Κυριακή 3 Μαρτίου 2024

The Silent Eulogy

Του Scott Ritter 

alt
Η δοκιμή πτήσης ενός ρωσικού Yars ICBM, 29 Φεβρουαρίου 2024

Σχεδίαζα να δημοσιεύσω το Μέρος 2 του άρθρου μου για τον Αλεξέι Ναβάλνι.

Ωστόσο, σήμερα η σορός του Αλεξέι Ναβάλνι τίθεται σε κηδεία στη Μόσχα, στην οποία παρευρίσκονται μερικές χιλιάδες καλοθελητές και υποστηρικτές.

Η γυναίκα μου πάντα με προειδοποιεί να μην μιλάω άσχημα για τους νεκρούς.

Ειδικά την ημέρα που θα επιστρέφουν τα λείψανά τους στη γη.

Αντίθετα, αναγκάζομαι να γράψω για κάτι άλλο.

Είναι η κηδεία που δεν θα γίνει ποτέ. Το μοιρολόγι που δεν θα διαβαστεί ποτέ. Το εγκώμιο που δεν θα ειπωθεί ποτέ.

Ποιος περνάει θρηνώ; Εγώ...

Η οικογένειά μου...

Οι φίλοι μου...

Οι Αμερικάνοι συμπατριώτες μου...

Η Ανθρωπότητα...

Ο μηχανισμός των θανάτων μας θα αποκαλυφθεί πολύ αργά, πιθανότατα σε μια εκτυφλωτική λάμψη φωτός που θα μας γονατίσει, περιμένοντας το ωστικό κύμα που θα προκαλέσει την αφόρητη ζέστη που θα μετατρέψει τη σάρκα και τα οστά μας, ακαριαία, σε στάχτη.

Δεν μπορούμε να ισχυριστούμε ότι δεν μας είχαν προειδοποιήσει για τον επικείμενο θάνατό μας - από τότε που ο Ρόμπερτ Οπενχάιμερ διακήρυξε τον εαυτό του ως «Θάνατος, ο καταστροφέας των κόσμων», ξέραμε ότι κατέχουμε τον μηχανισμό της δικής μας καταστροφής, και όμως δεν έχουμε κάνει τίποτα για να αφαιρέστε αυτόν τον κίνδυνο από τη ζωή μας.

alt
Ρόμπερτ Οπενχάιμερ

Αντίθετα, συνεχίσαμε να τελειοποιούμε αυτό το πιο φρικτό όπλο, επινοώντας ακόμη πιο θανατηφόρες κεφαλές και πιο αποτελεσματικά συστήματα παράδοσης για να τα παραδώσουμε στους εχθρούς μας, ενώ γνωρίζαμε ότι οποιαδήποτε μεγάλης κλίμακας χρήση αυτών των όπλων θα σήμαινε και το δικό μας θάνατο.

Για μια πολύ σύντομη στιγμή φάνηκε η παραφροσύνη της πορείας που είχαμε χαράξει και αναλάβαμε να επιστρέψουμε το τζίνι στο μπουκάλι, να αντιστρέψουμε την πορεία μας, να σώσουμε τον εαυτό μας και τους συνανθρώπους μας.

Αλλά επενέβη η ύβρις, και όταν η πηγή του πυρηνικού μας άγχους -η Σοβιετική Ένωση- ξεθώριασε στις σελίδες της ιστορίας, προσπαθήσαμε να αξιοποιήσουμε τη νέα μας θέση ως αδιαμφισβήτητου πυρηνικά οπλισμένου παγκόσμιου ηγεμόνα, κηρύσσοντας τέλος στην ιστορία, προωθώντας τον εαυτό μας και το πολιτικό μας σύστημα, μέσα από μια πνευματική άσκηση που θα έκανε τον Δαρβίνο περήφανο, στην υψηλότερη έκφραση της ανθρώπινης ανάπτυξης.

Αλλά αστραπιαία αυτή η στιγμή χάθηκε, εξατμίστηκε μαζί με τα οικοδομήματα της καπιταλιστικής μας ύπαρξης καθώς απομακρυσμένες γωνιές του πλανήτη απωθήθηκαν ενάντια στην αλαζονική αυτοστέψη μας. 

Επιδιώξαμε να κατακτήσουμε έναν κόσμο που δεν δεχόταν πια να κατακτηθεί, να κυριαρχήσουμε σε ανθρώπους που αρνούνταν να λυγίσουν το γόνατο, θωρακίζοντας τον εαυτό μας από την πραγματικότητα της συρρικνούμενης μας δύναμης κρυβόμενοι πίσω από ένα γερασμένο πυρηνικό οπλοστάσιο που κοροϊδεύαμε τους εαυτούς μας να πιστεύουμε ότι ήταν υπέρτατο.

Με την αλαζονεία μας αποχωρήσαμε από τις διαδικασίες ελέγχου των όπλων που χρησιμοποιούσαμε κάποτε για να εξασφαλίσουμε την επιβίωσή μας. Αποχωρήσαμε από τη συνθήκη κατά των βαλλιστικών πυραύλων που έδωσε ζωή στην αποτρεπτική αξία της αμοιβαία εξασφαλισμένης καταστροφής, πιστεύοντας ότι η μόνη καταστροφή που πρέπει να εξασφαλιστεί ήταν αυτή των εχθρών μας, πραγματική και φανταστική.

alt
Βάση αντιβαλλιστικών πυραύλων SPRINT

Αποχωρήσαμε από τη συνθήκη των ενδιάμεσων πυρηνικών δυνάμεων, ξεχνώντας ότι ο λόγος που μπήκαμε σε αυτήν ήταν για να αφαιρέσουμε ένα από τα πιο αποσταθεροποιητικά όπλα στην Ευρώπη σε μια προσπάθεια να εξασφαλίσουμε την ειρήνη. Αντίθετα, επιδιώξαμε να επαναφέρουμε αυτά τα αποσταθεροποιητικά όπλα, έχοντας την εσφαλμένη πεποίθηση ότι οι εχθροί μας δεν θα μπορούσαν να ανταποκριθούν στις στρατιωτικές μας ικανότητες.

Και διαπραγματευτήκαμε κακή τη πίστη μια σειρά από στρατηγικές συνθήκες μείωσης των όπλων, αναζητώντας στρατηγικό πλεονέκτημα ενώ θα έπρεπε να επιζητούμε στρατηγική σταθερότητα.

Ο στόχος της αλαζονείας μας, η Ρωσία και ο ηγέτης της, Βλαντιμίρ Πούτιν, μάταια προσπάθησαν να μας αποτρέψουν από τον δρόμο που ακολουθούσαμε. Το 2007, μιλώντας στη Διάσκεψη για την Ασφάλεια του Μονάχου, ο Πούτιν προειδοποίησε ότι η Αμερική είχε «ξεπεράσει τα εθνικά της σύνορα με κάθε τρόπο. Αυτό είναι ορατό στις οικονομικές, πολιτικές, πολιτιστικές και εκπαιδευτικές πολιτικές που επιβάλλει σε άλλα έθνη. Λοιπόν, σε ποιον αρέσει αυτό; Ποιος είναι χαρούμενος για αυτό;»

Ως αποτέλεσμα, προειδοποίησε ο Πούτιν, «κανείς δεν αισθάνεται ασφαλής. Θέλω να το τονίσω αυτό — κανείς δεν αισθάνεται ασφαλής! Γιατί κανείς δεν μπορεί να νιώσει ότι το διεθνές δίκαιο είναι σαν ένα πέτρινο τείχος που θα τον προστατεύει. Φυσικά, μια τέτοια πολιτική διεγείρει μια κούρσα εξοπλισμών».

alt
Ο Βλαντιμίρ Πούτιν απευθύνεται στη Διάσκεψη Ασφαλείας του Μονάχου, Φεβρουάριος 2007

Τον αγνοήσαμε.

Αντίθετα, πείσαμε τους ευρωπαίους εταίρους μας για τους απατηλούς κινδύνους μιας «επεκτατικής» Ρωσίας, αγνοώντας τις ρωσικές ανησυχίες για την αντιπυραυλική άμυνα, ελαχιστοποιώντας ταυτόχρονα τους πραγματικούς κινδύνους ενός ρωσικού πυρηνικού οπλοστασίου. Στο κατώφλι της αναγέννησης της – το μόνο που χρειαζόταν ήταν μια ώθηση προς τη σωστή κατεύθυνση.

Το 2018, τα πυρηνικά κοτόπουλα ήρθαν στο σπίτι για να ξεκουραστούν. 

Επικαλούμενος την αδιαφορία μας για τις συνθήκες του ελέγχου των όπλων, ο Βλαντιμίρ Πούτιν ανακοίνωσε ότι η Ρωσία βρισκόταν στη διαδικασία ανάπτυξης μιας νέας γενιάς πυρηνικών όπλων ικανών να ξεπεράσουν οποιαδήποτε άμυνα οι Ηνωμένες Πολιτείες ετοιμάζονταν να αναπτύξουν. 

«Δεν ακούσατε τη χώρα μας τότε», είπε ο Πούτιν, αναφερόμενος στις προηγούμενες προειδοποιήσεις του για τους κινδύνους μιας κούρσας εξοπλισμών. «Ακούστε μας τώρα».

Δεν το κάναμε!

Αντίθετα, βάλαμε σε φρενίτιδα τους Ευρωπαίους συμμάχους μας, πυροδοτώντας τις πυρκαγιές της σύγκρουσης με υπερβολές τόσο για την απειλή που θέτει η Ρωσία, όσο και για την ικανότητα της Ευρώπης —μέσω του ΝΑΤΟ— να νικήσει αυτήν την απειλή—ειδικά αν το όχημα για να γονατίσει τη Ρωσία ήταν σύγκρουση δι αντιπροσώπου στην Ουκρανία.

Οι Ευρωπαίοι εταίροι μας έπαιξαν καλά - πάρα πολύ καλά. Έχοντας πεισθεί ότι η Ρωσία αποτελούσε υπαρξιακή απειλή για την επιβίωση της Ευρώπης και εξίσου πεπεισμένη για την ασφάλεια που παρέχει η αμερικανική πυρηνική ομπρέλα, η Ευρώπη έπεσε θύμα της δικής της τεχνητά κατασκευασμένης αφήγησης, πιστεύοντας ότι μια ρωσική νίκη στην Ουκρανία όντως απειλούσε την ίδια επιβίωση της Ευρώπης. 

Επέλεξαν να ελαχιστοποιήσουν τους κινδύνους που εγκυμονεί το πυρηνικό οπλοστάσιο της Ρωσίας, νανουρίστηκαν σε μια ψεύτικη αίσθηση ασφάλειας από την απόρριψη από την ίδια την Αμερική των δυνατοτήτων που ισχυριζόταν ότι κατέχει η Ρωσία και επέλεξαν να χαράξουν μια πορεία προς σύγκρουση με τη Ρωσία στο ουκρανικό έδαφος, παρόλο που η Ρωσία είχε πει οτι αυτή ήταν μια κόκκινη γραμμή που μόλις ξεπεραστεί, θα οδηγούσε αναπόφευκτα σε πυρηνικό πόλεμο.

alt
Γερμανικός πύραυλος κρουζ Taurus

«Έγινε συζήτηση για το ενδεχόμενο αποστολής στρατιωτικών δυνάμεων του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία», σημείωσε ο Ρώσος ηγέτης σε ομιλία του στο ρωσικό κοινοβούλιο την περασμένη Πέμπτη. «Αλλά θυμόμαστε τη μοίρα εκείνων που κάποτε έστειλαν τα στρατεύματά τους στην επικράτεια της χώρας μας. Αλλά τώρα οι συνέπειες για τους πιθανούς παρεμβατικούς θα είναι πολύ πιο τραγικές. Πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι έχουμε επίσης όπλα που μπορούν να χτυπήσουν στόχους στο έδαφός τους. Όλα αυτά απειλούν πραγματικά μια σύγκρουση με τη χρήση πυρηνικών όπλων και την καταστροφή του πολιτισμού. Δεν το καταλαβαίνουν;»

Προφανώς, δεν το κάνουν!

Να λοιπόν το αμερικανικό πείραμα.

Γεννήθηκε στις 4 Ιουλίου 1776.

Πέθανε…δεν θα μάθουμε ποτέ.

Μια ατελής ένωση, προσπαθούσε να γίνει καλύτερη, πολεμώντας μια επανάσταση για να απελευθερωθεί από την τυραννία του βρετανικού στέμματος διατηρώντας παράλληλα τη δουλεία ως συνταγματικά εγκεκριμένο θεσμό. 

Η Αμερική πολέμησε έναν αιματηρό Εμφύλιο Πόλεμο για να τερματίσει το κακό της σκλαβιάς και να διατηρήσει την Ένωση, ενώ παράλληλα υλοποιούσε το αυτοχρισμένο θεόδοτο «φανερό πεπρωμένο» της που οδήγησε σε σχεδόν εξαφάνιση τους αυτόχθονες πληθυσμούς που κατοικούσαν στην ήπειρο που κατακτήσαμε. 

Ήρθαμε σε βοήθεια της Ευρώπης όχι μία, αλλά δύο φορές, κατά τη διάρκεια ενός αιώνα, βοηθώντας να νικήσουμε τις δυνάμεις του φασισμού και του ιμπεριαλισμού, πριν γίνουμε φασιστικοί στις εσωτερικές μας πολιτικές που υποστήριζαν τις ιμπεριαλιστικές εξωτερικές μας πολιτικές.

Ομορφη Αμερική .Ο Θεός να στείλει τη χάρη του πάνω σου.

alt
Η πυρηνική δοκιμή Castle Bravo της 1ης Μαρτίου 1954

Αυτό είναι το εγκώμιο που δεν θα μπορέσω ποτέ να εκφωνήσω, γιατί όπως και οι υπόλοιποι από εσάς, είμαι μοιραίος να πεθάνω σε ένα πυρηνικό ολοκαύτωμα που φτιάξαμε εμείς. 

Έχουμε ξεκινήσει ένα συλλογικό ταξίδι που ο μόνος προορισμός του είναι ο θάνατος και η καταστροφή.

Έχουμε αγνοήσει, με δική μας ευθύνη, τις προσπάθειες εκείνων, στο εσωτερικό και στο εξωτερικό, που προσπάθησαν να μας κάνουν να βγούμε εκτός ράμπας.

Θα ήθελα να έγραφε ο επιτάφιος στην ταφόπλακα μου: «Εδώ βρίσκεται ένας πολεμιστής για την ειρήνη, που αφιέρωσε τη ζωή του στον σκοπό να γίνει ο κόσμος ένα πιο ασφαλές μέρος για να ζεις».

Αλίμονο, εγώ, όπως όλοι εσείς που διαβάζετε αυτό, είμαι καταδικασμένος να πεθάνω σε έναν πόλεμο που θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί αν απλώς προσπαθούσαμε λίγο περισσότερο να τον αποφύγουμε.

Το κρίμα είναι ότι, εκείνη τη στιγμή που το αναπόφευκτο του περάσματός μας θα χτυπάει το σπίτι, στο χιλιοστό του δευτερολέπτου που θα ακολουθήσει τη λάμψη του φωτός και την κατανόηση του τι σημαίνει, όλοι μας θα σκεφτούμε «Αν είχα μόλις…»

Αλλά θα είναι πολύ αργά γιατί δεν το κάναμε.

Επιτρέψαμε να γίνει έκδηλο το στρατιωτικό βιομηχανικό συγκρότημα για το οποίο μας προειδοποίησε ο Πρόεδρος Ντουάιτ Αϊζενχάουερ.

Παραμείναμε αδιάφοροι για την πραγματικότητα της διείσδυσής του, ακόμη και όταν η ίδια η κυβέρνησή μας μας ενημέρωσε ότι ο λόγος για να ακολουθήσουμε τον αυτοκτονικό δρόμο της καταστροφής μας με τη Ρωσία στην Ουκρανία ήταν για να μπορέσει να ωφεληθεί η αμυντική μας βιομηχανία.

Αλλά δεν υπάρχει κέρδος στον θάνατο.

Αναπαύσου εν ειρήνη Αμερική.

Και ο Θεός να μας καταρρίψει όλους στην κόλαση που καταστρέψαμε αυτό που μας είχε κληροδοτήσει.

Μεταφραστική επιμέλεια  frixos words. 

Τετάρτη 15 Νοεμβρίου 2023

Η επίθεση της Χαμάς στο Ισραήλ στις 7 Οκτωβρίου. Η πιο επιτυχημένη στρατιωτική επιδρομή αυτού του αιώνα

 ΤΟΥ SCOTT RITTER

Στρατεύματα αλεξίπτωτου πλαγιάς της Χαμάς περνούν στο Ισραήλ, 7 Οκτωβρίου 2023

Υπάρχει μια αληθοφάνεια που αναφέρω συχνά όταν συζητώ τις διάφορες αναλυτικές προσεγγίσεις για την αξιολόγηση της μεγάλης ποικιλίας   γεωπολιτικών προβλημάτων που αντιμετωπίζει ο κόσμος σήμερα  δεν μπορείτε να λύσετε ένα πρόβλημα αν πρώτα δεν το ορίσετε σωστά. Η ουσία του επιχειρήματος είναι αρκετά απλή - οποιαδήποτε λύση που δεν έχει καμία σχέση με το εμπλεκόμενο πρόβλημα είναι, κυριολεκτικά, καμία λύση.

Το Ισραήλ χαρακτήρισε την επίθεση της Χαμάς στις διάφορες ισραηλινές στρατιωτικές βάσεις και στρατιωτικοποιημένους οικισμούς ή Κιμπούτς, που στο σύνολό τους αποτελούσαν σημαντικό μέρος του συστήματος φραγμού της Γάζας, ως μαζική τρομοκρατική ενέργεια, παρομοιάζοντάς την με την 11η Σεπτεμβρίου. (Τρομοκρατικές επιθέσεις του 2001 κατά των Ηνωμένων Πολιτειών). Το Ισραήλ υποστηρίζει αυτόν τον χαρακτηρισμό αναφέροντας τον αριθμό των νεκρών (περίπου 1.200, μια αναθεώρηση προς τα κάτω που εξέδωσε το Ισραήλ αφού συνειδητοποίησε ότι 200 ​​από τους νεκρούς ήταν Παλαιστίνιοι μαχητές) και αναφέροντας λεπτομερώς μια μεγάλη ποικιλία θηριωδιών που ισχυρίζεται ότι διέπραξε η Χαμάς, συμπεριλαμβανομένου του μαζικού βιασμού. ο αποκεφαλισμός παιδιών και η συνηθισμένη δολοφονία άοπλων Ισραηλινών αμάχων.

Το πρόβλημα με τους ισραηλινούς ισχυρισμούς είναι ότι είναι αποδεδειγμένα ψευδείς ή παραπλανητικές. Σχεδόν το ένα τρίτο των ισραηλινών απωλειών αποτελούνταν από στρατιωτικούς, αξιωματικούς ασφαλείας και αστυνομικούς. Επιπλέον, αποδεικνύεται ότι ο νούμερο ένα δολοφόνος των Ισραηλινών στις 7 Οκτωβρίου δεν ήταν η Χαμάς ή άλλες παλαιστινιακές φατρίες, αλλά ο ίδιος ο ισραηλινός στρατός. Το βίντεο που κυκλοφόρησε πρόσφατα δείχνει ισραηλινά ελικόπτερα Apache να πυροβολούν αδιακρίτως Ισραηλινούς αμάχους που προσπαθούν να φύγουν από τη συγκέντρωση Supernova Sukkot που πραγματοποιήθηκε στην ανοιχτή έρημο κοντά στο Kibbutz Re'im, με τους πιλότους να μην μπορούν να διακρίνουν μεταξύ των αμάχων και των μαχητών της Χαμάς. Πολλά από τα οχήματα που η ισραηλινή κυβέρνηση έχει δείξει ως δείγμα χτυπήματος της Χαμάς καταστράφηκαν από τα ισραηλινά ελικόπτερα Απάτσι.

Ομοίως, η ισραηλινή κυβέρνηση έχει δημοσιοποιήσει ευρέως αυτό που αποκαλεί «σφαγή του Ρεΐμ», αναφέροντας τον αριθμό των νεκρών περίπου 112 αμάχων που ισχυρίζεται ότι δολοφονήθηκαν από τη Χαμάς. Ωστόσο, μαρτυρίες από επιζώντες Ισραηλινούς πολίτες και στρατιωτικό προσωπικό που συμμετείχαν στις μάχες δείχνουν ότι η συντριπτική πλειονότητα των νεκρών πέθαναν από πυρά Ισραηλινών στρατιωτών και τανκς που κατευθύνονταν σε κτίρια όπου οι πολίτες είτε κρύβονταν είτε κρατούνταν όμηροι από μαχητές της Χαμάς. Χρειάστηκαν δύο ημέρες για να ανακαταλάβει ο ισραηλινός στρατός τη Ρεΐμ. Το έκανε μόνο αφού τα τανκς πυροβόλησαν τις κατοικίες των πολιτών, καταρρέοντάς τους πάνω στους ενοίκους τους και συχνά πυρπολώντας τους, με αποτέλεσμα τα πτώματα όσων βρίσκονταν μέσα να καταστραφούν από φωτιά. Η ισραηλινή κυβέρνηση δημοσιοποίησε πώς χρειάστηκε να χρησιμοποιήσει τις υπηρεσίες ιατροδικαστών αρχαιολόγων για να εντοπίσει ανθρώπινα λείψανα στο Κιμπούτς, υπονοώντας ότι η Χαμάς είχε κάψει τα σπίτια των ενοίκων. Αλλά το γεγονός είναι ότι ήταν ισραηλινά τανκς που έκαναν την καταστροφή και τη δολοφονία.

Πλάνα από ισραηλινά ελικόπτερα Απάτσι επιτιθέμενων σε... Ισραηλινούς αμάχους, 7 Οκτωβρίου 2023

Αυτή η σκηνή επαναλήφθηκε και σε άλλα Κιμπούτζες κατά μήκος του συστήματος φραγμού της Γάζας.

Η ισραηλινή κυβέρνηση αντιμετωπίζει τα Κιμπούτς ως καθαρά πολίτες, και ωστόσο έχει δημοσιοποιήσει πώς ένοπλες ομάδες ασφαλείας αρκετών Κιμπούτς -προερχόμενες από τους λεγόμενους «άμαχους» κατοίκους- μπόρεσαν να κινητοποιηθούν εγκαίρως για να απωθήσουν με επιτυχία τους επιτιθέμενους της Χαμάς. Η πραγματικότητα είναι ότι κάθε κιμπούτς έπρεπε να αντιμετωπίζεται από τη Χαμάς ως ένοπλο στρατόπεδο και ως τέτοιο να δέχεται επίθεση σαν να ήταν στρατιωτικός στόχος, για το απλό γεγονός ότι ήταν—όλοι.

Επιπλέον, έως ότου το Ισραήλ μετέφερε πολλά τάγματα δυνάμεων των IDF στη Δυτική Όχθη, κάθε Κιμπούτς είχε ενισχυθεί από μια ομάδα περίπου 20 στρατιωτών του Ισραηλινού Στρατού που είχαν καταγραφεί στα Κιμπούτς. Δεδομένου ότι η Χαμάς είχε σχεδιάσει αυτήν την επίθεση για πολύ περισσότερο από ένα χρόνο, η Χαμάς έπρεπε να υποθέσει ότι αυτοί οι 20 στρατιώτες του Ισραηλινού Στρατού εξακολουθούσαν να βρίσκονται σε κάθε Κιμπούτς και να ενεργήσει ανάλογα.

Η ισραηλινή κυβέρνηση αναγκάστηκε να παραιτηθεί από τους ισχυρισμούς της ότι η Χαμάς αποκεφάλισε 40 παιδιά και δεν παρείχε καμία αξιόπιστη απόδειξη ότι η Χαμάς συμμετείχε στον βιασμό ή τη σεξουαλική επίθεση μιας και μόνο Ισραηλινής γυναίκας. Μαρτυρίες αυτοπτών μαρτύρων περιγράφουν τους μαχητές της Χαμάς ως πειθαρχημένους, αποφασιστικούς και θανατηφόρους στην επίθεση, και ωστόσο  ευγενικούς όταν αντιμετωπίζουν αιχμαλώτους.

Γεννιέται το ερώτημα γιατί η ισραηλινή κυβέρνηση θα έκανε τα πάντα για να δημιουργήσει μια αφήγηση σχεδιασμένη για να υποστηρίξει τον ψευδή και παραπλανητικό χαρακτηρισμό της επίθεσης της 7ης Οκτωβρίου από τη Χαμάς στο σύστημα φραγμών της Γάζας ως πράξη τρομοκρατίας.

Η απάντηση είναι τόσο ανησυχητική όσο και ξεκάθαρη—γιατί αυτό που συνέβη στις 7 Οκτωβρίου δεν ήταν τρομοκρατική επίθεση, αλλά στρατιωτική επιδρομή. Η διαφορά μεταξύ των δύο όρων είναι νύχτα με μέρα - χαρακτηρίζοντας τα γεγονότα της 7ης Οκτωβρίου ως τρομοκρατικές ενέργειες, το Ισραήλ μεταφέρει την ευθύνη για τις τεράστιες απώλειες μακριά από τις υπηρεσίες του στρατού, ασφάλειας και πληροφοριών στη Χαμάς! Εάν, ωστόσο, το Ισραήλ παραδεχόταν ότι αυτό που έκανε η Χαμάς ήταν στην πραγματικότητα μια επιδρομή —μια στρατιωτική επιχείρηση— τότε η ικανότητα του ισραηλινού στρατού, των υπηρεσιών ασφαλείας και πληροφοριών θα τεθεί υπό αμφισβήτηση, όπως και η πολιτική ηγεσία που είναι υπεύθυνη για την επίβλεψη και διευθύνουν τις δραστηριότητές τους.

Εικόνα από βίντεο της Χαμάς από την επίθεση με drone στον ισραηλινό πύργο φρουράς, 7 Οκτωβρίου 2023

Και αν είστε ο πρωθυπουργός του Ισραήλ Μπέντζαμιν Νετανιάχου, αυτό είναι το τελευταίο πράγμα που θέλετε.

Ο Μπέντζαμιν Νετανιάχου παλεύει για την πολιτική του ζωή. Αντιμετώπιζε ήδη μια κρίση που δημιούργησε ο ίδιος, έχοντας πιέσει για νομοθεσία που ξαναέγραφε τον Ισραηλινό Βασικό Νόμο με τρόπο που έθεσε το ισραηλινό δικαστικό σώμα υπό τον έλεγχο της Κνεσέτ, τερματίζοντας ουσιαστικά το καθεστώς του ως χωριστού αλλά ισότιμου κλάδου της κυβέρνησης.(Πόσο μάλλον για το Ισραήλ που λέει ότι είναι η «μεγαλύτερη δημοκρατία στη Μέση Ανατολή»). Αυτή η πράξη έφερε το Ισραήλ στα πρόθυρα ενός εμφυλίου πολέμου, με εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλωτές να βγαίνουν στους δρόμους για να καταγγείλουν τον Νετανιάχου. Αυτό που κάνει τις ενέργειες του Νετανιάχου ακόμη πιο απεχθή είναι ότι αντιπροσώπευε κάτι περισσότερο από ένα γυμνό παιχνίδι εξουσίας που είχε σχεδιαστεί για να εμποδίσει το ισραηλινό δικαστικό σύστημα να τον δικάσει για πολλές αξιόπιστες κατηγορίες για διαφθορά, οι οποίες, αν ο Νετανιάχου κριθεί ένοχος (μια ευδιάκριτη πιθανότητα), θα έθετε. στη φυλακή για πολλά χρόνια.

Ο Νετανιάχου είχε αυτοχαρακτηριστεί ως ο κορυφαίος αμυντικός του Ισραήλ, ειδικός στις απειλές που αντιμετωπίζει το Ισραήλ στο εξωτερικό και πώς να απαντήσει καλύτερα σε αυτές. Υποστήριξε ανοιχτά μια στρατιωτική αντιπαράθεση με το Ιράν για το πυρηνικό του πρόγραμμα. Ο Νετανιάχου είναι επίσης υπέρμαχος του πολιτικού σιωνισμού στην πιο ακραία εφαρμογή του και έχει προωθήσει την επέκταση των ισραηλινών εποικισμών στη Δυτική Όχθη, οι οποίοι χρησιμοποιούν τακτικές που εκτοπίζουν βίαια τους Παλαιστίνιους από τα σπίτια και τα χωριά τους, ως μέρος ενός συνολικού σχεδίου για τη δημιουργία ενός «μεγαλύτερου Ισραήλ» που αντικατοπτρίζει αυτό των Βιβλικών χρόνων.

Μέρος της στρατηγικής του Νετανιάχου για την πραγματοποίηση αυτού του ονείρου για ένα «μεγάλο Ισραήλ» είναι να αποδυναμώσει τον παλαιστινιακό λαό και την κυβέρνησή του σε σημείο ασχετοσύνης, εμποδίζοντάς τους έτσι να πραγματοποιήσουν το όνειρό τους να αποκτήσουν ένα ανεξάρτητο παλαιστινιακό κράτος. Για να διευκολυνθεί αυτή η στρατηγική, ο Νετανιάχου, κατά τη διάρκεια των δύο τελευταίων δεκαετιών, προώθησε την ανάπτυξη της Χαμάς ως πολιτικής οργάνωσης. Ο σκοπός αυτής της υποστήριξης είναι απλός — προωθώντας τη Χαμάς, ο Νετανιάχου αποδυναμώνει την Παλαιστινιακή Αρχή, το κυβερνών σώμα του παλαιστινιακού λαού, με επικεφαλής τον πρόεδρό της, Μαχμούντ Αμπάς.

Mahmoud Abbas, Πρόεδρος της Παλαιστινιακής Αρχής

Το σχέδιο του Νετανιάχου λειτούργησε - τον Σεπτέμβριο του 2020 ο Νετανιάχου υπέγραψε τις Συμφωνίες του Αμπαράχαμ, μια σειρά διμερών συμφωνιών με τη μεσολάβηση της κυβέρνησης του τότε προέδρου Ντόναλντ Τραμπ που επιδίωκε την εξομάλυνση των σχέσεων μεταξύ του Ισραήλ και πολλών Αραβικών κρατών του Κόλπου, όλα σε βάρος μιας ανεξάρτητης παλαιστινιακό έθνος. Πριν από την επίθεση της Χαμάς στις 7 Οκτωβρίου, το Ισραήλ βρισκόταν στο κατώφλι της εξομάλυνσης των σχέσεων με τη Σαουδική Αραβία, μια πράξη που θα είχε αποδειχτεί το τελευταίο καρφί στο φέρετρο του παλαιστινιακού κράτους.

Ένας από τους κύριους λόγους για την πρόοδο του Ισραήλ σε αυτό το θέμα ήταν η επιτυχία του στη δημιουργία πολιτικού χάσματος μεταξύ της Χαμάς και της Παλαιστινιακής Αρχής.

Στις 7 Οκτωβρίου, ωστόσο, αυτή η επιτυχία ξεβράστηκε από τη νίκη που πέτυχε η Χαμάς επί του Ισραηλινού Στρατού. Το ακριβές μέσο με το οποίο έλαβε χώρα αυτή η νίκη είναι το θέμα για άλλη φορά. Όμως τα βασικά στοιχεία αυτής της νίκης είναι εδραιωμένα.

Η Χαμάς ουσιαστικά εξουδετέρωσε τις περίφημες υπηρεσίες πληροφοριών του Ισραήλ, τυφλώνοντάς τις για την πιθανότητα επίθεσης αυτής της έκτασης και κλίμακας.

Όταν σημειώθηκε η επίθεση, η Χαμάς μπόρεσε να χτυπήσει με ακρίβεια τους ίδιους τους κόμβους επιτήρησης και επικοινωνίας στους οποίους βασιζόταν ο IDF για να κινητοποιήσει μια απάντηση σε περίπτωση επίθεσης.

Καταλήφθηκε ισραηλινό τανκ Merkhava, 7 Οκτωβρίου 2023

Η Χαμάς νίκησε εκείνους τους Ισραηλινούς στρατιώτες που στάθμευαν κατά μήκος του τείχους φραγμού σε μια μάχη stand-up. Δύο τάγματα της Ταξιαρχίας Golani καταστράφηκαν, όπως και στοιχεία άλλων περίφημων μονάδων του IDF.

Η Χαμάς χτύπησε το Αρχηγείο της Μεραρχίας της Γάζας, τον τοπικό κόμβο πληροφοριών και άλλες μεγάλες εγκαταστάσεις διοίκησης και ελέγχου με βάναυση ακρίβεια, μετατρέποντας τον χρόνο απόκρισης πέντε λεπτών σε πολλές ώρες—περισσότερο από αρκετό χρόνο για τη Χαμάς για να πραγματοποιήσει μία των πρωταρχικών στόχων της — η σύλληψη ομήρων. Αυτό το έκαναν με εξαιρετική ικανότητα, επιστρέφοντας στη Γάζα με περισσότερους από 230 Ισραηλινούς στρατιώτες και πολίτες.

Το Σώμα Πεζοναυτών ορίζει μια επιδρομή ως «μια επιχείρηση, συνήθως μικρής κλίμακας, που περιλαμβάνει μια γρήγορη διείσδυση σε εχθρικό έδαφος για την εξασφάλιση πληροφοριών, τη σύγχυση του εχθρού ή την καταστροφή των εγκαταστάσεων του. Τελειώνει με μια προγραμματισμένη απόσυρση μετά την ολοκλήρωση της αποστολής που έχει ανατεθεί».

Αυτό ακριβώς έκανε η Χαμάς στις 7 Οκτωβρίου.

Ποιοι ήταν οι στόχοι αυτής της επιδρομής; Σύμφωνα με τη Χαμάς, ο σκοπός πίσω από την επιδρομή της 7ης Οκτωβρίου ήταν τριπλός.

Πρώτον, να επαναβεβαιωθεί το δικαίωμα του παλαιστινιακού λαού σε μια πατρίδα που δεν ορίζεται από τις Συμφωνίες του Αμπαραάμ.

Δεύτερον, η απελευθέρωση των περισσότερων από 10.000 Παλαιστινίων που κρατούνται αιχμάλωτοι από το Ισραήλ, οι περισσότεροι χωρίς να έχουν κατηγορηθεί για έγκλημα και κανένας με την έννοια της δίκαιης διαδικασίας.

Τρίτον, να επιστρέψει η ιερότητα του τζαμιού Al Aqsa στην Ιερουσαλήμ, του τρίτου ιερότερου τόπου του Ισλάμ, που είχε βεβηλωθεί επανειλημμένα από τις ισραηλινές δυνάμεις ασφαλείας τα τελευταία χρόνια.

Ειδικές Δυνάμεις της Χαμάς

Για να επιτευχθούν αυτοί οι στόχοι, η επιδρομή της 7ης Οκτωβρίου χρειαζόταν να δημιουργήσει τις απαραίτητες προϋποθέσεις για τη νίκη. Αυτό επιτεύχθηκε με τον εξευτελισμό του Ισραήλ αρκετά ώστε να προκληθεί ένα προβλέψιμο αποτέλεσμα - η εφαρμογή του Δόγματος Dahiya της συλλογικής τιμωρίας κατά του άμαχου πληθυσμού της Γάζας, σε συνδυασμό με μια χερσαία επίθεση στη Γάζα που θα παρέσυρε τους IDF σε μια ενέδρα της Χαμάς.

Η σύλληψη ομήρων είχε σκοπό να παράσχει στη Χαμάς διαπραγματευτικό μοχλό για την απελευθέρωση των 10.000 αιχμαλώτων που κρατούσε το Ισραήλ.

Ο ισραηλινός βομβαρδισμός και η εισβολή στη Γάζα είχε ως αποτέλεσμα τη διεθνή αποστροφή κατά του Ισραήλ, καθώς ο κόσμος αποσύρεται από την ανθρωπιστική καταστροφή που εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια τους. Οι δρόμοι των μεγάλων πόλεων σε όλο τον κόσμο είναι γεμάτοι από οργισμένους διαδηλωτές που διαδηλώνουν για λογαριασμό του παλαιστινιακού λαού — και του παλαιστινιακού κράτους. Οι Ηνωμένες Πολιτείες δηλώνουν τώρα ότι μια λύση δύο κρατών -κάτι που σχεδιάστηκε να αποτρέψει η Συμφωνία του Abrahams- είναι τώρα ο μόνος δρόμος για την ειρήνη στη Μέση Ανατολή.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν θα το έλεγαν ποτέ αυτό στις 6 Οκτωβρίου.

Το γεγονός ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν λάβει αυτή τη στάση οφείλεται στην επιδρομή της Χαμάς στις 7 Οκτωβρίου.

Συμμετέχοντες, Συνάντηση Ισλαμικών Κρατών στη Σαουδική Αραβία

Το Ισραήλ βρίσκεται σε διαπραγματεύσεις με τις Ηνωμένες Πολιτείες και άλλους για μια πιθανή ανταλλαγή αιχμαλώτων που περιλαμβάνει τους ομήρους της Χαμάς και ορισμένες κατηγορίες πολιτικών κρατουμένων —γυναίκες και παιδιά— που κρατούνται από το Ισραήλ (ναι, καλά διαβάσατε—παιδιά. Και τώρα ξέρετε τη σοφία του Η απόφαση της Χαμάς να κρατήσει ομήρους τα παιδιά του Ισραήλ.)

Μια τέτοια πιθανότητα δεν θα είχε συμβεί ποτέ αν δεν υπήρχε η επιδρομή της Χαμάς της 7ης Οκτωβρίου.

Και στη Σαουδική Αραβία, η μεγαλύτερη συγκέντρωση ισλαμικών εθνών στη σύγχρονη ιστορία έχει συγκληθεί για να συζητήσει την κρίση της Γάζας. Ένα από τα κορυφαία θέματα της ημερήσιας διάταξης είναι το θέμα του τζαμιού Αλ Άκσα και ο τερματισμός της βεβήλωσης του Ισραήλ.

Αυτή ήταν μια συζήτηση που δεν θα είχε γίνει ποτέ αν δεν υπήρχε η επιδρομή της Χαμάς της 7ης Οκτωβρίου.

Είναι αυτονόητο ότι η επιδρομή της Χαμάς της 7ης Οκτωβρίου εξαπέλυσε μια θύελλα βίαιων επικρίσεων με τη μορφή βομβών, οβίδων και σφαιρών στον άμαχο πληθυσμό της Γάζας. Αυτοί είναι άνθρωποι στους οποίους, για σχεδόν οκτώ δεκαετίες, οι Ισραηλινοί αρνήθηκαν μια δική τους πατρίδα, οι οποίοι έδιωξαν βίαια τους Παλαιστίνιους από τη γη που σήμερα ονομάζεται Ισραήλ σε μια από τις μεγαλύτερες πράξεις εθνοκάθαρσης στη σύγχρονη ιστορία - τη Νάκμπα ή καταστροφή, του 1948.

Η καταστροφή της Γάζας από τις ισραηλινές δυνάμεις, Οκτώβριος 2023

Αυτοί είναι άνθρωποι που έχουν υποστεί ανείπωτες στερήσεις από τους Ισραηλινούς κατακτητές τους, ενώ περιμένουν τη στιγμή που θα δουν το όνειρό τους για μια παλαιστινιακή πατρίδα να γίνεται πραγματικότητα. Γνωρίζουν ότι μια παλαιστινιακή πατρίδα δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί όσο το Ισραήλ κυβερνάται από εκείνους που ασπάζονται την έννοια του Μεγάλου (Eretz) Ισραήλ, και ότι ο μόνος τρόπος για να απομακρυνθούν τέτοιοι άνθρωποι είναι να τους νικήσουνε πολιτικά και ο μόνος τρόπος να πυροδοτηθεί η πολιτική τους ήττα είναι να τους νικήσουν στρατιωτικά.

Η Χαμάς το καταφέρνει αυτό.

Αλλά υπάρχει ένα τίμημα που πρέπει να πληρώσει - ένα βαρύ τίμημα. Οι Γάλλοι έχασαν 20.000 αμάχους που σκοτώθηκαν για να πετύχουν την απελευθέρωση της Νορμανδίας το καλοκαίρι του 1944.

Μέχρι στιγμής, οι Παλαιστίνιοι πολίτες της Γάζας έχουν χάσει 12.000 πολίτες που σκοτώθηκαν στην προσπάθεια της Χαμάς να νικήσει στρατιωτικά τους Ισραηλινούς κατακτητές.

Αυτή η τιμή θα αυξηθεί τις επόμενες ημέρες και εβδομάδες.

Αλλά είναι ένα τίμημα που πρέπει να πληρωθεί για να υπάρξει οποιαδήποτε πιθανότητα παλαιστινιακής πατρίδας.

Η θυσία του παλαιστινιακού λαού ανάγκασε έναν αραβικό και ισλαμικό κόσμο που, με ελάχιστες εξαιρέσεις, είχε μείνει βουβός για τις εξευτελίσεις που επιτελεί το Ισραήλ εναντίον του παλαιστινιακού λαού. Ο οποίος δεν έκανε τίποτα, ως αποτέλεσμα το παλαιστινιακό κράτος αμφισβητήθηκε με τις Συμφωνίες του Αβραάμ.

Μόνο εξαιτίας των ταλαιπωριών του παλαιστινιακού λαού είναι κανείς που δίνει προσοχή στην υπόθεση του παλαιστινιακού κράτους σήμερα.

Ή την ευημερία των Παλαιστινίων αιχμαλώτων που κρατούνται από το Ισραήλ.

Ή την ιερότητα του τζαμιού Αλ Άκσα.

Αυτοί ήταν όλοι οι δηλωμένοι στόχοι της Χαμάς όταν εξαπέλυσε την επίθεσή της  στις 7 Οκτωβρίου.

Και όλοι οι στόχοι επιτυγχάνονται καθώς μιλάμε.

Μόνο λόγω των πράξεων της Χαμάς και των θυσιών του παλαιστινιακού λαού.

Κάτι που καθιστά την επίθεση της 7ης Οκτωβρίου στο Ισραήλ από τη Χαμάς την πιο επιτυχημένη στρατιωτική επιδρομή αυτού του αιώνα.

Επιμέλεια - προσαρμογή μετάφρασης Γιάννης Αθανασιάδης

πηγή: Scott Ritter

Πέμπτη 21 Σεπτεμβρίου 2023

Αρτσάχ, το τέλος... Άνοδος και πτώση του αρμενικού θύλακα





Mike Mihajlovic



Η ιστορία της Δημοκρατίας του Αρτσάχ έφτασε στο πικρό τέλος. Περικυκλωμένη, χωρίς προμήθειες, τρόφιμα ή πυρομαχικά, και με χιλιάδες πολίτες - ηλικιωμένους, γυναίκες και παιδιά που άφησαν πίσω τους όταν η αυτοαποκαλούμενη Δημοκρατία του Αρτσάχ παραδόθηκε στις συντριπτικές δυνάμεις του Αζερμπαϊτζάν.

Υπό τις παρούσες συνθήκες, αυτή είναι η καλύτερη από τις χειρότερες λύσεις.

Με γενναίο αλλά μικροσκοπικό στρατιωτικό.

Με μια μικρή ρωσική ειρηνευτική ομάδα σε ορισμένες βασικές τοποθεσίες, εγκαταλείφθηκαν από τον προστάτη τους την Αρμενία.

Χωρίς ελπίδα βοήθειας, η ηγεσία του Αρτσάχ πήρε μια μοιραία και πικρή απόφαση.

Η συνέχιση των μαχών θα ήταν καταστροφή, και ως συνέπεια ο τοπικός πληθυσμός θα μπορούσε να εκμηδενιστεί.

Το Αζερμπαϊτζάν είχε την πολυτέλεια να χάσει χιλιάδες στρατεύματα για να επιτύχει τον στόχο του - τον πλήρη έλεγχο του εδάφους που αναγνωρίζεται διεθνώς ως τμήμα του Αζερμπαϊτζάν - αλλά το Αρτσάχ δεν μπορούσε.

Για την Αρμενία, είναι μια ταπείνωση για την οποία μπορούν να κατηγορήσουν μόνο τον εαυτό τους.

Στην περίπτωση που παρέμβει η Αρμενία, θα ήταν πολύ πιθανή μια τεράστια ήττα, επειδή οι χώρες του CSTO μπορούν να βοηθήσουν μόνο εάν η Αρμενία δεχθεί επίθεση, η Δύση δεν νοιάζεται καθόλου, το Ιράν μπορεί να παρέμβει, κάτι που θα κάνει την Τουρκία να συμμετάσχει στον αγώνα και μια μεγάλη μπορεί να ξεκινήσει πόλεμος.

Υπό τις παρούσες συνθήκες, η Αρμενία αποφάσισε να μην εμπλακεί, εγκαταλείποντας τον λαό της, αλλά δυνητικά σώζοντας τη χώρα.


Για 30 χρόνια, μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης και έναν σύντομο αλλά αιματηρό πόλεμο, η Αρμενία ήταν νικήτρια, παίρνοντας ουσιαστικά τον έλεγχο της μεγάλης επικράτειας και ιδρύοντας τη Δημοκρατία της Αρτσάχ.


Το Αζερμπαϊτζάν ταπεινώθηκε και ηττήθηκε, αλλά δεν το έβαλε κάτω. Για 30 χρόνια έχτισαν τις ένοπλες δυνάμεις τους και, το πιο σημαντικό, εξασφάλισαν την υποστήριξη της περιφερειακής δύναμης της Τουρκίας, καθώς και προηγμένες προμήθειες όπλων από το Ισραήλ. Οι Αζέροι δημιούργησαν μια κατάσταση που τους λειτούργησε.

Τι έχει κάνει η Αρμενία στο μεταξύ;

Εν ολίγοις, η ηγεσία τους πέταξε την αρχική επιτυχία και προσέλκυσε ΜΚΟ (Σόρος και άλλους εγκληματίες). Ακολούθησαν διαφθορά, έγχρωμη επανάσταση και οικονομική παρακμή. Οι ενέργειες της Αρμενίας δημιούργησαν μια εύφορη γη για την επερχόμενη καταστροφή:

Κάνοντας πολύ περιορισμένες αγορές σύγχρονων όπλων.

Διατηρώντας την ψευδή ελπίδα ότι η ΕΕ χρειαζόταν την Αρμενία.

Και, το πιο σημαντικό, μαχαιρώνουν πισώπλατα τον παραδοσιακό τους σύμμαχο Ρωσία από ηγέτες με φιλοδυτικό προσανατολισμό με τα λεγόμενα φιλοδημοκρατικά κινήματα.

Ο χρόνος λειτούργησε για το Αζερμπαϊτζάν, ενώ η Αρμενία αργά αλλά σταθερά αποδυνάμωσε τα θεμέλιά της.

.


Το πρώτο λάθος που έκαναν ήταν η δημιουργία μιας νέας δημοκρατίας ως προσπάθεια να ενεργήσουν ως ανεξάρτητη χώρα αντί να δημιουργήσουν δημοψήφισμα και να ενσωματώσουν επίσημα το έδαφος στην Αρμενία.

Μια νεοσυσταθείσα δημοκρατία, που υποστηρίζεται μόνο από την Αρμενία και δεν αναγνωρίζεται από όλους τους άλλους, επιβαρύνει την ήδη αδύναμη αρμενική οικονομία. Οι ένοπλες δυνάμεις της νέας δημοκρατίας ήταν εξοπλισμένες με παλιό αλλά λειτουργικό σοβιετικό εξοπλισμό.

Για να αντιμετωπίσουμε τις αδύναμες δυνάμεις του Αζερμπαϊτζάν στη δεκαετία του '90 ήταν αρκετό. Οι οχυρωματικές θέσεις δημιούργησαν μια ψεύτικη ελπίδα ότι το παιχνίδι τελείωσε και ότι το Αζερμπαϊτζάν θα έμενε αδρανές. Αυτές οι αποφάσεις δημιούργησαν το σκαλοπάτι και ένα προγεφύρωμα στην κατάσταση που υπάρχει σήμερα.

Εν τω μεταξύ, το Αζερμπαϊτζάν, με μεγάλη παραγωγή πετρελαίου και φυσικού αερίου, συσσώρευσε οικονομικό πλούτο που ξεπέρασε δεκαπλάσια την Αρμενία.

Οι Αζέροι ενίσχυσαν αργά αλλά σταθερά τις ένοπλες δυνάμεις τους και, το πιο σημαντικό, ενσωμάτωσαν έναν νέο τρόπο πολέμου χρησιμοποιώντας μεγάλες ποσότητες drones για τα οποία οι Αρμένιοι δεν είχαν και δεν έχουν ακόμη λύση.

Το Αζερμπαϊτζάν συγκέντρωσε μεγάλες ποσότητες drones αυτοκτονίας από το Ισραήλ, UCAV από την Τουρκία και πυροβολικό και πυραυλικά συστήματα από το Ισραήλ, τη Λευκορωσία, το Πακιστάν και τη Ρωσία με σταθερό στόχο να πάρουν πίσω τα εδάφη τους.

Καθώς και οι δύο χώρες είναι μέλη του CSTO και επίσημα δεν πολεμούν μεταξύ τους (παρόλο που συμμετείχαν πολλές τακτικές αρμενικές δυνάμεις), η αναγνώριση της Δημοκρατίας της Αρτσάχ ως εδάφους του Αζερμπαϊτζάν έδεσε ουσιαστικά τα χέρια της οργάνωσης που δικαίως δεν παρενέβη.

Μετά την ήττα των Αρμενίων μόνο η Ρωσία στάθηκε για να αποτρέψει τον πλήρη αφανισμό και να αγοράσει τον χρόνο που χρειαζόταν για να διευθετηθεί ειρηνικά η σύγκρουση.

Ο διάδρομος του Nakhkchivan ήταν ακόμα ένα μεγάλο ζήτημα. Η Αρμενία δεν επέτρεψε στο Αζερμπαϊτζάν να δημιουργήσει χερσαία σύνδεση με την αυτόνομη δημοκρατία του Ναχτσιβάν. Εάν εφαρμοζόταν, αυτό θα έδινε στο Αζερμπαϊτζάν ανεμπόδιστη πρόσβαση χωρίς αρμενικά σημεία ελέγχου μέσω της επαρχίας Syunik της Αρμενίας. Με μια ευρεία έννοια που θα συνέδεε την Τουρκία με τον υπόλοιπο τουρκικό κόσμο. Η ιδέα δεν ήταν μέρος της συμφωνίας κατάπαυσης του πυρός του 2020, αλλά εισήχθη αργότερα από τον Αλίεφ. Έκτοτε προωθείται από το Αζερμπαϊτζάν και την Τουρκία, ενώ η Αρμενία έχει αντιταχθεί σε αυτό. Η απάντηση του Αζερμπαϊτζάν ήταν ένας λεγόμενος οικολογικός αποκλεισμός του Αρτσάχ - που δεν ήταν τίποτα άλλο από μια πολιτική δράση που στόχευε στο Μπακού - και πρόσφατα η συγκέντρωση στρατευμάτων για ένα τελευταίο χτύπημα.

Η παρουσία των αμερικανικών δυνάμεων για την κοινή άσκηση με αρμενικές μονάδες και η πολιτική υποστήριξη από ορισμένους δυτικούς ηγέτες δεν ήταν παρά συμβολική.

Οι ντόπιοι εκπαιδεύτηκαν σε περισσότερο ή λιγότερο έλεγχο ταραχών που μπορεί να χρησιμοποιηθεί μόνο σε οικιακές καταστάσεις. 

Οι Αρμένιοι που πολεμούν πολιτικά ο ένας τον άλλον. 
Ο Πασινιάν στριμώχτηκε και ακόμη και αυτός θα αντιμετωπίζεται ως προδότης, κάτι που σε κάποιο βαθμό είναι επειδή ευθυγραμμίζεται με το WEF και τον Σόρος. Για την καταστροφή μόνο οι Αρμένιοι μπορούν να κατηγορηθούν. 
Είχαν αρκετό χρόνο για να προσπαθήσουν να βρουν μια λύση, αλλά σε αυτό το μονοπάτι κάτι πήγε στραβά και οι συνέπειες είναι εμφανείς.


Αυτό που μπορούν να ελπίζουν οι υπόλοιποι είναι ότι αυτή η αναγκαστική «μετάβαση» θα περάσει όσο πιο εύκολα μπορεί, χωρίς εθνοκάθαρση και αιματοχυσία. 
Ορισμένοι κύκλοι στη Δύση θα ήθελαν να δουν έναν νέο πόλεμο στα ρωσικά σύνορα και κάποιοι στα σύνορα με το Ιράν, αλλά αυτό δεν είναι πιθανό να συμβεί. 
Ανεξάρτητα από το πόσο ανταγωνιστικά είναι τα κόμματα, η κοινή λογική μπορεί να επικρατήσει.

Μετάφραση προσαρμογή κειμένου frixos
πηγή: Black Mountain Analysis

Πέμπτη 14 Σεπτεμβρίου 2023

Φωτογραφικό υλικό απο την σφαγή στο Βολιν

του Γιάννη Αθανασιάδη



Με την σφαγή στο Βολίν ή Βολυνία, ασχολήθηκα πριν πέντε περίπου χρόνια, όταν για προσωπικούς λόγους μελέτησα την ιστορία της Πολωνίας.
Ιστορικά είναι μία από τις πιό αιματηρές και αποτρόπαιες σφαγές που προκάλεσαν οι Ναζιστές της Δυτικής Ουκρανίας την περίοδο της Γερμανικής επικυριαρχίας στην τότε Σοβιετική δημοκρατία της Ουκρανίας.
Φυσικά ζούμε σε περίοδο που η παραχάραξη της ιστορίας κυρίως από την Δύση αποτελεί πολιτικό εργαλείο χειραγώγησης των λαών (ιδίως όσων αρκούνται σε ιστορήματα τύπου βικιπέδια).
Όμως!
Τα περιστατικά των σφαγών έχουν επιβεβαιωθεί από προσωπικές μαρτυρίες όσων επέζησαν αλλά και από τους ίδιους τους Ουκρανούς Ναζί που συμμετείχαν στην σφαγή ενώ υπάρχει και φωτογραφικό υλικό.
Τα θύματα ήταν στην πλειοψηφία τους Πολωνοί αλλά την ίδια τύχη είχαν και οι Εβραιοι και οσοι ηταν κομουνιστές.
Δεν θα σας κουράσω με λεπτομέρειες γιατί άλλος είναι ο λόγος αυτής της ανάρτησης.
Γενικά τα περισσότερα θύματα της γενοκτονίας που έγινε τότε ήταν γυναίκες και παιδιά κάθε ηλικίας.
Τα μέσα που χρησιμοποιήθηκαν γι αυτό το αποτρόπαιο συλλογικό έγκλημα ήταν επι τούτου ότι πιο οδυνηρό υπήρχε στα χέρια των Ναζιστών.
Αξίνες πριόνια τσεκούρια και ότι άλλο αρρωστημένο μπορεί να φανταστεί κανείς.
Στις έγκυες τις αφαιρούσαν το έμβρυο και αφού το συνέθλιβαν μπροστά στα έντρομα ματια της μητέρας τις έβαζαν στην κοιλιά διάφορα ζώα μέχρι να ξεψυχήσουν.
Μικρά κορίτσια τα βίαζαν πρώτα πριν τα σφάξουν.
Σε άλλες περιπτώσεις πριόνιζαν τους ανθρώπους κόβοντάς τους μέλη όσο αυτοί ούρλιαζαν από τον πόνο.
Σκοπός τους ήταν να προκαλέσουν όσο πιό μεγάλο τρόμο γινόταν ενώ σε πολλές φωτογραφίες φαίνονται ότι το απολαμβάνουν.
Το βιβλίο του Viktor Polishchuk "The Bitter Truth" περιέχει τρομερές μαρτυρίες ανθρώπων που κυνηγήθηκαν από τα ανθρωποειδή της δυτικής Ουκρανίας.
Σε γενικές γραμμές η συμμετοχή των Μπαντεριστών (όπως τους αποκαλούσαν γενικά οι χωρικοί της περιοχής) ξεπερνούσε τις 40000 ενώ οι γυναίκες τους και τα παιδιά τους συνδράμαν όπως μπορούσαν στην υποστήριξη της γενοκτονίας αλλά και στην λεηλασία των σπιτιών των Πολωνών θυμάτων.
Μέσα σε μια τριετία οι γείτονες Ουκρανοί στα χωριά και τις πόλεις μετατράπηκαν σε απάνθρωπους σφαγείς ενώ στην καλύτερη περίπτωση δεν μιλούσαν.
Υπάρχει περιγραφή ενός νεαρού Ουκρανού που προειδοποίησε μια οικογένεια Πολωνών ότι το βράδυ θα γίνει επιδρομή και έτσι γλύτωσαν φεύγοντας όμως κάποιος από τους φίλους του τον μαρτύρησε στις ομάδες εκκαθάρισης με αποτέλεσμα να τον σκοτώσουν και να κρεμάσουν το πτώμα του στο κέντρο του χωριού για πολλές ημέρες με μια πινακίδα που έγραφε "Έτσι θα γίνει με όλους τους προδότες" ώστε να βλέπουν οι κάτοικοι ποια θα είναι η μοίρα τους αν αμφισβητήσουν τις πράξεις τους.
Οι μαρτυρίες για τα εγκλήματα είναι δεκάδες και αντίστοιχες οι ανατριχιαστικές λεπτομέρειες της αποτρόπαιας σφαγής.
Όταν ο κόκκινος στρατός απελευθέρωσε τα εδάφη της Ουκρανίας ξεκίνησε η δίωξη των σφαγέων Ουκροναζί.
Ο Στάλιν έστειλε περίπου εκατό χιλιάδες από αυτούς στα γκουλακ. Ενώ οι μυστικές υπηρεσίες του εντόπισαν τον Μπαντέρα που του είχε δοθεί ασυλία στην Δυτική Γερμανία με ψεύτικο όνομα και τον εκτέλεσαν.
Εκατοντάδες χιλιάδες Ουκροναζί έφυγαν και εγκαταστάθηκαν στον Καναδά και τις ΗΠΑ.
Αυτοί οργανώθηκαν και με την βοήθεια των Δυτικών κυβερνήσεων δημιούργησαν τις ομογένειες (1.359.655στον Καναδά και 1.028000 στις ΗΠΑ) που θα βοηθούσαν μελλοντικά στην αποσταθεροποίηση της ΕΣΣΔ διατηρώντας σύνδεσμο με τους εναπομείναντες στην Δυτική Ουκρανία.
Γυρω στο 1956 ο Νικήτα Χρουστσόφ έκανε το λάθος και έδωσε μαζική αμνηστία σε όλους τους Ουκροναζί που είχε μαζέψει στα γκουλακ ο Στάλιν, με αποτέλεσμα το τέρας του ναζισμού να επιστρέψει σχεδόν αύτανδρο στην Δυτική Ουκρανία. (Ο ίδιος "χάρισε" την Κριμαία στην Ουκρανία).
Αυτοί και οι επίγονοι τους κατέλαβαν πραξικοπηματικά την εξουσία το 2014. Ενώ οι οι απόδημοι Ουκροναζί και τα παιδιά τους προωθήθηκαν απο τα δυτικά καθεστώτα. Κάποιοι απο αυτούς έχουν κυβερνητικές θέσεις στις κυβερνήσεις των χωρών αυτών.
Την ίδια εθνοκάθαρση και γενοκτονία προσπάθησαν να κάνουν και στην Ανατολική Ουκρανία με θύματα αυτή την φορά τους Ρωσικής καταγωγής Ουκρανούς.
Δυστυχώς παρότι υπέστησαν αυτήν την γενοκτονία οι Πολωνοί από τους συγκεκριμένους Μπαντεριστές σήμερα στηρίζουν τους επιγόνους τους και την ίδια εγκληματική πολιτική εθνοκάθαρσης.
Μου δημιουργεί αλγεινά συναισθήματα και θλίψη που βλέπω να έχουν λησμονήσει την ιστορία τους και να διέπονται μέσα από μια παραχάραξη της σύγχρονης ιστορίας από έντονα αντιρωσικά συναισθήματα!
Είναι σαν το Ισραήλ που ενώ υπέστησαν το ολοκαύτωμα και τις ρατσιστικές διώξεις, τώρα στηρίζουν τους Ναζί και χρησιμοποιούν παρόμοιες μεθόδους εθνοκάθαρσης στην Παλαιστίνη.
Ακολουθεί φωτογραφικό υλικό.
Ζητώ συγγνώμη προκαταβολικά για το θέαμα.