Παρασκευή 30 Δεκεμβρίου 2016

Κοίτα.... Σόιμπλε ! Εγώ, πρωτοχρονιά βράδυ, θα το ‘’κάψω’’ !!

του Κώστα Γιαννιώτη



   
Κοίτα.... Σόιμπλε ! Εγώ, πρωτοχρονιά βράδυ, θα το ‘’κάψω’’ !!
Ξέρω, Βόλφγκανγκ, ότι σε ενοχλεί που υπάρχω ακόμα!
Ξέρω, Βόλφγκανγκ, ότι, στημένος στη γωνία, περιμένεις πώς και πώς να με ακούσεις να σε ικετεύω για έλεος και συμπόνια!

Τόσα χρόνια, συνήθισες με αυτούς τους ελληνόφωνους ‘’κυβερνήτες’’, που γλείφουν τα βρομοπόδαρά σου για τη δόση τους, και ξεστράτισες!

Σου καρφώθηκε η ιδέα ότι με τα απανωτά εξοντωτικά μέτρα, που έβαλες τα τσιράκια σου να μου επιβάλλουν, θα με δεις μαραζωμένο στη γωνιά μου, αναμένοντας να απολαύσεις τον επιθανάτιο ρόγχο μου!

Μου ξερίζωσες αμπέλια και λιοστάσια, βαμβάκια και καπνά, πορτοκάλια και σταφίδες .......
Μου πήρες σύνταξη και μεροκάματο, σπίτι και οικόπεδο, σχολειά και νοσοκομεία, ψωμί, θέρμανση και φως!
Μου πήρες τα νιάτα του τόπου μου στην...... ξενιτιά της χώρας σου, δελεάζοντάς τα με το..... μεροκάματο του σκλάβου!
Έσπρωξες στην εξαθλίωση εκατομμύρια από μας!
Οδήγησες στην απόγνωση και το θάνατο δεκάδες χιλιάδες συμπατριωτών μου!

Αυτά, άλλωστε, είναι πράγματα..... γνωστά για σένα, αφού μαθήτευσες κοντά σε γονιούς και δασκάλους ναζί, που εξασκήθηκαν στο ‘’σπόρ’’ αυτό, από την εποχή της α΄κατοχής, με τα πολυβόλα, στην πλάτη του βασανισμένου λαού μας!

Τώρα ξαναγύρισες εσύ, με νέα όπλα το κωλοευρώ σου, τα.... ‘’δάνεια’’ και τις..... δόσεις των ντόπιων δουλικών σου!

Με όλα αυτά, σου καρφώθηκε η ιδέα, ότι ξόφλησα!

Κι όμως!

Έχουμε ανοιχτούς λογαριασμούς οι δυο μας, ακόμα!
Γιατί κάπου μου έχουν απομείνει κάτι αγκωνάρια ψωμί, ένα βάζο ελιές, λίγο κατσικίσιο τυρί από το χωριό, ένα κομμάτι λουκάνικο και δυο μπουκάλια τσίπουρο και κρασί από το φίλο γείτονά μου!

Και βράδυ Πρωτοχρονιάς..... θα το ‘’κάψω’’!!

Την ώρα που εσύ θα περιμένεις να σημάνει ο νέος χρόνος, χορτασμένος από τις γεμιστές πάπιες Βαυαρίας, πίνοντας αργά και απολαυστικά το πανάκριβο γαλλικό κονιάκ σου – το πληρωμένο με το αίμα μου - ακούγοντας τις ‘’Βαλκυρίες’’ του Βάγκνερ και εκστασιαζόμενος με το...... όνειρο του Δ΄Ράιχ......

Την ίδια ώρα, εγώ...... θα βάλω κάτω το ψωμί, την ελιά το λουκάνικο, το κρασί και το τσίπουρο και αγκαλιά με τους δικούς μου και τους φίλους μου θα ακούμε - στη διαπασών - το Στελάρα μας να τραγουδάει.... ‘’το ψωμί της ξενιτιάς είναι πικρό’’!!

Θα φέρω τη γυροβολιά μου στις ζεϊμπεκιές, πατώντας στέρεα στη γη που με ανάθρεψε!

Κι αν εκείνη την ώρα τρέξει κάποιο δάκρυ μου, αυτό θα είναι σπονδή και όρκος στον ουρανό που με σκεπάζει και την ομηρική θάλασσα που με περιβάλλει!
Αυτά που τίμησαν με τον ιδρώτα τους και το αίμα τους οι πρόγονοί μου και αυτά που δεν πρόκειται να γίνουν ΠΟΤΕ δικά σου, όσες ονειροφαντασίες κι αν έχεις!

Ξηγηθήκαμε, Βόλφγκανγκ;;;
Εγώ θα το κάψω !!
Δεν πρόκειται να με ρίξεις στην κατάθλιψη και την απόγνωση!!
Δεν πρόκειται να παραδοθώ!!
Γιατί για κλείσιμο της βραδιάς θα βάλω και το τραγούδι του Άρη μας!
Αυτό το τελευταίο, σου λέει κάτι, Βόλφγκανγκ;;;













Πεσκέσι, τα βρακιά τους !!

του Κώστα Γιαννιώτη
 



 
Παραμονές γιορτών και το muppet show των δωσίλογων, που αυτοαποκαλείται κυβέρνηση, είχε τη φαεινή ιδέα να πετάξει μια ατάκα κατά του Σόιμπλε, έτσι για να πουλήσει μούρη στο φιλοθεάμον κοινό, του ποιμνιοστασίου του!

Μέσες άκρες, ο Τσιπρούλης αποκάλεσε τον Σόιμπλε ψυχοπαθή (σιγά τα νέα) και καμάρωνε σαν κότα κλαίουσα (λειράτη) για το δυναμισμό και την αντρειοσύνη του!

Όμως, όπως γίνεται πάντα με τους λαγούς που κάνουν μαλακίες, πριν ξημερώσει η επόμενη μέρα, το Βερολίνο άρχισε να μπουμπουνίζει, και οι κότες, πετώντας τα λειριά, μαζεύτηκαν στο κοτέτσι κακαρίζοντας και διορθώνοντας τη δήλωση λέγοντας ότι απευθυνόταν στο..... διάστημα και τους εξωγήινους και όχι στον.... HER Wolfgang Schaouble !

Ως εδώ τα πράγματα ήταν αναμενόμενα! Απλά γέλασαν μέχρι και τα φανάρια των δρόμων!

Δεν είναι είδηση, δεν με αφορά και δεν με ακουμπά το γεγονός ότι ο δούλος συμπεριφέρεται με.... δειλία!

Εκείνο που με αφορά, εκείνο που με καίει και με κάνει να τρίζω τα δόντια, είναι ότι με αφορμή το γεγονός ότι ‘’τόλμησαν’’ να δώσουν έκτακτο βοήθημα στους εξαθλιωμένους συνταξιούχους δέχτηκαν την άμεση αντίδραση του επιτροπάτου, που τους ξερίζωσε το αυτί, απαιτώντας όχι μόνο άμεσα μέτρα για το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα, αλλά και αποδοχή των απαιτήσεων Τόμσεν, για το ύψος του πλεονάσματος!

Δεν έφτανε όμως αυτό! Ζήτησαν γραπτές δεσμεύσεις, με επιστολή του ‘’υπουργού’’ οικονομικών της χώρας! Ταυτόχρονα ζήτησαν, η επιστολή να εμπεριέχει και δήλωση μετανοίας, για το ‘’ατόπημα’’ να δώσει έκτακτο ‘’βοήθημα’’ στους συνταξιούχους, χωρίς την άδεια των...... ‘’θεσμών’’!

Και η εντολή εξετελέσθη πάραυτα! 


Είναι κοινό μυστικό ότι ΚΑΙ αυτή η κυβέρνηση – παρά τους ‘’αριστερούς’’ λεονταρισμούς της - έχει στείλει τα παντελόνια της στον καίσαρα του Βερολίνου και στο ιερατείο των Βρυξελλών!

Όμως βάλθηκαν να ξεπεράσουν και τον εαυτό τους!

Αυτή τη φορά τύλιξαν μέσα στην επιστολή Τσακαλώτου ακόμα και τα σώβρακά τους – πλυμένα και άπλυτα – και τα έστειλαν πεσκέσι στους πραίτορες!

Η επιστολή Τσακαλώτου προς τους πραιτοριανούς Ντάιζελμπλουμ του Eurogroup και Ρέγκλινγκ του ESM, εμπεριέχει την πλήρη συμμόρφωση της ‘’κυβέρνησης’’ προς τας... υποδείξεις και με τη δήλωση ότι, σύντομα, θα ξεσκίσει την ελληνική κοινωνία, με νέες περικοπές των ήδη σακατεμένων συντάξεων, με ταυτόχρονη αύξηση της φορολογίας, προς ικανοποίηση των τεράτων του Βερολίνου και των Βρυξελλών!

Αυτή η επιστολή με καίει και με τσουρουφλίζει!

Όχι για το κατάντημά τους!

Ο καθένας έχει το δικαίωμα να στέκεται με όποιον τρόπο θέλει μπροστά στον... κάθε καίσαρά ΤΟΥ!

Ορθός, γονατιστός, ανάσκελα ή μπρούμυτα και γλείφοντας τα παπούτσια του καίσαρά ΤΟΥ!

Μπορεί να στέλνει δηλώσεις μετανοίας ή και.... πολλά άλλα πεσκέσια, τα οποία ‘’τραβάει’’ η όρεξη του καίσαρά ΤΟΥ!

Αλλά όταν αυτός που στέλνει τέτοια επιστολή υποτέλειας, υποτίθεται ότι αντιπροσωπεύει τον ελληνικό λαό και, μαζί του, και μένα, τότε τα πράγματα παίρνουν διαφορετική τροπή!

Τότε η πράξη του μετατρέπεται άμεσα σε καταπάτηση του συντάγματος και σε επίθεση κατά της αξιοπρέπειας του λαού!

Εάν υπάρχει ακόμα δικαιοσύνη, έχει υποχρέωση – που πηγάζει από το ίδιο το σύνταγμα – να επέμβει! 


Δευτέρα 26 Δεκεμβρίου 2016

Μήπως οι Ρώσοι είναι πιο έξυπνοι;

του Bruno Guigue*
 

Ο Μπαράκ Ομπάμα μόλις δήλωσε ότι η Ρωσία είναι « μια μικρή χώρα που δεν παράγει τίποτα, η οποία εξάγει πετρέλαιο, φυσικό αέριο και όπλα ...μια χώρα που δεν καινοτομεί... ». Η Ρωσία δεν αποβλέπει στην οικονομικά ηγεμονία, πράγματι. Γνωρίζει τα όριά της. Αλλά δεν κλέβει το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο από άλλες χώρες υποθάλποντας εμφύλιους πολέμους, όπως η Δύση έκανε στη Λιβύη. Δεν σπέρνει το χάος στο εξωτερικό υπό τον υποκριτικό πρόσχημα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Δεν εισβάλλει ή δεν αποσταθεροποιεί κανένα κυρίαρχο κράτος, δεν χρηματοδοτεί καμία οργάνωση για να σπείρει διαταραχές σε καμία χώρα. Παρεμβαίνει στη Συρία, κατόπιν αιτήματος της νόμιμης κυβέρνησης, και πολεμά τους τρομοκράτες αντί να τους προσφέρει όπλα, ενώ προσποιείται ότι τους πολεμά.

Οι Ρώσοι δεν είναι στρατιωτικά οι ισχυρότεροι. Δεν κατέχουν ούτε το δέκατο της δυνατότητας εξωτερικής προβολής των δυνάμεων που διαθέτουν οι ΗΠΑ. Σε πλήρη εκσυγχρονισμό εδώ και μια δεκαετία, η στρατιωτική τους μηχανή υπάρχει για να προστατεύσει την τεράστια επικράτεια της Ομοσπονδίας. Η στρατηγική τους είναι αμυντική, όχι επιθετική. Έχουν δύο στρατιωτικές βάσεις στο εξωτερικό, ενώ οι ΗΠΑ έχουν 725. Οι Ρώσοι δεν αφήνουν κανένα να τους πατήσει τα πόδια, αλλά έχουν την αίσθηση του μέτρου. Το ΝΑΤΟ ήταν που αναβίωσε τη κούρσα των εξοπλισμών με την ανάπτυξη μιας αντιπυραυλικής ασπίδας, και όχι η Ρωσία. Κατηγορείται ότι απειλεί την ειρήνη, αλλά ο στρατιωτικός προϋπολογισμός της (48 δισεκατομμύρια) είναι χαμηλότερος απ’ αυτόν του Ηνωμένου Βασιλείου (53 δισεκατομμύρια) και αντιπροσωπεύει το 8% αυτού των ΗΠΑ (622 δισεκατομμύρια).

Αλλά παρότι οι Ρώσοι διαθέτουν μεσαίες δυνατότητες, ξέρουν πώς να τις χρησιμοποιούν. Περιττό να χρησιμοποιήσουν κολοσσιαίες δυνάμεις για την επίτευξη των σκοπών τους, απλά φτάνει να το κάνουν με σύνεση. Σε ένα μήνα, χωρίς ένα πυροβολισμό, η Κριμαία επέστρεψε στην αγκαλιά της . Οι Δυτικοί θα πρέπει να το συνηθίσουν. Είναι τελεσίδικο. Οι Ρώσοι κέρδισαν επίσης το παιχνίδι στο συριακό θέατρο. Σε ένα χρόνο, η ρωσική παρέμβαση σταμάτησε την επίθεση των μισθοφόρων που χρηματοδοτούνται από τις δυτικές δυνάμεις και τις διεφθαρμένες πετρελαϊκές μοναρχίες. Μετά από μια σκληρή μάχη 30 ημερών, η απελευθέρωση του Χαλεπίου, δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Συρίας, ανοίγει το δρόμο για την πλήρη αποκατάσταση της συριακής κυριαρχίας.

Με 5.000 άνδρες και 70 αεροπλάνα, η Μόσχα ανέτρεψε την ισορροπία δυνάμεων. Ματαίωσε τα σχέδια για την «αλλαγή καθεστώτος» που σχεδιάστηκε από την Ουάσιγκτον και προκάλεσε το 2011, μέσω των «αραβικών ανοίξεων». Με τη πανωλεθρία των ενόπλων ουαχαμπιτικών συμμοριών, οι δυτικοί μαθητευόμενοι μάγοι ξυλοδάρθηκαν γερά. Εξηγεί ίσως την πίκρα ενός Αμερικανού προέδρου που κάνει τις βαλίτσες του για να δώσει τη θέση τους σε έναν διάδοχο που θέλει να επαναλάβει το διάλογο με τη Μόσχα. Τι χαστούκι! Να πιστέψουμε ότι δεν φτάνει να ευθυγραμμίσουν το αεροπλανοφόρα τους στους ωκεανούς για να επηρεάσουν την πορεία των γεγονότων. Οι Δυτικοί δεν κατάλαβαν τίποτα, ή δεν ήθελαν να καταλάβουν τι συνέβαινε στη Συρία. Αυτά τα αλαζονικά αρπακτικά έχασαν το παιχνίδι.

Αυτή η «μικρή χώρα που δεν παράγει τίποτα» έδωσε ένα μάθημα ταπεινότητας στους Αμερικανούς οι οποίοι νομίζουν ότι είναι ιδιοφυΐες της γεωπολιτικής. Με τη πλάτη στο τοίχο ενάντια σε μια Κίνα που είναι η ανερχόμενη δύναμη, έδωσε πιθανότητές για τη δημιουργία ενός πολυπολικού κόσμου. Οι Αμερικανοί πίστευαν ότι οδηγούσαν το χορό, αλλά καταδικάστηκαν σε ρόλο κομπάρσου. Θα πρέπει να το δεχτούν. Αν οι Ρώσοι έφαγαν τη ντάμα από τους Δυτικούς, δεν είναι επειδή είναι ισχυρότεροι. Αλλά κυρίως επειδή είναι πιο έξυπνοι. Κατανοούν τον κόσμο γύρω τους με περισσότερη φινέτσα. Συλλαμβάνουν καλύτερα τις κλίσεις της πραγματικότητας. Έχουν αυτή την οπτική οξύτητα του βλέμματος που αντιλαμβάνεται το σημείο ανατροπής, τη θέση και τη στιγμή που πρέπει να δράσουν για να επηρεάσουν τα γεγονότα. Η ρωσική υπεροχή δεν είναι ποσοτική, είναι ποιοτική. Έχει κόστος το να υποτιμήσεις τη χώρα του Τολστόι και του Ντοστογιέφσκι. Ένας χιλιετής πολιτισμός της έχει διδάξει την υπομονή. Μια τραγική ιστορία της έδωσε την αίσθηση της πραγματικότητας.

Αυτό που λείπει περισσότερο στους Αμερικανούς. Μπορεί ο Μπαράκ Ομπάμα να καταλάβει τι συμβαίνει; Οι ΗΠΑ, είναι τα μέσα και δυνατότητες του πολιτισμού, όχι ο πολιτισμός. Η ιστορική εμπειρία τους δείχνει ότι ένα κολοσσιαίο ΑΕΠ δεν εξαργυρώνεται πάντα σε διορατικότητα. Κανένας φυσικός νόμος δεν μεταγγίζει την υλική δύναμη, ως δια μαγείας, σε στρατηγική νοημοσύνη. Οι Αμερικανοί πιστεύουν ότι είναι ανώτεροι, και αυτό το αίσθημα της ανωτερότητας τους τυφλώνει. Φαντάζονται ότι η ελκυστικότητα του πολιτιστικού τους μοντέλου χρήζει καθολικής αποδοχής. Σκέφτονται ότι η πίστη τους στον εαυτό τους μοιράζεται από τους άλλους. Τι ψευδαίσθηση! Η «μονοπολική στιγμή» που εγκαινιάστηκε από την πτώση της ΕΣΣΔ δεν είναι το «τέλος της ιστορίας», αλλά μια παρένθεση που έκλεισε σήμερα. Μια μικρή χώρα που δεν παράγει τίποτα ήταν η αιτία για αυτό το μόνιμο κλείσιμο.


Μετάφραση στα ελληνικά από Κριστιάν Άκκυριά για τον Ινφογνώμονα Πολιτικά, Αθήνα, 21.12.2016.

Bruno Guigue

*Ο Bruno Guigue, είναι πρώην δημόσιος ανώτερος αξιωματούχος, πολιτικός αναλυτής και καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Ρεϋνιόν. Είναι συγγραφέας πέντε βιβλίων, μεταξύ των οποίων Η προέλευση της αραβο-ισραηλινής διένεξης, Οι αόρατες τύψεις της Δύσης , L'Harmattan, 2002, και εκατοντάδων άρθρων.


Αγγλική μετάφραση: http://stalkerzone.org/and-what-if-the-russians-were-more-intelligent/

Φωτογραφία: Ο Μπαράκ Ομπάμα και ο Βλαντιμίρ Πούτιν 20 Νοεμβρίου 2016, στο περιθώριο της συνόδου κορυφής του APEC, στη Λίμα. (Brendan Smialowski / AFP)

Πηγή: http://arretsurinfo.ch/et-si-les-russes-etaient-plus-intelligents-par-bruno-guigue/

Διαβάστε περισσότερα στο http://reseauinternational.net/et-si-les-russes-etaient-plus-intelligents-par-bruno-guigue


Πηγή: Ινφογνώμων Πολιτικά

Σάββατο 24 Δεκεμβρίου 2016

Η Ακτινοβολία της Φουκουσίμα έχει μολύνει ολόκληρο το Ειρηνικό Ωκεανό - και πρόκειται να γίνει χειρότερα


της Whitney Webb



Η πυρηνική καταστροφή έχει μολύνει τον μεγαλύτερο ωκεανό του κόσμου σε μόλις πέντε χρόνια και ακόμα υπάρχει διαρροή 300 τόνων ραδιενεργών αποβλήτων κάθε μέρα.

Ποια ήταν η πιο επικίνδυνη πυρηνική καταστροφή στην ιστορία του κόσμου;

Οι περισσότεροι άνθρωποι θα έλεγαν την πυρηνική καταστροφή του Τσερνομπίλ στην Ουκρανία, αλλά θα ήταν λάθος.

Το 2011, ένας σεισμός, που πιστεύεται ότι είναι ένας μετασεισμός του σεισμού του 2010 στη Χιλή, δημιούργησε ένα τσουνάμι που προκάλεσε την κατάρρευση του εργοστάσιου πυρηνικής ενέργειας TEPCO στη Φουκουσίμα, στην Ιαπωνία.

Τρεις πυρηνικοί αντιδραστήρες έλιωσαν και ότι συνέβη στη συνέχεια ήταν η μεγαλύτερη απελευθέρωση ραδιενέργειας μέσα στο νερό στην ιστορία του κόσμου.

Κατά τη διάρκεια των επόμενων τριών μηνών, ραδιενεργά χημικά προϊόντα, σε ακόμα μεγαλύτερες ποσότητες από ότι το Τσερνομπίλ, διέρρευσαν στον Ειρηνικό Ωκεανό.

Ωστόσο, οι αριθμοί μπορεί στην πραγματικότητα να είναι πολύ υψηλότεροι, καθώς οι ιαπωνικές επίσημες εκτιμήσεις έχουν αποδειχθεί από πολλούς επιστήμονες ότι έχουν παραποιηθεί τα τελευταία χρόνια.

Ραδιενεργά συντρίμμια από την Φουκουσίμα πλησιάζουν την δυτική ακτή της Βόρειας Αμερικής
 

Σαν αυτό να μην ήταν αρκετά κακό, η Φουκουσίμα συνεχίζει να διαρρέει μια εκπληκτική ποσότητα 300 τόνων ραδιενεργών αποβλήτων στον Ειρηνικό Ωκεανό κάθε μέρα, και θα συνεχίσει το πράττει επ 'αόριστον καθώς η πηγή της διαρροής δεν μπορούν να σφραγιστούν, καθώς είναι απρόσιτες στους ανθρώπους και τα ρομπότ λόγο των εξαιρετικά υψηλών θερμοκρασιών.

Δεν θα πρέπει να αποτελέσει καμία έκπληξη, λοιπόν, ότι η Φουκουσίμα έχει μολύνει ολόκληρο τον Ειρηνικό Ωκεανό σε μόλις πέντε χρόνια.

Αυτό που θα μπορούσε εύκολα να είναι η χειρότερη περιβαλλοντική καταστροφή στην ιστορία της ανθρωπότητας, σχεδόν ποτέ δεν αναφέρεται από πολιτικούς, διορισμένους επιστήμονες , ή τις ειδήσεις.

Είναι ενδιαφέρον να σημειωθεί ότι η TEPCO είναι θυγατρική της General Electric (επίσης γνωστή ως GE), μία από τις μεγαλύτερες εταιρείες στον κόσμο, η οποία έχει σημαντικό έλεγχο πάνω από πολλές εταιρείες μέσων ενημέρωσης και πολιτικούς. Θα μπορούσε αυτό ενδεχομένως να εξηγεί την έλλειψη κάλυψης ειδήσεων που η Φουκουσίμα έχει δεχθεί κατά τα τελευταία πέντε χρόνια;

Υπάρχουν επίσης ενδείξεις ότι η GE γνώριζε για την κακή κατάσταση των αντιδραστήρων της Φουκουσίμα για δεκαετίες και δεν έκανε τίποτα.

Αυτό οδήγησε 1.400 Ιάπωνες πολίτες να μηνύσουν την GE για το ρόλο της στην πυρηνική καταστροφή της Φουκουσίμα.

Ακόμα κι αν δεν μπορούμε να δούμε την ίδια την ραδιενέργεια, ορισμένα τμήματα της δυτικής ακτής της Βόρειας Αμερικής έχουν αρχίσει να αισθάνονται τις επιπτώσεις για χρόνια τωρα.

Δεν έχει πολύ καιρό μετά τη Φουκουσίμα, που τα ψάρια στον Καναδά άρχισαν να αιμορραγούν από τα βράγχια τους, το στόμα του και τα μάτια.

Αυτή η «ασθένεια» αγνοήθηκε από την κυβέρνηση και έχει αποδεκατίσει τους αυτόχθονες πληθυσμούς των ψαριών, συμπεριλαμβανομένης και της ρέγγας στο Βόρειο Ειρηνικό. Αλλού στον Δυτικό Καναδά, ανεξάρτητοι επιστήμονες έχουν μετρήσει μια αύξηση 300% στο επίπεδο της ακτινοβολίας.

Σύμφωνα με αυτούς, το ποσό της ακτινοβολίας στον Ειρηνικό Ωκεανό αυξάνεται κάθε χρόνο.

Γιατί αυτό αγνοείται από τα mainstream μέσα μαζικής ενημέρωσης; Θα μπορούσε να έχει κάτι να κάνει με το γεγονός ότι οι κυβερνήσεις των ΗΠΑ και του Καναδά έχουν απαγορεύσει τους πολίτες από το να μιλάμε για την Φουκουσίμα, ώστε "οι άνθρωποι να μην πανικοβληθούν."
 

Νοτιότερα στο Όρεγκον, στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, οι αστερίες άρχισαν να χάνουν τα πόδια και στη συνέχεια αποσυντέθηκαν εντελώς όταν η ραδιενέργεια της Fukushima έφτασε εκεί το 2013. Τώρα, πεθαίνουν σε ποσότητες ρεκόρ, βάζοντας όλο το ωκεάνιο οικοσύστημα στην περιοχή σε κίνδυνο.

Ωστόσο, οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι λένε ότι η Φουκουσίμα δεν μπορεί να κατηγορηθεί ακόμα και αν η ραδιενέργεια στους τόνους στο Όρεγκον τριπλασιάστηκε μετά τη Φουκουσίμα.

Το 2014, η ακτινοβολία στις παραλίες της Καλιφόρνιας αυξήθηκε κατά 500 τοις εκατό.

Σε απάντηση, οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι είπαν ότι η ακτινοβολία προέρχεται από μια μυστηριώδη «άγνωστη» πηγή και δεν ήταν τίποτα το ανησυχητικό.

Ωστόσο, η Φουκουσίμα έχει δεχθεί μεγαλύτερο αντίκτυπο από ότι η δυτική ακτή της Βόρειας Αμερικής.

Οι επιστήμονες λένε τώρα ότι ο Ειρηνικός Ωκεανός είναι ήδη ραδιενεργός και είναι προς το παρόν τουλάχιστον 5-10 φορές πιο ραδιενεργός από ότι όταν η κυβέρνηση των ΗΠΑ έριξε πολλές πυρηνικές βόμβες στην περιοχή του Ειρηνικού κατά τη διάρκεια και μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Αν δεν αρχίσουμε να μιλάμε για την Φουκουσίμα σύντομα, θα μπορούσαμε όλοι να βρεθούμε μπροστά σε μια πολύ δυσάρεστη έκπληξη.

πηγή: trueactivist.com και 
countercurrentnews.com

Παρασκευή 23 Δεκεμβρίου 2016

H ρεμπέτισσα Αγγέλα Παπάζογλου μιλάει για τους ταγματασφαλίτες

της Αγγέλας Παπάζογλου
 

Τα χαΐρια μας εδώ.
Ονείρατα της άκαυτης και της καμένης Σμύρνης (εκδ. Επτάλοφος-Ταμείον Θράκης, 2003) είναι μια καταγραφή της προφορικής μαρτυρίας της Αγγέλας Παπάζογλου, από τον γιο της Γεώργιο Παπάζογλου: για τη Σμύρνη, τον ξεριζωμό, την προσφυγιά και τη μετέπειτα ζωή της στην Κοκκινιά. Δημοσιεύουμε σήμερα ορισμένα αποσπάσματα, στα οποία η Παπάζογλου μιλάει για τους ταγματασφαλίτες , καθώς ο γνήσιος λαϊκός της λόγος είναι, αρκετές φορές, πιο εύγλωττος από πολλές σελίδες αρθογραφίας.

——–

Ο αρχηγός τους –ηλέγανε– επί Γερμανών ήτανε ο Ράλλης. Έτσι έλεγε ο λαός… Αυτός τα είχε όλα σοφιστεί. Δικά του ήτανε τα τάγματα ασφαλείας — γερμανοτσολιάδες που τσι λέγανε.

«Κουκουέδες» λέει, «σκοτώνουνε. Τι κάνετ’ έτσι; Δε σκοτώνουνε Έλληνες. Καλά τους κάνουνε… Θέλετε να σας γκρεμίσουνε τσ’ εκκλησιές; Να σας πάρουνε τα κορίτσια; Για το καλό μας τσι σκοτώνουνε… για νάχουμε πατρίδα κι οικογένεια και θρησκεία… γι’ αυτό τσι σκοτώνουνε… για το καλό σας». Αν σου πω, βρε Γιώργο, ποιοι τα λέγανε αυτά στη γειτονιά δε θα το πιστέψεις.

Στη Σμύρνη αυτό οι Τούρκοι το λέγανε «γιοκλαμά», που ζώνανε μια περιφέρεια και στη γωνιά στεκούντανε ένας με τ’ αυτόματο κι απαγορευούντανε να βγεις έξω από την πόρτα σου, να μη βγεις έξω, να ’μπουνε να ψάξουνε ένα ένα σπίτι… Τότε κατάλαβα πως γερμανικό θα ’ναι το κόλπο αυτό. Ας το λέγανε οι Τούρκοι «γιοκλαμά».

Ζώνανε το μέρος τη νύχτα… Άκου ρεζίληδες… ολόκληρος γερμανικός στρατός ε; Να ζώνει γυναικόπαιδα και άοπλους, πεινασμένους, μισοπεθαμένους, ύστερα από τόση πείνα και μαρτύρια και σκλαβιά. Κι αμολούσανε μες στο μπλόκο τα λυσσασμένα τα σκυλιά, αυτοί τσι μαύροι τσι προδότες και τσι τσολιάδες του Ράλλη, και ηκάναμε τα πιο μεγάλα αίσχη και εγκλήματα τσ’ οικουμένης.

Και σηκωνούμαστε, μάτια μου, ένα πρωί κι ήμαστε κι εμείς μπλοκαρισμένοι. Δηλαδή τόπιαμε μέχρι τον πάτο όλο το δηλητήριο της σκλαβιάς. Τι δηλητήριο… Ήπιαμε αναμμένα κάρβουνα. Μασήσαμε την ίδια την φωτιά… την κατάπιαμε.

Οι Τούρκοι, όσο Τούρκοι και νάτανε, δεν ήτανε τόσο πολύ σαν τους τσολιάδες φωτιά. Λυσσασμένοι… Αφού να φανταστείς τι λυσσασμό είχανε, που μας μιλούσανε απ’ τα χωνιά και λέγανε: …«Πούστηδεεεεες… Πουτάνεεεες… Στείλτε τα παιδιά σας να τα γαμήσομε…. Στείλτε τα σε μας… Όποιος δε βγει από μέσα σε τρία λεπτά θα μπούμε μέσα και θα τον εκτελέσουμε επιτόπου. Από δεκατεσσάρω χρονώ μέχρι εξήντα, να βγούνε όλοι οι πούστηδες έξω… Οι πουτάνες οι μανάδες κι οι γυναίκες τους κι οι αδερφές τους να μας τους φέρουνε… Εμπρός καθάρματα… γρήγορα!».

Ο Θεός να μην το δώκει σ’ άνθρωπο ν’ ακούει από τσι Ράλληδες αυτές τσι τσολιαδίστικες φωνές… Άμα τ’ ακούσεις, απ’ την αηδία τση προδοσίας, νομίζεις πως κιτρινίζει το αίμα σου… Ξυράφια-ξυράφια τ’ ανιώνεις μέσα σου. Ήτανε χειρότερες αυτές οι τσολιαδίστικες οι φωνές από σεισμό δέκα ρίχτερ… Παράθυρα… πόρτες… ντουβάρια… Η γη όλη ηκουνήθηκε. Δε μπορούσες να σταθείς πουθενά… Απ’ τ’ αυτιά σου έμπαινε ο θάνατος μέσα σου κι έβγαινε απ’ τα νύχια των ποδιών σου.

Ύστερα πήρα τη Ζωή και πήγαμε στο νεκροταφείο να δούμε, και τσ’ είχανε θάψει σ’ ότι μπαίνεις αριστερά σε ομαδικούς τάφους. Μόν’ τα πόδια τους είχανε αφήσει απόξω. Τσ’ είχανε θαμμένους με το κεφάλι… φυτεμένους… ποιος ξέρει… μη τυχόν και ζήσει κανένας, να σκάσει. Κι ήτανε όλα τα πόδια με τσι κάρτσες έξω… Ήτανε, ντροπή, ξεκάρτσωτος… Κι ηγνώριζες τσι κάρτσες τ’ ανθρώπου σου, και τονε μνημόνευες εκειδά, κι ήπεφτες απάνω και θρηνούσες, κι ηκαταριόσουνα κι ησπάραζες.

Προδότες αφορεσμένοι… μας κάψανε… Παντού προδότες… Στην ψυχή σου ερημιά… μοναξιά… δυστυχία και φόβος… Άδικα σε σπιουνιέρνανε… χωρίς λόγο… Παλιάνθρωποι του κερατά. Δεν ήξερες ποιος στην κάρφωσε. Μόνο που τώρα δε σε καρφώνανε στσι Γερμανοί, τώρα είχανε γίνει ένα με τσ’ Εγγλέζοι. Οι ρουφιάνοι δεν έχουν αφεντικό. Συνέχεια ρουφιανεύουνε. Το μεγαλύτερο έγκλημα από τότε πούρθαμε δώ ήτανε νάσαι πατριώτης, τίμιος και φτωχός, εργάτης.

«Πιάστε τον», ηλέγανε, «είναι πατριώτης».


Φανερά το λέγανε: «Πιάστε τον, πάλεψε τσι Γερμανοί… Πιάστε τον. Βασανίστε τον, φυλακώστε τον, ξορίστε τον… Εκτελέστε τον. Δεν πρέπει να ζήσει να δει κι αύριο το πρωί αυτόν τον γαλανό ουρανό… Δεν τ’ αξίζει, δεν είναι Έλληνας. Δεν είναι δικός μας… δεν είναι κλέφτης… δεν είναι χαφιές… δεν είναι προδότης… (τους προδότες τους παρασημοφορούσανε)…

Κι αν γλυτώσει την εκτέλεση, ξορίστε τον και δίνετέ του δυο δραχμές τη μέρα, και θέλει πεθάνει, θέλει ζήσει τέτοιος που είναι, αμετανόητος πατριώτης»

πηγή: Lefteria

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΗΔΕΝΙΣΤΙΚΗ ΑΣΥΛΙΑ, ΠΟΥ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ

από ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΕΝΤΥΠΟ ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ 


ΜΕΤΑ ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΣΤΑ ΕΞΑΡΧΕΙΑ, Η ΠΑΙΔΙΚΗ ΧΑΡΑ ΟΠΩΣ ΕΧΟΥΜΕ ΞΑΝΑΓΡΑΨΕΙ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΛΕΙΣΕΙ......



«Ο ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ ΔΕΝ ΜΑΣ ΧΩΡΑΕΙ ΟΛΟΥΣ»

Η ανοχή απέναντι στην μηδενιστική παράνοια εξαντλείται, μέρα με την μέρα, σε σημείο που η όποια περαιτέρω σιωπή, θα σημάνει την απόλυτη συνενοχή μας. Ορισμένοι ας το βάλουν καλά στο μυαλό τους πλέον αυτό.

Βολεμένα παιδάκια που στο όνομα της αναρχίας κάνουν ότι γουστάρουν, παίζουν το παιχνιδάκι των χρήσιμων ηλίθιων του κράτους, που τους δίνει άπλετο χώρο, σπιλώνοντας κάθε πτυχή αγώνα, με κινήσεις άνευ περιεχομένου και αποτελέσματος. Η κυριαρχία δεν τρίβει τα χέρια της απλά, με τα καλομαθημένα παρτάκια ,αλλά έχει βρει τον τρόπο για την πλήρη αποπολιτικοποίηση και απαξίωση του αναρχικού χώρου.

Χαύνοι του μιντιακού θεάματος, που στριμώχτηκαν από την φάπα της μαμάς και συμπορεύονται με την λούμπεν πλέμπα του μικροαστισμού και της χουλιγκανοκαρικατούρας, δεν είναι και δεν θα γίνουν τίποτα άλλο, εκτός από την απαραίτητη εικόνα του μιντιακού κατεστημένου, που τόσο πολύ ερωτοτροπούν με αυτή. Χωρίς την ιδιότητα αυτή ,του μαϊντανού δηλαδή ,δεν θα είχαν λόγο ύπαρξης, δεν θα ασχολούνταν κανένας μαζί τους.

Οι θρασύδειλοι, ιδεολογικοί νταβατζήδες, εμφανίζονται πίσω από ένα άσυλο παραχώρησης, που το απονοηματοδοτούν και κουρελιάζουν μια κινηματική νίκη , λερώνοντας με την παρουσία τους και μόνο, την ιστορικότητα βίαιων λαϊκών αγώνων. Ενδιαφέρον έχει και το χριστιανικό απωθημένο τους, με τον ρόλο που έχουν αναλάβει, του νονού, αφού όποιος διαφωνεί μαζί τους, βαφτίζεται «αριστερός», ενώ τόνοι λάσπης, προσβολών και χαρακτηρισμών, ρίχνονται απο το στόμα των «αληθινών». Όσοι δεν συμπεριλαμβάνονται στην εμμονική λογική «καγκουριάς», κρίνονται ως ρεφορμιστές Συριζαίοι, από τους εξεγερμένους του σαββατοκύριακου με ημερομηνία λήξης.

Οι ανιστόρητοι, απολιτικ στην ουσία, νεομηδενιστές, με το φαντασιακό σύμβολο, της "μιας τρύπας στο νερό", που πολιτικά ξεράστηκαν από τους κόλπους του αναρχισμού, γράφουν το νέο μυθιστόρημα με ήρωες τους εαυτούς τους, με καμένα τρόλεϊ, σπασμένα φανάρια, τηλεκάρτες και φάρσες ,οχετούς αντικοινωνισμού και κουραδίστικους τραμπουκισμούς. Ξέρουμε ότι η ανθρωπινή βλακεία είναι ανίκητη, αυτό δεν συμβαίνει το ίδιο με τους νεοκαουμπόηδες των Εξαρχείων.


Κανένας δεν μπορεί να διεκδικήσει για πάρτη του την ορθότητα και την ευρύτητα των χαρακτηριστικών του ελευθεριακού χώρου, πέραν των όσων αγωνίζονται βίαια ή μη, για την κοινωνική απελευθέρωση, στον τόπο αυτό, στον κόσμο όλο . Το ποιος ,το που και το πως, δεν θα το κρίνει ο πεζοδρομιακός σταρχιδισμος ,ούτε το παρείστικο μοναστήρι. Αυτός μπορεί να αποφασίσει για την παρέα του ή για την στυλιστική άποψη που έχει, για το κούρεμα και το ντύσιμο του . Ο εναλλακτισμός, ο πολιτικός και ηθικός ξεπεσμός που δρομολογείται ως μια δήθεν νέα «υποκουλτούρα», έχει και πάτο που τον έχει πιάσει, και τέλος. Και το party σε λίγο τελειώνει…..

Αναρχικό έντυπο ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ
ΑΘΗΝΑ
21/12/2016

Τιμούν έναν δωσίλογο στρατηγό

Του Δημήτρη Τερζή
 
Η τοποθέτηση μιας… «πειραγμένης» φωτογραφίας ενός εξαιρετικά αμφιλεγόμενου προσώπου ανάμεσα στα υπόλοιπα φωτογραφικά εκθέματα του Στρατιωτικού Μουσείου της Σχολής Μονίμων Υπαξιωματικών (ΣΜΥ), που εγκαινιάστηκε πριν από λίγες μέρες στα Τρίκαλα, προκαλεί αντιδράσεις και, κυρίως, προκαλεί την ίδια την ιστορική μνήμη.

Το εικονιζόμενο πρόσωπο είναι αυτό του στρατηγού Χρήστου Καβράκου και η φωτογραφία είναι τραβηγμένη στις 27 Απριλίου 1941, τη μέρα που ο ίδιος, με την ιδιότητα του στρατιωτικού διοικητή Αθηνών, παραδίδει τα κλειδιά της πόλης των Αθηνών στους Γερμανούς κατακτητές και συγκεκριμένα στον συνταγματάρχη Χέρμαν φον Σέφεν.

Η παράδοση έγινε στο καφενείο «Παρθενών», στη συμβολή των λεωφόρων Αλεξάνδρας και Κηφισίας.

Στη φωτογραφία φαίνεται καθαρά να χαμογελά προς τους Γερμανούς αξιωματικούς, οι οποίοι έχουν «κοπεί» απ’ τη φωτογραφία -για προφανείς λόγους μάλλον- ωστόσο, λόγω της γωνίας λήψης της, παραμένει στο πλάνο ένας Γερμανός στρατιώτης ή υπαξιωματικός (αν κρίνουμε από το κράνος του), ο οποίος διακρίνεται πίσω απ’ τον Καβράκο.
Το καφεδάκι
Οπως εκτίθεται «πειραγμένη» στα Τρίκαλα, μόνο που στο βάθος διακρίνεται Γερμανός στρατιωτικός |

Μάλιστα, ο τελευταίος όχι μόνο χαμογελούσε, αλλά επιχείρησε να… κεράσει και καφέ τους Γερμανούς αξιωματικούς, όπως αναφέρεται σε σχετικό δημοσίευμα της εφημερίδας «Το Βήμα» (24/04/2010), στο οποίο μιλά ο αυτόπτης μάρτυς της εποχής εκείνης, Μάρκος Γλεντζάκης, γιος του ιδιοκτήτη του καφενείου, Ανδρέα Γλεντζάκη.

Για την Ιστορία και μόνο, οι Γερμανοί αρνήθηκαν το κέρασμα και ήταν εμφανές πως ήθελαν να τελειώνει η παράδοση μια ώρα αρχύτερα.

Ωστόσο, αυτό δεν ήταν το μοναδικό μελανό σημείο στην πορεία του Χρήστου Καβράκου. Μάλιστα, σε μια εποχή που η προσπάθεια αναθεώρησης της Ιστορίας εξελίσσεται σε… μάστιγα και μια και συνεχίζεται η προσπάθεια τοποθέτησης του Καβράκου στο πάνθεον εκείνων που αντιστάθηκαν στον κατακτητή, αξίζει να ξαναδούμε τα μελανά σημεία της πορείας του.

Ο Χρήστος Καβράκος γεννήθηκε στα Τρίκαλα την 1η Ιανουαρίου 1882. Κατετάγη εθελοντής στο στράτευμα και εξήλθε από τη Σχολή Μονίμων Υπαξιωματικών με τον βαθμό του ανθυπολοχαγού Πεζικού.

Ελαβε μέρος στους Βαλκανικούς Πολέμους και στη Μικρασιατική Εκστρατεία. Διετέλεσε διοικητής του 4ου Συντάγματος Πεζικού Λάρισας (1924), του 5ου Συντάγματος Τρικάλων (1924-1933), διευθυντής του 1ου γραφείου του ΓΕΣ, υπαρχηγός του ΓΕΣ (1935-1936), φρούραρχος Αθηνών (1936), διοικητής ΧΙ Μεραρχίας (1938-1940) και στρατιωτικός διοικητής Αθηνών το 1941. Το 1942 αποστρατεύτηκε λόγω ορίου ηλικίας, προαχθείς σε αντιστράτηγο.

Στις 2 Φεβρουαρίου του 1925, ως επικεφαλής αποσπάσματος, καλείται να καταπνίξει την αγροτική-λαϊκή εξέγερση των Τρικάλων που έμεινε στην ιστορία ως «τρικαλινό Κιλελέρ».

Πρωτοστατεί τότε στη δολοφονία 7 διαδηλωτών και στον τραυματισμό άλλων 25. Στη διάρκεια της μεταξικής δικτατορίας αναρριχάται στη στρατιωτική ιεραρχία, διατελεί φρούραρχος των Αθηνών και στη συνέχεια υπαρχηγός του ΓΕΣ.

Στην κατοχική κυβέρνηση Τσολάκογλου ο στρατηγός Καβράκος, αντί να ηγηθεί της αντίστασης, ανέλαβε καθήκοντα γενικού διευθυντή της Πανελλήνιας Ενωσης Γεωργικών Συνεταιρισμών τον Ιούνιο 1941.

Μαζί με άλλους 100 αξιωματικούς ανέλαβαν τη συγκέντρωση των σιτηρών της χώρας για τις ανάγκες των κατακτητών.

Το καλοκαίρι του 1941 ο Χρήστος Καβράκος, με την ιδιότητα του διευθυντή, μαζί με τον νομάρχη Τρικάλων Σάββα Χώτζη, απαγορεύουν στους Μεγαλοκαλυβιώτες να πωλούν τα σιτηρά και τους υποχρεώνουν να παραδίνουν τις πλεονάζουσες ποσότητες σίτου στην Ενωση Γεωργικών Συνεταιρισμών.

Τελικά, στα Δεκεμβριανά του 1944 συνελήφθη από την Πολιτοφυλακή του ΕΛΑΣ και εκτελέστηκε στον Υμηττό για δωσιλογισμό.
«Πιστός στρατιώτης»

Παρ’ όλα αυτά, η κυβέρνηση Καραμανλή, λίγο μετά την πτώση της χούντας, αποφάσισε να δώσει το όνομά του στο στρατόπεδο των Τρικάλων -στο οποίο φιλοξενείται σήμερα το μουσείο- επιχειρώντας ένα πρωτοφανές ιστορικό «ξέπλυμα» που διατηρείται ώς σήμερα.

Το ζήτημα ονομασίας του στρατοπέδου ανακινήθηκε το 2007 με ερώτηση της βουλευτίνας του ΠΑΣΟΚ, Σούλας Μερεντίτη, ωστόσο, ο τότε υπουργός Αμυνας Ευάγγ. Μεϊμαράκης απάντησε πως «από τα ως άνω στοιχεία προκύπτει ότι το όνομα του στρατηγού Χρήστου Καβράκου πληροί όλες τις προϋποθέσεις της Γενικής Διαταγής περί “Ονομασιών-Μετονομασιών Στρατοπέδων”».

Στην απάντηση υπάρχει ακόμα εκτενής αναφορά στο βιογραφικό του στρατηγού Καβράκου, ο οποίος παρουσιάζεται ουσιαστικά ως ένας καλός και πιστός στρατιώτης της πατρίδας. Εννοείται πως δεν υπάρχει καμία αναφορά στην υπόλοιπη, πλούσια δράση του.

Αξίζει να αναφερθεί επίσης ότι επί δικτατορίας (1973) το όνομά του δόθηκε σε δρόμο της πόλης, ενώ υπάρχει και προτομή του. Ως σήμερα, και παρά τις αντιδράσεις πολλών Τρικαλινών, εξακολουθεί να τιμάται ως στρατιωτική φυσιογνωμία.

πηγη: Νοστιμον ημαρ 

Πέμπτη 22 Δεκεμβρίου 2016

Ο στόχος θα πρέπει να είναι μεγάλος. Να σπάσουμε επιτέλους το Απόστημα.

του Πέτρου Χασάπη
 


 
Μετά την απελευθέρωση, οι παρασιτικοί τουρκοδοσίλογοι κοτζαμπάσηδες που δεν μπορούσαν πλέον να σταθούν στην επαρχία, ούτε να ανακτήσουν την παλιά τους εξουσία, τα πλούτη και την χαμένη κοινωνική τους καταξίωση, μετακόμισαν στα αστικά κέντρα και ειδικά στην Αθήνα. Εκεί, επιδόθηκαν ομαδικά στον παρασιτισμό, στην πολιτική και στο εμπόριο.

Μέσω του εισαχθέντος από τους ίδιους, δυτικού κοινοβουλευτικού συστήματος, αντικατέστησαν το μέχρι τότε Σουλτάνο με το μεγάλο γραφειοκρατικό κράτος που επίτηδες δημιούργησαν και επιδόθηκαν στην αγαπημένη τους πρακτική της διαμεσολάβησης μεταξύ του κράτους και του αδύναμου ραγιά, μέσω της τεχνικής του ρουσφετιού και της εκλογικής πελατείας. Ταυτόχρονα και λόγω έλλειψης εσωτερικών κοινωνικών στηριγμάτων, επιζητούσαν στηρίγματα από το εξωτερικό, από τις «προστάτιδες» δυνάμεις, καλώντας ξένα κράτη να αναμιγνύονται στα εσωτερικά μας θέματα.
Εκμαύλισαν την κοινωνία, την οποία έσπρωξαν στο περιθώριο μακριά από τα κέντρα λήψης των αποφάσεων, εμπόδισαν κάθε προσπάθεια ανάπτυξης νέων εθνικών παραγωγικών δυνάμεων, που θα αμφισβητούσαν φυσικά την τάξη τους και προήγαγαν τη διαφθορά, την αναξιοκρατία και το βόλεμα, για να μείνει η κοινωνία υποβαθμισμένη και η δική τους κάστα κλειστή κληρονομική και απείραχτη, διαχειριζόμενη τα δημόσια ταμεία και τα εξωτερικά δάνεια.

Όσες φορές αυτή η κάστα χρεοκόπησε τη χώρα ή επέφερε εθνικές συμφορές, δικτατορίες και δοσιλογισμό με κατοχικές δυνάμεις, ποτέ δεν λογοδότησε ούτε τιμωρήθηκε. Απεναντίας, μετά από κάθε καταστροφή, επέστρεφε η ίδια στην εξουσία, αφού ήταν η μόνη που είχε το χρήμα, τα «κονέ» και τα εξωτερικά στηρίγματα.


Σήμερα, που αυτή η κάστα χρεοκόπησε για μια ακόμα φορά το κράτος, αμέσως και με απίστευτη ευκολία, ρεαλισμό και θρασύτητα, αντί να πάρει η ίδια τα σκληρά οικονομικά μέτρα και να έλθει αντιμέτωπη και ίσως σε μια αναζωογονητική σύγκρουση με την κοινωνία (με κίνδυνο φυσικά την κατάρρευσή της), αντικατέστησε αμέσως το κράτος – σουλτάνο με τους δανειστές και παρέδωσε τη χώρα δούλα στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες. Συνεχίζει δε το ίδιο έργο της διαμεσολάβησης, με δήθεν αντίσταση και «σκληρή» διαπραγμάτευση, μένοντας η ίδια, οι οικογένειές της, οι διάφοροι βαστάζοι της και τα διαπλεκόμενα συμφέροντα που εξυπηρετεί στο απυρόβλητο, παριστάνοντας την αθώα. Η μόνιμη τρομοκρατική προπαγάνδα της, από όλα τα καθεστωτικά ΜΜΕ και τα καθεστωτικά «παπαγαλάκια» της, είναι μία και μοναδική, κρατώντας την κοινωνία ακυρωμένη: «There is no alternative», δεν υπάρχει εναλλακτική λύση. Γνωρίζει ότι η εναλλακτική θα εμπλέξει αναγκαστικά την ίδια σε σύγκρουση με την κοινωνία και σε αναγκαστική λογοδοσία και τιμωρία.

Αυτό το απόστημα πρέπει επιτέλους να το σπάσουμε.

Αυτός θα πρέπει να είναι ο μεγάλος στόχος. Τελεία και παύλα. Διαφορετικά ο εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας δεν θα βρει ποτέ δικαίωση και δεν θα έχει ποτέ ολοκληρωθεί διακόσια χρόνια μετά. Η δε Ελλάδα θα συνεχίσει να είναι μια ανυπόληπτη ξεπουλημένη «Ψωροκώσταινα».


Τετάρτη 21 Δεκεμβρίου 2016

Εξισώνουμε τον θύτη με το θύμα;

του Περικλή Δανόπουλου
 

 
Ο πόλεμος στην Συρία,είχε από την αρχή πολυπλοκότητα,και αλληλοσυγκρουόμενα συμφέροντα διαφόρων πλευρών.
Δεν υπάρχουν πια κράτη ΄φάροι δημοκρατίας, δικαιοσύνης και αλληλεγγύης. Ποτέ δεν υπήρξαν,με ελάχιστες εξαιρέσεις που επιβεβαίωσαν τον κανόνα.Ούτε αγαθοεργοί ηγέτες υπάρχουν και με αυτό το σκεπτικό ούτε ο Άσαντ,ούτε ο Πούτιν, ούτε ο Νασράλα κλπ.,είναι άγγελοι επί της γης.
Θα συμφωνήσουμε θεωρώ όλοι,ότι το μεγάλο θύμα του Συριακού πολέμου,είναι ο Συριακός λαός.

΅Εδώ όμως έχουμε ένα παράδοξο,σύμφωνα με όσα διαβάζω τελευταία,να εξισώνουμε τον θύτη με το θύμα,η μάλλον το να κρατάμε τις ίσες αποστάσεις, λες και ζούμε σε ένα επίγειο παράδεισο,όπου οι ''κακοί'', εκδιώχνονται προς κόλαση μεριά. Ίσως δεν καταλάβαμε ότι στην ιστορία υπήρξε μια τεράστια επιχείρηση,που στο όνομα της εξαγωγής Δυτικής ''δημοκρατίας'', προσπάθησε να ''ρευστοποιήσει'', μια ακόμη χώρα της Μέσης Ανατολής. Και στην επιχείρηση αυτή, δεν δίστασε να συνδημιουργήσει το τέρας του DAESH, που ονόμασε ''Συριακή αντιπολίτευση''(σε συνέχεια της Αλ Νούσρα), μια οργάνωση στυγνών, σαδιστών δολοφόνων. Τα υπόλοιπα είναι γνωστά. Συριακός στρατός Ρωσία,Ιράν, Χεζμπολά κυρίως, εκδιώχνουν τα υπολοίματα των τζιχαντιστών, ανακαταλαμβάνοντας τις πόλεις που έλεγχε το DAESH.

Όσοι δεν κατανοούν ότι στην περιοχή είχαμε μια τεράστια ήττα,της πιο αδίστακτης ιμπεριαλιστικής δύναμης που γνώρισε ο πλανήτης, ίσως να πιστεύουν ότι ο ΄΄δικτάτορας''
 Άσαντ,είναι μια μειοψηφία σε ένα ευρύτερα Δημοκρατικό κόσμο.
Και όσο και αν η Ρωσία,δεν είναι μια υπερδύναμη που σκοπό έχει να φροντίζει τα συμφέροντα των κατατρεγμένων του κόσμου,είναι μάλλον αμετροέπεια να συγκρίνουν ΗΠΑ-ΝΑΤΟ, με οποιαδήποτε άλλη κρατική η υπερεθνική οντότητα.
Η ιστορία του ''χασάπη'' Μιλόσεβιτς, τότε που η Νατοϊκή λαίλαπα,σάρωνε αμάχους σε όλη την Γιουγκοσλαβία και κάποιοι στην χώρα,απέδιδαν τα δεινά του Σερβικού λαού, στο ότι δεν είχε... ανατρέψει τον δικτάτορα, δεν έβαλε μυαλό σε αρκετούς. Γιατί και τότε και τώρα ,όταν μιλάς πρώτιστα για τον δικτάτορα στην χώρα του, απλά νομιμοποιείς την επέμβαση του αυτοαναγορευθέντος διεθνούς σερίφη(ΗΠΑ-ΝΑΤΟ).
Και αυτό μπορεί να έχει στο μέλλον,ολέθριες συνέπειες και για την δική μας χώρα.
Αν δεν μας αρέσει ο πολυπολικός κόσμος, μάλλον θα οδηγηθούμε σε μαζικό χαρακίρι, αν υπάρξει μονοπολικός κόσμος κατά τα Οργουελικά πρότυπα του ''Μεγάλου Αδελφού''.

Όσο για την ''διεθνιστική''(χωρίς σχόλια)αριστερά,που μιλάει για ανακατάληψη του Χαλεπίου από τις ''λαϊκές''(??)δυνάμεις, δυστυχώς τα φρενοκομεία της χώρας έχουν γεμίσει.... 

Τρίτη 20 Δεκεμβρίου 2016

O … Μητσάρας, στη φωταγωγημένη γαλέρα !

του Κώστα Γιαννιώτη
 


   
Σάββατο ήταν και με... έχωσαν σε ένα από τα υπέρ’’καταστήματα’’ που ....ανοίγουν πάντα τις Κυριακές, πιστά στις εντολές των ηγεμόνων -‘’θεσμών’’ !

Χάθηκα, μέσα στην πολυκοσμία, ενώ στα αυτιά μου βούιζαν οι χριστουγεννιάτικες μπαλάντες, ενώ τα φωτάκια τρεμόπαιζαν !

Τα τρεμάμενα φωτάκια των Χριστουγέννων!

Ίδια τα μάτια της υπαλλήλου, την οποία ρωτούσα να μάθω πού θα βρώ κάτι που έψαχνα!

Μάτια τρεμάμενα από την κούραση και την εξουθένωση!

Μάτια ενός ανθρώπου που πάλευε να δείχνει χαμογελαστός, αλλά που... κρυφά, σιωπηρά και απεγνωσμένα, αυτά τα μάτια φώναζαν ... ‘’Πάρε με από δω ! Σε παρακαλώ, λύτρωσέ με !’’

Ήταν η ίδια η φωνή της ... ανάγκης για ένα μεροκάματο!

Μια φωνή που έβγαινε μέσα από ένα κορμί που πάλευε να κρατηθεί όρθιο επί ένα δωδεκάωρο, μέχρι να του πουν ότι τέλειωσε η βάρδια του και μπορεί να φύγει ! Από μια ύπαρξη καταδικασμένη σε βασανιστική ορθοστασία και υποχρεωτική ευγένεια απέναντι στην κάθε αγένεια του κάθε ξεκούραστου... περιπατητή του Σαββάτου!

Γύρω μου, κυκλοφορούσαν κι άλλοι ‘’υπάλληλοι’’–κατάδικοι, αλλά πιο νέοι! Σ`αυτούς είχαν φορέσει από ένα καπελάκι Αι - Βασίλη, έτσι ώστε να νιώθουν τον εξευτελισμό τους πιο τέλειο ! Ήταν νεαρούδια, που στην απελπισιά για ένα κομμάτι ψωμί, αποδέχτηκαν τον εξευτελισμό!

Εκείνο όμως που με πόνεσε πιο πολύ ήταν και πάλι αυτή η ματιά των παιδιών αυτών!

Μια ματιά, που έκρυβε χίλιες ενοχές για την εμφάνισή τους!

Για το καρακιτσαριό στο οποίο υποχρεώθηκαν να υποκύψουν (αγόρια και κορίτσια), κρύβοντας τα όνειρα που είχαν για τη ζωή, κάτω από τον αγιοβασιλιάτικο σκούφο!

Μια ματιά που σε ικέτευε να μην περιγελάσεις την εμφάνισή τους και να δείξεις κατανόηση στην ανάγκη που τα έσπρωξε να αποδεχτούν τη γελοιοποίηση, να τους φορέσουν αγιοβασιλιάτικο σκούφο, με την - υποχρεωτική κι αυτή - γραβάτα να κρέμει από κάτω ειρωνικά!

Έβλεπα να σπρώχνουν γρήγορα και βιαστικά τα ψώνια στις σακούλες των πελατών, σαν να έσπρωχναν το χρόνο να τρέξει πιο γρήγορα, να φύγει το δωδεκάωρο που τους το βάφτισαν οχτάωρο, γιατί την άλλη μέρα ξημέρωνε Κυριακή και το ... μαγαζί πιστό στους ‘’θεσμούς’’ θα ήταν ανοιχτό, με τους... ’’αγιοβασίληδες’’ να περιμένουν την κάθε Κατίνα, που έγινε... Κάθυ και τον κάθε Μητσάρα, που έγινε Τζίμης, να βγουν από τη τζιπούρα τους, για να ικανοποιήσουν τη διαστροφή τους να ψωνίσουν – αν ψωνίσουν – την Κυριακή! Γιατί οι υπόλοιπες μέρες της εβδομάδας είναι … tres banale για την αφεντιά τους!

Άλλωστε οι σκλάβοι αγιοβασίληδες θα είναι εκεί, παρόντες να ικανοποιήσουν κάθε παραξενιά και ψυχική διαστροφή του Μητσάρα που έγινε Τζίμης και της Κατινάρας που έγινε Κάθυ!

Κι όλα αυτά για ένα χαρτζιλίκι 200 ή 300 ευρώ το μήνα, έτσι για να κυλήσουν και οι γιορτές με κανένα κομμάτι ψωμί παραπάνω!

Βλέποντας το μέλλον που ετοιμάζουν για τις νέες γενιές, βγήκα από το κατάστημα – κρεματόριο, τη σύγχρονη φωταγωγημένη γαλέρα, με τα μάτια μου να τρέχουν!

Ήταν η στιγμή που είπα ... ‘’στο διάολο και τα Χριστούγεννά ΤΟΥΣ και όλα ΤΟΥΣ!
Η πατρίδα μου, και οι παραδόσεις της, αλλά και το ίδιο το πνεύμα των Χριστουγέννων καμιά σχέση δεν έχουν με τέτοια Χριστούγεννα!’’



Δευτέρα 19 Δεκεμβρίου 2016

Παραμύθια με πολλούς δράκους

του Προκοπη Μπιχτα
  

Είπαν ψέματα για το Ιράκ. Είπαν ψέματα για το Αφγανιστάν. Είπαν ψέματα για την Γιουγκοσλαβία. Είπαν ψέματα για την Λιβύη. Λένε ψέματα για την Συρία.

Ο πόλεμος στη Συρία που είχε εξ αρχής σκοπό την ανατροπή του εκλεγμένου Άσαντ εντάσσεται στα πλαίσια της “Αραβικής Άνοιξης”, δηλαδή στην ανατροπή καθεστώτων που δεν συντάσσονται με τις επιλογές της ιμπεριαλιστικής παγκοσμιοποίησης. Η παγκοσμιοποίηση αφήνει μόνο δυο επιλογές στις μη φιλικές της χώρες: πλήρη υποταγή τους στις ισχυρότερες ή αφανισμός. Έτσι διέλυσαν το Ιράκ, την Γιουγκοσλαβία, την Λιβύη, βύθισαν στο χάος το Αφγανιστάν και προσπαθούν να υποτάξουν την Συρία.

Η οργάνωση του ψέματος βασίζεται σε δοκιμασμένη συνταγή. Πρώτα άρχισε η καταιγιστική προπαγάνδα από κυβερνήσεις, ΜΜΕ, ΜΚΟ και δήθεν αντιφασιστικές, δήθεν αντιρατσιστικές, δήθεν αριστερές και δήθεν επαναστατικές οργανώσεις. Η προπαγάνδα αποσκοπεί να παραπλανήσει τους αδαείς λαούς της Δύσης, μετατρέποντάς τους σε υποστηριχτές της δολοφονίας. Έτσι, παρουσιάζεται το θύμα σαν άξιο να εξολοθρευτεί και τους δολοφόνους σαν υπερασπιστές του δικαίου και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Τέσσερις βασικές αφηγήσεις για την Συρία επαναλαμβάνονταν συνεχώς από κάθε καθεστωτικό μέσο στη Δύση από τον Μάρτιο του 2011 και κερδίζοντας έδαφος κατά τους προσεχείς μήνες.
α) “Ο δικτάτορας σκοτώνει τον λαό του”.

β) “Οι διαμαρτυρίες είναι ειρηνικές”.

γ) “Η αντιπολίτευση είναι άοπλη”.

δ) “Είναι μια λαϊκή επανάσταση”.

Έτσι, οι διαδηλώσεις της αντιπολίτευσης τον Μάρτιο του 2011, παρουσιάστηκαν σαν ειρηνικές κινητοποιήσεις που τις έπνιξε στο αίμα ο “χασάπης” Άσαντ. Όμως η αποστολή του Αραβικού Συνδέσμου, που διεξήγε πολύμηνη έρευνα στο εσωτερικό της Συρίας αναφέρει: “Στην Χομς, στο Ιντλίμπ και στη Χάμα η αποστολή των παρατηρητών υπήρξε αυτόπτης μάρτυρας σε βίαιες ενέργειες εναντίον κυβερνητικών δυνάμεων και αμάχων που κατέληξαν σε πολυάριθμους θανάτους και τραυματισμούς. Παραδείγματα τέτοιων βιαιοτήτων περιλαμβάνουν τον βομβαρδισμό ενός λεωφορείου με πολίτες όπου σκοτώθηκαν οκτώ άτομα και τραυματίστηκαν πολλά άλλα, μεταξύ των οποίων γυναίκες και παιδιά και ο βομβαρδισμός ενός τρένου που μετέφερε ντίζελ.

Σε ένα άλλο περιστατικό στην Χόμς ένα λεωφορείο της αστυνομίας ανατινάχτηκε με αποτέλεσμα τον θάνατο δύο αστυνομικών. Ένας αγωγός καυσίμων και κάποιες μικρές γέφυρες χτυπήθηκαν επίσης”.

Ο Ολλανδός ιερέας Fransvander Lugt, επί μακρόν κάτοικος Συρίας που σκοτώθηκε στην Χομς τον Απρίλιο του 2014, είχε σημειώσει τον Ιανουάριο του 2012: “Από την αρχή τα κινήματα διαμαρτυρίας δεν ήταν αποκλειστικά ειρηνικά. Από την αρχή είδα ένοπλους διαδηλωτές να κινούνται παράλληλα με τους υπόλοιπους συγκεντρωμένους και να πυροβολούν πρώτοι τους αστυνομικούς. Πολύ συχνά η βία των δυνάμεων ασφαλείας ήταν η αντίδραση στη βία των ένοπλων ανταρτών”.

Λίγους μήνες νωρίτερα, τον Σεπτέμβριο του 2011 είχε παρατηρήσει: “Από την αρχή είχαμε το πρόβλημα των ενόπλων ομάδων που αποτελούσαν επίσης μέρος της αντιπολίτευσης... Η αντιπολίτευση στο δρόμο είναι πολύ ισχυρότερη από κάθε άλλη μορφή εναντίωσης. Και αυτή η αντιπολίτευση είναι οπλισμένη και συχνά κτηνώδης και βίαιη, μόνο και μόνο για να ρίξει το φταίξιμο στην κυβέρνηση”.

Σήμερα, ύστερα από την ήττα και εκδίωξη των, διαφόρων αποχρώσεων, τζιχαντιστών από το Χαλέπι, ο θρήνος και οι κατάρες από τα όργανα του ιμπεριαλισμού είναι τόσο εκκωφαντικός, όσο ήταν η σιωπή τους, όταν το ανατολικό Χαλέπι βιαζόταν και σφαζόταν από τους ισλαμιστές. “Την ώρα που οι διπλωμάτες της διεθνούς κοινότητας συναντώνται στη Γενεύη, τη Νέα Υόρκη και σήμερα στις Βρυξέλλες, η ανθρωπότητα πνέει τα λοίσθια στο Χαλέπι, τη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Συρίας”, καταγγέλλουν 25(!) Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις (πηγή ΑΠΕ-ΜΠΕ).

Η προέλαση των κυβερνητικών δυνάμεων και των συμμάχων τους, με την βοήθεια του ρωσικού παράγοντα, αναδεικνύει «το κενό, την αναποτελεσματικότητα και την ηθική αποτυχία της διεθνούς κοινότητας», κατήγγειλαν οι οργανώσεις, μεταξύ των οποίων η Ένωση Οργανώσεων Διάσωσης και Ιατρικής Περίθαλψης, η Αμερικανοσυριακή Ιατρική Εταιρεία και η Syria Relief. Και συνεχίζουν: “Είναι ώρα να πούμε στους «φίλους» μας (τους ηγέτες του πλανήτη) ότι είναι συνωμότες της χειρότερης ανθρωπιστικής κρίσης της εποχής μας, της δημιουργίας εκατομμυρίων προσφύγων και της καταπάτησης όλων των αρχών της συνθήκης της Γενεύης” (πηγή ΑΠΕ-ΜΠΕ). Προφανώς η κατοχή και η καταστροφή του Χαλεπιού από τους ισλαμοανώμαλους ήταν σύμφωνη με την συνθήκη της Γενεύης.

Ο θρήνος των “ανθρωπιστών” της Δύσης οφείλεται στο ότι ματαιώθηκαν τα σχέδια των ΗΠΑ και των συμμάχων τους για διαμελισμό της Συρίας και την δημιουργία προτεκτοράτου με πρωτεύουσα το Χαλέπι, που είναι η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Συρίας ύστερα από την Δαμασκό και μεγάλο βιομηχανικό κέντρο. Τώρα όλες οι μεγάλες πόλεις της Συρίας υπάγονται πάλι στην νόμιμη κυβέρνηση, ενώ οι υπόλοιπες είναι ζήτημα χρόνου να απελευθερωθούν.

Η Ελλάδα δεν θα μπορούσε να μείνει έξω από τον χορό των βρικολάκων. Η εξωνημένη κυβέρνησή “της” τάχθηκε από το καλοκαίρι του 2013 υπέρ της ανατροπής του Άσαντ με στρατιωτικά μέσα για να έρθει στην εξουσία η πολιτική πτέρυγα της “μετριοπαθούς” αντιπολίτευσης. Επέβαλλε εμπάργκο στον λαό της Συρίας ακολουθώντας τα αδέλφια της της Ε.Ε,, διέκοψε τις διπλωματικές σχέσεις με τη χώρα κι έφτασε στο επαίσχυντο μέτρο της απέλασης της πρέσβειρας της Συρίας.

Η ξεπουλημένη κυβέρνηση συμμετέχει στο μηχανισμό τρομοκρατίας και πολέμου, με την επωνυμία “Φίλοι της Συρίας”, δηλαδή εκείνων των χωρών που “εργάζονται” για την ανατροπή του νόμιμα εκλεγμένου προέδρου Άσαντ(*). Κατάργησε ακόμη και την Επιτροπή Φιλίας Ελλάδας – Συρίας της Ελληνικής Βουλής, όταν αντικείμενο των Κοινοβουλευτικών Ομάδων Φιλίας της Βουλής είναι η ενίσχυση της κοινοβουλευτικής διπλωματίας σε διεθνές διμερές επίπεδο, καθώς και η προβολή και προώθηση των θέσεων της χώρας σε εθνικά και διμερή θέματα.

Επειδή δεν υπάρχει μόλυνση χωρίς πύο, των χορό των νεκροζώντανων συνοδεύουν τμήματα της ελληνικής “αριστεράς”, είτε της απλής είτε της ενισχυμένης που, συχνά-πυκνά, αναλώνεται σε κραυγές δήθεν επαναστατικότητας και δήθεν διεθνισμού. Η παρέα των “Αλληλέγγυων” του Τζωρτζ Σόρος, των οργανώσεων Σύριων “προσφύγων” κ.λ.π. είναι καλοδεχούμενη από αυτή την “αριστερά”. Αυτοί οι πούροι “επαναστάτες” προσπαθούν να δικαιολογήσουν την υποστήριξή τους προς τους ισλαμοσφαγείς και την ταύτισή τους με τις απόψεις του ιμπεριαλισμού, τραυλίζοντας σάλια για τον “ιμπεριαλιστικό” χαρακτήρα της Συρίας, ενώ ανάθεμα κι αν έχουν μπει στον κόπο να ασχοληθούν με τα χαρακτηριστικά του ιμπεριαλισμού και τα κριτήρια σύμφωνα με τα οποία μια χώρα θεωρείται ιμπεριαλιστική. Τα δημοσιεύματα μερικών από αυτών έχουν μνημειώδη χαρακτήρα, όπως αυτό που παρατίθεται αμέσως: “Διμοιρίες θανάτου που προέρχονται από τις δυνάμεις του καθεστώτος Άσαντ, της Ρωσίας και Σιιτών, που στηρίζονται από το Ιράν, ανακαταλαμβάνουν το Ανατολικό Χαλέπι, και μαζί με αυτό καταρρίπτεται η τελευταία μεγάλη πόλη που απελευθέρωσε η Συριακή Επανάσταση από το 2011”.


Το ότι μια λαϊκή επανάσταση δεν μπορεί να έχει κέντρα επιχειρήσεων στην Ιορδανία και στην Τουρκία ούτε μπορεί να χρηματοδοτείται, να εξοπλίζεται και να ενισχύεται από το Κατάρ, τη Σαουδική Αραβία, τις ΗΠΑ, το Ηνωμένο Βασίλειο και τη Γαλλία είναι αδιάφορο γι' αυτούς. Το μόνο που αποδεικνύουν σείοντας “αντιφαστικά” και “αντιρατσιστικά” λάβαρα είναι ο ακράτητος φασισμός και ρατσισμός τους, τόσο απέναντι σε άτομα και ομάδες, όσο και απέναντι σε λαούς. 


(*) Η “ελληνική” κυβέρνηση συνεργάζεται σ' αυτό τον “οργανισμό” με το προτεκτοράτο του Κοσσόβου, το ψευδοκράτος της κατεχόμενης Κύπρου και τα Σκόπια, μεταξύ άλλων.

Παρασκευή 16 Δεκεμβρίου 2016

Ο λαός πρέπει να ανακτήσει την πατρίδα του

του Ηλία Αλεξανδρή 

    
Ξανά εδώ, μετά από μήνες ... που είχα να δημοσιεύσω κείμενο. Συνειδητά δεν έγραψα γιατί αυτό που ένιωσα είναι ότι όλα έχουν γραφτεί και ξαναειπωθεί κι ότι πλέον είναι ώρα για αφομοίωση, σκέψη, ανάλυση και ανάδραση αλλά κυρίως ώρα για πράξεις και όχι μεγάλα και βαρύγδουπα λόγια από όλους μας. Είναι ακόμα και το γεγονός ότι δεν ζω γράφοντας κείμενα και δημοσιολογώντας επί παντός επιστητού ...

Άλλωστε υπάρχουν πολλοί και άξιοι δημοσιογράφοι και αρθρογράφοι που επαγγελματικά σχολιάζουν την επικαιρότητα καθώς, βήμα - βήμα, το τέλμα που μας έχουν βάλει βαθαίνει ...

Πιστεύω πλέον ότι η επικαιρότητα και ο σχολιασμός της σε αυτή την περίοδο υποχώρησης των λαϊκών αντιδράσεων - τουλάχιστον με την κινηματική τους εκδοχή - δεν είναι τίποτα περισσότερο από την ανάλυση των συμπτωμάτων της βαριάς αρρώστιας που μας οδηγεί ως λαό και χώρα σε εξαφάνιση - με ιστορικούς όρους - συνοψίζεται σε πολύ λίγες λέξεις, κατοχή, υποτέλεια και εκφασισμός απέναντι σε εθνική ανεξαρτησία, λαϊκή κυριαρχία και δημοκρατία.

Αφορμή για να ξαναγράψω αποτέλεσε το σημερινό (16-12-206) άρθρο στο enikos του αγαπητού σκιτσογράφου και αρθρογράφου Στάθη - τον οποίο διαβάζω, εκτιμώ και σέβομαι εδώ και πολλά χρόνια - με τίτλο "H Αριστερά πρέπει να ανακτήσει το όνομά της".

Ένα άρθρο που ενώ συμφωνώ στην βασική ανάλυση και τα συμπεράσματα που αφορούν την κατάσταση της πατρίδας, της Αριστεράς και τον ρόλο που έπαιξε και συνεχίζει να παίζει - για όσο αντέξει - η δοσίλογη "κυβέρνηση" του ΣΥΡΙΖΑ, καταλήγει στην πρόταση δημιουργίας Αριστερού Μετώπου.

Συγκεκριμένα το άρθρο καταλήγει στην εξής πρόταση :

"Η πατρίδα είναι σε κίνδυνο. Χρειάζεται όχι μόνον ένα μέτωπο της Αριστεράς, αλλά ένα μέτωπο της Αριστεράς που να φθάνει έως την πατριωτική δεξιά. Που θα απευθύνεται σε ταξική βάση σε όλους τους ανθρώπους του λαού. Που θα επαναφέρει την πολιτική στον δημόσιο βίο, ως λαϊκό όπλο. Που θα αποκαταστήσει τη γλώσσα, χωρίς να καταφεύγει σε σοφιστείες, ευφημισμούς και ψέματα. Μια Αριστερά που θα προτείνει ξανά την αξιοπρέπεια στους πολίτες. Με στρατηγική παγκοίνως γνωστή, με τακτικές και ιεράρχηση στόχων, όλα εις γνώσιν και με τη συμμετοχή του λαού."


Καταρχήν δηλώνω ότι κατανοώ πλήρως, υπερασπίζομαι και σέβομαι το δικαίωμα της διατύπωσης της άποψης αυτής από την οπτική ενός μαχόμενου δημοσιογράφου που είναι αριστερός και θα συμφωνούσα απόλυτα αν η πρόταση περιορίζονταν απλά στο πρόβλημα της Αριστεράς ή του ΣΥΡΙΖΑ. Εδώ όμως η πρόταση δεν περιορίζεται σε αυτά αλλά αφορά την πατρίδα όπως είναι ξεκάθαρο από την αρχή της παραγράφου ... και όχι μόνο, αφορά και την ανάγκη δημιουργίας Μετώπου.

Γιατί λοιπόν αφού μιλάμε για πατρίδα, το Μέτωπο πρέπει να οριοθετείται ως αριστερό ; Είναι η πατρίδα κι ο λαός μόνο αριστερός; Είναι αυτό το πρόβλημα μας την ώρα της πλήρους διάλυσης και καταστροφής; Το Αριστερό Μέτωπο;
Κατά την άποψη μου σαφώς ΟΧΙ ! Μπορεί αυτό να είναι πρόβλημα της Αριστεράς αλλά όχι του λαού.

Το πρόβλημα μας σαφώς είναι θέμα υποτέλειας με όρους οικονομικής κατοχής, είναι μαζί και πρόβλημα εξαθλίωσης του λαού με διαστάσεις και μεθόδους που δεν περιορίζονται ή περιγράφονται μόνο σε ταξικό επίπεδο ανάλυσης αλλά έχουν ξεκάθαρα τα χαρακτηριστικά ιμπεριαλιστικής επίθεσης που οδηγεί τον λαό σε εξαφάνιση μέσω μια ιδιότυπης "λευκής" γενοκτονίας (μετανάστευση των νέων, υπογεννητικότητα λόγω της βάρβαρης λιτότητας, αύξηση των θανάτων λόγω της διάλυσης της υγείας κ.α. ) και στον αφελληνισμό της οικονομίας και του δημόσιου χαρακτήρα του κράτους (αρπαγή της Δημόσιας και Ιδιωτικής περιουσίας μέσω ΤΑΙΠΕΔ, Υπερταμείου, Φοροεπιδρομής και κατασχέσεων, υπαγωγή στον ESM, μόνιμη επιβολή οικονομικής πολιτικής από ξένες δυνάμεις, νομισματική, τραπεζική εξάρτηση κλπ).

Είναι λοιπόν όλα αυτά που συμβαίνουν μόνο ταξικά ; Και αν είναι τα αντιλαμβάνονται όλοι ως ταξικά ; Μπορούν να ακούσουν το κάλεσμα "σε ταξική βάση" για την δημιουργία του ιστορικά αναγκαίου μετώπου αντίστασης και ανατροπής της υποδούλωσης της πατρίδας τα μεγάλα τμήματα του λαού που δεν αυτοπροσδιορίζονται ή δεν είναι αριστερά; Σαφώς ΟΧΙ ! Γιατί αν ήταν έτσι τα κόμματα της αριστεράς (όχι της νεοφιλελεύθερης "Αριστεράς" του ΣΥΡΙΖΑ) θα κυριαρχούσαν στο πολιτικό σκηνικό και δεν θα συγκέντρωναν όλα μαζί κάτω από 10% στις εκλογικές αναμετρήσεις.

Να γιατί θεωρώ πως το να προτείνει κάποιος ότι χρειάζεται "μέτωπο της Αριστεράς που να φθάνει έως την πατριωτική δεξιά. Που θα απευθύνεται σε ταξική βάση σε όλους τους ανθρώπους του λαού" στις παρούσες συνθήκες είναι ανεδαφικό, προκαλεί σύγχυση και οδηγεί μαθηματικά στην αυτοαναίρεση της ίδια της δυνατότητας ύπαρξης Μετώπου, ειδικά τώρα με την Πατρίδα να βρίσκεται σε κίνδυνο.

Τι χρειάζεται πραγματικά όμως; Και τι πραγματικά μπορεί αμεσότερα να αποτελέσει απάντηση στην ανάγκη δημιουργίας του Μετώπου;

Χρειάζεται καταρχήν να ζητάμε και να παλεύουμε με τον τρόπο που μπορεί να καταλάβει ο λαός σε όποια τάξη κι αν θεωρεί ή δεν θεωρεί ότι ανήκει ...

Να ξεκινήσουμε - όσοι αγαπάμε αυτό τον τόπο και τον θέλουμε ελεύθερο και δημοκρατικό - αυτό που γράφει και ο Στάθης. Δηλαδή να επαναφέρουμε την πολιτική ως πράξη και όπλο του λαού, μέσα από την καθημερινή μας δράση που η ίδια θα αποτελεί τα βήματα και θα υποστηρίζει την διαδικασία για να δημιουργηθεί ένα ευρύ λαϊκό, δημοκρατικό και πατριωτικό μέτωπο. Ένα τέτοιο μέτωπο, που θα κερδίζει μέρα με την μέρα ξανά την πολιτική δράση και την συμμετοχή του λαού με κινηματικούς και ξεκάθαρα πολιτικούς όρους διακυβέρνησης με τους στόχους της λαϊκής κυριαρχίας, της εθνικής ανεξαρτησίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης, είναι αυτό που μπορεί να "αποκαταστήσει τη γλώσσα, χωρίς να καταφεύγει σε σοφιστείες, ευφημισμούς και ψέματα".

Γράφει ο αγαπητός Στάθης για "Μια Αριστερά που θα προτείνει ξανά την αξιοπρέπεια στους πολίτες."

Θεωρώ ότι κάνει λάθος και μάλιστα σοβαρό !

Δυστυχώς για την Δημοκρατία μας και κυρίως για τον λαό η Αριστερά μετά τα όσα συνέβησαν με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει πρώτα να προτείνει η ίδια στον εαυτό της την αξιοπρέπεια και αφού την ανακτήσει αποδεδειγμένα μπορεί ίσως και να την προτείνει στον λαό. Αυτός άλλωστε είναι και ένας ακόμα λόγος που το Μέτωπο δεν μπορεί να είναι Αριστερό.

Γιατί απλά και μόνο ένα Μέτωπο της Αριστεράς δεν μπορεί πλέον να προτείνει ξανά την αξιοπρέπεια στους πολίτες με νωπή την εμπειρία της "αξιοπρέπειας" της "πρώτης φοράς Αριστερά" του νεοφιλελεύθερου ΣΥΡΙΖΑ, κάτι που πολύ πιο αξιόπιστα μπορεί να κάνει ένα ευρύ λαϊκό, δημοκρατικό και πατριωτικό Μέτωπο που θα προτάσσει το ζήτημα της αξιοπρέπειας του λαού ΟΧΙ ως ζήτημα της Αριστεράς αλλά ως πρώτο βήμα για την επαναφορά της λαϊκής κυριαρχίας σε μια πατρίδα ελεύθερη και δημοκρατική. 

Ένα τέτοιο Μέτωπο έχει ανάγκη την Αριστερά που δεν έχει αφομοιωθεί στην διεθνιστική λογική της παγκοσμιοποίησης, που αγαπά και δεν φοβάται την πατρίδα με όρους εθνικής ανεξαρτησίας και λαϊκής κυριαρχίας. Όπως έχει ανάγκη και κάθε υγιή δημοκρατική πολιτική οργάνωση ... ως πηγαία και άμεση έκφραση της οργάνωσης του λαού με πολιτικούς όρους, όπως τους θέτει και ο Στάθης στο άρθρο του.

Και είναι αυτό το ίδιο το Μέτωπο με την ευρεία συμμετοχή του λαού που θα επιλέξει την ιεράρχηση των στόχων, την Στρατηγική και τις τακτικές του αγώνα για την απελευθέρωση της πατρίδας και την εγκαθίδρυση της δημοκρατίας.

Αυτό το Μέτωπο μπορεί να οφείλει να ικανοποιήσει την κύρια και βασική αρχή που αποτελεί αυταπόδεικτη ιστορική αναγκαιότητα : "Ο λαός πρέπει να ανακτήσει την πατρίδα του" για τον ίδιο τον λαό. 

Ας κρατήσουμε όλοι ψηλά το πνεύμα του Μετώπου και πάνω από όλα την πίστη στον αγώνα.

Δευτέρα 12 Δεκεμβρίου 2016

Ελεύθερο το Χαλέπι! Ανατροπή στην ισορροπία δυνάμεων στη Μέση Ανατολή

του Ανδρέα Ζαφείρη
  



Συνάντηση για πρώτη φορά Ρωσίας-Χεζμπολάχ και ο ρόλος της Κίνας.

   
Η απελευθέρωση της παλιάς πόλης αποτέλεσε μια βαριά ήττα, στρατηγική και ψυχολογική, για τις δυνάμεις που επιθυμούν το διαμελισμό της Συρίας και μια μεγάλη επιτυχία για το συριακό καθεστώς και την Χεζμπολάχ, καθώς σφράγισαν την επιστροφή της κεντρικής εξουσίας, στην καρδιά της «Χρήσιμης Χώρας», που ελέγχει τώρα και πέντε μεγάλες πόλεις της Συρίας (Δαμασκό, Χαλέπι, Χομς, Χάμα, Λατάκεια ).

Το πέρασμα al-Bab, περίπου τριάντα χιλιόμετρα ανατολικά του Χαλεπίου, θα είναι το επόμενο βήμα της επίθεσης των συριακών δυνάμεων.

Το Χαλέπι, με βάση τη στρατηγική που είχε εφαρμόσει η Δύση στη Λιβύη, αξιοποιώντας τη Βεγγάζη, προοριζόταν σαν προγεφύρωμα «ανθρωπιστικής βοήθειας», στήριξης δηλαδή των στρατιωτικών συμμάχων του ΝΑΤΟ, με πρόσχημα την «ανθρωπιστική εκεχειρία». Γι αυτό και τα στοχευμένα (και χαλκευμένα) δημοσιεύματα των δυτικών ΜΜΕ, τόνιζαν με τέτοια ένταση-ειδικά όταν η πλάστιγγα άρχισε να γέρνει δραματικά- τις «ανθρωπιστικές» πλευρές αυτής της μάχης.

Μιας μάχης που ανέδειξε τον κρίσιμο στρατηγικό ρόλο της Χεζμπολάχ, της οποίας η τακτική διδάσκεται πλέον στις ρωσικές ακαδημίες πολέμου. Της Χεζμπολάχ, η οποία θρηνεί την απώλεια στη Συρία αρκετών διακεκριμένων ηγετών της ,του Muhamad Badradin, διοικητή της στρατιωτικής πτέρυγας της Χεζμπολάχ, του Jihad Mughniyah, γιού του ιδρυτή της στρατιωτικής πτέρυγας, Imad , του Samir Qintar, διοικητή της αεράμυνας και δεκάδων άλλων.

Το Νοέμβριο υπήρξε και η πρώτη συνάντηση ρωσικής αντιπροσωπείας με τη Χεζμπολάχ. Η συνάντηση , ήταν η πρώτη διμερής μεταξύ των δύο συμμάχων . Μέχρι τότε, οι επαφές ήταν σε τακτικές διαβουλεύσεις της τετραμερούς, στο κοινό κέντρο διοίκησης (Ρωσία, Ιράν, Συρία, Χεζμπολάχ), ή στο πεδίο της μάχης. Ενδεικτικό του κλίματος προετοιμασίας ήταν ότι κατά τη διάρκεια της επίσκεψης του Ντμίτρι Μεντβέντεφ, στο Ισραήλ, στα τέλη Νοεμβρίου 2016, ο ρώσος πρωθυπουργός δήλωσε ότι «Η Χεζμπολάχ δεν είναι μια τρομοκρατική οργάνωση… ». Όταν μια τέτοια δήλωση γίνεται μέσα στη καρδιά του Ισραήλ…

Μην ξεχνάμε ότι η Ρωσία έχει δύο βάσεις στη Συρία, την αεροπορική βάση Humaymin, νοτιο-ανατολικά της Λατάκεια, και τη ναυτική βάση στην Ταρτούς. Η αμυντική διάταξη τους περιλαμβάνει πυραύλους των οποίων το βεληνεκές καλύπτει ολόκληρη την ανατολική Μεσόγειο (Συρία, Τουρκία, Κύπρο, Λίβανο, Ισραήλ), διασφαλίζοντας την προστασία όχι μόνο του εναέριου χώρου της Συρίας, αλλά και στην περιοχή όπου αναπτύσσεται η Χεζμπολάχ, στο νότιο Λίβανο.

Η αυξανόμενη παρουσία της Κίνας

Το 2016, η Κίνα άρχισε την οικοδόμηση μια ναυτικής πλατφόρμας για το κινέζικο Ναυτικό στη ρωσική βάση στην Ταρτούς. Στην προσπάθειά της να υποστηρίξει την πολεμική προσπάθεια της Συρίας, η Κίνα έχει παράσχει στρατιωτική βοήθεια 7 δισεκατομμυρίων για τη Συρία, της οποίας οι δυνάμεις μάχονται στο Χαλέπι Ουιγούρους «εθελοντές»(κινέζους μουσουλμάνους), που προέρχονται από την επαρχία Xinjiang της Κίνας,-στρατηγικό σημείο που συνορεύει με οκτώ χώρες (τη Μογγολία, τη Ρωσία, το Καζακστάν, το Κιργιστάν, το Τατζικιστάν, το Αφγανιστάν, το Τατζικιστάν, το Πακιστάν και την Ινδία). Πολλοί Ουιγούροι αγωνίζονται στη Συρία κάτω από τις σημαίες του «Ισλαμικού Κινήματος του Ανατολικού Τουρκμενιστάν», ενώ ενισχύονται οικονομικά και στρατιωτικά από την Τουρκία.

Η νίκη στο Χαλέπι, η στενή συνεργασία της Ρωσίας και με τη Χεζμπολάχ πλέον, η ανάμειξη της Κίνας αλλάζουν δραματικά το συσχετισμό δυνάμεων στην ευρύτερη περιοχή και οδηγούν τη χώρα μας- με ανυπολόγιστες συνέπειες μεσοπρόθεσμα (και ίσως και όχι) για το λαό της-να βρίσκεται στη λάθος πλευρά του Ρουβίκωνα.
πηγή: infotruth.org

Σάββατο 10 Δεκεμβρίου 2016

Κρίμα τα νιάτα τους


του Χρήστου Γιανναρά
 

    Τ​​ο 1966, ακριβώς πριν από πενήντα χρόνια, ο Μάρτιν Χάιντεγκερ, από τους σημαντικότερους φιλοσόφους στην ευρωπαϊκή ιστορία και κορυφαίος του 20ού αιώνα, δήλωνε την αγωνία του, αν μπορεί να υπάρξει πολιτικό σύστημα, και ποιο, ικανό να λειτουργήσει μέσα στον κόσμο που διαμορφώνει η ραγδαία εξελισσόμενη τεχνολογία, αυτονομημένη από τις ανθρώπινες ανάγκες, σαν αυτοσκοπός. «Πάντως το συμβατό με την καινούργια εποχή πολίτευμα δεν μπορεί να είναι η δημοκρατία».

Η δραματική, αγωνιώδης αυτή πρόβλεψη γινόταν, όταν δεν υπήρχαν ακόμα “προσωπικοί υπολογιστές” ούτε κινητά τηλέφωνα και η τηλεόραση ήταν ακόμα στα σπάργανα. Γεννούσε τότε στον Χάιντεγκερ πανικό το γεγονός και μόνο της αυτονομημένης από τις ανθρώπινες ανάγκες παραγωγής, η εξέλιξη των μέσων παραγωγής και της παραγωγής σαν αυτοσκοπός. Ηταν κιόλας φανερό ότι η τεχνολογία των μέσων και ο στόχος της παραγωγής δεν απέβλεπαν πια στην ικανοποίηση των ανθρώπινων αναγκών. Οι ανθρώπινες ανάγκες υποτάσσονταν στην προτεραιότητα καταξίωσης της παραγωγής ως αυταξίας, αυτή η προτεραιότητα απαιτούσε και τη συνεχή τεχνολογική εξέλιξη των μέσων παραγωγής.

Ο Χάιντεγκερ διαπίστωνε, στη συνέντευξη του 1966, ότι η εξέλιξη της παραγωγικής τεχνολογίας διαστέλλει τον άνθρωπο από την παραγωγή, «τον ξεριζώνει από τη γη του, ενώ (έλεγε) σύμφωνα με την ανθρώπινη εμπειρία και Ιστορία, όσο εγώ τουλάχιστον γνωρίζω, κάθε τι ουσιαστικό και σημαντικό γεννήθηκε μόνο από το γεγονός ότι ο άνθρωπος είχε μια πατρίδα και ήταν ριζωμένος σε μια παράδοση».

Η παραγωγή ως αυταξία και η αδιάκοπη τεχνολογική εξέλιξη που την υπηρετεί, ταυτίστηκαν αξιωματικά με την «πρόοδο», τον «εκσυγχρονισμό», την προϋπόθεση «καλύτερης ζωής». Οι επιφυλάξεις, ο προβληματισμός, η περίσκεψη στιγματίστηκαν σαν γνωρίσματα «συντηρητισμού», «οπισθοδρομικότητας», στείρας ατολμίας. Ηταν περισσότερο από φανερό ότι, με τη βοήθεια της ραγδαία εξελισσόμενης τεχνολογίας, η παραγωγή, αυτονομημένη από τις ανθρώπινες ανάγκες, υπηρετούσε ιδιωτικά, όχι κοινωνικά, συμφέροντα, αύξανε κατακόρυφα το κέρδος ιδιωτών, ιδιοκτητών των μέσων παραγωγής.

Οταν αυτό φτάσει να συμβαίνει, η δημοκρατία είναι «εκ των πραγμάτων» ή «εξ ορισμού» ανέφικτη.

Παύουν να αποφασίζουν οι πολίτες για τις ανάγκες τους, χάνεται η ίδια η συνείδηση-επίγνωση των αναγκών τους. Για τις ανάγκες των πολιτών αποφασίζουν οι «αγορές». Και οι διαχειριστές των κοινών (οι ακόμα επονομαζόμενοι «πολιτικοί») διεκπεραιώνουν απλώς τα συμφέροντα των αγορών.

Η διορατική πρόγνωση του Χάιντεγκερ επαληθεύεται με πολλήν ευκρίνεια σήμερα. Ισως όχι παντού – υπάρχουν ακόμα κοινωνίες, όπου η παντομίμα της «αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας» σώζει ακόμα τόσες επιφάσεις, ώστε να ξεγελάει όχι μόνο τους αφελείς και τους επιπόλαιους. Πάντως, από τις εμφατικές επαληθεύσεις είναι η περίπτωση της ελλαδικής πολιτείας. Ισως επειδή συνδυάζει την κατάλυση της δημοκρατίας τόσο με την άσκεφτη και ανεξέλεγκτη (γι’ αυτό και ενθουσιώδη) παραδοχή του ηγεμονικού ρόλου της «παραγωγικής» τεχνοκρατίας όσο και με τον μακροχρόνιο βυθισμό στη μειονεξία του μεταπρατισμού και μιμητισμού.

Στο ελλαδικό κράτος σήμερα συντηρούμε όλα τα προσχήματα της δημοκρατίας (λαϊκής κυριαρχίας) χωρίς κανένα πραγματικό αντίκρισμα. Η Βουλή δεν βουλεύεται, παρά μόνο για τις εντυπώσεις, ψηφίζει αποφάσεις που υπαγορεύουν οι δανειστές της χώρας, νομοθετήματα εκατοντάδων σελίδων, που με τον εκβιασμό του «κατεπείγοντος» αφαιρείται από τους βουλευτές έστω και το ενδεχόμενο να ξέρουν (να έχουν διαβάσει) τι ψηφίζουν. Δεν ψηφίζουν αποφάσεις, ψηφίζουν απλώς την παραμονή τους στο κόμμα όπου είναι ενταγμένοι, δηλαδή ψηφίζουν επαγγελματική εξασφάλιση. Η κυβέρνηση δεν κυβερνάει, απλώς διεκπεραιώνει τις αποφάσεις των δανειστών καρυκευμένες με ολίγη σάλτσα «διαπραγματεύσεων», για να συντηρείται το κουκλοθέατρο της τάχα και δημοκρατίας.

Το κράτος επιτροπεύεται πανομοιότυπα, όπως θα επιτροπευόταν και από στρατό ξενικής κατοχής.

Σε κάθε υπουργείο, σε κάθε Τράπεζα, σε κάθε δημόσιο οργανισμό υπάρχει επίτροπος ελεγκτής κάθε λειτουργικής λεπτομέρειας – η κρατική ανεξαρτησία, η αυτοδιάθεση και εθνική αυτονομία έχουν προσφερθεί αντάλλαγμα για την ποδηγέτησή μας, προκειμένου, το συντομότερο (άγνωστο πότε) «να βγούμε στις Αγορές», δηλαδή να παραδοθούμε, με εχέγγυα κάποιας παραγωγικότητας, βορά στους πλανητικά κυρίαρχους, ελεύθερους (που θα πει παντελώς ανεξέλεγκτους) διεθνείς τοκογλύφους. Οι οποίοι έχουν από τώρα απαιτήσει ως υποθήκη ακόμα και το νερό που πίνουμε.

Ενας λαός, όχι με τίτλους ιλιγγιωδών επιτευγμάτων πολιτισμού αλλά μόνο με στοιχειώδες ένστικτο αυτοσυντήρησης, θα είχε δικάσει αμείλικτα τους φυσικούς αυτουργούς της καταστροφής του: όσους υπέγραψαν τον εξωφρενικό υπερδανεισμό της χώρας, για να συντηρήσουν το πελατειακό τους κράτος. Θα είχε διακρίνει την εξόφθαλμη ανικανότητα και τον λοιμώδη εκφαυλισμό ολόκληρου του κομματικού φάσματος και θα είχε βρει τη δημοκρατική οδό για τη συγκρότηση μιας κυβέρνησης επιστρατευμένων ανθρώπων έκτακτης ποιότητας, για να ηγηθεί στον εθνικο-απελευθερωτικό αγώνα αποτίναξης του ζυγού των «μνημονίων».

Δεν μπορούμε να αντιληφθούμε την αναπηρία των κομματαρχών μας: έχουν συνείδηση παίκτη, όχι κοινωνικού ηγήτορα. Παίζουν, όπως σκάκι ή τάβλι, όπου όλη η προσοχή τους είναι στον αντίπαλο: να εξουδετερώσουν κάθε κίνησή του, να μπλοκάρουν τις πρωτοβουλίες του, να τον πτοήσουν με τεχνάσματα, να αποδυναμώσουν ή να αποτρέψουν επιτυχίες του. Στο πεδίο της αντιπαλότητας Τσίπρα - Μητσοτάκη η κοινωνία απουσιάζει ολοκληρωτικά, ο λαός είναι ανύπαρκτος, το ήθος, η πείρα και σοφία της παράδοσης, το θάμβος της γλωσσικής κληρονομιάς, όλα λησμονημένα, παγερώς αδιάφορα. Το μόνο που ενδιαφέρει είναι πώς «να του τη φέρω», πώς «να μη μου τη φέρει», «τι λάθος έκανε να το εκμεταλλευτώ», «πώς να τον παρασύρω για να την πατήσει».

Ισως δεν φταίνε που ιστορικά βυθίζονται στην ντροπή, στιγματισμένοι με τόση ευτέλεια, οι δυο μονομάχοι. Αυτό ξέρουν, αυτό έμαθαν για πολιτική, «παιδιά του σωλήνα» (κομματικού ή οικογενειακού) είναι και οι δυο, μόνο σαν «παίκτες», ταβλαδόροι ή σκακιστές, ξέρουν να κινούνται στην πολιτική, όχι σαν κοινωνικοί ηγήτορες. Κρίμα τα νιάτα τους.

Η ελλαδική φάρσα «δημοκρατίας», αποτυπωμένη θρασύτατα στο πρωθυπουργοκεντρικής απολυταρχίας, παπανδρεϊκό Σύνταγμα του 1985, δεν προβλέπει τον παραμικρό κοινωνικό έλεγχο της εκτελεστικής εξουσίας. Ενας λαός προικισμένος με πολιτισμική δυναμική ικανή να τον διατηρεί ενεργό συντελεστή του ιστορικού γίγνεσθαι, βυθίζεται αδυσώπητα στην ιστορική ανυπαρξία.

Διεθνώς κωμική ατραξιόν και η περί εκλογών κοκορομαχία Τσίπρα - Μητσοτάκη.

πηγή: Christos Yiannaras

Πέμπτη 8 Δεκεμβρίου 2016

Ο άνθρωπος της διπλανής πόρτας

του Περικλή Δανόπουλου
 

Ξύπνησε όπως κάθε μέρα, πολύ πρωί. Αφού τελείωσε με την καθημερινή ρουτινιάρικη ιεροτελεστία, έφτιαξε ένα ψευτοκαφέ, έστριψε ένα τσιγάρο και έκατσε δίπλα στο παράθυρο, χαζεύοντας την μπουγάδα των απέναντι. 
Πολλές ριγέ μπλούζες….. Λίγο πριν φύγει, πήγε στο δωμάτιο που κοιμούνταν τα δυό του αγγελούδια, τα φίλησε τρυφερά, τα σκέπασε και πέρασε ένα λεπτό κοιτάζοντας τα, προσπαθώντας να μαντέψει το μέλλον τους… Είπε ένα για στην γυναίκα του που κάτι μουρμούρισε, αλλάζοντας πλευρό, Την χάιδεψε στοργικά. Είχε πάλι ξενυχτήσει ράβοντας ξένα ρούχα , για ένα κομμάτι ψωμί.

Το λεωφορείο δεν άργησε και ήταν φυσικά τίγκα, με το ζόρι μπήκε και πήρε ανάσα μετά από τέσσερις στάσεις. Έφτασε στην ώρα του στο πόστο του. Ο προϊστάμενος του έκανε ως συνήθως παρατήρηση, σήμερα γιατί η στολή του, ήταν ασιδέρωτη. Έσκυψε το κεφάλι. Έπνιξε ένα κόμπο που του ανέβηκε στον λαιμό. Σεκιουριτάς , μερικής απασχόλησης, σύμβαση ορισμένου χρόνου, και ο ξεφτίλας να του την λέει κάθε πρωί και όλα αυτά για 400 γαμημένα ευρώ. …..

Αφού τελείωσε η δουλειά, ξανά λεωφορείο , ξανά φίσκα, ασφυξία. Κοίταξε τον Πακιστανό που καθόταν και μίλαγε στο κινητό, τον ήξερε, ντελιβεράς στην πιτσαρία κοντά στο σπίτι του. Τέτοιο κινητό αυτός δεν μπορούσε να πάρει. Άσε που ο Πακιστανός, μαζί με τα φιλοδωρήματα έπαιρνε πολύ περισσότερα. Τον πήρε το παράπονο, τον έπιασε θυμός. 
Κάτι τύποι με ξυρισμένα κεφάλια, άρχισαν να βρίζουν τον Πακιστανό, γιατί δεν σηκωνόταν να δώσει την θέση του, πήγε να γίνει φασαρία, ντράπηκε για τις σκέψεις του, άνθρωπος είναι κι αυτός…..ναι αλλά έχει γαμάτο κινητό και βγάζει πιο πολλά, μπέρδεμα και σύγχυση…..

Αφού πέρασε και από το παραδιπλανό σπίτι, που βάφανε με τον ξάδελφό του,δουλειές ευκαιριακές για κανα εξτραδάκι , πήγε σπίτι. Τα παιδιά ιδιαίτερο Αγγλικά, καλή κοπέλα, τους παίρνει λίγα να είναι καλά. 
Πήγε να κάνει ένα μπάνιο, ο θερμοσίφωνας πάλι χαλασμένος, πάλι κόμπος στον λαιμό. Άνοιξε το παλιό lap top. Κλέβοντας κλασικά ίντερνετ από τους γείτονες, μπήκε στο fb ,μπας και κανα φιλαράκι είναι πρόθυμο για κουβέντα. Τα φιλαράκια ήταν όλα σε συζητήσεις,μπήκε να δει. Καυγάς μεγάλος, η ανάγκη δημιουργίας μετώπου της αριστεράς… Ήταν πολιτικοποιημένος, (θυμήθηκε με πίκρα το προηγούμενο αφεντικό που τον απέλυσε επειδή πήγε στην συγκέντρωση του ΟΧΙ), αναρωτήθηκε ποιάς αριστεράς του Τσίπρα, του ΚΚΕ , αυτών που έφυγαν από τον συριζα, της εξωκοινοβουλευτικής? 
Οι απέναντι μίλαγαν για το έθνος των Ελλήνων και την παλιγγενεσία, άλλοι έλεγαν ότι για όλα φταίνε οι Χριστιανοί, άλλοι οι ξένοι, άλλοι οι ρατσιστές, κάποιοι ξέφυγαν και άρχισαν να βρίζονται φασίστες, εθνοπροδότες, πήγαιναν πίσω στην ιστορία….ποιός έκανε τα μεγαλύτερα εγκλήματα και θυμήθηκε τον Βέγγο, στο ''Ψυχή βαθειά'' που έπαιζε τον παππού που πηγαίνει με το κάρο να παραλάβει τον νεκρό εγγονό του και όταν ο Ταξίαρχος του είπε ότι έπεσε με δόξα απάντησε: τι μου λες, ποια δόξα σε τούτο τον πόλεμο? Έλληνας να τουφεκάει Έλληνα? Και με ένα αει σιχτίρ έκλεισε το laptop? 
Πνιγόταν, ντύθηκε και βγήκε μια βόλτα…. Αφρού προσπέρασε τους Ιεχωβάδες και τους νεαρούς που ζήταγαν οικονομική ενίσχυση για το ΚΚΕ, βρέθηκε στο πάρκο σε ένα παγκάκι. Σκέφτηκε ότι είχε δυο δόσεις καθυστερημένες για το δάνειο, έπρεπε να πληρώσει το ηλεκτρικό, τον ενφια, τον θερμοσίφωνα, και δεν έβγαινε γιατί θα πληρωνόταν σε 15 ημέρες. 
Ο κόμπος τον έπνιξε, δεν μπόρεσε να τον νικήσει, τα δάκρυα κύλησαν ζεστά στο πηγούνι του. 
Ο "έμπορος", τον πλησίασε όπως έκανε συχνά και του πρότεινε να του κάνει τζάμπα την ένεση, εκείνος αντιστάθηκε, σφούγγισε τα δάκρυά του και έφυγε τρέχοντας. Ο "έμπορος", τον είδε να χάνεται στο σκοτάδι και σκέφτηκε…πόσο θα αντέξεις ακόμα, θα σε πετύχω που θα πάει και πήγε στη άλλη άκρη να δώσει του αστυνόμου το μερτικό του.

Είναι ο άνθρωπος της διπλανής πόρτας, αυτός που όλοι τον βρίζουμε γιατί δεν ξεσηκώνεται, που τον γεμίζουμε με φούμαρα για δημοκρατίες και αδούλωτες πατρίδες, που του κουνάμε το δάκτυλο και τελικά τον έχουμε χάσει για πάντα.


Ρε, αλήτες, από ποιους ζητάτε, τι ;

του Κώστα Γιαννιώτη
 



 
Θα ‘’επανασταστήσουν’’ πάλι αύριο, Πέμπτη 8 Δεκεμβρίου, με την ‘’απεργία’’, τα μπαρουτοκαπνισμένα στελέχη των κορυφαίων συνδικαλιστικών ενώσεων της χώρας, ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ!

Εκείνο που χρωματίζει με έντονο τρόπο την πολιτική τους αλητεία και που τους τοποθετεί στο κάδρο της συνεργασίας με τους δωσίλογους ‘’κυβερνώντες’’ και τους κατακτητές-αφεντικά τους, δεν είναι το γεγονός ότι κάπου και πού ρίχνουν και καμιά μπαταριά, έτσι για του κόσμου τα μάτια και για να δικαιολογήσουν την ύπαρξή τους!

Το πιο αισχρό, το πιο ύποπτο κομμάτι της ιστορίας , είναι το πλαίσιο των αιτημάτων τα οποία κυριαρχούν στην απεργία που εξαγγέλλουν κάθε φορά και που, γνωρίζοντας εκ των προτέρων, ότι δεν πρόκειται να ικανοποιηθεί ούτε το ελάχιστο, οδηγούν - όσους απέμειναν να πιστεύουν ακόμα στις τακτικές τους - στην απογοήτευση και την παραίτηση!

Το μόνο ελεεινό που δεν έχουν κάνει ακόμα είναι να καλέσουν σε απεργία με αίτημα.... ‘’Λυπηθείτε μας’’!!

Στο χωριό μου λένε...... ‘’ο κόσμος το` χει τούμπανο κι εμείς κρυφό καμάρι’’!

Μιλώ για την πραγματική κατάσταση της χώρας μας σήμερα!

Όποιος δεν έχει κατανοήσει το πού βρισκόμαστε σήμερα, είναι.... ή ηλίθιος ή συνένοχος!

Δεν υπάρχει καμιά άλλη ερμηνεία!

Δεν πρόκειται να σταματήσω να φωνάζω ότι η χώρα βρίσκεται ΥΠΟ ΚΑΤΟΧΗ και ο αγώνας πρέπει να πάρει το ουσιαστικό του περιεχόμενο.

Να μετατραπεί σε αγώνα για την κινητοποίηση του λαού, με αίτημα και στόχο την απελευθέρωση της πατρίδας μας από τους ξένους κατακτητές και την εκδίωξη και τιμωρία όλων των ντόπιων συνεργατών τους!

Αγώνας με ένα και μοναδικό αίτημα : ‘’ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ’’!
Οποιαδήποτε άλλη επιλογή, οποιοδήποτε άλλο αίτημα, δεν κάνει τίποτε άλλο παρά να νομιμοποιεί τους κατακτητές και τους ντόπιους συνεργάτες τους!

Γιατί όταν αιτείσαι κάτι, αυτό το αίτημα το απευθύνεις προς τη νόμιμη ηγεσία της χώρας!

Όταν όμως είναι πασίδηλο ότι η μοναδική εξουσία αυτού του τόπου βρίσκεται στα χέρια ξένων, που έχουν στο προσκήνιο μαριονέτες και ανδρείκελα σαν..... ‘’ελληνική κυβέρνηση’’, τότε, απευθύνοντάς τους αιτήματα, τους νομιμοποιείς!
Δημιουργείς ένα άτυπο είδος .... ‘’δεδικασμένου’’! Ένα είδος ..... ‘’άλλοθι’’, το οποίο αύριο ίσως το επικαλεστούν οι επίορκοι και οι προδότες!
Τη νομιμοποίηση αυτή και το άλλοθι, θα το έχουν παράσχει αυτές οι αλήτικες σημερινές ‘’συνδικαλιστικές ηγεσίες’’!

Τα πολιτικά ρετάλια, όμως, οι καρεκλοκένταυροι αυτών των συνδικαλιστικών ηγεσιών, καμώνονται πως ‘’δεν το βλέπουν’’ αυτό και καλούν την κοινωνία να γίνει ομοίωμά τους!! Συνένοχός τους!

Να θυμούνται όμως!

Τα ελικόπτερα θα γεμίσουν – κατ` επιλογήν - από ....... ανώτατα στελέχη των κατοχικών δυνάμεων και συνεργατών!

Δεν θα περισσεύει χώρος για πολλούς σαν αυτούς - μεσαίο και κατώτερο υπηρετικό προσωπικό - που όλα αυτά τα χρόνια εξυπηρετούσαν τους κατακτητές, έμμεσα ή άμεσα!!

Σκαμνιά, όμως, έχουμε πολλά!

Θα υπάρξει μπόλικος χώρος, για όλους αυτούς!