Το σχολείο σκοτώνει τη δημιουργικότητα

Κεν Ρόμπινσον 

Τα παιδιά στο νηπιαγωγείο έχουν ευφυΐα ως προς τον δείκτη αποκλίνουσας σκέψης σε ποσοστό που φτάνει το 98%. Με την συνεχή εκπαίδευση πάνω στα συγκεκριμένα πρότυπα του σχολείου ο δείκτης αυτός ευφυίας μειώνεται στο 50%.

Άθλιο εκπαιδευτικό σύστημα βασισμένο σε καταστροφική μεθοδολογία.
Ο Κεν Ρόμπινσον κάνει πρόταση για τη δημιουργία ενός εκπαιδευτικού συστήματος που να γαλουχεί (αντί να υπονομεύει) τη δημιουργικότητα....

Είναι συγγραφέας και σύμβουλος σε θέματα εκπαίδευσης και καλλιτεχνικής παιδείας. Διετέλεσε διευθυντής του προγράμματος «Η Τέχνη στα σχολεία», καθηγητής Καλλιτεχνικής Εκπαίδευσης στο Πανεπιστήμιο του Warwick.

Έχει γίνει ιδιαίτερα γνωστός για τις 3 ομιλίες που έχει δώσει σε συνέδρια της Μη-Κερδοσκοπικής Οργάνωσης TED (Technology, Entertainment, Design) το 2006, το 2010 και το 2013, τα οποία παρακολούθησαν μέσω της ιστοσελίδας του TED πάνω από 24 εκατομμύρια επισκέπτες.

Ο Κεν Ρόμπινσον εισηγείται ότι για να συμμετάσχουν τα παιδιά στη διδασκαλία και να επιτύχει το μάθημα, θα πρέπει η εκπαίδευση να αναπτυχθεί σε τρία μέτωπα.
Πρώτο, θα πρέπει να προωθεί την πολυμορφία προσφέροντας ένα ευρύ πρόγραμμα σπουδών και να ενθαρρύνει την εξατομικευμένη μαθησιακή διαδικασία.
Δεύτερο, θα πρέπει να προωθεί την περιέργεια του μαθητή μέσω της δημιουργικής διδασκαλίας, για την οποία απαραίτητη προϋπόθεση είναι η υψηλής ποιότητας κατάρτιση των εκπαιδευτικών.
Τρίτο, θα πρέπει να επικεντρωθεί στην αφύπνιση της δημιουργικότητας μέσω εναλλακτικών διδακτικών διαδικασιών που έχουν λιγότερη έμφαση στην τυποποίηση των εξετάσεων, δίνοντας την ευθύνη για τον καθορισμό της πορείας της εκπαίδευσης σε επιμέρους σχολεία και εκπαιδευτικούς.

«Ken Robinson- Αλλαγή των εκπαιδευτικών προτύπων – DOC TV».

«Ken Robinson: Το σχολείο σκοτώνει τη δημιουργικότητα». 

Ο Κεν Ρόμπινσον κάνει μια διασκεδαστική και έντονα συγκινητική πρόταση για τη δημιουργία ενός εκπαιδευτικού συστήματος που να γαλουχεί (αντί να υπονομεύει) τη δημιουργικότητα.
Μάλιστα παρακάτω παραθέτουμε μερικά αποσπάσματα της ομιλίας του που μας κέντρισαν το ενδιαφέρον:

…Ο ισχυρισμός μου είναι ότι όλα τα παιδιά έχουν τρομερά ταλέντα. Και τα σπαταλάμε αλύπητα.

Έτσι θέλω να μιλήσω για την εκπαίδευση και θέλω να μιλήσω και για τη δημιουργικότητα. Ο ισχυρισμός μου είναι ότι η δημιουργικότητα είναι σήμερα τόσο σημαντική για την εκπαίδευση όσο και ο αλφαβητισμός, και πρέπει να την αντιμετωπίζουμε με την ίδια τακτική.

…Το αποτέλεσμα είναι ότι εκπαιδεύουμε τους ανθρώπους κάνοντας τους να ξεχνούν τις δημιουργικές τους ικανότητες.
Ο Πικάσο κάποτε είπε αυτό: είπε ότι «όλα τα παιδιά γεννιούνται καλλιτέχνες. Το ζήτημα είναι να παραμείνουν καλλιτέχνες καθώς μεγαλώνουν». Το πιστεύω αυτό ακράδαντα: ότι δεν μεγαλώνουμε ώστε να γίνουμε δημιουργικοί, μεγαλώνουμε ώστε να την ξεχάσουμε. Ή αλλιώς, εκπαιδευόμαστε να την ξεχάσουμε.

…Αλλά κάτι σου κάνει εντύπωση όταν πας Αμερική και όταν ταξιδεύεις σε όλο τον κόσμο: Όλα τα εκπαιδευτικά συστήματα στον κόσμο έχουν την ίδια ιεραρχία θεμάτων. Όλα! Δεν έχει σημασία το πού βρίσκεσαι. Θα περίμενες να είναι διαφορετικά, αλλά δεν είναι. Στην κορυφή βρίσκονται τα μαθηματικά και οι γλώσσες, μετά οι ανθρωπιστικές επιστήμες και στο τέλος είναι οι τέχνες. Παντού στη Γη. Και σχεδόν σε κάθε σύστημα υπάρχει ιεραρχία μέσα στις ίδιες τις τέχνες. Τα εικαστικά και η μουσική συνήθως βρίσκονται ιεραρχικά πιο ψηλά στα σχολεία απ’ ότι το θέατρο και ο χορός.

…Το εκπαιδευτικό μας σύστημα είναι στοιχειοθετημένο στην ιδέα της ακαδημαϊκής ικανότητας. Και υπάρχει λόγος για αυτό. Το όλο σύστημα εφευρέθηκε – στον κόσμο δεν υπήρχαν στην πραγματικότητα δημόσια συστήματα εκπαίδευσης πριν το 19ο αιώνα. Όλα σχεδιάστηκαν για να καλύψουν τις ανάγκες της βιομηχανοποίησης. 

Έτσι η ιεραρχία έχει τις ρίζες της σε δύο ιδέες. 

Η πρώτη είναι ότι τα πιο χρήσιμα μαθήματα για την εύρεση εργασίας είναι στην κορυφή. Σας οδήγησαν, πιθανότητα, μακριά από κάποια πράγματα στο σχολείο, όταν ήσασταν παιδιά, πράγματα που σας άρεσαν, με τη δικαιολογία ότι δεν θα βρίσκατε ποτέ δουλειά κάνοντας αυτά, σωστά;
Μην κάνεις μουσική, δεν πρόκειται να γίνεις μουσικός. Μην κάνεις την τέχνη, δεν θα γίνεις καλλιτέχνης.
Καλοπροαίρετες συμβουλές – σήμερα προφανώς λανθασμένες…


…Αν το σκεφτείτε, όλο το σύστημα της δημόσιας εκπαίδευσης σε όλο τον κόσμο είναι μια παρατεταμένη διαδικασία εισαγωγής στο πανεπιστήμιο. Με συνέπεια πολλοί, εξαιρετικά ταλαντούχοι, ευφυείς, δημιουργικοί άνθρωποι να νομίζουν πως δεν είναι, επειδή αυτό στο οποίο ήταν καλοί, στο σχολείο δεν είχε αξία ή στιγματιζόταν. Νομίζω πως δεν μας παίρνει να συνεχίσουμε κατά τον ίδιο τρόπο…

πηγή: dikaiopolis.gr και kidsgo.com.cy