ΤΟΥ SCOTT RITTER
 |
Υπάρχει μια αληθοφάνεια που αναφέρω συχνά όταν συζητώ τις διάφορες αναλυτικές προσεγγίσεις για την αξιολόγηση της μεγάλης ποικιλίας γεωπολιτικών προβλημάτων που αντιμετωπίζει ο κόσμος σήμερα δεν μπορείτε να λύσετε ένα πρόβλημα αν πρώτα δεν το ορίσετε σωστά. Η ουσία του επιχειρήματος είναι αρκετά απλή - οποιαδήποτε λύση που δεν έχει καμία σχέση με το εμπλεκόμενο πρόβλημα είναι, κυριολεκτικά, καμία λύση.
Το Ισραήλ χαρακτήρισε την επίθεση της Χαμάς στις διάφορες ισραηλινές στρατιωτικές βάσεις και στρατιωτικοποιημένους οικισμούς ή Κιμπούτς, που στο σύνολό τους αποτελούσαν σημαντικό μέρος του συστήματος φραγμού της Γάζας, ως μαζική τρομοκρατική ενέργεια, παρομοιάζοντάς την με την 11η Σεπτεμβρίου. (Τρομοκρατικές επιθέσεις του 2001 κατά των Ηνωμένων Πολιτειών). Το Ισραήλ υποστηρίζει αυτόν τον χαρακτηρισμό αναφέροντας τον αριθμό των νεκρών (περίπου 1.200, μια αναθεώρηση προς τα κάτω που εξέδωσε το Ισραήλ αφού συνειδητοποίησε ότι 200 από τους νεκρούς ήταν Παλαιστίνιοι μαχητές) και αναφέροντας λεπτομερώς μια μεγάλη ποικιλία θηριωδιών που ισχυρίζεται ότι διέπραξε η Χαμάς, συμπεριλαμβανομένου του μαζικού βιασμού. ο αποκεφαλισμός παιδιών και η συνηθισμένη δολοφονία άοπλων Ισραηλινών αμάχων.
Το πρόβλημα με τους ισραηλινούς ισχυρισμούς είναι ότι είναι αποδεδειγμένα ψευδείς ή παραπλανητικές. Σχεδόν το ένα τρίτο των ισραηλινών απωλειών αποτελούνταν από στρατιωτικούς, αξιωματικούς ασφαλείας και αστυνομικούς. Επιπλέον, αποδεικνύεται ότι ο νούμερο ένα δολοφόνος των Ισραηλινών στις 7 Οκτωβρίου δεν ήταν η Χαμάς ή άλλες παλαιστινιακές φατρίες, αλλά ο ίδιος ο ισραηλινός στρατός. Το βίντεο που κυκλοφόρησε πρόσφατα δείχνει ισραηλινά ελικόπτερα Apache να πυροβολούν αδιακρίτως Ισραηλινούς αμάχους που προσπαθούν να φύγουν από τη συγκέντρωση Supernova Sukkot που πραγματοποιήθηκε στην ανοιχτή έρημο κοντά στο Kibbutz Re'im, με τους πιλότους να μην μπορούν να διακρίνουν μεταξύ των αμάχων και των μαχητών της Χαμάς. Πολλά από τα οχήματα που η ισραηλινή κυβέρνηση έχει δείξει ως δείγμα χτυπήματος της Χαμάς καταστράφηκαν από τα ισραηλινά ελικόπτερα Απάτσι.
Ομοίως, η ισραηλινή κυβέρνηση έχει δημοσιοποιήσει ευρέως αυτό που αποκαλεί «σφαγή του Ρεΐμ», αναφέροντας τον αριθμό των νεκρών περίπου 112 αμάχων που ισχυρίζεται ότι δολοφονήθηκαν από τη Χαμάς. Ωστόσο, μαρτυρίες από επιζώντες Ισραηλινούς πολίτες και στρατιωτικό προσωπικό που συμμετείχαν στις μάχες δείχνουν ότι η συντριπτική πλειονότητα των νεκρών πέθαναν από πυρά Ισραηλινών στρατιωτών και τανκς που κατευθύνονταν σε κτίρια όπου οι πολίτες είτε κρύβονταν είτε κρατούνταν όμηροι από μαχητές της Χαμάς. Χρειάστηκαν δύο ημέρες για να ανακαταλάβει ο ισραηλινός στρατός τη Ρεΐμ. Το έκανε μόνο αφού τα τανκς πυροβόλησαν τις κατοικίες των πολιτών, καταρρέοντάς τους πάνω στους ενοίκους τους και συχνά πυρπολώντας τους, με αποτέλεσμα τα πτώματα όσων βρίσκονταν μέσα να καταστραφούν από φωτιά. Η ισραηλινή κυβέρνηση δημοσιοποίησε πώς χρειάστηκε να χρησιμοποιήσει τις υπηρεσίες ιατροδικαστών αρχαιολόγων για να εντοπίσει ανθρώπινα λείψανα στο Κιμπούτς, υπονοώντας ότι η Χαμάς είχε κάψει τα σπίτια των ενοίκων. Αλλά το γεγονός είναι ότι ήταν ισραηλινά τανκς που έκαναν την καταστροφή και τη δολοφονία.
 |
Αυτή η σκηνή επαναλήφθηκε και σε άλλα Κιμπούτζες κατά μήκος του συστήματος φραγμού της Γάζας.
Η ισραηλινή κυβέρνηση αντιμετωπίζει τα Κιμπούτς ως καθαρά πολίτες, και ωστόσο έχει δημοσιοποιήσει πώς ένοπλες ομάδες ασφαλείας αρκετών Κιμπούτς -προερχόμενες από τους λεγόμενους «άμαχους» κατοίκους- μπόρεσαν να κινητοποιηθούν εγκαίρως για να απωθήσουν με επιτυχία τους επιτιθέμενους της Χαμάς. Η πραγματικότητα είναι ότι κάθε κιμπούτς έπρεπε να αντιμετωπίζεται από τη Χαμάς ως ένοπλο στρατόπεδο και ως τέτοιο να δέχεται επίθεση σαν να ήταν στρατιωτικός στόχος, για το απλό γεγονός ότι ήταν—όλοι.
Επιπλέον, έως ότου το Ισραήλ μετέφερε πολλά τάγματα δυνάμεων των IDF στη Δυτική Όχθη, κάθε Κιμπούτς είχε ενισχυθεί από μια ομάδα περίπου 20 στρατιωτών του Ισραηλινού Στρατού που είχαν καταγραφεί στα Κιμπούτς. Δεδομένου ότι η Χαμάς είχε σχεδιάσει αυτήν την επίθεση για πολύ περισσότερο από ένα χρόνο, η Χαμάς έπρεπε να υποθέσει ότι αυτοί οι 20 στρατιώτες του Ισραηλινού Στρατού εξακολουθούσαν να βρίσκονται σε κάθε Κιμπούτς και να ενεργήσει ανάλογα.
Η ισραηλινή κυβέρνηση αναγκάστηκε να παραιτηθεί από τους ισχυρισμούς της ότι η Χαμάς αποκεφάλισε 40 παιδιά και δεν παρείχε καμία αξιόπιστη απόδειξη ότι η Χαμάς συμμετείχε στον βιασμό ή τη σεξουαλική επίθεση μιας και μόνο Ισραηλινής γυναίκας. Μαρτυρίες αυτοπτών μαρτύρων περιγράφουν τους μαχητές της Χαμάς ως πειθαρχημένους, αποφασιστικούς και θανατηφόρους στην επίθεση, και ωστόσο ευγενικούς όταν αντιμετωπίζουν αιχμαλώτους.
Γεννιέται το ερώτημα γιατί η ισραηλινή κυβέρνηση θα έκανε τα πάντα για να δημιουργήσει μια αφήγηση σχεδιασμένη για να υποστηρίξει τον ψευδή και παραπλανητικό χαρακτηρισμό της επίθεσης της 7ης Οκτωβρίου από τη Χαμάς στο σύστημα φραγμών της Γάζας ως πράξη τρομοκρατίας.
Η απάντηση είναι τόσο ανησυχητική όσο και ξεκάθαρη—γιατί αυτό που συνέβη στις 7 Οκτωβρίου δεν ήταν τρομοκρατική επίθεση, αλλά στρατιωτική επιδρομή. Η διαφορά μεταξύ των δύο όρων είναι νύχτα με μέρα - χαρακτηρίζοντας τα γεγονότα της 7ης Οκτωβρίου ως τρομοκρατικές ενέργειες, το Ισραήλ μεταφέρει την ευθύνη για τις τεράστιες απώλειες μακριά από τις υπηρεσίες του στρατού, ασφάλειας και πληροφοριών στη Χαμάς! Εάν, ωστόσο, το Ισραήλ παραδεχόταν ότι αυτό που έκανε η Χαμάς ήταν στην πραγματικότητα μια επιδρομή —μια στρατιωτική επιχείρηση— τότε η ικανότητα του ισραηλινού στρατού, των υπηρεσιών ασφαλείας και πληροφοριών θα τεθεί υπό αμφισβήτηση, όπως και η πολιτική ηγεσία που είναι υπεύθυνη για την επίβλεψη και διευθύνουν τις δραστηριότητές τους.
 |
Και αν είστε ο πρωθυπουργός του Ισραήλ Μπέντζαμιν Νετανιάχου, αυτό είναι το τελευταίο πράγμα που θέλετε.
Ο Μπέντζαμιν Νετανιάχου παλεύει για την πολιτική του ζωή. Αντιμετώπιζε ήδη μια κρίση που δημιούργησε ο ίδιος, έχοντας πιέσει για νομοθεσία που ξαναέγραφε τον Ισραηλινό Βασικό Νόμο με τρόπο που έθεσε το ισραηλινό δικαστικό σώμα υπό τον έλεγχο της Κνεσέτ, τερματίζοντας ουσιαστικά το καθεστώς του ως χωριστού αλλά ισότιμου κλάδου της κυβέρνησης.(Πόσο μάλλον για το Ισραήλ που λέει ότι είναι η «μεγαλύτερη δημοκρατία στη Μέση Ανατολή»). Αυτή η πράξη έφερε το Ισραήλ στα πρόθυρα ενός εμφυλίου πολέμου, με εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλωτές να βγαίνουν στους δρόμους για να καταγγείλουν τον Νετανιάχου. Αυτό που κάνει τις ενέργειες του Νετανιάχου ακόμη πιο απεχθή είναι ότι αντιπροσώπευε κάτι περισσότερο από ένα γυμνό παιχνίδι εξουσίας που είχε σχεδιαστεί για να εμποδίσει το ισραηλινό δικαστικό σύστημα να τον δικάσει για πολλές αξιόπιστες κατηγορίες για διαφθορά, οι οποίες, αν ο Νετανιάχου κριθεί ένοχος (μια ευδιάκριτη πιθανότητα), θα έθετε. στη φυλακή για πολλά χρόνια.
Ο Νετανιάχου είχε αυτοχαρακτηριστεί ως ο κορυφαίος αμυντικός του Ισραήλ, ειδικός στις απειλές που αντιμετωπίζει το Ισραήλ στο εξωτερικό και πώς να απαντήσει καλύτερα σε αυτές. Υποστήριξε ανοιχτά μια στρατιωτική αντιπαράθεση με το Ιράν για το πυρηνικό του πρόγραμμα. Ο Νετανιάχου είναι επίσης υπέρμαχος του πολιτικού σιωνισμού στην πιο ακραία εφαρμογή του και έχει προωθήσει την επέκταση των ισραηλινών εποικισμών στη Δυτική Όχθη, οι οποίοι χρησιμοποιούν τακτικές που εκτοπίζουν βίαια τους Παλαιστίνιους από τα σπίτια και τα χωριά τους, ως μέρος ενός συνολικού σχεδίου για τη δημιουργία ενός «μεγαλύτερου Ισραήλ» που αντικατοπτρίζει αυτό των Βιβλικών χρόνων.
Μέρος της στρατηγικής του Νετανιάχου για την πραγματοποίηση αυτού του ονείρου για ένα «μεγάλο Ισραήλ» είναι να αποδυναμώσει τον παλαιστινιακό λαό και την κυβέρνησή του σε σημείο ασχετοσύνης, εμποδίζοντάς τους έτσι να πραγματοποιήσουν το όνειρό τους να αποκτήσουν ένα ανεξάρτητο παλαιστινιακό κράτος. Για να διευκολυνθεί αυτή η στρατηγική, ο Νετανιάχου, κατά τη διάρκεια των δύο τελευταίων δεκαετιών, προώθησε την ανάπτυξη της Χαμάς ως πολιτικής οργάνωσης. Ο σκοπός αυτής της υποστήριξης είναι απλός — προωθώντας τη Χαμάς, ο Νετανιάχου αποδυναμώνει την Παλαιστινιακή Αρχή, το κυβερνών σώμα του παλαιστινιακού λαού, με επικεφαλής τον πρόεδρό της, Μαχμούντ Αμπάς.
 |
Το σχέδιο του Νετανιάχου λειτούργησε - τον Σεπτέμβριο του 2020 ο Νετανιάχου υπέγραψε τις Συμφωνίες του Αμπαράχαμ, μια σειρά διμερών συμφωνιών με τη μεσολάβηση της κυβέρνησης του τότε προέδρου Ντόναλντ Τραμπ που επιδίωκε την εξομάλυνση των σχέσεων μεταξύ του Ισραήλ και πολλών Αραβικών κρατών του Κόλπου, όλα σε βάρος μιας ανεξάρτητης παλαιστινιακό έθνος. Πριν από την επίθεση της Χαμάς στις 7 Οκτωβρίου, το Ισραήλ βρισκόταν στο κατώφλι της εξομάλυνσης των σχέσεων με τη Σαουδική Αραβία, μια πράξη που θα είχε αποδειχτεί το τελευταίο καρφί στο φέρετρο του παλαιστινιακού κράτους.
Ένας από τους κύριους λόγους για την πρόοδο του Ισραήλ σε αυτό το θέμα ήταν η επιτυχία του στη δημιουργία πολιτικού χάσματος μεταξύ της Χαμάς και της Παλαιστινιακής Αρχής.
Στις 7 Οκτωβρίου, ωστόσο, αυτή η επιτυχία ξεβράστηκε από τη νίκη που πέτυχε η Χαμάς επί του Ισραηλινού Στρατού. Το ακριβές μέσο με το οποίο έλαβε χώρα αυτή η νίκη είναι το θέμα για άλλη φορά. Όμως τα βασικά στοιχεία αυτής της νίκης είναι εδραιωμένα.
Η Χαμάς ουσιαστικά εξουδετέρωσε τις περίφημες υπηρεσίες πληροφοριών του Ισραήλ, τυφλώνοντάς τις για την πιθανότητα επίθεσης αυτής της έκτασης και κλίμακας.
Όταν σημειώθηκε η επίθεση, η Χαμάς μπόρεσε να χτυπήσει με ακρίβεια τους ίδιους τους κόμβους επιτήρησης και επικοινωνίας στους οποίους βασιζόταν ο IDF για να κινητοποιήσει μια απάντηση σε περίπτωση επίθεσης.
 |
Η Χαμάς νίκησε εκείνους τους Ισραηλινούς στρατιώτες που στάθμευαν κατά μήκος του τείχους φραγμού σε μια μάχη stand-up. Δύο τάγματα της Ταξιαρχίας Golani καταστράφηκαν, όπως και στοιχεία άλλων περίφημων μονάδων του IDF.
Η Χαμάς χτύπησε το Αρχηγείο της Μεραρχίας της Γάζας, τον τοπικό κόμβο πληροφοριών και άλλες μεγάλες εγκαταστάσεις διοίκησης και ελέγχου με βάναυση ακρίβεια, μετατρέποντας τον χρόνο απόκρισης πέντε λεπτών σε πολλές ώρες—περισσότερο από αρκετό χρόνο για τη Χαμάς για να πραγματοποιήσει μία των πρωταρχικών στόχων της — η σύλληψη ομήρων. Αυτό το έκαναν με εξαιρετική ικανότητα, επιστρέφοντας στη Γάζα με περισσότερους από 230 Ισραηλινούς στρατιώτες και πολίτες.
Το Σώμα Πεζοναυτών ορίζει μια επιδρομή ως «μια επιχείρηση, συνήθως μικρής κλίμακας, που περιλαμβάνει μια γρήγορη διείσδυση σε εχθρικό έδαφος για την εξασφάλιση πληροφοριών, τη σύγχυση του εχθρού ή την καταστροφή των εγκαταστάσεων του. Τελειώνει με μια προγραμματισμένη απόσυρση μετά την ολοκλήρωση της αποστολής που έχει ανατεθεί».
Αυτό ακριβώς έκανε η Χαμάς στις 7 Οκτωβρίου.
Ποιοι ήταν οι στόχοι αυτής της επιδρομής; Σύμφωνα με τη Χαμάς, ο σκοπός πίσω από την επιδρομή της 7ης Οκτωβρίου ήταν τριπλός.
Πρώτον, να επαναβεβαιωθεί το δικαίωμα του παλαιστινιακού λαού σε μια πατρίδα που δεν ορίζεται από τις Συμφωνίες του Αμπαραάμ.
Δεύτερον, η απελευθέρωση των περισσότερων από 10.000 Παλαιστινίων που κρατούνται αιχμάλωτοι από το Ισραήλ, οι περισσότεροι χωρίς να έχουν κατηγορηθεί για έγκλημα και κανένας με την έννοια της δίκαιης διαδικασίας.
Τρίτον, να επιστρέψει η ιερότητα του τζαμιού Al Aqsa στην Ιερουσαλήμ, του τρίτου ιερότερου τόπου του Ισλάμ, που είχε βεβηλωθεί επανειλημμένα από τις ισραηλινές δυνάμεις ασφαλείας τα τελευταία χρόνια.
 |
Για να επιτευχθούν αυτοί οι στόχοι, η επιδρομή της 7ης Οκτωβρίου χρειαζόταν να δημιουργήσει τις απαραίτητες προϋποθέσεις για τη νίκη. Αυτό επιτεύχθηκε με τον εξευτελισμό του Ισραήλ αρκετά ώστε να προκληθεί ένα προβλέψιμο αποτέλεσμα - η εφαρμογή του Δόγματος Dahiya της συλλογικής τιμωρίας κατά του άμαχου πληθυσμού της Γάζας, σε συνδυασμό με μια χερσαία επίθεση στη Γάζα που θα παρέσυρε τους IDF σε μια ενέδρα της Χαμάς.
Η σύλληψη ομήρων είχε σκοπό να παράσχει στη Χαμάς διαπραγματευτικό μοχλό για την απελευθέρωση των 10.000 αιχμαλώτων που κρατούσε το Ισραήλ.
Ο ισραηλινός βομβαρδισμός και η εισβολή στη Γάζα είχε ως αποτέλεσμα τη διεθνή αποστροφή κατά του Ισραήλ, καθώς ο κόσμος αποσύρεται από την ανθρωπιστική καταστροφή που εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια τους. Οι δρόμοι των μεγάλων πόλεων σε όλο τον κόσμο είναι γεμάτοι από οργισμένους διαδηλωτές που διαδηλώνουν για λογαριασμό του παλαιστινιακού λαού — και του παλαιστινιακού κράτους. Οι Ηνωμένες Πολιτείες δηλώνουν τώρα ότι μια λύση δύο κρατών -κάτι που σχεδιάστηκε να αποτρέψει η Συμφωνία του Abrahams- είναι τώρα ο μόνος δρόμος για την ειρήνη στη Μέση Ανατολή.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν θα το έλεγαν ποτέ αυτό στις 6 Οκτωβρίου.
Το γεγονός ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν λάβει αυτή τη στάση οφείλεται στην επιδρομή της Χαμάς στις 7 Οκτωβρίου.
 |
Το Ισραήλ βρίσκεται σε διαπραγματεύσεις με τις Ηνωμένες Πολιτείες και άλλους για μια πιθανή ανταλλαγή αιχμαλώτων που περιλαμβάνει τους ομήρους της Χαμάς και ορισμένες κατηγορίες πολιτικών κρατουμένων —γυναίκες και παιδιά— που κρατούνται από το Ισραήλ (ναι, καλά διαβάσατε—παιδιά. Και τώρα ξέρετε τη σοφία του Η απόφαση της Χαμάς να κρατήσει ομήρους τα παιδιά του Ισραήλ.)
Μια τέτοια πιθανότητα δεν θα είχε συμβεί ποτέ αν δεν υπήρχε η επιδρομή της Χαμάς της 7ης Οκτωβρίου.
Και στη Σαουδική Αραβία, η μεγαλύτερη συγκέντρωση ισλαμικών εθνών στη σύγχρονη ιστορία έχει συγκληθεί για να συζητήσει την κρίση της Γάζας. Ένα από τα κορυφαία θέματα της ημερήσιας διάταξης είναι το θέμα του τζαμιού Αλ Άκσα και ο τερματισμός της βεβήλωσης του Ισραήλ.
Αυτή ήταν μια συζήτηση που δεν θα είχε γίνει ποτέ αν δεν υπήρχε η επιδρομή της Χαμάς της 7ης Οκτωβρίου.
Είναι αυτονόητο ότι η επιδρομή της Χαμάς της 7ης Οκτωβρίου εξαπέλυσε μια θύελλα βίαιων επικρίσεων με τη μορφή βομβών, οβίδων και σφαιρών στον άμαχο πληθυσμό της Γάζας. Αυτοί είναι άνθρωποι στους οποίους, για σχεδόν οκτώ δεκαετίες, οι Ισραηλινοί αρνήθηκαν μια δική τους πατρίδα, οι οποίοι έδιωξαν βίαια τους Παλαιστίνιους από τη γη που σήμερα ονομάζεται Ισραήλ σε μια από τις μεγαλύτερες πράξεις εθνοκάθαρσης στη σύγχρονη ιστορία - τη Νάκμπα ή καταστροφή, του 1948.
 |
Αυτοί είναι άνθρωποι που έχουν υποστεί ανείπωτες στερήσεις από τους Ισραηλινούς κατακτητές τους, ενώ περιμένουν τη στιγμή που θα δουν το όνειρό τους για μια παλαιστινιακή πατρίδα να γίνεται πραγματικότητα. Γνωρίζουν ότι μια παλαιστινιακή πατρίδα δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί όσο το Ισραήλ κυβερνάται από εκείνους που ασπάζονται την έννοια του Μεγάλου (Eretz) Ισραήλ, και ότι ο μόνος τρόπος για να απομακρυνθούν τέτοιοι άνθρωποι είναι να τους νικήσουνε πολιτικά και ο μόνος τρόπος να πυροδοτηθεί η πολιτική τους ήττα είναι να τους νικήσουν στρατιωτικά.
Η Χαμάς το καταφέρνει αυτό.
Αλλά υπάρχει ένα τίμημα που πρέπει να πληρώσει - ένα βαρύ τίμημα. Οι Γάλλοι έχασαν 20.000 αμάχους που σκοτώθηκαν για να πετύχουν την απελευθέρωση της Νορμανδίας το καλοκαίρι του 1944.
Μέχρι στιγμής, οι Παλαιστίνιοι πολίτες της Γάζας έχουν χάσει 12.000 πολίτες που σκοτώθηκαν στην προσπάθεια της Χαμάς να νικήσει στρατιωτικά τους Ισραηλινούς κατακτητές.
Αυτή η τιμή θα αυξηθεί τις επόμενες ημέρες και εβδομάδες.
Αλλά είναι ένα τίμημα που πρέπει να πληρωθεί για να υπάρξει οποιαδήποτε πιθανότητα παλαιστινιακής πατρίδας.
Η θυσία του παλαιστινιακού λαού ανάγκασε έναν αραβικό και ισλαμικό κόσμο που, με ελάχιστες εξαιρέσεις, είχε μείνει βουβός για τις εξευτελίσεις που επιτελεί το Ισραήλ εναντίον του παλαιστινιακού λαού. Ο οποίος δεν έκανε τίποτα, ως αποτέλεσμα το παλαιστινιακό κράτος αμφισβητήθηκε με τις Συμφωνίες του Αβραάμ.
Μόνο εξαιτίας των ταλαιπωριών του παλαιστινιακού λαού είναι κανείς που δίνει προσοχή στην υπόθεση του παλαιστινιακού κράτους σήμερα.
Ή την ευημερία των Παλαιστινίων αιχμαλώτων που κρατούνται από το Ισραήλ.
Ή την ιερότητα του τζαμιού Αλ Άκσα.
Αυτοί ήταν όλοι οι δηλωμένοι στόχοι της Χαμάς όταν εξαπέλυσε την επίθεσή της στις 7 Οκτωβρίου.
Και όλοι οι στόχοι επιτυγχάνονται καθώς μιλάμε.
Μόνο λόγω των πράξεων της Χαμάς και των θυσιών του παλαιστινιακού λαού.
Κάτι που καθιστά την επίθεση της 7ης Οκτωβρίου στο Ισραήλ από τη Χαμάς την πιο επιτυχημένη στρατιωτική επιδρομή αυτού του αιώνα.
Επιμέλεια - προσαρμογή μετάφρασης Γιάννης Αθανασιάδης
πηγή: Scott Ritter
