Τέσσερα μέτρα μόλις μεταξύ τους...

του Σταύρου Κατσούλη
  

   

Στον ίδιο δρόμο, τέσσερα μέτρα μόλις μεταξύ τους, είναι κάποιος που σαπίζει από τις μολύνσεις που κατασπαράζουν το σώμα του λόγω της πείνας και της βρόμας, και υπάρχει άλλος που τρώει χειροποίητη τσιαπάτα με κόκκινη ρόκα, σιτάκε μανιτάρια και μπριζολίτσα βουβαλιού Νέας Ζηλανδίας με μια λεπτή στρώση τυρί φιλαντέλφια πασπαλισμένη με αλάτι Ιμαλαίων κι ένα διπλό μέτριο machiato, decaf με stevia και νεράκι Fiji.

Στον ίδιο δρόμο, τέσσερα μέτρα μόλις μεταξύ τους, ο ένας τρέχει να βγάλει μεροκάματο 5 ευρώ για να πάει στα Λιντλ για να πάρει σάπιο βρωμόψωμο για να ταΐσει τα παιδιά του, κι άλλος τρέχει, γιατί άργησε να βρει την παρέα του στο γνωστό gourmet bistro της γειτονιάς.

Στον ίδιο δρόμο, τέσσερα μέτρα μόλις μεταξύ τους, ένας ετοιμάζεται να ξεκινήσει ένα ακόμα μεταπτυχιακό προγραμματάκι erasmus, κι ένας άλλος αναρωτιέται πως θα τα βγάλει πέρα εργαζόμενος μέσα στην ψωροκώσταινα πατρίδα.

Στον ίδιο δρόμο, τέσσερα μέτρα μόλις μεταξύ τους, βρίσκεται ένας μαγαζάτορας που σιγοκλαίει μέσα στο μαγαζί του που ψυχορραγεί, κι άλλος πουλά αβέρτα αθλητικά παπούτσια φτιαγμένα από σκλαβάκια στο Μπαγκλαντές.

Στον ίδιο δρόμο, τέσσερα μέτρα μόλις μεταξύ τους, ένας ετοιμάζεται να ξοδέψει 1038 ευρώ+ΦΠΑ χωρίς σύνδεση για το νέο 7S σε γνωστή αλυσίδα, κι ένας άλλος αναρωτιέται αν θα πετάξει τον εαυτό του μπροστά στις ράγες του μετρό, ή θα συμβιβαστεί με το κλασσικό πια, πήδημα από τον 5ο.

Στον ίδιο δρόμο, τέσσερα μέτρα μόλις μεταξύ τους, υπάρχει ένας που κουβαλά στο μυαλό του 500 βιβλία που διάβασε, και υπάρχει ένας άλλος που κουβαλά 20 χρόνια (7300 ώρες) προπαγάνδας δελτίων ειδήσεων.

Στον ίδιο δρόμο, τέσσερα μέτρα μόλις μεταξύ τους, ένας συλλογίζεται πως να βρει λύση στα τρομακτικά προβλήματα της χώρας, κι άλλος αναρωτιέται πότε η ομάδα του θα πάρει το πρωτάθλημα.

Στον ίδιο δρόμο, τέσσερα μέτρα μόλις μεταξύ τους, υπάρχει ένας που πιστεύει ότι είναι επαναστάτης γιατί φορά παλαιστινιακό φουλάρι, μπλουζάκι με τον Τσε και είναι αξύριστος εδώ και χρόνια, και υπάρχει άλλος που ρίσκαρε ταπεινά, υγεία, γυναίκα, παιδιά, δουλειά και το προσωπικό του μέλλον για να αμφισβητήσει και να αντισταθεί έμπρακτα και στοχευμένα τους δυνάστες που μας αποτεφρώνουν.

Στον ίδιο δρόμο, τέσσερα μέτρα μόλις μεταξύ τους, υπάρχει ένας που ο εγωισμός του δεν τον αφήνει να παραδεχτεί το τεράστιο του λάθος, και υπάρχει ένας άλλος που η αξιοπρέπειά και το ήθος του, δεν του επιτρέπουν ποτέ ούτε να σκεφτεί καν να κάνει το λάθος.

Στον ίδιο δρόμο, τέσσερα μέτρα μόλις μεταξύ τους, υπάρχει ένας που ονειρεύεται έναν κόσμο όπου αυτός και οι φίλοι του θα 'ναι βουλευτές κι ας πεθάνει ο κόσμος όλος, και υπάρχει ένας άλλος που οραματίζεται κλαίγοντας με δάκρυα καυτά, πανανθρώπινη την λευτεριά...

πηγή: stavroskatsoulis

«Καθημερινή» - Χρυσή Αυγή: Συζεύγνυνται κατά του «κατασκόπου» Μπελογιάννη

του Νίκου Μπογιόπουλου
 

Κείμενο πρώτο: «Η λογική λέει ότι το να τιμάται από το Κοινοβούλιο μας Χώρας ένας καταδικασμένος για κατασκοπεία εναντίον της Πατρίδος του αποτελεί όχι απλώς μη υπαρκτό φαινόμενο αλλά μακάβρια φαντασίωση προσβολής της Ιστορικής Μνήμης». Κείμενο δεύτερο: «Η Βουλή, πληροφορούμαι, ετοιμάζεται να τιμήσει τη μνήμη του Νίκου Μπελογιάννη (…).Ωστόσο, ο Μπελογιάννης καταδικάστηκε για κατασκοπεία εις βάρος της πατρίδας του (…) η καταδίκη του ήταν δίκαια και εξακολουθεί να ισχύει. Δεν είναι παράλογο η Βουλή να τιμά έναν καταδικασθέντα για κατασκοπεία εις βάρος της χώρας του;». Βρείτε τις διαφορές…

 

Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά:

Η Βουλή με απόφαση του πρόεδρου της θα τιμήσει, όπως γράφεται, τη μνήμη του Νίκου Μπελογιάννη με αφορμή την συμπλήρωση 65 χρόνων από την εκτέλεσή του, στις 30 Μάρτη 1952

Σημείωση: τώρα το πώς «κολλάει» να τιμάει τον Μπελογιάννη μια κυβέρνηση που επιδίδεται σε ταξίδια νομιμοποίησης των ναζί στην Ουκρανία και κάνει στους Αμερικάνους – που εκτέλεσαν τον Μπελογιάννη – κωλοτούμπες, όπως εκείνες του Τσίπρα κατά την επίσκεψη Ομπάμα στην Αθήνα, είναι κάτι που έχει πολλές εξηγήσεις. Η πιο αθώα εκ των οποίων είναι πως «ό,τι δεν φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια»…

Ας δούμε τη συνέχεια:

Με αφορμή την είδηση, τα χιτλεροειδή της Χρυσής Αυγής αφήνιασαν:

• «Η λογική λέει ότι το να τιμάται από το Κοινοβούλιο μας Χώρας ένας καταδικασμένος για κατασκοπεία εναντίον της Πατρίδος του αποτελεί όχι απλώς μη υπαρκτό φαινόμενο αλλά μακάβρια φαντασίωση προσβολής της Ιστορικής Μνήμης».

Αυτά γράφουν – με τα μακάβρια «ελληνικά» τους - για τον «σοβιετικό κατάσκοπο» Μπελογιάννη τα ουγκανόφωνα ναζιστόμουτρα (Πέμπτη 9/2/2017, ). Λογικό. Τι ναζιστόμουτρα θα ήταν, άλλωστε.

Και τότε ποιος έρχεται προς συνδρομή των «πατριωτών» (Μιχαλολιάκος, Κασιδιάρης, Καιάδας, Παναγιώταρος και όλα τα ναζιστάκια που τα είδαμε να διασκεδάζουν στα ναζιστικά πάρτι τους στο βίντεο που δημοσιοποίησε η Εφημερίδα των Συντακτών); Μα το… «συνταγματικό τόξο». Αυτό που έχει εισηγηθεί και τη θεωρία της «σοβαρής Χρυσής Αυγής».

Θαυμάστε, λοιπόν, τι έγραψε στην «Καθημερινή» ο συντάκτης της Στέφανος Κασιμάτης, ακολουθώντας τρεις μέρες αργότερα τους χρυσαυγίτες (Κυριακή 12/2/2017):

• «Αξίζει την τιμή;
  Η Βουλή, πληροφορούμαι, ετοιμάζεται να τιμήσει τη μνήμη του Νίκου Μπελογιάννη. Μάλλον από λεπτότητα στη μνήμη του νεκρού (διότι ο Μπελογιάννης αγωνιζόταν για να καταργήσει τη Βουλή...), η εκδήλωση δεν θα γίνει στο γνωστό κτίριο που δεσπόζει της πλατείας Συντάγματος, αλλά στην Αμαλιάδα, τόπο καταγωγής του Μπελογιάννη. Ωστόσο, ο Μπελογιάννης καταδικάστηκε για κατασκοπεία εις βάρος της πατρίδας του και εξ όσων γνωρίζω δεν έχει υπάρξει ποτέ αναθεώρηση της δίκης. Μπορεί, λοιπόν, η θανατική ποινή που του επιβλήθηκε τότε να ήταν σκληρή και, ενδεχομένως, άδικη· όμως η καταδίκη του ήταν δίκαια και εξακολουθεί να ισχύει. Δεν είναι παράλογο η Βουλή να τιμά έναν καταδικασθέντα για κατασκοπεία εις βάρος της χώρας του;»

Περιττό φυσικά να πούμε ότι μετά από αυτό το κείμενο του Κασιμάτη και της «Καθημερινής» οι Χρυσαυγίτες επανήλθαν επιδαψιλεύοντας δάφνες στον Κασιμάτη, τον οποίο και επαινούν 

αποδίδοντάς του ναζιστικές τιμές καθώς – όπως γράφουν – λέει τα «αυτονόητα» για τον «κατάσκοπο» Μπελογιάννη

Ας πάμε λίγο πιο πίσω τώρα. Έτσι για να δούμε πως στρώθηκε το έδαφος του χρυσαυγιτισμού:

• Ήταν η «Καθημερινή» που στο αφιέρωμά της για τον φασίστα Μεταξά έγραφε ήδη από τις 4/8/2007 (ανήμερα, δηλαδή, της κήρυξης της δικτατορίας της «4ης Αυγούστου») ότι η διακυβέρνηση Μεταξά πορεύτηκε με «χαρακτηριστικά φιλολαϊκού» καθεστώτος...
• Ήταν, επίσης, η «Καθημερινή» που στις 16/09/12 (σσ: τώρα πρόσφατα, δηλαδή...) που φιλοξενούσε άρθρο με τίτλο «Η ευκαιρία της Χρυσής Αυγής για τη δημοκρατία», όπου ο συντάκτης (ποιος άλλος; Ο Κασιμάτης) τόνιζε με πάθος:

«Όσοι πιστεύουμε στην δημοκρατία οφείλουμε ένα μεγάλο "ευχαριστώ" στην Χρυσή Αυγή - και σοβαρολογώ απολύτως. Της το οφείλουμε για την ευκαιρία που μας προσφέρει -και μάλιστα την ώρα που την έχουμε μεγαλύτερη ανάγκη- ώστε να διορθώσουμε λάθη δεκαετιών και να κάνουμε μια νέα αρχή στην πολιτική ζωή. Είναι η ευκαιρία που δίνεται στη νομιμότητα να αναμετρηθεί, επιτέλους, με την οιονεί νομιμοποιημένη βία της Αριστεράς: αυτό το καρκίνωμα της Μεταπολίτευσης (...).

• Ανεχόμαστε στελέχη ή ακόμη και βουλευτές του ΚΚΕ ή του ΣΥΡΙΖΑ να υπερασπίζονται καταλήψεις πανεπιστημιακών κτιρίων από λαθρομετανάστες, να εμποδίζουν τη λειτουργία επιχειρήσεων που υφίστανται νομίμως (π.χ., το χρυσωρυχείο στην Χαλκιδική), να επιβάλουν με το ξύλο την υποχρέωση της απεργίας σε ανθρώπους που θέλουν να δουλέψουν (...). Και αν ως τώρα ήταν ο φόβος που συγκρατούσε τους πολιτικούς, ας είναι καλά τα "λεβεντόπαιδα με τις μαύρες μπλούζες" και τα καμώματά τους, που δίνουν την ευκαιρία στον αστικό πολιτικό κόσμο να υπερβεί το δέος της εξ αριστερών "ιεράς αγανακτήσεως" και να αποδείξει ότι η δημοκρατία μπορεί να υπερισχύσει εκείνων που επιβάλλουν τη βία, είτε μαύρη είτε κόκκινη (...).
  Αν ο Σαμαράς εννοεί αυτά που έλεγε προεκλογικά, αν ο Βενιζέλος καταλαβαίνει ότι μόνον ως αστική σοσιαλδημοκρατία μπορεί να έχει μέλλον το ΠΑΣΟΚ και αν ο Κουβέλης πιστεύει στη διαφορά της δημοκρατικής Αριστεράς από την Αριστερά της βίας, ιδού η ευκαιρία κύριοι! Η Χρυσή Αυγή, χωρίς να το καταλαβαίνει, ανοίγει τον δρόμο για την επιβολή της νομιμότητας προς κάθε πλευρά: κουκουέδες, συριζαίους, χρυσαυγίτες - όλοι τους βλάπτουν τη δημοκρατία εξίσου. Πρόκειται για ευκαιρία, την οποία η κυβέρνηση πρέπει να αξιοποιήσει (...)».

«Όσοι πιστεύουν στη δημοκρατία», λοιπόν, όπως ο Κασιμάτης, μας το είχαν πει εδώ και 5 χρόνια: «Η ευκαιρία της Χρυσής Αυγής για τη δημοκρατία»…

«Όσοι πιστεύουν στη δημοκρατία», όπως ο Κασιμάτης και η «Καθημερινή», μας τα είχαν πει εδώ και 10 χρόνια. Τι δημοκρατία; Ε, να, σαν εκείνη του «φιλολαϊκού» καθεστώτος Μεταξά…

«Οσοι πιστεύουν στη δημοκρατία», όπως ο Κασιμάτης και η «Καθημερινή», πως είναι δυνατόν να διαφωνήσουν με τη Χρυσή Αυγή για τον «κατάσκοπο» Μπελογιάννη. «Δίκαια» η καταδίκη του, μας λέει ο Κασιμάτης…

Ορισμένες σκέψεις:

Πρώτο: Όταν η αντιδραστική θεωρία περί «άκρων», περί «μαύρης και κόκκινης βίας», η επιστροφή της ασφαλίτικης (ή ασφΑΛΗΤΙΚΗΣ;) αναγόρευσης της κομμουνιστικής δράσης σε «κατασκοπία» αποκτά τόσο αναβαθμισμένη θέση στις σελίδες ενός παραδοσιακού οργάνου του αστικού κόσμου, όπως η «Καθημερινή», σημαίνει ότι η «μαυρίλα» κατέχει κεντρική θέση - με ό,τι αυτό συνεπάγεται και κυοφορεί - στο προπαγανδιστικό οπλοστάσιο του κράτους των κεφαλαιοκρατών, της λιτότητας, της καταστολής και των Μνημονίων.

Δεύτερο: Στην περίπτωση της «Καθημερινής» και του συντάκτη της δεν έχουμε να κάνουμε με μια λαθεμένη εκδοχή κάποιας αφηρημένης και γενικής καταδίκης της βίας, που σε άλλες περιπτώσεις θα μπορούσε να εκληφθεί και ως μια ευγενική αλλά ουτοπική ουμανιστική στάση. Στην περίπτωση της «Καθημερινής» και του συντάκτη της, το θέμα δεν είναι να επαναλάβεις ότι, για παράδειγμα, η βία της Επανάστασης του '21, η βία της Αντίστασης εναντίον των ναζί στην Κατοχή, η βίαιη κατάληψη των Βερσαλιών, η μάχη του Στάλινγκραντ από την πλευρά των αμυνόμενων, η αιματοβαμμένη πάλη για το 8ωρο, ήταν ιστορικά αναγκαίες και δικαιωμένες μορφές πάλης.

Στην περίπτωση της «Καθημερινής» και του συντάκτη της έχουμε μια «μαύρη», διεστραμμένη και χυδαία επιχείρηση διαστρέβλωσης, παραχάραξης και παραποίησης. Εχουμε, στην πιο «κίτρινη» εκδοχή της, την επιδίωξη οι λαϊκοί, μαζικοί, κοινωνικοί και πολιτικοί αγώνες που αντιτίθενται στην πολιτική της πλουτοκρατίας (και επειδή ακριβώς αντιτίθενται στην πλουτοκρατία), να ταυτιστούν, να συκοφαντηθούν και να εξομοιωθούν με τον ναζισμό (τον βγαλμένο από τα πολιτικά σπλάχνα της πλουτοκρατίας), ωσάν να έχουν ή να είχαν ποτέ οποιαδήποτε σχέση (!) με τις τραμπούκικες ναζιστικές συμμορίες της ρατσιστικής, της φυλετικής, της μισαλλόδοξης, της φασιστικής βίας και τρομοκρατίας.

Τρίτο: Η «πρόοδος» της «Καθημερινής» και του συντάκτη της είναι εμφανής: Προ 5ετίας ήθελαν να διαχυθεί στην κοινή συνείδηση το σχήμα πως «η ναζιστική και χρυσαυγίτικη βία οφείλεται στην αριστερή και κουκουέδικη βία»

• (σσ: Αυτό δεν είναι καινούριο. Αν ξύσει κανείς τη σκουριά αυτής της πολυκαιρισμένης προστυχιάς θα θυμηθεί, για παράδειγμα, τη θεωρία της εποχής των γερμανοτσολιάδων. Τότε που οι «Τσολάκογλου» κατηγορούσαν το ΕΑΜ, τον ΕΛΑΣ και το ΚΚΕ επειδή έκαναν Αντίσταση. Τότε που οι «Τσολάκογλου» ζητούσαν να σταματήσει η Αντίσταση, αφού, όπως έλεγαν, προκαλούσε - η Αντίσταση - τα αντίποινα των Γερμανών, δηλαδή τις θηριωδίες των ναζί. Θηριωδίες για τις οποίες, σύμφωνα με τους «Τσολάκογλου», υπεύθυνοι δεν ήταν οι Γερμανοί ναζί, αλλά το ΕΑΜ και το ΚΚΕ, επειδή έκαναν Αντίσταση...).

Σήμερα, 5 χρόνια μετά, δεν έχουν λόγο να κρύβονται πίσω από την Χρυσή Αυγή. Σήμερα, κάποιοι απ’ αυτούς, για να πουν τις βρωμιές της τάξης τους, της αστικής τάξης, παρατάσσονται δίπλα ακριβώς στη Χρυσή Αυγή, και – ειδικά όταν μιλούν για τους κομμουνιστές - λένε ό,τι και η Χρυσή Αυγή. Άλλωστε και οι χρυσαυγίτες των ταγμάτων εφόδου και ο χρυσαυγιτισμός με… πολιτικά, την ίδια τάξη υπηρετούν.

***

Τέτοιου είδους κείμενα σαν το τελευταίο της «Καθημερινής» που μέμφεται τη Βουλή «να τιμά έναν καταδικασθέντα για κατασκοπεία εις βάρος της χώρας του» δεν αποκαλύπτουν την ποιότητα του συντάκτη της.

Βασικά, εκείνο που αναδεικνύουν είναι το είδος της κληρονομιάς που κουβαλάει η άρχουσα τάξη αυτής της χώρας, όπως και την κληρονομιά των εντύπων που απηχούν προνομιακά, όπως η «Καθημερινή», τα συμφέροντα της ελληνικής αστικής τάξης.

Ειδικότερα και σε ό,τι έχει να κάνει με την κληρονομιά της «Καθημερινής»,

• της «Καθημερινής που σήμερα ξανακαταδικάζει τον Μπελογιάννη σαν «κατάσκοπο»,
• της «Καθημερινής» που πριν 5 χρόνια διαλαλούσε «Η ευκαιρία της Χρυσής Αυγής για τη δημοκρατία»,
• της «Καθημερινής» που πριν 10 χρόνια στο αφιέρωμά της για τον φασίστα Μεταξά έγραφε ότι η διακυβέρνηση Μεταξά πορεύτηκε με «χαρακτηριστικά φιλολαϊκού» καθεστώτος,

θα περιοριστούμε να υπενθυμίσουμε τι υποστήριζε η «Καθημερινή» επί εποχής Βλάχου, στις 29 Απρίλη 1941.

Δυο μέρες, λοιπόν, αφότου οι ιδεολογικοί και πολιτικοί πρόγονοι της «Χρυσής Αυγής», τα γερμανικά «Βάφεν Ες Ες», είχαν μπει στην Αθήνα,
η «Καθημερινή» έγραφε:

• «Ο αθηναϊκός λαός αντιμετωπίζει τα γεγονότα με σταθεράν  πεποίθησιν ότι όλα βαίνουν προς το καλύτερον, ότι λήξαντος του πολέμου, διά την Ελλάδα τουλάχιστον, ανοίγεται η περίοδος της ειρήνης και της εντός των πλαισίων της ειρήνης αυτής παραγωγικής δραστηριότητος. Η θέλησις των Ελλήνων, όπως εντός του ειρηνικού πλαισίου, το οποίο εξασφαλίζει εις αυτούς ο τερματισμός του πολέμου, αναπτύξουν όλας των τας ικανότητας και όλας των τας πρωτοβουλίας, θα δώση ασφαλώς αφορμήν διά να εκδηλωθούν όλαι εκείναι αι κεκρυμμέναι αρεταί της φυλής μας, αι οποίαι είτε εξ αδιαφορίας, είτε εξ αισθημάτων ηλαττωμένης αλληλεγγύης δεν είχον ανέλθει εις την επιφάνειαν τους τελευταίους καιρούς. Αι γερμανικαί αρχαί εμφορούμεναι από τας φιλικωτέρας των διαθέσεων απέναντι του ελληνικού πληθυσμού, τας αρετάς και τα προτερήματα του οποίου δεν ήργησαν να γνωρίσουν, θα τον συντρέξουν -περί τούτου δεν υπάρχει αμφιβολία- εις πάσαν θετικήν και οικοδομητικήν του προσπάθειαν».

Αυτά γράφονταν τότε. Από την «Καθημερινή».

Σε μια περίοδο, δηλαδή, που ο «χρυσαυγιτισμός» δεν είχε ανάγκη, όπως σήμερα, να κυκλοφορεί... με πολιτικά.

Ήταν τότε που οι «κατάσκοποι» σαν τον Μπελογιάννη πολεμούσαν τους ναζί κατακτητές. Αλλά η «Καθημερινή» (δεν έγραφε τότε ο Κασιμάτης) διακήρυτταν ότι οι Γερμανοί ναζί «είναι φίλοι μας»…

πηγή: the press project

Ετοιμάζονται να μας πάρουν μαζί τους !

του Κώστα Γιαννιώτη
 

   

Τα μηνύματα φτάνουν από παντού!
Μαύρα και δυσοίωνα για όλους τους, χωρίς καμιά εξαίρεση!
Γι` αυτό και τα όργανα άρχισαν να το γυρίζουν σε.... ‘’καλαματιανό’’ προετοιμάζοντας το δρόμο!

Όσες ψευτοδημοσκοπήσεις κι αν παρουσιάζουν, γνωρίζουν την πικρή – για όλους τους – αλήθεια!
Η κοινωνία, στη συντριπτική της πλειοψηφία, θέλει και αποζητά έξοδο από την ευρωζώνη και αποδέσμευση από το Άουσβιτς της Ευρωπαϊκής ΤΟΥΣ Ένωσης!
Η κοινωνία ζητά την επανάκτηση της ζωής της και του μέλλοντός της!

Την ίδια στιγμή.....
Ο πρωθυπουργεύων κρατώντας το μολύβι στο χέρι, για να βάλει τη τζίφρα του σε οτιδήποτε του παρουσιάσουν ως ‘’λύση’’ για την ολοκλήρωση της αξιολόγησης, το παίζει ζόρικος, πουλώντας ψευτοτσαμπουκάδες!

Ο άλλος, της.... ‘’αντιπολίτευσης’’, αναγνωρίζοντας ως αφεντικά αυτού του τόπου τους banksters ‘’δανειστές’’ TOY, πήρε τις ρούγες στα παλάτια των αρχόντων και του καίσαρα Σόιμπλε, πλειοδοτώντας σε δωσιλογισμό και υποτέλεια, μπας και προτιμήσουν αυτόν για ‘’πρωθυπουργό’’!

Το ΔΝΤ μένει αμετακίνητο στις απαιτήσεις του για οριστική κατακρεούργηση του ελληνικού λαού, την ίδια ώρα που ο Ντάιζελμπλουμ απειλεί μια – ήδη χρεοκοπημένη - κοινωνία με.... χρεοκοπία!
Ο καθένας, απ` αυτούς, δουλεύει τον άλλον κι όλοι μαζί δουλεύουν εμάς!

Πίσω απ` αυτούς ακολουθούν οι λαγοί!
Γνωρίζοντας καλά, όλοι αυτοί, τις απόψεις της κοινωνίας για την ΕΕ τους, ετοιμάζονται να ξανασύρουν το λαό σε παγίδα!
Αυτοί που μέχρι χθές εξαπέλυαν μύδρους εναντίον οποιουδήποτε..... καταραμένου τολμούσε να μιλήσει για εθνικό νόμισμα, αρχίζουν να σιγοψιθυρίζουν για την ανάγκη ανοίγματος της συζήτησης για επιστροφή στη..... δραχμή ( sic )!!

Άλλες φωνές λαγών άρχισαν ήδη να σιγομουρμουρίζουν για την ανάγκη ‘’σύγκρουσης με το ευρωπαϊκό κατεστημένο’’ και συμφωνία δεσίματος της οικονομίας της χώρας με.... το αμερικάνικο δολλάριο!!

Όμως....
Η φράση.... ‘’εθνικό νόμισμα’’ είναι απαγορευμένη!

Η φράση.... ‘’μονομερής διαγραφή του συνόλου του χρέους’’ μένει στο απυρόβλητο!

Η φράση..... ‘’εκκαθάριση – εν λειτουργία – των, ήδη, χρεοκοπημένων τραπεζών και τιμωρία των ενόχων, που μας έφτασαν ως εδώ’’ θεωρείται ανουσιούργημα και βλασφημία!

Η φράση.... ‘’εθνικοποίηση της ΤτΕ, για εθνικό έλεγχο της νομισματικής πολιτικής της χώρας’’ αποκρύπτεται, ως παρθένα από τα μάτια βεβήλων!

Αποσυνδέουν όλα τα παραπάνω από τη συζήτηση για επιστροφή σε Εθνικό Νόμισμα, για να μπορέσουν – άλλη μια φορά – να ξαναρίξουν το λαό στη μέγκενη της δουλοπαροικίας χρέους, αλλά τώρα χειρότερη και με ευθύνη – τάχα – του ίδιου του λαού που ήθελε ....... εθνικό νόμισμα!
Παλεύουν με νύχια και με δόντια να αποκρύψουν το γεγονός ότι..... είναι άλλο πράγμα το Εθνικό Νόμισμα που συνοδεύεται από τις προϋποθέσεις που αναφέρθηκαν παραπάνω κι άλλο πράγμα η..... δική τους ‘’δραχμή’’!

Μας οδηγούν όχι σε Εθνικό Νόμισμα, αλλά σε διπλό νόμισμα, σε κατοχικό νόμισμα, έτσι ώστε να μετατρέψουν τη χώρα σε οικονομική και κοινωνική έρημο!
Μια έρημο που θα βασιλεύουν τα όρνεα – ξένα και εγχώρια – κατασπαράσσοντας ό,τι απόμεινε ακόμα όρθιο και όσους απόμειναν ακόμα ‘’ζωντανοί’’ σ` αυτόν τον τόπο!

Διαβάζουν τα σημάδια των καιρών, διαισθάνονται την οργή που ετοιμάζεται να ξεσπάσει πάνω τους, βλέπουν μαύρες μέρες να έρχονται γι` αυτούς και αποφάσισαν να μας πάρουν μαζί τους στον αφανισμό, κραυγάζοντας..... ‘’αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων’’!

Απορίες ( Γιατί μέσα στο ευρώ?)

του Προκόπη Μπίχτα

Τώρα που εξαπλώνεται η συζήτηση για επιστροφή σε εθνικό νόμισμα, κοινωνικοποιήσεις – εθνικοποιήσεις τραπεζών, διαγραφή του χρέους κλ.π., ξεπήδησαν οι συνήθεις αντιρρησίες και καθ’ έξιν απορημένοι και “θέτουν προβληματισμούς” “πως θα γίνουν αυτά” και εξάγουν ή υπονοούν και πόρισμα “αυτά δεν γίνονται”!
Ότι ανάλογες ενέργειες έχουν γίνει σε δεκάδες χώρες, ότι η συντριπτική πλειοψηφία των χωρών του κόσμου διαθέτουν εθνικά νομίσματα, ότι, μέσα στον 20ο αιώνα, 47 χώρες έχουν κηρύξει στάση πληρωμών για τα χρέη τους και οι 44 από αυτές πέτυχαν πρωτοφανείς ρυθμούς ανάπτυξης, ότι σε μια σειρά χώρες έχουν χαριστεί και διαγραφεί τα χρέη ιδιωτών και πολλά άλλα πράγματα, προφανώς “δεν έχουν υποπέσει στην αντίληψή τους”! “Προσπαθούν” ακόμα να ανακαλύψουν τον τροχό!
Απορώ:
Αυτοί οι ίδιοι γιατί δεν έθεταν ανάλογα ερωτήματα όταν η Ελλάδα έμπαινε στο ευρώ;
Γιατί δεν απορούν για το πως υπολογίστηκε η ισοτιμία 340,75/1;
Γιατί δεν απορούν για το τι συμβαίνει με ένα νόμισμα που το δίνει η ΕΚΤ, αν θέλει, όποτε θέλει και με όσο τόκο θέλει;
Γιατί δεν απορούν για την εισδοχή της Ελλάδας στην ευρωζώνη, δηλαδή σε μια νομισματική περιοχή που υπηρετεί μόνο τις περισσότερο αναπτυγμένες χώρες και καταστρέφει τις υπόλοιπες;
Γιατί δεν απορούν πως η Ελλάδα δεν διαγράφει μονομερώς ένα χρέος που είναι επίπλαστο, παράνομο, ντροπιαστικό και καταστρατηγεί κάθε άγραπτο και γραπτό Δίκαιο;
Γιατί δεν απορούν πώς φορτωθήκαμε το μνημόνιο;
Γιατί δεν απορούν για το ότι η διαδικασία ψήφισης, αλλά και η ουσία του μνημονίου καταστρατήγησαν και καταστρατηγούν το Σύνταγμα σε όλα τα άρθρα του;
Γιατί δεν απορούν όταν καμία ελληνική βουλή δεν μπορεί ούτε καν να ΣΥΖΗΤΗΣΕΙ οποιοδήποτε νομοσχέδιο, αν δεν συμφωνήσουν οι Βρυξέλλες;
Γιατί δεν ρώτησαν και δεν ρωτούν πώς γίνεται να σώζονται οι τράπεζες με ένεση 235 δισ. ευρώ, που αρπάχτηκαν από τις τσέπες των εξαθλιωμένων;
Γιατί δεν απορούν πώς γίνεται να αυξάνονται με ραγδαίους ρυθμούς οι φτωχοί, οι άποροι, οι άστεγοι, οι πεινασμένοι, οι αυτοκτονίες σε μια χώρα του 21ου αιώνα;
Γιατί δεν απορούν για την γενοκτονία του ελληνικού λαού που πραγματοποιείται με κάθε μέσο και κάθε τρόπο;
Γιατί δεν απορούν για τόσα άλλα;
Απορούν, όμως, για το “πως θα κρατικοποιηθεί η Τράπεζα της Ελλάδας”.
Το λιοντάρι το γνωρίζεις απ’ το νύχι του και το κουνάβι απ’ την κλανιά του.
Εξαιρούνται οι καλοπροαίρετοι, οι οποίοι υπάρχουν και είναι αρκετοί.
πηγή: Στον Τοίχο

Πότε θα πεθάνεις, ρε ;

του Κώστα Γιαννιώτη
 

 

Η είδηση δεν προέρχεται από την ‘’Κόλαση’’ της ‘’Θείας κωμωδίας’’ του Δάντη!

Είναι είδηση της καθημερινής πραγματικότητας της χώρας στην οποία ζούμε!

Ο ΕΟΠΥΥ, για να χορηγήσει φάρμακα σε καρκινοπαθείς, ζητούσε να προσκομίζεται βεβαίωση.... ‘’προσδόκιμου ζωής’’!

Βέβαια κάποιοι θα μου πουν ότι μετά το σάλο που ξεσηκώθηκε, ο πρόεδρος του ΕΟΠΥΥ αναγκάστηκε να πάρει θέση και να δηλώσει ότι θα ‘’αναμορφωθεί’’ και θα ‘’αναδιατυπωθεί’’ η συγκεκριμένη γνωμάτευση!

Να μιλήσουμε ελληνικά ;
Να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους ;

Στην κόλαση που ζούμε, η πολιτική ασκείται από ‘’πολιτικούς’’ εντεταλμένους να εξαθλιώσουν – μέχρι εξόντωσης – τους ιθαγενείς του ευλογημένου .... οικοπέδου που λέγεται Ελλάδα.

Η επιτυχία του στόχου τους εξαρτάται κι από την ικανότητα να περνούν τα ..... ‘’αποφασίσαμεν’’ και ‘’διατάσσωμεν’’ με συγκεκαλυμμένες λέξεις και εκφράσεις που δεν θα διεγείρουν το πόπολο!

Π.χ. ο Κούλης και ο κάθε Βενιζέλος πλαταγίζουν σαν σημαία της πολιτικής τους την ανάγκη άμεσων ’’μεταρρυθμίσεων’’.

Αποφεύγουν να πουν τα πράγματα με το όνομά τους.

Ξορκίζουν κάθε ερμηνεία της λέξης, το πογκρόμ δηλ. των απολύσεων και την τελειωτική απορύθμιση κάθε νομοθεσίας που προστάτευε τον εργαζόμενο και την εξαφάνιση και του τελευταίου δικαιώματος, που τυχόν επέζησε από τη λαίλαπα μέσα στην οποία μας έριξαν.

Έτσι και τούτοι, οι Τσιπραίοι!
Έμαθαν γρήγορα τη γλώσσα της απάτης!

Ζητούν βεβαίωση..... ‘’προσδόκιμου ζωής’’ από καρκινοπαθείς, γιατί δε θέλουν να αποκαλύψουν την πραγματική και ευθεία ερώτηση που θα ήθελαν να απευθύνουν στον κάθε δεινοπαθούντα ασθενή συμπολίτη μας!

Προβάλλουν κρυμμένη κάτω από λόγιες εκφράσεις, την απανθρωπιά τις ερώτησης που έχουν κρυμμένη στο πίσω μέρους του βρομερού μυαλού τους!

Την ερώτηση που θα ήθελαν να κάνουν αλλά τους αποτρέπει ο ..... ‘’καθωσπρεπισμός’’ του ‘’ευρωπαϊκού ιδεώδους’’ τους.

Κοινά ρεμάλια, που θα ήθελαν να ρωτήσουν στα ίσια...... ‘’πόσο νομίζεις ότι θα ζήσεις ακόμα, ρε! Αφού σύντομα θα πεθάνεις, τι το θέλεις το φάρμακο και φορτώνεις με έξοδα το κράτος που πρέπει να βρει και να πληρώσει τους εταίρους μας δανειστές;’’ !

Η φρίκη, η απανθρωπιά και ο κανιβαλισμός κρυμμένη κάτω από γραβάτες, ύφος και λόγιες εκφράσεις!

Γιατί πρέπει να πληρωθούν οι ....’’εταίροι’’ και οι .... ‘’πιστωτές’’, που πληρώθηκαν πέντε φορές τα ‘’δάνειά’’ τους και οι εκπρόσωποί τους που πληρώνονται με εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ το χρόνο για τις υπηρεσίες τους! Από το δικό μας ΑΙΜΑ!

Έτσι όπως έμαθαν και τα ντόπια τσιράκια τους (βλ. στελέχη ΑΔΜΗΕ) που υπέγραψαν το.... βόλεμά τους με 20.000 το μήνα και 200.000 χιλιάδες ευρώ, αναδρομικά!!

Κτήνη, με ανθρώπινη μορφή και φωνή!

Αλλά...
Δεν είναι τίποτε καινούριο και περίεργο!

Είναι ένας... ‘’όμορφος κόσμος, ηθικός, αγγελικά πλασμένος’’, όπως μας τον υποσχέθηκε και παρουσίασε ο μέγας ‘’εθνάρχης’’ Κ. Καραμανλής!

Ο παράδεισος της Ε. Ε. !

Που αποδείχτηκε η ‘’Κόλαση του Δάντη’’ !

Eνας γνήσιος Εθνοπατέρας

του Γιάννη Αθανασιάδη

  

   

Μπαίνεις με 3% στο κοινοβούλιο μιλώντας για ανατροπή, επανάσταση, προδότες, Δημοκρατία, λαϊκή κυριαρχία, κλπ κλπ κλπ.

Σε καλωσορίζουν πιστώνοντας κάτι εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ στο κόμμα σου, και κάτι χιλιάδες ευρώ. στον ειδικό προσωπικό λογαριασμό που υποχρεωτικά έχεις ανοίξει.

Προβληματίζεσαι ... "Μα εγώ είμαι επαναστάτης... Εγώ θέλω να ανατρέψω το σύστημα... Πως μπορώ να δεχθώ την συμμετοχή μου σε αυτό το σάπιο αλισβερίσι"?

Μετά λες ... "Ε. Και τι να κάνω να τους τα χαρίσω? ... Άλλωστε με το 3% ακόμα δεν ήρθε η ώρα... Μέχρι εκείνη την ώρα θα τα παίρνω και θα χρησιμοποιώ τα χρήματα του λαού για καλό σκοπο ..."

Μετά σε καλούν στις διάφορες επιτροπές ... Να τους χαρίσεις τα επιδόματα? Άλλωστε αγωνίζεσαι για την αλήθεια.

Την αυτοκινητάρα που σου έδωσαν? Τα έξοδα κίνησης? Τα τσάμπα διόδια?

Τον εξοπλισμό του γραφείου σου? Τα παιδιά και τα ανίψια σου άντε και κάνα δυο συντρόφους που βόλεψες στα γραφεία σου?

Τι θα γίνουν αυτοί?

Άλλωστε τώρα που γνωριστήκατε με τους άλλους βουλευτές στο καφενείο της Βουλής, σου λένε ότι τα λες πολύ ωραία αλλά δεν ειναι ώριμος ο λαός. Άδικο έχουν?

Άσε που και η αξιωματική αντιπολίτευση σου κλείνει το μάτι.

Στο κόμμα η βάση αμφισβητεί γκρινιάζει. Αύριο μεθαύριο μπορεί να σε καρατομήσουν. Θα τους αφήσεις τους αδαείς, μαλάκες και αχάριστους να σε μηδενίσουν? 

Τι ξέρουν αυτοί!

Εσύ είσαι Βουλευτής τώρα! Δεν θα τρέχεις σαν τον γύφτο να πλακώνεσαι με τα ματ και να μοιράζεις φυλλάδια και να ακούς τον κάθε πικραμένο να σου λέει τις παπαριές του. Έχουμε και ένα πρεστίζ μη το γαμήσουμε τελείως.

Όχι φίλε μου!

Τις μαλακίες για επαναστασεις και ανατροπές τις λες πλέον επειδη θέλουν να τις ακούν οι ψηφοφόροι σου. Άλλωστε μέχρι εκείνη την ημέρα θα έχεις λύσει το πρόβλημα σου και θα το παίζεις και πρωτοπορία.

Εσύ είσαι πλέον υπεύθυνος κοινοβουλευτικός άνδρας. Ένας γνήσιος Εθνοπατέρας!

Venceremos!

Η απώθηση της πραγματικότητας για να μην παλέψεις.

του Αλέξη Ξιφαρά
 

«Στη παρούσα φάση διαπιστώνω ότι η επιθυμία μου να είμαι καλά πληροφορημένος βρίσκεται σε κόντρα με την επιθυμία μου να παραμείνω ψυχικά υγιής».

 

Πόσο δίκιο έχει το σκιτσάκι… Πόσες φορές δεν έχουμε νιώσει ακριβώς αυτό… Όλοι το νιώθουμε. Μέχρι και ο τελευταίος Έλληνας έχει έρθει αντιμέτωπος μ’ αυτό το δίλημμα.

Οι περισσότεροι προτιμούν να στρουθοκαμηλίσουν. Σε κάποιους αυτή η φυγή από την πραγματικότητα παίρνει την μορφή του «παραμυθιού» που όλοι ξέρουμε ότι δεν ευσταθεί, αλλά κανένας δεν το παραδέχεται γιατί τότε θα έρθει αντιμέτωπος με την αλήθεια. 

Το παραμύθι αυτό στην Ελλάδα είναι η περίφημη πια ανάπτυξη !! Που όλο έρχεται, αλλά σαν τον Αη Βασίλη δεν την βλέπουμε ποτέ. Διάφορες ωραίες ιστοριούλες φτιάχνονται με κορμό αυτό το όμορφο παραμυθάκι. 

Μια ιστοριούλα, προσφιλέστατη στους συμπολίτες μας και στους πολιτικούς μας, είναι αυτή της «ποσοτικής χαλάρωσης». 

Αν, λένε οι παραμυθάδες, η Ελλάδα υλοποιήσει τα μέτρα (του 4ου, του 5ου, του 6ου, του 150ου μνημονίου), τότε θα μπει και αυτή στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης και τότε θα έρθει η ανάπτυξη !! 

Τι και αν αυτό το πρόγραμμα όπου εφαρμόστηκε, στην Ιαπωνία τη δεκαετία του 2000, στις ΗΠΑ από την έναρξη της κρίσης του 2007-8 μέχρι το 2014, στην ΕΕ τώρα που γράφω αυτές τις γραμμές, απέτυχε παταγωδώς !! Είναι λάθος να ελέγχεις λογικά και με στοιχεία ένα παραμύθι. Το παραμύθι βρίσκεται στη σφαίρα της πίστης και όχι της επιστήμης. Το παραμύθι έρχεται να ανακουφίσει και να καθησυχάσει και όχι να εξηγήσει.

Άλλη ιστοριούλα είναι αυτή των «διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων». 

Η Ελλάδα, λένε οι Μινχάουζεν της πολιτικής, απαιτεί «διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις» για να έρθει η ανάπτυξη. Κανείς δεν ξέρει πραγματικά τι είναι αυτές οι μεταρρυθμίσεις. Είναι μια έννοια τόσο αφηρημένη που μπορεί να χωρέσει τα πάντα. Το μόνο που ξέρουμε, εμείς που ακούμε τους Αισώπους της ελληνικής πολιτικής, είναι ότι όταν θα εφαρμοστούν αυτές οι «διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις», τότε (και μόνο τότε) θα ανακάμψει η ελληνική οικονομία. Είναι κάτι σαν το κυνήγι για το Άγιο Δισκοπότηρο. Δεν έχει σημασία αν υπάρχει. Αν δεν το βρεις, τότε πέθανες από την σπάνια ασθένεια σου που τίποτα άλλο δεν την γιατρεύει. Μόνο ο Indiana Jones μας λείπει και την φτιάξαμε την ταινιάρα.

Κάποιοι άλλοι που κουκουλώνουν την πραγματικότητα για να μην την αντικρίσουν καταφεύγουν στην (πολύ βολική) θρησκευτική λύση του θαύματος. Λένε ένα «έχει ο Θεός» και συνεχίζουν να ζουν την μίζερη ζωή τους, «δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα, προσμένοντας ίσως κάποιο θάμα», όπως λέει και ο Βάρναλης.

Άλλοι επιλέγουν την οδό της αποχαύνωσης. Κλείνονται σπίτι και αποβλακώνονται μπροστά από ένα playstation, που πλέον έχει και την επιλογή του Virtual Reality (VR), μπροστά στην τηλεόραση ή μπροστά στον υπολογιστή ποστάροντας γατάκια, σκυλάκια, γκόμενους και γκόμενες στο fb.

Ορισμένοι, νέοι κυρίως, έχουν και το «επιχείρημα» του εξωτερικού. Θα φύγουν στο εξωτερικό και θα βρουν τον επίγειο παράδεισο. Καμία αντίρρηση ότι σε πολλές χώρες του κόσμου οι απολαβές και ο τρόπος ζωής είναι καλύτερος από την Ελλάδα των μνημονίων. Αλλά όποιος νομίζει ότι η κρίση είναι ελληνική και όχι παγκόσμια, τότε φεύγοντας από την χώρα του θα έρθει αντιμέτωπος με μια πολύ δυσάρεστη έκπληξη. Μπορεί όχι άμεσα, αλλά σίγουρα σε σύντομο χρονικό διάστημα. Μην ξεχνάμε ότι η παγκόσμια κρίση δεν έχει ξεπεραστεί. Συνεπώς, παραμένοντας μέσα στο πλαίσιο του συστήματος, δεν έχει τελειώσει ούτε η λιτότητα, ούτε η επίθεση στα εργατικά και κοινωνικά δικαιώματα, σε καμία χώρα του κόσμου…Δείτε τη Nestle στο Λονδίνο, τη Deloitte στο Τορόντο, κοκ, οι οποίες σκοπίμως προσλαμβάνουν περισσότερους υπαλλήλους από τα εξοπλισμένα γραφεία της εταιρείας, ώστε να εντατικοποιήσουν την εργασία. Για τόλμησε να κάνεις διάλειμμα ή να πας τουαλέτα όταν ο συνάδελφος σου περιμένει να κάτσει στη θέση σου για να κάνει τη δουλειά του...(στοιχεία από το εξαιρετικό άρθρο του Λεωνίδα Βατικιώτη με τίτλο "«Ζεστά γραφεία»: οι μουσικές καρέκλες του ανθρωποφαγικού καπιταλισμού!").

Τέλος είναι και αυτοί που επιλέγουν να αγαπήσουν τον βιαστή τους. Ξέρετε. Είναι αυτοί που σου λένε ότι είναι καλύτερο να έρθουν οι Γερμανοί να μας οργανώσουν γιατί εμείς οι Έλληνες είμαστε χιμαδιό και εκ φύσεως ανίκανοι να αυτοκυβερνηθούμε. Εξάλλου οι «ξένοι» τα λεφτά τους θέλουν, όχι να μας τιμωρήσουν. Είναι οι ίδιοι που σου λένε ότι τα αφεντικά καλά κάνουν και έχουν επιβάλει έναν εργασιακό μεσαίωνα, γιατί στην τελική δικές τους είναι οι επιχειρήσεις και ότι θέλουν τις κάνουν. Αν θες μην δουλεύεις !! Ορίστε μας !! Και στο καπάκι σου λένε να απολυθούν όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι γιατί είναι αργόσχολοι και αντιπαραγωγικοί και δεν «πρόκειται να τους πληρώνω εγώ αυτούς τους αργόμισθους».

Οι παραπάνω ομάδες προφανώς και δεν είναι σαφώς οριοθετημένες, καθότι πολλοί συμπολίτες μας ανήκουν σε περισσότερες από μία. Εν πολλοίς αλληλοσυμπληρώνονται και τελικά εκφράζουν το ίδιο πράγμα: Μία έντονη επιθυμία απώθησης της πραγματικότητας. Γιατί αν δεις την πραγματικότητα κατάματα, τότε θα αναγκαστείς να παλέψεις, και αυτό είναι κάτι που η πλειοψηφία δεν έχει μάθει να κάνει. Αντιδρά σπασμωδικά, κατά τόπους, αναθέτει ευθύνες (και εξουσίες), προδίδεται και μετά παραδίδεται. Κάποιο λίγοι μάχονται, αλλά προφανώς και αυτό δεν αρκεί.

Ποιοι μάχονται; Ξέρετε ποιοι. Οι γνωστοί «γραφικοί», κατά τα λεγόμενα των «νοικοκυραίων», που δεν λέμε να το βουλώσουμε και να συμβιβαστούμε με την κόλαση των μνημονίων και της ΕΕ, των θαλασσών που γέμισαν με άψυχα παιδικά σωματάκια, των Τράμπ και Κλίντον, των αέναων πολέμων των ΗΠΑ απέναντι στην ανθρωπότητα, της κρίσης που έχει πια γίνει κανονικότητα…

Σ’ αυτούς τους τελευταίους, στους ανθρώπους που δεν έγιναν «ρινόκεροι» (Ιονέσκο) και αντ’ αυτού επέλεξαν τον δύσκολο δρόμο του αγώνα, θυμίζω τις παρακάτω υπέροχες φράσεις του Βέμπερ και του Μαρξ.

«Και ακόμη εκείνοι, που δεν είναι, ούτε ηγέτες, ούτε ήρωες, πρέπει να οπλισθούν με τέτοια ψυχική στερεότητα, που ν’ αψηφούν ακόμη και το θρυμμάτισμα όλων των ελπίδων τους. Χωρίς αυτή την ψυχική στερεότητα δε θα μπορούν να κατορθώσουν ούτε αυτό που είναι σήμερα δυνατό. Μόνο εκείνος “προορίζεται” για την πολιτική, που είναι σίγουρος ότι δεν θα απογοητευθεί… Μόνον όποιος αντιμετωπίζοντας ολ’ αυτά, μπορεί να πει: “παρ’ όλ’ αυτά”, “προορίζεται” για την πολιτική» (Max Weber. «Η Πολιτική ως επάγγελμα». Εκδόσεις Παπαζήσης, 1987. Σελίδα 168. )

«…αν παρ’ όλα αυτά δεν απελπίζομαι αυτό οφείλεται στο ότι ακριβώς αυτή η απελπιστική κατάσταση με γεμίζει με ελπίδα» (Καρλ Μαρξ, επιστολή προς τον Arnold Ruge το Μάη του 1843)