Το δικαίωμα στον Λόγο.

του Γιώργου Χαραλαμπίδη

Σύμφωνα με το άρθρο 14 του συντάγματος: « Καθένας μπορεί να εκφράζει και να διαδίδει προφορικά, γραπτά και δια του τύπου τους στοχασμούς του τηρώντας τους νόμους του Κράτους».

«Δε συμφωνώ ούτε με μια λέξη από όσα λες, αλλά θα υπερασπίζω και με το τίμημα της ζωής μου ακόμη, το δικαίωμά σου ελεύθερα να λες όσα πρεσβεύεις», είτε το είπε ο Βολτέρος είτε άλλος, παραμένει ένα ισχυρό απόφθεγμα ανθρώπινης ουσίας.

Η ελευθερία του λόγου είναι το να μιλάει κανείς ελευθέρως χωρίς να λογοκρίνεται. Ο όρος ελευθερία της έκφρασης χρησιμοποιείται μερικές φορές ως συνώνυμο, αλλά περιλαμβάνει κάθε πράξη αναζήτησης, λήψης και μετάδοσης πληροφοριών ή ιδεών, ανεξαρτήτως του χρησιμοποιούμενου μέσου. Στην πράξη, το δικαίωμα της ελευθερίας του λόγου δεν είναι απόλυτο σε καμία χώρα και διάφορες εκφάνσεις της υπόκεινται σε περιορισμούς, όπως οι λίβελοι, οι συκοφαντίες, οι αισχρολογίες, ή παρακίνηση προς εγκληματικές πράξεις, κ.λπ.
Η ελευθερία της έκφρασης αναγνωρίζεται ως ανθρώπινο δικαίωμα στο Άρθρο 19 της Οικουμενικής Διακήρυξης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και αναγνωρίζεται στη διεθνή νομοθεσία των δικαιωμάτων του ανθρώπου και στο Διεθνές Σύμφωνο για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα (ICCPR). Το άρθρο 19 του Διεθνούς αυτού Συμφώνου ορίζει ότι «ο καθένας έχει το δικαίωμα να έχει άποψη ανεπηρρέαστος» και «ο καθένας έχει το δικαίωμα της ελευθερίας της έκφρασης. Το δικαίωμα αυτό περιλαμβάνει την ελευθερία της αναζήτησης, λήψης και μετάδοσης πληροφορίας και ιδεών όλων των ειδών, ανεξαρτήτως συνόρων, είτε προφορικώς, είτε γραπτώς ή εντύπως, υπό τη μορφή έργων τέχνης, ή μέσω οιουδήποτε άλλου μέσου της επιλογής του».

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Τι είναι ο λόγος;
Λόγος είναι η ανθρώπινη συμπεριφορά που προσπαθεί να αναδείξει όλες τις ανθρώπινες δυνατότητες – ικανότητες, στα ανθρώπινα όντα.
Για ποιες δυνατότητες – ικανότητες μιλάμε;

Για το συναίσθημα,
δηλαδή την ικανότητα των ανθρώπων, και να συναισθάνονται πράγματα και καταστάσεις που δεν βιώνουν οι ίδιοι.
Επί παραδείγματι: Ένα παιδάκι σκελετωμένο, απεριποίητο, σου κτυπά την πόρτα και με αδύναμη φωνούλα, σου λέει: «Πεινάω!». Ελάχιστοι θα μείνουν ασυγκίνητοι από την εικόνα αυτή.
Πόσες όμως παρόμοιες εικόνες δεν έχουμε δει από την Αφρική και την Άπω Ανατολή και μας άφησαν ασυγκίνητους;
Το συναίσθημα είναι κινητήρια δύναμη! Κάτι σαν τη μηχανή του αυτοκινήτου!
Για τη λογική,
δηλαδή για την ικανότητα των ανθρώπων να ερμηνεύουν τη φύση, να προγραμματίζουν στο χρόνο, να υπολογίζουν μεγέθη και να χρησιμοποιούν τα συμπεράσματα προς όφελος τους.
Επί παραδείγματι: Είδες σε μια βιτρίνα ένα πολύ όμορφο φόρεμα, αλλά ρωτώντας την τιμή του, έφυγες χωρίς να ψωνίσεις, γιατί σκέφτηκες τους απλήρωτους λογαριασμούς, το ραντεβού με τον γιατρό, το φροντιστήριο του παιδιού, εν πάσει περιπτώσει, κάτι που η λογική σου, σου έλεγε ότι προηγείται.
Εδώ και καιρό όμως τρέχεις να πληρώσεις, ότι απαιτήσεις σου προβάλλει η εφορία, η ΔΕΗ, οι εταιρείες τηλεφωνίας, δέχεσαι μειώσεις μισθού, και ψηφίζεις αυτούς που σου τον μείωσαν. Γιατί; Εδώ το χρέος σου προς την πατρίδα, την οικογένεια σου, τα παιδιά σου πού πάει; Το δημόσιο χρέος της Ελλάδας, μαζί με το χρέος των ασφαλιστικών ταμείων ξεπέρασε το ένα τρισεκατομμύριο. Πιστεύεις ότι μπορεί να πληρωθεί; Κάνεις ότι και οι πολιτικοί; Όπως έσπρωξαν αυτοί το χρέος σε σένα, εσύ το σπρώχνεις στα παιδιά σου;
Η λογική είναι μέσο αλλαγής πορείας και κίνησης! Κάτι σαν το τιμόνι και τα φρένα του αυτοκινήτου!

Για τη συνείδηση,
δηλαδή για την ικανότητα της αυτογνωσίας, της αναγνώρισης του δίκαιου και του άδικου, της αναγνώρισης του ηθικού και του ανήθικου, της συνειδητοποίησης ότι ολοκληρώνεσαι σαν άνθρωπος Μαζί και σε Επαφή με τους άλλους. Κάτι που προϋποθέτει βέβαια συνύπαρξη συναισθήματος και λογικής.
Επί παραδείγματι: Γνωρίζοντας την Ελληνική αλλά και παγκόσμια ιστορία και όντας περήφανος για την καταγωγή σου, συνειδητοποίησες ότι η αντιμετώπιση της σημερινής κρίσης δεν γίνεται ατομικά, αλλά είναι ανάγκη να ευαισθητοποιηθούν και να δράσουν πολλοί, αν είναι δυνατόν όλοι. Με τη σκέψη αυτή, χτύπησες την πόρτα του γείτονα, για να μοιραστείς τον προβληματισμό σου μαζί του.
Προς μεγάλη σου έκπληξη, όμως, ο γείτονας αφού σε άκουσε λίγο, ευγενικά, σε καληνύχτισε, λέγοντας ότι αυτός δεν ασχολείται με την πολιτική, αυτός κοιτάει μόνο τη δουλειά του, ότι δεν έχει όρεξη για μπλεξίματα!
Η συνείδηση είναι ο δρόμος σου και ο σκοπός σου! Κάτι σαν τον οδηγό του αυτοκινήτου!
Όπως φαίνεται από τα παραπάνω αντιπαραδείγματα, καμία από τις τρεις δεν είναι αρκετά λειτουργική από μόνη. Από κοινού όμως γίνονται ένα ακαταμάχητο μέσο διεκπεραίωσης της απόφασης, προς την κατεύθυνση του ορθού.
Λόγος λοιπόν είναι η ανάπτυξη σε κάθε άτομο των παραπάνω δυνατοτήτων – ικανοτήτων, στην μέγιστη δυνατή ποσότητα, αλλά και στην καλύτερη δυνατή ποιότητα.
Φυσικά επιτυγχάνεται με τη μετάδοση του λόγου, με κάθε μέσον. Προφορικά ή γραπτά, μέσω της παρέας, μέσω της τέχνης, των εικαστικών, του θεάτρου, του κινηματογράφου, του βιβλίου, της τηλεόρασης, του ραδιοφώνου, του διαδικτύου. Και βέβαια μέσω του σχολείου αλλά και της επιστήμης. Η ακύρωση με οποινδήποτε τρόπο αυτής της μετάδοσης, ακυρώνει και την δυνατότητα ανάπτυξης του Λόγου. Όπως αν δεν φας, πεθαίνεις!

Όπως φαίνεται από τα αποσπάσματα στην αρχή του άρθρου, οι άνθρωποι διαχρονικά έχουν αντιληφθεί την αξία του λόγου, και φρόντισαν να κατοχυρώσουν την ελεύθερη και απρόσκοπτη μετάδοση του. Το λέει το σύνταγμα, το λένε όλες οι επαναστάσεις και οι επαναστάτες ανά τους αιώνες. Το λένε και τα θεσπισμένα από τον Ο.Η.Ε. ανθρώπινα δικαιώματα!
Κατά παράξενο τρόπο όμως, η εμπειρία μας λέει το αντίθετο! Ότι κάτι ή κάποιοι, δεν θέλουν την ελευθερία του λόγου. Ότι κάτι ή κάποιοι προσπαθούν να τον ακυρώσουν, να τον κάνουν να χάσει το στόχο του, να τον φιμώσουν, να τον στραγγαλίσουν!

Ποιοι μπορεί να είναι αυτοί; Πώς επιτυγχάνουν την ακύρωση του λόγου;
Εδώ θέλει προσοχή το θέμα:

Είπαμε ότι ο λόγος είναι η κατ’ εξοχήν ανθρώπινη συμπεριφορά.
Ποιες είναι οι άλλες συμπεριφορές;

Είναι η βία.
Βία, είναι επί παραδείγματι, όταν απολύεσαι από τη δουλειά σου στα πενήντα σου μετά από εικοσιπέντε χρόνια δουλειάς και πρέπει να βρεις τρόπο να επιβιώσεις μέχρι τα εξήντα επτά σου, οπότε προβλέπεται να πάρεις μηνιάτικη σύνταξη, λιγότερο από ένα βδομαδιάτικο!

Είναι η υποκρισία.
Υποκρισία, είναι επί παραδείγματι, να σου λένε ότι πήραμε τόσα δισεκατομμύρια από τον ESM, ή από το ΔΝΤ, για να σε σώσουμε, να μοιράζονται πολιτικοί και δημοσιογράφοι το αντίτιμο της προδοσίας τους, και το ποσό του δανείου μέσω των τραπεζών να επιστρέφει σ’ αυτούς που στο δάνεισαν σαν εξόφληση χρέους και τόκων, και συ να μένεις χωρίς δουλειά, χωρίς σπίτι, χωρίς πατρίδα και μ’ ένα χρέος τεράστιο!..

Είναι η αδιαφορία.
Αδιαφορία, είναι επί παραδείγματι, να σου κόβουν τη σύνταξη, να κλείνουν τα νοσοκομεία, να ακριβαίνουν τα φάρμακα, και να σου λένε ότι χρωστάς φόρο για το σπίτι σου, το μοναδικό σου σπίτι, που αγόρασες με στερήσεις μιας ζωής.
Αδιαφορία όμως, είναι επίσης, να υποχρεώνεις τα παιδιά σου, με το φόβο μη σου κόψουν κι άλλο τη σύνταξη, να ζήσουν σαν σκλάβοι!..

Αυτές είναι οι άλλες συμπεριφορές! Και είναι και οι τρεις εξ ίσου «φασιστικές!» στην χωρίς συναίσθημα, άλογη και ασυνείδητη χρήση τους!

Και αφού εξουσία είναι, ότι, μπορεί να σε εξαναγκάσει να κάνεις κάτι, παρά τη θέληση σου, άρα: Εξουσία είναι, ότι, σε ελέγχει με τη βία, την υποκρισία, την αδιαφορία.
Ο Λόγος δεν είναι εξουσία, αφού δεν μπορεί να λειτουργήσει παρά και έξω από τη θέληση σου. Μπορεί όμως αν το θελήσεις, να μετατρέψει την εξουσία, από αφέντη σου σε υπηρέτη σου. Μόνο όμως αν και όταν το θελήσεις πραγματικά. Μόνο όταν το θελήσεις για το κοινό καλό, χωρίς να εκβιάζεις την φύση. Μιλάμε πάντα για τον λόγο που είναι γέννημα συναισθήματος, λογικής και συνείδησης, τον λόγο που εκφέρεται για να μεταδώσει συναίσθημα λογική και συνείδηση. Μπορεί, η ομιλία κάποιων, να γίνει βίαιη ή υποκριτική ή αδιάφορη, δεν είναι όμως τότε λόγος.

Αυτός λοιπόν που έχει κάθε συμφέρον να μην επιτρέπει την ελεύθερη διάδοση του λόγου, είναι η εξουσία! Και όχι μόνον. Η εξουσία είναι που βάζει χίλια δυο εμπόδια, ώστε να κρατήσει τον λόγο μακριά σου. Εσένα μακριά από τον λόγο! Και εξουσία, μπορεί να ασκήσουν: οι γονείς στο παιδί τους, τα αφεντικά στους υπαλλήλους τους, το κράτος στους πολίτες του, οι υπερεθνικοί σχηματισμοί στους πολίτες όλων των εθνών!...

Πότε ο λόγος μεταδίδεται σωστά;
Βασικά δεν υπάρχει κανόνας.
Θυμήσου ότι ο Μακρυγιάννης έμαθε να γράφει στα εξήντα του!
Η θέληση σου να κάνεις τον λόγο, τρόπο ζωής για σένα, δρόμο που θα ενώνει το παρελθόν με το παρόν και το μέλλον, ένα δρόμο που με όλη σου την καρδιά θα χαρίσεις στα παιδιά σου, με όλη σου τη διάνοια θα τους εξηγήσεις ότι αυτός είναι ο δρόμος που πρέπει σε άνθρωπο, και με όλη σου την ψυχή θα βαδίσεις μαζί τους, όσο η ζωή σου επιτρέψει και με ξαλαφρωμένη την ψυχή σου θα τα αφήσεις όταν έρθει η ώρα να συνεχίζουν εκείνα, ενώ εσύ περήφανος θα τα καμαρώνεις από ψηλά!..
Σωστός, είναι ο λόγος, όταν δεν είναι εξουσία, δηλαδή όταν δεν εκβιάζει, όταν δεν εξαπατά, όταν δεν αδιαφορεί.

Ένα λάθος επιχείρημα που ακούγεται συχνά είναι το: «Μα αυτό θα πάρει χρόνο, και δεν έχουμε!»
Δηλαδή και τον χρόνο, τον χαρίσαμε στην εξουσία;
Γιατί δεν έχεις χρόνο;
Τρως το φαγητό σου μισοψημένο; Ή κοιμάσαι μόνο τρεις ώρες; Ή αποβλακώνεσαι στην τηλεόραση μόνο για μισή ώρα την ημέρα;
Εκεί γιατί βρίσκεις χρόνο;
Ο κλέφτης βιάζεται! Γιατί φοβάται μην τον πιάσουν! Εσύ είσαι κλέφτης;
Ο ψεύτης βιάζεται! Γιατί φοβάται μήπως τον ανακαλύψουν! Εσύ είσαι ψεύτης;
Ο τεμπέλης κι ο εγωιστής, ο φανατικός κι ο ανόητος βιάζονται! Να τους αφήσεις ήσυχους! Δεν είναι σε θέση να δουν ούτε την τύφλα τους! Είσαι κάτι από αυτά;
Ναι! Και χρόνο θέλει και κόπο! Αλλά αξίζει! Γιατί ο λόγος είναι τροφοδότης της σκέψης, του στοχασμού, της διάνοιας, της φαντασίας. Κι αντίστοιχα, κατά ένα θαύμα της φύσης ανατροφοδοτείται από αυτά!
Ναι! Γιατί ο λόγος όσο πιο πολύ μοιράζεται στους ανθρώπους, σε αντίθεση με τον υλικό πλούτο, τόσο πιο πολύ πλούσιοι γίνονται όλοι! Και τόσο πιο πλούσια είναι η κληρονομιά της κάθε γενιάς σε λόγο και γνώση, σε τέχνη και επιστήμη. Μόνο αυτοί που θησαύρισαν υλικά αγαθά θα φτωχύνουν! Άξιος ο μισθός τους!

Ο λόγος έχει τους περιορισμούς του.
Κατ’ αρχήν τους περιορισμούς που θέτει η ίδια η γλώσσα σαν εργαλείο. Άλλες γλώσσες είναι πιο εκφραστικές, άλλες όχι τόσο.
Ύστερα, από την δεινότητα στον χειρισμό αυτού που μεταδίδει πληροφορίες. Χειριστές του λόγου: αν ο λόγος σας μεταφέρει συναίσθημα, λογική και συνείδηση, και έχετε καθαρή πρόθεση και διάθεση να μεταφέρετε την αλήθεια, δεν χρειάζεται να υποδείξετε «κάνε τούτο – κάνε τ’ άλλο». Σε ανθρώπους απευθύνεστε!..
Από την ικανότητα πρόσληψης αυτού που προσλαμβάνει. Όλοι μας είμαστε εν δυνάμει δέκτες λόγου. Ο παντογνώστης δεν υπάρχει και δεν νομίζω ότι θα υπάρξει. Ας διευκολύνουμε λοιπόν την μετάδοση του λόγου. Πρώτα αφιερώνοντας χρόνο κι ύστερα προσοχή…
Από την σαφήνεια των νοημάτων.
Από την διάθεση και των δύο συμβαλλομένων να διεκπεραιώσουν μέσω του λόγου την διάθεση επαφής, ή την λύση αντιθέσεων.
Από την διάθεση τρίτων να παρεμβάλλουν με διάφορα μέσα, ώστε να καταστήσουν την επαφή αδύναμη έως αδύνατη. Ας αναλογιστούμε πόσο φτώχυνε την Ελλάδα τα κλείσιμο της Ε.Ρ.Τ.!
Από την διάθεση ν' αφιερώσεις μέρος του χρόνου σου σ' αυτόν.
Από την διάθεση να κοπιάσεις όταν κάτι δεν το καταλαβαίνεις, ώστε να το αποσαφηνίσεις. Χωρίς να νιώθεις ότι αυτό σε μειώνει. Ίσα - ίσα μπορεί να γίνει αιτία να ξεκαθαρίσει πιο πολύ το θέμα!
Από τη διάθεση να μην έχει στεγανά ο λόγος. Η ζωή έχει δείξει ότι ο λόγος είναι μέσο που μπορεί να χειριστεί η μεγάλη πλειοψηφία των ανθρώπων. Δεν κοστίζει τίποτε - εκτός από τον κόπο των γονέων και των δασκάλων - και είναι το μοναδικό μέσο να μεταφερθεί η αλήθεια και η πραγματική ιστορία!

Η εξουσία στην διάρκεια αιώνων, έχει αντιληφθεί τις αδυναμίες αυτές του λόγου, που ουσιαστικά δεν είναι αδυναμίες του μέσου, αλλά αδυναμίες του ίδιου του ανθρώπου, που πηγάζουν από λανθασμένη εκτίμηση της δυνατότητας ελεύθερης βούλησης. Και τις χρησιμοποιεί για να αποδυναμώνει την ισχύ του λόγου.
Η εξουσία λόγω της φύσης της, μισεί τον λόγο. Ξέρει ότι είναι ο μοναδικός της αντίπαλος.
Έχει όμως και επίγνωση των δυνατοτήτων του. Αντιλαμβάνεται ότι χωρίς τον λόγο η κοινωνία των ανθρώπων αργά ή γρήγορα θα μετατραπεί σε αγέλη άγριων ζώων. Αντιλαμβάνεται ότι χωρίς τον λόγο, ούτε παιδεία υπάρχει, ούτε τέχνη, ούτε επιστήμη, ούτε πρόοδος. Έτσι προσπαθεί να προσεταιριστεί τους πιο ικανούς να προάγουν τον λόγο, τους καθιστά πειθήνια όργανα της, έτσι ώστε να φαίνεται ότι όλα τα "καλά" πηγάζουν απ' αυτήν, ενώ απωθεί τα λάθη και τις ανομίες της σε τρόπο ώστε για το "κακό" να φταίνε πάντα άλλοι!

Εδώ πρέπει να τονίσουμε ότι κάθε προσπάθεια της εξουσίας να δυναμιτίσει τον λόγο των πολλών, βασίζεται στην παγκόσμια αρχή ότι η καταστροφή είναι πιο εύκολη από την δημιουργία! Και στην φυσική ροπή πολλών προς το εύκολο!

Τα παλιά χρόνια, στην κορυφή της πυραμίδας της εξουσίας ήταν η βία!
Ο πόλεμος, ήταν η ευγενής τέχνη των «ευγενών» της, το σκοτώνω και κλέβω το βιος σου το «ευγενές» άθλημα. Ένας συρφετός υποκριτών του τύπου «νόμος» και του τύπου «θρησκεία» αναλάμβαναν να «νομιμοποιήσουν» και να «θεοποιήσουν» τους φόνους και τις κλοπές των αρχόντων. (Τρωικός πόλεμος – Σταυροφορίες – 2ος Παγκόσμιος πόλεμος) Να εξαπατήσουν τους πολλούς, αδιαφορώντας στην πραγματικότητα για την κοινωνία με την ευρύτερη έννοια, και παίρνοντας μερίδιο από την λεία της βίας.
Σιγά – σιγά, με το πέρασμα του χρόνου, η υποκρισία και η απάτη πήραν το πάνω χέρι, κοντά στο νόμο και την εκκλησία, εμφανίστηκε η πολιτική. Ο βίαιος κρατήθηκε στο παρασκήνιο, όχι μόνο γιατί φόβιζε τους ίδιους τους υποκριτές, ούτε, γιατί όταν περνούσε σε δράση, μεθυσμένος από το αίμα, δεν ξεχώριζε δικούς και άλλους, αλλά γιατί κυρίως οι πονηροί δεν ανέχονται την ζωώδη, την κτηνώδη δύναμη, σε ίσο επίπεδο με αυτούς. Θέλουν να είναι οι αφεντάδες!
Αυτά βέβαια όσον αφορά την ιστορία με ανδρική ματιά.
Η γυναίκες όμοια επηρεάζονται από την κοινωνική κατάσταση που επικρατεί.
Πολλές που η φύση τους το επιτρέπει, συντάσσονται με τη βία.
Η πλειοψηφία με την υποκρισία. Ο άνδρας είναι μέσον. Μέσον επίτευξης πουδραρισμένων ονείρων και ονειρώξεων.
Ο λόγος δεν μπορεί να έχει φύλο, οπότε δύσκολα μπορεί ν’ ανοίξει δίοδο στην οικογένεια που δεν ομογενοποίησε πρότερος λόγος, ώστε να παραμερισθεί ο πόλεμος των φύλων και να εμπεδωθούν η εμπιστοσύνη, η αλήθεια, η αγάπη.
Ο άνδρας θεωρεί την γυναίκα του ιδιοκτησία, η γυναίκα θεωρεί τον άνδρα εν δυνάμει υποζύγιο. Στην καλύτερη των περιπτώσεων ο ένας από τους δύο κάμπτεται και προσκυνά τα θέλω του άλλου.
Η εικόνα αυτή αντανακλάται στα μάτια των παιδιών που γεννούν.
Γιατί άνθρωπο δεν σε κάνει μια αρτιμελής γέννηση και ένα πλούσιο τάισμα που μπορεί να διαρκέσει και είκοσι και παραπάνω χρόνια.

Άνθρωπο σε κάνει η καλλιέργεια του λόγου.

Γνωρίζουμε αυτό που μας μαθαίνουν ή αυτό που μας αφήνουν να μάθουμε! Μπορεί ν’ αγαπήσουμε, αυτό που γνωρίσαμε, κοπιάσαμε και θυσιάσαμε κάτι γι αυτό!
Σκεφτείτε το!
Πώς να μάθεις κάτι ή κάποιον που δεν το γνώρισες; Πώς ν’ αγαπήσεις κάτι ή κάποιον που δεν γνώρισες καν την ύπαρξη του;
Πιο συγκεκριμένα:
Λέμε στους νέους ν’ αγαπούν την πατρίδα τους!
Πώς; Μέσα από την τηλεόραση; Θυμάμαι στον Λευκό Πύργο ένα νέο 17-18 χρονών, να κοιτά με θαυμασμό το Θερμαϊκό ώρα πολλή. Σε ερώτηση μου, σχετική, απάντησε: «Πρώτη φορά βλέπω τη θάλασσα!...».
Λέμε στους νέους να έχουν πάνω απ’ όλα Δημοκρατικό φρόνημα!
Πού θα το μάθουν; Στην τηλεόραση; Η Δημοκρατία είναι πάνω απ’ όλα Λόγος! Ισηγορία και ισονομία, έλεγαν οι αρχαίοι και δεν είναι αρκετά στην εποχή μας. Πού είναι οι μαζώξεις των μεγάλων, παρουσία των νέων, όπου τα προβλήματα τίθενται και λύνονται μέσα από πολιτισμένη παράθεση γνώσεων, γνωμών, απόψεων; Σε ποιον χώρο, σε ποιον χρόνο γίνονται σήμερα τέτοιες συναθροίσεις;
Τίνος δουλειά είναι η οργάνωση Δημοκρατικού διαλόγου, άνδρα και γυναίκα των άνω των σαράντα ετών που είστε κολλημένοι στον καναπέ και αφοσιωμένοι στην τηλεόραση; Έχετε δημοκρατία, τουλάχιστον μέσα στην οικογένεια σας; Αναρωτηθήκατε ποτέ; Οδηγήσατε τον εαυτό σας και τα παιδιά σας στα μονοπάτια του λόγου, ώστε να τον γνωρίσουν και να τον αγαπήσουν; Αν όχι αντιλαμβάνεστε τι επιπτώσεις έχει αυτό;

Ο Λόγος λοιπόν, είναι δικαίωμα σου! Έτσι σου λένε! Είναι επιλογή σου, όπως για παράδειγμα το κόμμα που ψηφίζεις. Μόνο που ότι και να ψηφίσεις, οι αφέντες μένουν αφέντες και οι σκλάβοι μένουν σκλάβοι!
Όλα τα παραπάνω όμως συνηγορούν στο ότι ο Λόγος είναι η ίδια η ανθρώπινη φύση σου που την έχεις απαρνηθεί! Σου επέβαλλαν ν' αρνηθείς τον λόγο ή στην καλύτερη των περιπτώσεων να μην επιλέξεις τον λόγο κι εσύ το δέχτηκες! Έτσι ξέχασες την ιστορία σου, αδυνατείς να κατανοήσεις ποια είναι η ουσία, της κοινωνίας, της δημοκρατίας, της οικονομίας, και σου είναι εντελώς αδύνατο να συνειδητοποιήσεις, ότι η ουσία είσαι εσύ και τα παιδιά σου!
Αν δεν αναγνωρίσεις αυτήν την θεμελιώδη βάση κάθε περαιτέρω συζήτηση είναι περιττή. Αν το δικαίωμα σου να είσαι άνθρωπος το έχεις εναποθέσει στα χέρια της εξουσίας, τότε καλώς σου επιβάλει όσα σου επιβάλει!
Για να γίνει καλύτερα κατανοητό τι λέω, φαντάσου:
Το παιδί σου με το που γεννιέται, βρίσκεται σ’ ένα περιβάλλον φτωχό σε προϊόντα διατροφής καθώς και σε νερό.
Αντίθετα τα παιδιά του χώρου της εξουσίας τα έχουν όλα!
Το παιδί σου μαθαίνει μερικά γράμματα (γραφή - ανάγνωση) κι ύστερα ζεύεται στο αλέτρι της επιβίωσης.
Αντίθετα τα παιδιά του χώρου της εξουσίας έχουν τους καλύτερους δασκάλους, σχολεία, πανεπιστήμια.
Στο παιδί σου δεν ανήκει τίποτε. Ούτε καν το σπίτι σας, όλα με ενοίκιο.
Αντίθετα στα παιδιά του χώρου της εξουσίας, ανήκουν τα πάντα. Ακίνητα, κινητά, γνώση, επιστήμη, τέχνη.
Στο παιδί σου φορτώθηκε, με τη συγκατάθεση σου, ένα τεράστιο χρέος!
Αντίθετα τα παιδιά του χώρου της εξουσίας, θα εισπράττουν χωρίς κόπο, το χρέος που με χίλιους κόπους και θυσίες τα δικά σου παιδιά θα εξοφλούν!
Χρειάζεται περισσότερα για να καταλάβεις ότι γέννησες σκλάβο;
Με ποιο δικαίωμα κληρονομείς τέτοιο μέλλον, τέτοια προοπτική στο παιδί σου;
Δύο οι δρόμοι που ανοίγονται μπροστά σου:
Ή εξηγείς με υπομονή στο παιδί σου, την παγίδα την στημένη από την εξουσία, όταν σε κατάλληλη ηλικία μπορεί να γίνει αυτό, και μαζί του αγωνίζεσαι για την απαλλαγή σας από τα δεσμά!
Ή του λες ψέματα, ωραιοποιείς μια φριχτή κατάσταση, κρύβεις την αλήθεια, και ζεις σαν σκλάβος μαθαίνοντας στο παιδί σου να ζει σαν σκλάβος, δια βίου υπηρέτης αφεντών που εσύ αποδέχτηκες, λέγοντας ότι δεν μπορεί ν’ αλλάξει τίποτε!

Εδώ και πολλά χρόνια, πάνω από διακόσια, οι αρχιμάγειροι της υποκρισίας, έφτιαξαν μια υπερδομή, «ένα matrix» που λένε οι γιαλαντζί εξευρωπαϊσμένοι, με βάση ένα μέσον, το χρήμα.
Το χρήμα είναι το μέσον μέσω του οποίου ελέγχουν τα πάντα. Το χρήμα είναι αυτό που εύκολα μετατρέπεται σε όπλο αφανισμού του οτιδήποτε δεν είναι αρεστό στους κατέχοντες. Το χρήμα είναι που σε αποκοίμισε σαν ναρκωτικό, που σ’ έφερε σε αντιπαράθεση με τον συνάνθρωπο σαν τζόγος στημένος, που κάνει τους αστυνομικούς να σε χτυπούν όταν διαταχθούν, τους στρατιώτες να σε σκοτώνουν αντί να σε υπερασπίζονται, του νομικούς να σε ξεγελούν αντί να σου διδάσκουν το δίκαιο, τους γιατρούς να σου δίνουν φάρμακα που σε αρρωσταίνουν αντί να σε θεραπεύουν, του γεωργούς να σου πουλούν μεταλλαγμένα αντί για υγιεινές τροφές, τους επιστήμονες και τους καλλιτέχνες να συνωστίζονται στα παλάτια της εξουσίας έχοντας ξεχάσει τον αληθινό προορισμό της επιστήμης και της τέχνης! «Πάσα τε επιστήμη χωριζομένη δικαιοσύνης και της άλλης αρετής, πανουργία τις, και ου σοφία φαίνεται!»

Κι εδώ τα πράγματα είναι δύσκολα!
Πώς να πεις σε κάποιον ότι η ζωή του ξοδεύτηκε σε λάθος κατεύθυνση; Πώς να δείξεις σε κάποιον ότι ο θεός του ήταν ψεύτικος;
Αλλά αν αποφασίσεις ότι η κοινωνία μας δεν χρειάζεται την συγνώμη και την μετάνοια, είναι σαν να αποφασίζεις ότι δεν χρειάζεται επίσης την αλληλεγγύη και την αγάπη.
Φαντάζεσαι σε τι επικίνδυνα μονοπάτια οδηγούμαστε;
Αν όμως αποφασίσεις ότι (ανθρώπινο το λάθος!) έσφαλες και ότι είσαι πρόθυμος να επανορθώσεις, τότε όλα μπορεί να διορθωθούν!

Το πρώτο πράγμα που πρέπει να σκεφτείς είναι το εξής:
Ποιος τυπώνει το χρήμα; Πόσο χρήμα τυπώνει;
Ας πούμε ότι σου έδιναν εσένα τη δυνατότητα και την εντολή να τυπώσεις το χρήμα, και να το μοιράσεις εξ’ ίσου σ’ όλους τους ανθρώπους. Καταλαβαίνεις ότι αν δεν είναι ίσο το μοίρασμα, κάποιους αδικείς.
Καταλαβαίνεις ότι κάποια στιγμή που δεν σε πρόσεχαν (άνθρωπος είσαι), τύπωσες κάποια παραπάνω για δική σου χρήση. Το παραπανίσιο αυτό χρήμα, το αντάλλαξες με αγαθά. Παραήταν όμως εύκολο και γλυκάθηκες. Και τύπωσες κι άλλα – κι άλλα, πολλά περισσότερα. Κι όταν κάποιος σε πρόσεχε, και σου έλεγε «τι κάνεις;», εσύ του πρόσφερες χρήματα (τι σου κόστιζε;) ώστε να πάψει να βλέπει, να πάψει ν’ ακούει, να πάψει να μιλάει. Κι αγόρασες όλα τα τηλεοπτικά κανάλια, τους ραδιοφωνικούς σταθμούς, τις εφημερίδες, μη τυχόν και μαθευτεί η αλήθεια. Αλλά αυτοί που γλυκάθηκαν με το εύκολο χρήμα σ’ εκβίαζαν με την αποκάλυψη της αλήθειας, κι εσύ όλο τύπωνες και τύπωνες…
Κάποια στιγμή κατέφυγες και στο φόνο. Χρήματα είχες! Έβαλες και σκότωσαν αρκετούς! Κι όταν είδες ότι η απληστία των ανθρώπων δεν έχει όρια ξεκίνησες ένα, δυο, τρεις, πολλούς πολέμους. Λεφτά είχες!

Για σένα, που νομίζεις ότι έπλασα ένα παραμύθι, ρώτα και μάθε! Ποιοι εκδίδουν το χρήμα; Πόσο χρήμα τυπώνουν; Πώς το διαθέτουν; Τι είναι τόκος; Τι είναι χρέος; Τι είναι κεφάλαιο; Τι είναι χρεολύσιο; Τι είναι ασφάλιστρα κεφαλαίου; (spreads). Ποια η κερδοφορία του «νόμιμου» χρήματος, και ποια η κερδοφορία του από την διακίνηση ναρκωτικών, όπλων, και των συναφών;
Ένα θα σου πω! Σε παγκόσμιο ΑΕΠ 65 τρισεκατομμύρια δολάρια, τα αξιόγραφα σε χέρια χρηματοπιστωτικών μορφωμάτων, ξεπερνούν τα 1800 τρισεκατομμύρια δολάρια.
Δεν πρόκειται λοιπόν για παραμύθι. Είναι μια ζοφερή πραγματικότητα!
Λύσεις;
Αν κατάφερες να διαβάσεις μέχρι εδώ, μπορείς να βρεις και τα υπόλοιπα! Σου έχω εμπιστοσύνη!
Μην τα κρατήσεις για σένα! Δείξτα και στον διπλανό σου! Κυρίως σ' αυτόν που δεν καταφέρνει να διαβάσει, να ακούσει, να αντιληφθεί, στον ίδιο χρόνο με σένα! Με κάθε μέσον! Με υπομονή! Θα καταλάβει!
Μην σκεφτείς την εκδίκηση! Έτσι θα γίνεις εικόνα και ομοίωση αυτών που μισείς! Όλοι μας προδώσαμε τον λόγο! Πολύ ή λίγο! Θελημένα ή άθελα! Όλοι μας δικαιούμαστε μετάνοια και συγνώμη. Άλλωστε αυτό που θα κάνουμε, «ΣΕΙΣΑΧΘΕΙΑ» το είπαν οι αρχαίοι, είναι από μόνο του τιμωρία για τους μωρούς φιλοχρήματους!
Μην προσπαθήσεις να εκμεταλλευτείς πρόσκαιρα την γνώση σου προς όφελος του χρήματος και αναπόφευκτα προς βλάβην του λόγου! Θα βλέπεις τον εαυτό σου στον καθρέφτη και θα γυρνάς το κεφάλι αλλού…

Και να θυμάσαι! Λόγος δεν είναι δικαίωμα! Δεν είναι απλά η έκφραση! Λόγος είναι το περιεχόμενο του δίποδου όντος, που θέλει να λέγεται Άνθρωπος! Που χωρίς αυτό μετατρέπεται σε «σαρκίο άνευ ουσίας» και «κύμβαλον αλαλάζον»!