ΑΝ Ο ΚΑΜΒΆΣ ΕΊΝΑΙ ΑΔΙΑΦΟΡΊΑ, Η ΖΩΓΡΑΦΙΆ ΘΑ ΕΊΝΑΙ ΦΑΣΙΣΜΌΣ.

Του Γιώργου Χαραλαμπίδη*

 

Η αδιαφορία, είναι μια από τις τρεις συμπεριφορές που χαρακτηρίζουν την μέθοδο ανθρώπινης ομαδοποίησης που συνήθως αποκαλούμε εξουσία. Οι άλλες δυο είναι η βία και η υποκρισία.

Αλλά η αδιαφορία, είναι το γόνιμο χώμα που σ’ αυτό θα φυτρώσει και θα ρίξει κορμό και κλαδιά τόσο η βία όσο και η υποκρισία (απάτη).

Απλά, όταν ασκείται βία με στόχο την απόδειξη ισχύος και την καταβολή, την εκμετάλλευση, τον αφανισμό του άλλου, η ανθρώπινη υπόσταση του άλλου, είναι αδιάφορη σ' αυτόν που ασκεί βία.

Απλά, όταν ασκείται υποκρισία με στόχο την απόδειξη ισχύος και την καταβολή, την εκμετάλλευση, τον αφανισμό του άλλου, η ανθρώπινη υπόσταση του άλλου, είναι αδιάφορη σ' αυτόν που ασκεί υποκρισία.

Απλά, η εξουσία σαν παραγωγός και διαχειριστής των συμπεριφορών βία – υποκρισία – αδιαφορία, διαχέει την παραγωγή της στο ανθρωποσύνολο, πολύ “επιστημονικά” είναι αλήθεια στον αιώνα μας, και εισπράττει το όφελος που προσδοκά. Την υποδούλωση δηλαδή, των πολλών στους λίγους. Αν η αδιαφορία δεν ήταν “του χεριού της” πώς θα ήταν δυνατόν να την εκμεταλλευτεί; Αν η αδιαφορία δεν είναι φασιστική συμπεριφορά, με τόση αδιαφορία γύρω, πώς καταφέρνει η εξουσία και έχει το πάνω χέρι; 

   Όλοι, βαθιά μέσα μας, αναγνωρίζουμε την συμπεριφορά που θα στρίμωχνε την εξουσία στην γωνία. Την συμπεριφορά, που αναδεικνύει τον άνθρωπο σ' αυτό που πραγματικά οφείλει να είναι στην δημιουργία. Το ον που φέρει συναίσθημα, λογική, συνείδηση! Το ον που ενώνει το υλικό με το πνευματικό! Την συμπεριφορά Λόγος!

   Όταν αρνιέσαι τον λόγο, έχεις βάλει ήδη την υπογραφή σου, ότι αποδέχεσαι την εξουσία.

   Όταν σου λένε, ότι συνάνθρωποι σου δεν έχουν να φάνε, ζουν σε συνθήκες απόλυτης φτώχειας, αυτοκτονούν πολλές φορές, κι εσύ δεν νιώθεις κανενός είδους συμπόνια, δεν νιώθεις καμιά ανάγκη να ρωτήσεις να μάθεις περισσότερα, να σταθείς αλληλέγγυος, να γίνεις φορέας του λόγου που θα βροντοφωνάξει στην εξουσία: “Σταμάτα!, ως εδώ και μην παρέκει!”, αδιαφορείς δηλαδή, σκεπτόμενος ίσως: “Εγώ, τη γλίτωσα! Τι με νοιάζει για τους άλλους;” με ποιον συντάσσεσαι αν όχι με την εξουσία; Δεν θάβεις τα συναισθήματα σου, για να μην έρθεις σε αντιπαράθεση με την εξουσία; Θάβοντας τα συναισθήματα σου εξακολουθείς να είσαι άνθρωπος;

   Όταν σου λένε, το χρέος που έχει φορτωθεί η πατρίδα σου και που θα κληθείς να αποπληρώσεις εσύ, τα παιδιά σου και τα εγγόνια σου, είναι αποτέλεσμα κλοπής, απάτης, ραδιουργιών και προδοσίας, νιώθεις την ανάγκη να σταθείς, να σκεφτείς, να ενημερωθείς, να ζητήσεις τον λογαριασμό, να γίνεις φορέας δικαιοσύνης; Νιώθεις την ανάγκη να φωνάξεις: “Οι κλέφτες στη φυλακή!” κι ανυποχώρητα να διεκδικήσεις το δίκαιο των συμπολιτών σου και την ανεξαρτησία της πατρίδας; Αν όχι, τότε δεν συντάσσεσαι με τους κλέφτες, τους απατεώνες, τους ραδιούργους, τους προδότες; Δεν θάβεις τη λογική σου, για να μην έρθεις σε αντιπαράθεση με την εξουσία; Θάβοντας τη λογική σου εξακολουθείς να είσαι άνθρωπος;

   Όταν σου λένε, από δω και πέρα θα υπάρχουν τρεις κατηγορίες ανθρώπων:

Οι ελίτ, που θα τους ανήκουν τα πάντα, η Γη, η γνώση, οι άνθρωποι.

Οι διαχειριστές του κοπαδιού, αυτοί δηλαδή που θα φροντίζουν το κοπάδι των σκλάβων να είναι ικανό να θρέψει τους πάντες με την παραγωγή του, που θα το αρμέγουν παντοιοτρόπως, που θα φροντίζουν να σφάζουν αρκετή “ποσότητα”, όταν μεγαλώσει πολύ και γίνει ανήσυχο, αυτοί που θα δίνουν τακτικά τον “λογαριασμό” στην ελίτ.

Και τέλος το “κοπάδι”. Δηλαδή οι σκλάβοι, οι πολλοί.

Κι εσένα δεν σε ταρακουνά η συνείδηση σου, να σκεφτείς: Ποιος τους διόρισε θεούς; Ποιος τους έδωσε τη Γη σαν ιδιοκτησία; Ποια δικαιώματα έχουν στην πανανθρώπινη Γνώση και θέλουν να τα εισπράξουν; Πού είναι η ελευθερία μου; Ποιος πέταξε στα σκουπίδια τα ανθρώπινα δικαιώματα, τα δικά μου αλλά και κάθε συνανθρώπου; Δεν θάβεις τη συνείδηση σου, για να μην έρθεις σε αντιπαράθεση με την εξουσία; Θάβοντας τη συνείδηση σου εξακολουθείς να είσαι άνθρωπος;

   Ας μην έχουμε την παραμικρή αμφιβολία: Η Αδιαφορία είναι φασιστική συμπεριφορά!

   “Μα δεν αδιαφορώ, απλά φοβάμαι!”

Να φοβηθείς αν είσαι παιδί, ανώριμος, ανόητος. Αλλά τότε μην παίρνεις μέρος στην συζήτηση για το τι πρέπει να γίνει. Λούφαξε σε μια γωνιά κι άσε τους ώριμους να κάνουν υπεύθυνα αυτό που η δημοκρατία επιτάσσει. Αναγνώρισε την αδυναμία σου, προσπάθησε να γνωρίσεις, να μάθεις να γίνεις δυνατός και ώριμος να παίρνεις αποφάσεις. Ως τότε, μην πουλάς φύκια για μεταξωτές κορδέλες.

Να φοβηθείς, αν είσαι ενήλικος και υπεύθυνος, για τον θάνατο του Λόγου και της Αλήθειας. Και να γίνει ο φόβος σου αυτός, αφορμή και αιτία, να κάνεις φασαρία. Τόση φασαρία ώστε να ξυπνήσουν οι πάντες και να αναλάβουν υπεύθυνα, τη σπορά του λόγου που θα ξυπνήσει συναισθήματα, λογική και συνείδηση σε κάθε άνθρωπο που θεωρεί τον εαυτό του ώριμο και υπεύθυνο.

Που θα του θυμίσει ότι το πρώτιστο χρέος του είναι σ’ αυτό που γεννήθηκε: Στον Άνθρωπο.

Το δεύτερο σ’ αυτούς που αγαπά: Την οικογένεια και τα παιδιά του.

Το τρίτο στην μεγάλη ομάδα που τον γέννησε και του έδωσε ανθρωπολαλιά, πατρίδα, δικαιώματα, πνευματική και υλική ταυτότητα.

Και ότι τα τρία αυτά είναι αναπόσπαστα συνδεδεμένα μεταξύ τους, σε τρόπο που, ή θα τα αναγνωρίσεις όλα και θα αναλάβεις όλων την αποπληρωμή, αρνούμενος κάθε άλλο χρέος, ή θα χάσεις τον άνθρωπο, την οικογένεια, την πατρίδα, την ελευθερία, την δημοκρατία, σκλάβος για πάντα της εξουσίας και του χρήματος που αυτή έχει εφαρμόσει σαν τις αλυσίδες των σκλάβων στα χέρια τα πόδια, τον λαιμό σου, την λαλιά και την σκέψη σου. 

Να φοβηθείς, αν είσαι ενήλικος και υπεύθυνος, την μία και μοναδική εκφορά λόγου, αυτού της εξουσίας, από τα ΜΜΕ, αλλά όχι μόνον αφού τα καλοπληρωμένα παπαγαλάκια της έχουν από καιρό τώρα πάρει θέσεις ανάμεσα μας για να ενσπείρουν διχόνοιες και σύγχυση. Να καταδείξεις το ψεύδος και την υποκρισία τους, να φτιάξεις χιλιάδες εστίες εκφοράς αληθινού λόγου, αφήνοντας τα μέσα της εξουσίας κύμβαλα αλαλάζοντα.

Να φοβηθείς τέλος, αν είσαι ενήλικος και υπεύθυνος, γι αυτό το σκόρπισμα της αδιαφορίας σε τόσο μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού και της νεολαίας μας. Δεν είναι φυσιολογικό! Ψάξε μαζί με γνώστες και επιστημονικά καταρτισμένους, την δυνατότητα και ικανότητα της εξουσίας, με χημικά και άλλα ίσως άγνωστα στους πολλούς μέσα, να καθιστά τις ανθρώπινες μάζες, πειθήνια όργανα, υπανθρώπους, νεκροζώντανους. Βρες, τα μέσα αυτά, αδρανοποίησε τα και ελευθέρωσε τους δυστυχισμένους. 

Ερωτήματα του τύπου: “Καλά τα λες, αλλά αν εγώ τα κάνω αυτά, μου εγγυάσαι ότι θα τα κάνουν και οι άλλοι;” δείχνουν ανωριμότητα. Το αν θα είσαι άνθρωπος ή υπάνθρωπος δεν είναι συλλογική απόφαση. Το ότι ατομικά αποφασίζεις και αποδέχεσαι την ανθρώπινη ταυτότητα και συλλογικά την ισχυροποιείς και την επιβάλλεις, χωρίς να την στερείς ποτέ και για κανένα λόγο από οποιονδήποτε άλλον, είναι ώριμη θέση και προς την σωστή κατεύθυνση.

Δείξε σε όλους ότι η αδιαφορία είναι φασισμός.

Γίνε εσύ το αντίδοτο στην αρρώστια της αδιαφορίας.

Γίνε φορέας Λόγου και Αλήθειας.

*Ο Γιώργος Χαραλαμπίδης είναι μέλος του Ε.ΠΑ.Μ. Θερμαϊκού Θεσσαλονίκης

πηγή : teleytaiaexodos.blogspot.gr