Ποιος θέλει να ανατρέψει τον πρόεδρο Λουκασένκο;

 

Του Τιερί Μεϊσάν  

Η Σβετλάνα Τιχάνοφσκαγια κατάφερε να συγκεντρώσει χιλιάδες φιλελεύθερους και νεοναζί ενάντια στον πρόεδρο Λουκατσένκο.

Του Τιερί Μεϊσάν 

Ο Δυτικός Τύπος αξιοποιεί την Σβετλάνα Τιχανόφσκα, την οποία παρουσιάζει ως νικήτρια των προεδρικών εκλογών της Λευκορωσίας και κατακρίνει τον απερχόμενο πρόεδρο Αλεξάντερ Λουκασένκο, τον οποίο κατηγορεί για βία, νεποτισμό και εκλογική νοθεία. Ωστόσο, μια ανάλυση αυτής της χώρας δείχνει ότι η πολιτική του προέδρου της αντιστοιχεί στις επιθυμίες των πολιτών. Πίσω από αυτήν την τεχνητή διαμάχη σηκώνεται το φάντασμα του ουκρανικού Euromaidan και μιας ρήξης που προκάλεσε η Ρωσία.

Ένας από τους στόχους του πραξικοπήματος του Euromaidan (Ουκρανία, 2013-14) ήταν η διακοπή του δρόμου του μεταξιού στην Ευρώπη. Η Κίνα αντέδρασε αλλάζοντας τη διαδρομή του περνώντας από τη Λευκορωσία. Από τότε και μετά, το Μινσκ προσπάθησε να προστατευθεί από όμοια αποσταθεροποίηση ακολουθώντας μια πιο ισορροπημένη πολιτική έναντι της Δύσης, συμμετέχοντας ταυτόχρονα σε στρατιωτικές ασκήσεις με τη Μόσχα και δεχόμενο να προμηθεύσει όπλα στο Ντάες που καταπολεμά η Μόσχα στη Συρία. 

Ωστόσο, παρά την αναβλητικότητα του Μινσκ, η CIA παρενέβη με την ευκαιρία των προεδρικών εκλογών του 2020. Η Σβετλάνα Τιχάνοφσκαγια αμφισβήτησε τον απερχόμενο πρόεδρο Αλεξάντερ Λουκασένκο, ο οποίος διεκδικούσε έκτη θητεία. Πήρε μόνο το 10% των ψήφων, φώναξε για απάτη και κατέφυγε στη Λιθουανία, όπου ο Γάλλος Μπερνάρντ-Χένρι Λέβι έσπευσε να την υποδεχτεί. Ομόφωνα, ο δυτικός τύπος καταδίκασε τον «δικτάτορα» και υπαινίχθηκε ότι η κα Τιχάνοφσκαγια ήταν νικηφόρα στις εκλογές. 

Η πραγματικότητα είναι πολύ πιο περίπλοκη. 

Πρώτον, ενώ είναι πολύ πιθανό οι εκλογές να έχουν υποστεί νοθεία υπέρ του απερχόμενου προέδρου, είναι πολύ απίθανο η Σβετλάνα Τιχανόφσκα να πλησίασε την πλειοψηφία, καθώς αυτό που εκπροσωπεί είναι πολύ ξένο για την μεγάλη πλειοψηφία των Λευκορώσων. Τα τελευταία τριάντα χρόνια, γίνεται συζήτηση στη χώρα σχετικά με την ευρωπαϊκή της ταυτότητα. Είναι πολιτισμικά κοντά στη Δυτική Ευρώπη και υπέρ των ΗΠΑ ή ανήκει στη σλαβική, φιλο-ρωσική Ευρώπη; Χωρίς αμφιβολία, η απάντηση είναι ότι οι Λευκορώσοι είναι Ρώσοι πολιτιστικά, αν και ορισμένοι δεν μιλούν την ίδια ακριβώς γλώσσα. Βέβαια, δύο μικρές μειονότητες υποστηρίζουν αποκλίνουσες απόψεις: η πρώτη αυτοαποκαλείται «εθνικιστική» σε σχέση με τη βραχύβια Λαϊκή Δημοκρατία της Λευκορωσίας (1918-19) της οποίας τα εξόριστα όργανα συνεργάστηκαν με τους Ναζί κατά τον Β ’Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά με τα δίκτυα Stay-Behind του Nato. Η δεύτερη είναι υπέρ του φιλελεύθερου μοντέλου και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. 

Σε αντίθεση με την Ουκρανία, η οποία χωρίζεται σε δύο πολιτισμικά διακριτές ζώνες (η φιλο-γερμανική Δύση και η φιλο-ρωσική Ανατολή), η Λευκορωσία βλέπει ουσιαστικά τον εαυτό της ως ρωσική, αν και είναι πολιτικά ανεξάρτητη από τη Μόσχα. 

Δεύτερον, εάν υπήρχε αμφιβολία σχετικά με τον ρόλο των μυστικών υπηρεσιών των ΗΠΑ σε αυτήν την υπόθεση, η εμφάνιση του Bernard-Henri Lévy θα πρέπει να την ακυρώσει. Ο πλούσιος κληρονόμος μιας εταιρείας εισαγωγής πολύτιμης ξυλείας έκανε καριέρα με το να γράφει αντισοβιετικά δοκίμια. Προωθημένος από τον εκδότη του ως "Νέος Φιλόσοφος", εξακολουθεί να περνά για "φιλόσοφο" σήμερα. Υποστήριξε τους «μαχητές της ελευθερίας», δηλαδή τους Άραβες μισθοφόρους της Αδελφότητας των Αδελφών Μουσουλμάνων στο Αφγανιστάν εναντίον των Σοβιετικών, συμπεριλαμβανομένου του ηγέτη τους Οσάμα Μπιν Λάντεν. Πήρε το μέρος των Κοντράς στη Νικαράγουα, δηλαδή, υπέρ των νοτιαμερικανών μισθοφόρων του Τζον Νεγκροπόντε οπλισμένων από το Ιράν του Χασέμι Ραφσαντζάνι. Υπερηφανεύεται για το ότι ήταν σύμβουλος Τύπου του προέδρου της Βοσνίας, Alija Izetbegović, όταν ο παλιός φιλοναζί είχε τον Αμερικάνο νεοσυντηρητή Richard Perle ως πολιτικό σύμβουλο και τον ήδη αναφερόμενο Osama bin Laden ως στρατιωτικό σύμβουλο. Θυμάμαι πώς με εντυπωσίασε αργότερα όταν μου εξήγησε ότι το Βελιγράδι έπρεπε να βομβαρδιστεί για να ανατραπεί ο «δικτάτορας» Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς. Δεν κατάλαβα γιατί ο φιλοναζί Izetbegović ήταν «δημοκράτης», ενώ ο κομμουνιστής Milošević ήταν «δικτάτορας».  

Ας είναι, ας επιστρέψουμε στο θέμα μας, ο Μπερνάρντ-Χένρι Λέβι, από τώρα και στο εξής ονομαζόμενος «BHL», έδωσε τη θορυβώδη υποστήριξή του στους Τσετσένους Αδελφούς Μουσουλμάνους, οι οποίοι σχημάτιζαν το Ισλαμικό Εμιράτο της Ιχκερίας στη ρωσική επικράτεια. Σύμφωνα με μια έκθεση των εξωτερικών υπηρεσιών της Τζαμαχιρίας, παρευρέθηκε στη συνάντηση που διοργάνωσε ο Ρεπουμπλικανός γερουσιαστής John McCain στο Κάιρο, τον Φεβρουάριο του 2011, για να διευθετήσει τις λεπτομέρειες της ανατροπής του «καθεστώτος Καντάφι», το οποίο τότε αναφερόταν ως παράδειγμα από τις ΗΠΑ. Οι Γάλλοι εξεπλάγησαν που τον είδαν να ανακοινώσει στην αυλή του Ελιζέ, στη θέση του Υπουργού Εξωτερικών, την εμπλοκή της χώρας του εναντίον του «δικτάτορα» (όλοι οι σημαδεμένοι άνθρωποι για φόνευση –και μόνο εκείνοι– είναι "δικτάτορες"). Φυσικά, βρισκόταν στην πλατεία Μαϊντάν στο Κίεβο κατά τη διάρκεια της έγχρωμης «επανάστασης» την οποία καθοδηγούσαν αυθεντικοί Ναζί. 

Γεννηθείς χωρίς πατέρα σε φάρμα κολεκτίβα, ο Αλεξάντερ Λουκασένκο έγινε ο πιο επιδέξιος αρχηγός κράτους στην Ευρώπη. 

Τούτου λεχθέντος, οι Λευκορώσοι μπορεί να έχουν παράπονα εναντίον του προέδρου Λουκασένκο, αλλά όχι ενάντια στη πολιτική του. Όσοι γνωρίζουν τη χώρα, είτε μεταξύ των υποστηρικτών του, είτε μεταξύ των αντιπάλων του, παραδέχονται ότι η τελευταία αντιστοιχεί στις ανησυχίες των Λευκορωσών. Όλοι όσοι πλησίασαν τον Αλεξάντερ Λουκασένκο έμειναν έκπληκτοι από την ευφυΐα του, το χάρισμα του και την μη-διαφθορά του. Εκείνοι που τον κατηγορούσαν ότι υποστηρίζει την επανένωση με τη Ρωσία λόγω πολιτικού υπολογισμού και όχι από πεποίθηση, παραδέχτηκαν ότι έκαναν λάθος όταν διατήρησε τη θέση του παρά τις αντιρρήσεις της Μόσχας και τον αδικαιολόγητο πόλεμο για το φυσικό αέριο μεταξύ των δύο χωρών. Όλοι εξεπλάγησαν από τις εξαιρετικές ικανότητές του που τον έκανε να απειλήσει τη δύναμη του προέδρου Μπόρις Γέλτσιν όταν πρότεινε την ένωση με τη Ρωσία. 

Τη κύρια κριτική που μπορεί κανείς να κάνει εναντίον του προέδρου Λουκασένκο είναι η εξάλειψη αρκετών ηγετών της αντιπολίτευσης. μια κατηγορία που αρνείται σθεναρά, κατηγορώντας αυτές τις προσωπικότητες για σχέσεις με εγκληματικές οργανώσεις που μπορεί να στράφηκαν εις βάρος τους. 

Για χρόνια, οι αντίπαλοί του τον κατηγόρησαν ότι πλουτίζει εις βάρος του έθνους χωρίς ποτέ να παρέχει την παραμικρή ένδειξη. Ωστόσο, όλοι οι διεθνείς φορείς γνωρίζουν ότι όταν η Λευκορωσία υπογράφει ένα συμβόλαιο, οι προμήθειες δεν υπερβαίνουν ποτέ το 5%, έναντι 10% για τις ΗΠΑ, 50% για τη Ρωσία του Yeltsin (ο αριθμός αυτός μειώθηκε στο 10% υπό την διακυβέρνηση Πούτιν ) και 60% για το Ιράν. Είναι σαφές ότι ο άνθρωπος δεν έχει το χρήμα ως κίνητρο. Ελλείψει διαφθοράς, η δυτική προπαγάνδα αρχίζει να τον κατηγορεί προληπτικά για νεποτισμό προς όφελος του μικρού γιου του, του Νικολάου γνωστού ως «Κόλια». 

Τη μόνη κριτική που μπορεί να του γίνει είναι η τακτική προβολή αντισημιτικών και ομοφοβικών παρατηρήσεων - ποτέ για την υποστήριξη αντισημιτικών ή ομοφοβικών πράξεων. Με αυτόν τον τρόπο, δυστυχώς, βρίσκεται στη συνέχεια των ηγετών της χώρας του. 

Από την αρχή της κρίσης, ο πρόεδρος Λουκατσένκο ισχυρίστηκε ότι η αντιπολίτευση της Σβετλάνα Τιχάνοφσκαγια και των συμμάχων της είναι ένα γεωπολιτικό πρόβλημα Δύση-Ανατολή και όχι μια εθνική πολιτική διαμάχη. Ενώ αυτή η αντιπολίτευση ισχυρίζεται ότι δεν υπηρετεί καμία ξένη δύναμη. 

Εκτός από την εμφάνιση του Bernard-Henri Lévy, πολλά στοιχεία δείχνουν ότι ο Alexandre Lukachenko λέει την αλήθεια. 

- Η Ομάδα Ψυχολογικής Δράσης των Ειδικών Δυνάμεων της Πολωνίας φαίνεται εξαιρετικά ενεργή από την αρχή της κρίσης στην υπηρεσία της κυρίας Tikhanovskaïa. 

- Συμμετέχουν επίσης ουκρανικές νεοναζί πολιτοφυλακές. 

- Τέλος, επίσης η κυβέρνηση της Λιθουανίας, η οποία φιλοξενεί τη Svetlana Tikhanovskaya. Ωστόσο, κανένα ίχνος της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε αντίθεση με το ουκρανικό Euromaidan. 

 Συνεπώς, το πιο πιθανό είναι ότι η Ουάσιγκτον χειραγωγεί τους περιφερειακούς παράγοντες (Πολωνία, Ουκρανία, Λιθουανία) ενάντια στον σλαβικό κόσμο. 

Σε κάθε περίπτωση, ο Ρώσος πρόεδρος, Βλαντιμίρ Πουτίν, μόλις δημιούργησε μια εφεδρική δύναμη ικανή να παρέμβει στη Λευκορωσία για να υποστηρίξει τα θεσμικά όργανα και τον πρόεδρο Λουκατσένκο, και αυτό παρά το γεγονός ότι οι δύο άνδρες είχαν μερικές φορές πολύ συγκρουσιακές σχέσεις. 

Μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά

Πηγή: voltairenet.org