣΟΚ για να μαζέψει ψήφους το 1981 που εξαφανίστηκαν όταν έγινε κυβέρνηση. Και φυσικά η «απεμπλοκή απο το ΝΑΤΟ» που αποφάσισε το ιδρυτικό συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ που ήδη πριν τις εκλογές του γενάρη του 2015 είχε γίνει και αυτή καπνός. Ο πρόεδρος και σημερινός πρωθυπουργός, όταν έτρεχε να μοιράσει πιστοποιητικά νομιμοφροσύνης στο σύστημα λίγο πριν τις εκλογές το διατύπωσε με σαφήνεια:  «Σχετικά με το ΝΑΤΟ, μας συνδέουν διεθνές πλαίσιο συμφωνιών και δεσμεύσεων, που αν δεν το τηρήσουμε θα τεθεί θέμα συνέχειας της παρουσίας μας« .

Χούντες, πολέμοι, τρομοκρατία

Απο τα πρώτα χρόνια της ίδρυσης του ΝΑΤΟ άρχισε η αιματηρή του πορεία. Εισβολή στην Κορέα 1952, στήριξη της Γαλλίας στον πόλεμο στην Ινδοκίνα, της Ολλανδίας στην Ινδονησία, της Γαλλίας στην Τυνησία, το Μαρόκο, την Αλγερία, της Πορτογαλίας στην Γκόα της Ινδίας, της εισβολής Αγγλίας – Γαλλίας στην Αίγυπτο το 1956, την Αγγλοαμερικανική επέμβαση σε Λίβανο, Ιορδανία το 1958, την Βελγική επέμβαση στο Κογκό το 1960. Αμέτρητοι νεκροί και τραυματίες, τεράστιες καταστροφές ο απολογισμός.

Το ΝΑΤΟ στήριξε επίσης αντιδραστικά καθεστώτα και δικτατορίες στην Ελλάδα, Τουρκία, Ισπανία, Πορτογαλία. Στήριξε και προώθησε το διαμελισμό της Κύπρου.  Πρωταγωνίστησε στην δημιουργία παρακρατικών και παραστρατιωτικών ομάδων (υπόθεση Gladio κλπ) που δρούσαν στο εσωτερικό τον Καπιταλιστικών μηχανισμών σαν μηχανισμοί βίας, προβοκάτσιας και προπαγάνδας ενάντια στο εργατικό και Κομμουνιστικό κίνημα).

Μετά τη διάλυση του Συμφώνου της Βαρσοβίας το 1991 το ΝΑΤΟ όχι μόνο δεν διαλύθηκε αλλά προχώρησε σε ταχύτατη προσαρμογή στις σύγχρονες ανάγκες των καπιταλιστών. Αντικατέστησε τον υποτιθέμενο κομμουνιστικό κίνδυνο με νέα προσχήματα όπως η τρομοκρατία, οι ασύμμετρες απειλές, η απειλή διακοπής ροής φυσικών πόρων, ακόμα και η επίδραση της κλιματικής αλλαγής για να δικαιολογήσει τις σφαγές και τους πολέμους. Στόχοι του ήταν από τη μια να δημιουργηθεί ένας νέος ιδεολογικός «εχθρός», πολύ ευρύτερος από τον «κομμουνιστικό κίνδυνο», ώστε σ’ αυτόν να μπορεί να στοχοποιηθεί κάθε μαζικό λαϊκό ριζοσπαστικό κίνημα.Ταυτόχρονα «εφευρέθηκαν» οι λεγόμενοι «ανθρωπιστικοί πόλεμοι», με πρόσχημα την προστασία μειονοτήτων από την «ανθρωπιστική καταστροφή».

Προχώρησε στην επέκταση και ένταξη και άλλων πρώην σοσιαλιστικών χωρών, έκανε ιδιαίτερες συμφωνίες συνεργασίας με χώρες της Μ. Ανατολής, της Β. Αφρικής, την Αυστραλία, τη Ν. Ζηλανδία, την Ιαπωνία.  Στο στρατιωτικό τομέα προχώρησε ταχύτατα στην συγκρότηση επιθετικών δυνάμεων ταχείας επέμβασης, κατάργησε τα όρια δράσης και τα καθόρισε σε πάνω από 6.000 μίλια, δηλαδή παγκόσμια. Με τη σύνοδο της Ρώμης (Νοέμβρης 1991) το ΝΑΤΟ κατέληξε να συμβάλλει στην υποστήριξη των ειρηνευτικών δραστηριοτήτων του ΟΗΕ.

Η πορεία μετεξέλιξης του ΝΑΤΟ σηματοδοτήθηκε με τις αποφάσεις των Συνόδων Κορυφής της Ουάσιγκτον το 1999, με το «νέο δόγμα», της Πράγας το 2002, με τη διεύρυνση των ορίων του και το δόγμα περί προληπτικού πολέμου, της Κωνσταντινούπολης το 2004, όπου δρομολογήθηκαν λύσεις στα πρακτικά ζητήματα, που αφορούν στην επιχειρησιακή ετοιμότητα  και στην άμεση στρατιωτική εμπλοκή του ΝΑΤΟ σε εμπόλεμες περιοχές. Ακολούθως, στη Ρίγα της Λετονίας το 2006, μπήκαν σε πορεία υλοποίησης τα θέματα που αφορούν τη μετεξέλιξη του ΝΑΤΟ, τις Δυνάμεις Ταχείας Αντίδρασης (NRF) και την πορεία υλοποίησης των στρατιωτικών δυνατοτήτων που είχαν συμφωνηθεί στις προηγούμενες συνόδους.

Στην Κωνσταντινούπολη, αποφασίστηκε το 40% των δυνάμεων κάθε «εθνικού στρατού», να τεθεί στην υπηρεσία του ΝΑΤΟ, ενώ το 8% των δυνάμεων κάθε χώρας θα πρέπει να βρίσκεται σε αποστολές εκτός συνόρων. Αυτό το 8% αντιπροσωπεύουν οι 300.000 στρατιώτες, οι οποίοι σύμφωνα με μεταγενέστερη Υπουργική Οδηγία θα τελούν σε πολεμική ετοιμότητα για ταυτόχρονη διεξαγωγή δύο πολέμων και έξι μικρότερων επιχειρήσεων. Στο πλαίσιο της μετεξέλιξης του ΝΑΤΟ ορίστηκε και η «νέα δομή διοίκησης», που αποφασίστηκε το 2003. Αυτή έχει περισσότερο χαρακτήρα ενός επιχειρησιακού επιτελείου, όπου ο αρχιστράτηγος είναι Αμερικανός, σηματοδοτώντας και την ηγεμονία των ΗΠΑ στο ΝΑΤΟ.

Η προσαρμογή του στις νέες συνθήκες δεν έμεινε στη διακήρυξη, αλλά προχώρησε και στην πράξη με πρώτο θύμα την Γιουγκοσλαβία.  Ακολούθησαν οι νέοι πόλεμοι στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ, στη Λιβύη, στη Συρία. Σε κάθε σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ όλα αυτά τα χρόνια κλιμακώνονταν η επιθετικότητά του, προβάλλονταν νέα προσχήματα για πολέμους και επεμβάσεις.

Στη Λισαβόνα το 2010 αποφασίστηκε το Νέο στρατηγικό δόγμα του ΝΑΤΟ για να λειτουργήσει ως πολιτικός στρατιωτικός οργανισμός στον 21ο αιώνα. Σε αυτή τη βάση, εξειδικεύτηκαν οι αποφάσεις στη Σύνοδο κορυφής στην Ουαλία το 2014, όπου πλέον το ΝΑΤΟ προσανατολίζεται στην Ανατολική και Κεντρική Ευρώπη, τις χώρες της Βαλτικής, ρίχνει βάρος στην Ουκρανία, τη Γεωργία, προχωρά στο σχέδιο περικύκλωσης της Ρωσίας. Παράλληλα, προωθήθηκε το Σχέδιο Ετοιμότητας Δράσης και η δημιουργία δύναμης εξαιρετικά ταχείας ετοιμότητας και αντίδρασης που θα μπορεί να παρεμβαίνει σε αποστολές σε όλο τον πλανήτη.

Η Σύνοδος της Βαρσοβίας

Η  Σύνοδος στη Βαρσοβία είναι συνέχεια των προηγούμενων της Λισαβόνας το 2010 και της Ουαλίας το 2014. Η Σύνοδος πήρε νέα μέτρα που κλιμακώνουν την επιθετική του πολιτική: 

— Η συγκέντρωση μεγάλου αριθμού στρατιωτικών δυνάμεων και σύγχρονων όπλων στην Ανατολική και Κεντρική Ευρώπη, στις χώρες της Βαλτικής. Την Παρασκευή η Σύνοδος αποφάσισε να αναπτυχθούν πολυεθνικές δυνάμεις στα κράτη της Βαλτικής και στην Πολωνία για την αποτροπή οποιασδήποτε επιθετικής ενέργειας της Ρωσίας και ανέθεσαν στους απεσταλμένους τους να εξηγήσουν στη Μόσχα το σκεπτικό των κινήσεων αυτών την επόμενη εβδομάδα, ανακοίνωσε ο γγ του ΝΑΤΟ, Γενς Στόλτενμπεργκ. Συνολικά, τέσσερα τάγματα που θα αποτελούνται από 3.000 έως 4.000 στρατιώτες θα μετακινηθούν στη βορειοανατολική Ευρώπη, όπου θα βρίσκονται σε μόνιμη βάση, με στόχο να «υπερασπιστούν» τα κράτη της ανατολικής Ευρώπης από τυχόν επιθετικότητα της Ρωσίας.

Οι μονάδες αυτές, οι οποίες θα εναλλάσσονται, στόχο έχουν να διαδραματίσουν αποτρεπτικό ρόλο προκειμένου η Ρωσία να μην αποπειραθεί κάποια εισβολή. Θα υποστηρίζονται από μια δύναμη εξαιρετικά ταχείας αντίδρασης, στην οποία έχουν ενταχθεί πέντε χιλιάδες άνδρες και η οποία είναι σε θέση να αναπτύσσεται επί του πεδίου εντός ημερών. Στόχος του NATO είναι να αποτρέψει την επανάληψη του ουκρανικού σεναρίου και την υποθετική προσάρτηση από τη Ρωσία του εδάφους κάποιας από τις πρώην σοβιετικές βαλτικές δημοκρατίες. Τα πολυεθνικά τάγματα στην Πολωνία και στις χώρες της Βαλτικής θα τελούν υπό τη διοίκηση των ΗΠΑ, του Καναδά, της Γερμανίας και της Βρετανίας αντίστοιχα. Από την πλευρά της, η Βρετανία δεσμεύθηκε να αναπτύξει 650 άνδρες, 500 στην Εσθονία και 150 στην Πολωνία, ενώ η Γερμανία και ο Καναδάς δεσμεύθηκαν να αναλάβουν τη διοίκηση ενός τάγματος η καθεμιά χώρα, στη Λιθουανία και στη Λετονία. Ο Καναδάς είχε ανακοινώσει ήδη πριν από μερικές ημέρες ότι θα αναπτύξει χίλιους άνδρες, ενώ το Βέλγιο και η Γαλλία αναμένεται να στείλουν από 150 άνδρες.

Η ανάπτυξη αυτών των δυνάμεων σε Λετονία, Λιθουανία, Εσθονία και Πολωνία, ταυτόχρονα με την εγκατάσταση μιας πολυεθνικής ταξιαρχίας του ΝΑΤΟ στη Ρουμανία και σε συνδυασμό με τις συζητήσεις για την ένταξη Σουηδίας και Φιλανδίας στο ΝΑΤΟ, συν την ανάπτυξη μιας σειράς στρατηγείων του ΝΑΤΟ στη συνοριογραμμή με τη Ρωσία, κλείνουν μια αλυσίδα ΝΑΤΟικών δυνάμεων που απλώνεται από το Μούρμανσκ στο ρωσικό βορρά έως τη Μαύρη Θάλασσα…

Στη νοτιοανατολική Ευρώπη, το NATO αναμιγνύεται εξάλλου όλο και περισσότερο στην ασφάλεια της Ρουμανίας και της Βουλγαρίας Το Σύμφωνο σκοπεύει να αναπτύξει μια δύναμη και στη Ρουμανία, προκειμένου να καθησυχάσει το Βουκουρέστι. Επιπλέον οι ΗΠΑ λογαριάζουν να δαπανήσουν φέτος 3,4 δισεκ. δολάρια για μέτρα υποστήριξης των συμμάχων του ΝΑΤΟ, ενώ το Πεντάγωνο αναμένεται να αναπτύξει το 2017 μια ταξιαρχία τεθωρακισμένων με 4.200 άνδρες στην ανατολική Ευρώπη. Το αρχηγείο της δύναμης αυτής, όπως έκανε γνωστό ο Ομπάμα, θα έχει έδρα την Πολωνία

— Η ανάπτυξη της λεγόμενης «Πυραυλικής Ασπίδας» στην Πολωνία και τη Ρουμανία, για να έχει το πλεονέκτημα της απειλής του πρώτου πυρηνικού πλήγματος σε περίπτωση πολεμικής αναμέτρησης με τη Ρωσία, χωρίς το ρίσκο ρωσικής πυρηνικής απάντησης. Πρόκειται για επικίνδυνους σχεδιασμούς που μετατρέπουν την Ευρώπη σε θέατρο πυρηνικού ολοκαυτώματος.

— Η παραπέρα ανάμειξη των ΝΑΤΟικών μηχανισμών στις υποθέσεις «ασφαλείας» και «άμυνας» Ουκρανίας, Γεωργίας και Μολδαβίας, αντανακλώντας την παραπέρα διείσδυση  του ευρωατλαντικού άξονα στις πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες σε αντιπαράθεση με τη Μόσχα.

— Η ενίσχυση της παρουσίας ναυτικών δυνάμεων στη Μαύρη Θάλασσα, την Ανατολική και Κεντρική Μεσόγειο, αλλά και το Αιγαίο, όπου η ελληνική κυβέρνηση, βάζοντας τη χώρα και το λαό αντικειμενικά στο επίκεντρο των τέτοιων ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών, κάλεσε τη ΝΑΤΟική αρμάδα SNMG2, έδωσε διπλωματική άδεια στα πλοία της λυκοσυμμαχίας να απλωθούν και νότια της Κρήτης, στο Λιβυκό, τους παρείχε όλα τα ελληνικά λιμάνια προς ελλιμενισμό, διευκολύνοντας τη μονιμοποίηση εδώ της παρουσίας τους, έχοντας απόλυτη επίγνωση ότι η τέτοια ανάπτυξη, με πρόσχημα τάχα τον έλεγχο των προσφυγικών ροών, γίνεται στο πλαίσιο διασύνδεσης των δυνάμεων ΝΑΤΟ και ΕΕ σε όλο το τόξο Μαύρη Θάλασσα – Αιγαίο – Μεσόγειος, «δένει» δηλαδή τις ναυτικές δυνάμεις της λυκοσυμμαχίας που επιχειρούν σε όλο το δίαυλο τον οποίο διασχίζουν ρωσικά πολεμικά στον πλου τους προς Συρία.

 Η Κοινή Διακήρυξη ΕΕ – ΝΑΤΟ

Ξεχωριστό σημείο της Συνόδου ήταν η υπογραφή της Κοινής Διακήρυξης ΕΕ – ΝΑΤΟ, που σηματοδοτεί την πρεμούρα τους για ισχυροποίηση της πολιτικο-στρατιωτικής συνεργασίας τους, ώστε να διαμορφωθεί ένα δολοφονικό μπλοκ δυνάμεων, πιο ετοιμοπόλεμο για νέες ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις. Η Κοινή Διακήρυξη έρχεται στον απόηχο της δημοσιοποίησης των σχεδίων της ΕΕ για την «Παγκόσμια στρατηγική για την εξωτερική πολιτική και την πολιτική ασφάλειας», όπως τα παρουσίασε η ύπατη εκπρόσωπος για την Εξωτερική Πολιτική της ΕΕ, Φεντερίκα Μογκερίνι.

Αμεσος στόχος της ΕΕ και του ΝΑΤΟ είναι η ισχυροποίηση και μονιμοποίηση της παρουσίας στρατιωτικών δυνάμεών τους στον κρίσιμο δίαυλο Ανατολική – Κεντρική Μεσόγειος. Εξ ου και δρομολογήθηκαν αποφάσεις για διασύνδεση των εν εξελίξει επιχειρήσεων του ΝΑΤΟ «Active Endeavor» (με ταυτόχρονη αναβάθμισή της από επιχείρηση περιπολιών στη Μεσόγειο ενάντια στην «τρομοκρατία» σε ευρύτερη επιχείρηση «ασφάλειας στη θάλασσα») και της ΕΕ «EUNAVFOR MED Sophia», που ξεκίνησε για αποτροπή προσφυγικών ροών από την Αφρική και εξάρθρωση δουλεμπορικών κυκλωμάτων, και ανέλαβε πρόσφατα ως επιπλέον καθήκον «να συμβάλει στην ανταλλαγή πληροφοριών, καθώς και την εφαρμογή του εμπάργκο όπλων του ΟΗΕ στα ανοικτά των ακτών της Λιβύης».

Στο πλαίσιο αυτών των κοινών στοχεύσεων, στη Βαρσοβία βρίσκονται για να εκπροσωπήσουν την ΕΕ, ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Ντ. Τουσκ, ο πρόεδρος της Κομισιόν, Ζ. Κ. Γιούνκερ, και η Φ. Μογκερίν, οι οποίοι έκαναν πανηγυρικές δηλώσεις για την συνεργασία. Ο Γιούνκερ είπε ότι στα επόμενα έτη θα διατεθούν κονδύλια προς επένδυση στην αμυντική βιομηχανία, ενώ όσον αφορά τη Ρωσία, ο γγ του ΝΑΤΟ είπε ότι και οι δύο οργανισμοί έχουν κοινή στάση απέναντι στη Μόσχα, με τη μεν ΕΕ να έχει επιβάλει οικονομικές κυρώσεις, το δε ΝΑΤΟ να έχει επιδοθεί στην μεγαλύτερη από ιδρύσεώς του συγκέντρωση στρατευμάτων στα ανατολικά. Ο γραμματέας του ΝΑΤΟ Στόλτενμπεργκ, σε κοινές δηλώσεις με τους επικεφαλής της Ε.Ε, είπε ότι το τελευταίο εξάμηνο το ΝΑΤΟ αντιμετώπισε επιτυχώς δύο σοβαρά ζητήματα, το προσφυγικό στο Αιγαίο και τις επιθέσεις στον κυβερνοχώρο.

Είναι ξεκάθαρη λοιπόν η κοροιδία της θεωρίας των «Ευρωπαικών αξιών» και της Ευρωπαικής Ένωσης που δήθεν είναι άλλο πράγμα απο το ΝΑΤΟ κλπ που πλασάρουν εδώ και χρόνια συντηρητικοί και αριστεροί πολιτικοί και διανοούμενοι.  Από την ίδρυσή της και την εξέλιξη της σε ΕΕ θεωρούσε και θεωρεί το ΝΑΤΟ ως πυλώνα ασφάλειας. 22 από 28 χώρες είναι μέλη του ΝΑΤΟ. Πάντα και ιδιαίτερα μετά το 1990 η ΕΕ χαιρέτιζε, όπως και στην Βαρσοβία, όλες τις αποφάσεις του ΝΑΤΟ, στήριζε παρά τις επιμέρους αντιθέσεις, όλες τις επεμβάσεις του.

Ο πόλεμος που έρχεται και ο πόλεμος που είναι εδώ.

Η κατάσταση στην περιοχή μας γίνεται όλο και πιο επικίνδυνη. Οι ανταγωνισμοί για την ενέργεια, τους δρόμους μεταφοράς του φυσικού αερίου και πετρελαίου, για τον έλεγχο των αγορών, για τον γεωστρατηγικό έλεγχο φέρνουν κοντά τον κίνδυνο ενός γενικευμένου ιμπεριαλιστικού πολέμου. Αυτό έχει αποδειχθεί και ιστορικά. Η ιμπεριαλιστική επιθετικότητα μεγαλώνει σε περιόδους κρίσης του καπιταλισμού.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ συνεχίζει την πολιτική της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ εμπλέκοντας ακόμη περισσότερο τη χώρα μας στους ανταγωνισμούς των ιμπεριαλιστών. Αυτή την πολιτική την ονομάζει «Γεωστρατηγική Αναβάθμιση» η οποία στην πραγματικότητα εξυπηρετεί τα συμφέροντα των ελληνικών επιχειρηματικών ομίλων οι οποίοι θέλουν να διεκδικήσουν μερίδιο από το μοίρασμα της λείας που θα γίνει πάνω στο αίμα των λαών της περιοχής.  Στρατηγική που υποστήριξε πλήρως και ο πρωθυπουργός μέσα απο τις δηλώσεις του στην Βαρσοβία:.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ με τις ευλογίες και τη στήριξη ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και άλλων αστικών κομμάτων, όχι μόνο βαδίζει στον ίδιο δρόμο με τις προηγούμενες κυβερνήσεις, αλλά συμμετέχει ένθερμα στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς. Στηρίζει το στρατιωτικό δόγμα του ΝΑΤΟ που εκτός των άλλων προβλέπει το 40% των Ενόπλων Δυνάμεων να εντάσσεται σε δυνάμεις ταχείας επέμβασης. Συμμετέχει σε όλες τις ΝΑΤΟικές στρατιωτικές ασκήσεις προετοιμασίας πολέμων και επεμβάσεων, οι οποίες το τελευταίο διάστημα έχουν αυξηθεί αριθμητικά. Αναβαθμίζει τη Βάση της Σούδας και ο υπουργός Άμυνας διαφημίζει αυτή τη βάση του θανάτου και την Κρήτη σαν αβύθιστο αεροπλανοφόρο. Προσφέρει νέες βάσεις στην Κάρπαθο, συμφωνεί με την εγκατάσταση μη επανδρωμένων αεροσκαφών (drones) στην Κρήτη. Έκανε πρόταση για ίδρυση Πολυεθνικής Μονάδας Διοίκησης και ελέγχου στην Κρήτη. Η Ελλάδα συμμετέχει ήδη σε στρατιωτικές αποστολές του ΝΑΤΟ και της ΕΕ στο εξωτερικό σε 23 περιπτώσεις.

Δεν υπάρχει μεγαλύτερο λάθος απο το να θεωρεί κανείς το θέμα του ΝΑΤΟ ζήτημα αποκλειστικά εξωτερικής πολιτικής και διεθνών σχέσεων. Την ίδια ώρα που στην Ελλάδα υπάρχουν 3.000.000 άνθρωποι στο όριο της φτώχειας και κάτω και 1.500.000 άνεργοι, που κόβονται ακόμα και οι πενιχρές συντάξεις, που ο κατώτατος μισθός έχει γίνει μισθός πείνας, η Ελλάδα διαθέτει 2,38 του ΑΕΠ και  είναι δεύτερη στον κόσμο μετά τις ΗΠΑ σε στρατιωτικές δαπάνες που μεγάλο μέρος τους σχετίζονται με τους σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ.  Τα χρόνια της κρίσης από το 2009-2016 έχουν καταβληθεί 39 δισ. και για τις ΝΑΤΟικές ανάγκες.

Δηλαδή η εργατική τάξη και τα λαικά στρώματα στην Ελλάδά πεινάνε για να φτιάχτονται βάσεις στην Βαλτική και την Ρουμανία και για να αγοράζονται δολοφονικά όπλα για τις επόμενες πολεμικές εγκληματικές ενέργειες. Ο μεγάλος ταξικός πόλεμος στο εσωτερικό κατά της εργατικής τάξης και τον λαϊκών στρωμάτων και οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι έχουν την ίδια ρίζα. Το βάρβαρο εκμεταλλευτικό καπιταλιστικό σύστημα που εκμεταλλεύεται αυτούς που παράγουν τον πλούτο και που δεν διστάζει να εξαπολύει πολέμους, να σπέρνει το αίμα και την καταστροφή για να διασφαλίσει την κυριαρχία του και τα συμφέροντα του.

Δεν υπάρχει λοιπόν άλλος δρόμος απο τον μαζικό αγώνα του εργατικού και αντιπολεμικού κινήματος για την άμεση, χωρίς όρους και προυποθέσεις, αποχώρηση της χώρας απο το ΝΑΤΟ, την ακύρωση όλων των συμφωνιών και την επιστροφή των δεκάδων δισεκατομμυριών στους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους. Η αποχώρηση της χώρας απο το ΝΑΤΟ δεν μπορεί βέβαια παρά να συνδέεται με τον αγώνα συνολικά για το πέρασμα σε μια άλλη οργάνωση της κοινωνίας και της παραγωγής. Όμως η αποχώρηση απο το ΝΑΤΟ, όπως και η αποχώρηση απο την Ε.Ε αποτελούν άμεσο, τακτικό αίτημα που το εργατικό και λαικό κίνημα μπορεί σήμερα να διεκδικήσει. Γιατί η πραγματικότητα δείχνει ότι η οικοδόμηση όρων-πέρα απο κάποια ασφυκτικά όρια που θέτουν αυτοί οι μηχανισμοί- για την συγκρότηση του ταξικού εργατικού κινήματος μέσα στους πολεμικούς ιμπεριαλιστικούς συνασπισμούς και τις καπιταλιστικές ολοκληρώσεις και η πάλη να αλλάξουν σε φιλολαική κατεύθυνηση αποτελούν επικίνδυνη (αυτ) απάτη.

Πηγές/Σημειώσεις: inred.gr

Αποφάσεις και σχέδια που μυρίζουν μπαρούτι για τους λαούς http://www.rizospastis.gr/story.do?id=8963196

ΝΑΤΟ, η ιστορία του πιο βρώμικου ιμπεριαλιστικού συνασπισμού :http://www.rizospastis.gr/story.do?id=6786940

ΣΥΡΙΖΑ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο: http://www.eksegersi.gr