Ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου ανακοίνωσε την έναρξη της Επιχείρησης «Το Θάρρος του Λιονταριού», στόχος της οποίας είναι η εξάλειψη των υποδομών εμπλουτισμού και οπλισμού του Ιράν.
Ένα βασικό μέρος της επιδρομής φαινόταν να στοχεύει στον αποκεφαλισμό ανώτερων ιρανικών ηγετών τόσο στον στρατό όσο και στη στρατιωτική βιομηχανία, οι οποίοι συνδέονταν με το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν.
Περισσότερες λεπτομέρειες σχετικά με το τι ακριβώς έπληξε το Ισραήλ σε αυτό το αρχικό κύμα επιθέσεων αναμφίβολα θα δοθούν στη δημοσιότητα.
Το Ιράν είναι ο χειρότερος εχθρός του εαυτού του
Τους τελευταίους μήνες, το Ιράν αυτοπαρουσιάζεται ως κράτος με πυρηνικό κατώφλι. Ενώ το Ιράν έχει κάθε δικαίωμα, ως συμβαλλόμενο μέρος της συνθήκης μη διάδοσης των πυρηνικών όπλων (NPT), να διαθέτει την ικανότητα εμπλουτισμού ουρανίου στο πλαίσιο ενός ειρηνικού πυρηνικού προγράμματος που παρακολουθείται από τον Διεθνή Οργανισμό Ατομικής Ενέργειας (IAEA), δεν έχει κανένα νόμιμο δικαίωμα να επιδιώξει την κατασκευή πυρηνικών όπλων εφόσον παραμένει συμβαλλόμενο μέρος της NPT.

Το Ιράν έχει επίσης εγκαταστήσει προηγμένες φυγοκεντρικές κατασκευές IR-6, οι οποίες είναι τάξεις μεγέθους πιο αποτελεσματικές όσον αφορά τον εμπλουτισμό ουρανίου, στην υπόγεια εγκατάσταση εμπλουτισμού του στο Φίρντος.
Η ιρανική στρατιωτική βιομηχανία, κατά τη διάρκεια της τελευταίας δεκαετίας, έχει κατακτήσει όλες τις απαραίτητες τεχνολογίες για την παραγωγή μιας κεφαλής που διαθέτει προηγμένα ηλεκτρονικά και άλλες ιδιότητες ευαίσθητες στη θερμότητα, οι οποίες μπορούν να αντέξουν τη θερμότητα της υπερηχητικής επανεισόδου.
Το μόνο πράγμα που κράτησε πίσω το Ιράν ήταν η επίσημη απόφαση που έλαβε η ιρανική ηγεσία ότι τα πυρηνικά όπλα απαγορεύονταν βάσει της ισχύουσας ισλαμικής νομολογίας, δηλαδή ένα φετφά ή διάταγμα που εκδόθηκε από τον Ανώτατο Ηγέτη του Ιράν, Αγιατολάχ Χαμενεΐ, το οποίο έκρινε τα πυρηνικά όπλα ασυμβίβαστα με τις αρχές της Ισλαμικής Δημοκρατίας του Ιράν.
Ωστόσο, το Ιράν έχει καταστήσει αυτή την αρχή χωρίς νόημα τους τελευταίους μήνες, καθώς δηλώσεις ανώτερων Ιρακινών αξιωματούχων, συμβούλων και πολιτικών έχουν καταστήσει σαφές ότι αυτός ο φετφάς που απαγορεύει τα πυρηνικά όπλα θα μπορούσε να ανατραπεί εάν η Ισλαμική Δημοκρατία αντιμετώπιζε μια υπαρξιακή απειλή από ένα πυρηνικά οπλισμένο Ισραήλ.
Εν ολίγοις, το Ιράν έχει τοποθετηθεί ως κράτος σε κατώφλι πυρηνικών όπλων.
Και αυτό δεν θα επιτρεπόταν ποτέ να παραμείνει, μια πραγματικότητα που οι συνεχιζόμενες επιδρομές του Ισραήλ έχουν τονίσει με έμφαση.
Τι ακολουθεί;
Το τζίνι της κλιμάκωσης, δυστυχώς, είναι έξω από το μπουκάλι.
Το Ιράν βρίσκεται τώρα σε μια πραγματικότητα «ή χρησιμοποιήστε το ή χάστε το», όπου η πυρηνική ικανότητα που έχει αποκτήσει είτε θα πρέπει να μετατραπεί γρήγορα σε βιώσιμη πυρηνική ικανότητα, είτε θα μειωθεί ή/και θα εξαλειφθεί μέσω της συνεχιζόμενης φθοράς των ισραηλινών επιθέσεων.
Έχοντας υποσχεθεί ότι θα αποσυρθεί από τη Συνθήκη για τη Μη Διάδοση των Πυρηνικών Όπλων (NPT) σε περίπτωση επίθεσης στις πυρηνικές του εγκαταστάσεις, το Ιράν δεν έχει πλέον άλλη επιλογή από το να υλοποιήσει αυτήν την απειλή.
Η μη τήρηση αυτού θα θεωρούνταν ως πράξη παράδοσης από το ιρανικό καθεστώς, κάτι που θα μπορούσε να χρησιμεύσει ως προϋπόθεση για αλλαγή καθεστώτος.
Το ερώτημα λοιπόν είναι εάν οι επιθέσεις του Ισραήλ έχουν επιτύχει το απαιτούμενο επίπεδο καταστροφής που είναι απαραίτητο για να αποτρέψουν το Ιράν από το να αποκτήσει γρήγορα πυρηνικά όπλα.
Για να το πετύχει αυτό, το Ισραήλ πρέπει να καθυστερήσει την ιρανική κίνηση προς την κατασκευή μιας βόμβας.
Ο συνδυασμός τέτοιων επιθέσεων θα είχε λογικά ως στόχο να σπείρει χάος και αβεβαιότητα σε ένα ιρανικό πρόγραμμα πυρηνικών όπλων το οποίο, λόγω της πολιτικής ατμόσφαιρας που υπήρχε πριν από τις ισραηλινές επιθέσεις, δεν είχε ακόμη συγκροτηθεί ως βιώσιμη, επίσημη οντότητα.
Φαίνεται ότι το Ισραήλ έχει στοχεύσει και σκοτώσει πολλούς από τους ανώτερους Ιρανούς αξιωματούχους που θα βρίσκονταν στο επίκεντρο της προσπάθειας συγχώνευσης που απαιτείται για την υλοποίηση ενός προγράμματος πυρηνικών όπλων.
Εάν το Ισραήλ πέτυχε τα επιθυμητά αποτελέσματα από την επίθεσή του στο Ιράν, αυτή η ανασύνταξη θα χρειαστεί χρόνο και ο χρόνος δεν είναι με το μέρος του Ιράν.
Το Ιράν έχει υποσχεθεί μαζικά αντίποινα εναντίον του Ισραήλ και οποιουδήποτε έθνους που υποστήριξε μια ισραηλινή επίθεση στην πυρηνική υποδομή του Ιράν.
Εάν το Ιράν δεν εξαπολύσει μια τέτοια επίθεση, για οποιονδήποτε λόγο (έλλειψη ικανότητας, έλλειψη πολιτικής βούλησης ή και τα δύο), τότε δημιουργείται ένα παράθυρο ευκαιρίας για τη διπλωματία να σηκώσει το άσχημο κεφάλι της και να επιβάλει μια εκεχειρία που θα κλειδώνει τα ισραηλινά κέρδη, ενώ παράλληλα θα ανοίγει το Ιράν σε διεθνείς επιθεωρήσεις τόσο της υποδομής πυρηνικού εμπλουτισμού όσο και της υποδομής παραγωγής βαλλιστικών πυραύλων - εν ολίγοις, μια τεράστια ισραηλινή νίκη και μια καταστροφική ιρανική ήττα.
Εάν το Ιράν επιδιώξει να ολοκληρώσει ένα πρόγραμμα πυρηνικών όπλων, τότε προσκαλεί τη συμμετοχή τόσο των Ηνωμένων Πολιτειών όσο και της Ευρώπης.
Και αυτός μπορεί να ήταν ο στόχος του Ισραήλ εξαρχής.
Επιπλέον, ενώ ο Πρόεδρος Τραμπ και ο Υπουργός Εξωτερικών Μάρκο Ρούμπιο προσπάθησαν να κρατήσουν αποστάσεις από αυτήν την πράξη ισραηλινής στρατιωτικής επιθετικότητας, υπάρχουν στοιχεία εντός της κυβέρνησης Τραμπ και του Κογκρέσου των ΗΠΑ (μεταξύ άλλων, η γερουσιαστής Λίντσεϊ Γκράχαμ) που υποστηρίζουν ανοιχτά τις ισραηλινές ενέργειες κατά του Ιράν.
Το γεγονός είναι ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν παράσχει στο Ισραήλ σιωπηρή άδεια να χτυπήσει το Ιράν, τόσο όσον αφορά τη διαμόρφωση της γεωπολιτικής πραγματικότητας που είναι απαραίτητη για να θεωρηθεί η ισραηλινή ενέργεια λογική (ενώνοντας τα αραβικά έθνη του Κόλπου απέναντι στην υποτιθέμενη ιρανική επιθετικότητα και πείθοντας το Διοικητικό Συμβούλιο του ΔΟΑΕ να εγκρίνει ψήφισμα που κατηγορεί το Ιράν ότι παραβιάζει τις υποχρεώσεις διασφάλισης που απορρέουν από τη Συνθήκη για τη Μη Διάδοση των Πυρηνικών Οπλων), όσο και αγοράζοντας χρόνο για το Ισραήλ ώστε να τελειοποιήσει τη στοχευμένη δέσμη στόχων του, εμπλέκοντας το Ιράν σε πυρηνικές διαπραγματεύσεις. Αυτές οι διαπραγματεύσεις παρουσιάστηκαν ως νόμιμες, αλλά δεν ήταν τίποτα περισσότερο από μια προσπάθεια εκ μέρους των Ηνωμένων Πολιτειών να προκαλέσουν ιρανική συμπεριφορά που θα παρακολουθούνταν από τις μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ και της ΕΕ/ΝΑΤΟ για να δημιουργήσουν στόχους που θα χτυπούσε το Ισραήλ.
Αλλαγή καθεστώτος, όχι αφοπλισμός
Σύμφωνα με πρόσφατες πληροφορίες, το Ιράν ενδέχεται να κηρύξει πόλεμο στο Ισραήλ.
Μια τέτοια δήλωση θα μετέτρεπε αυτή τη σύγκρουση σε έναν υπαρξιακό αγώνα μεταξύ ενός έθνους, του Ισραήλ, το οποίο έχει πουληθεί στο αμερικανικό κοινό ως σταθερός σύμμαχος των Ηνωμένων Πολιτειών, και ενός άλλου, του Ιράν, το οποίο από την ίδρυση της Ισλαμικής Δημοκρατίας θεωρείται θανάσιμος εχθρός.
Αυτό σημαίνει ότι τελικά -αργά η γρήγορα- οι Ηνωμένες Πολιτείες θα συνενώσουν τη στρατιωτική τους ισχύ με το Ισραήλ για να επιτύχουν τη στρατηγική ήττα του Ιράν.
Η «στρατηγική ήττα» είναι ένας ευφημισμός για την αλλαγή καθεστώτος.
Το Ιράν είχε μία ευκαιρία να αποτρέψει αυτό το αναπόφευκτο και προβλέψιμο αποτέλεσμα - να διαπραγματευτεί μια νέα πυρηνική συμφωνία με τις Ηνωμένες Πολιτείες, η οποία θα εξάλειφε επαληθεύσιμα το καθεστώς του Ιράν ως κράτους με κατώφλι πυρηνικών όπλων.
Αντί να δεσμεύσει τις ΗΠΑ σε μια συμφωνία, ωστόσο, το Ιράν επέτρεψε την παράταση της διαδικασίας, επιτρέποντας έτσι στο ίδιο να παγιδευτεί από μια διαδικασία που δεν είχε ποτέ ως στόχο να οδηγήσει σε μια οριστική συμφωνία, αλλά πάντα για να κερδίσει χρόνο ώστε το Ισραήλ να είναι σε θέση να καταφέρει το καθοριστικό του χτύπημα.
Σήμερα το Ιράν έχει μόνο μία ευκαιρία επιβίωσης.
Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι το Ιράν δεν θα επιτραπεί ποτέ να κατέχει πυρηνικά όπλα.
Αντ' αυτού, το Ιράν πρέπει να καταφέρει εξαιρετικά σκληρά πλήγματα κατά του κράτους του Ισραήλ, χτυπήματα τόσο καταστροφικά που το Ισραήλ δεν έχει άλλη επιλογή από το να ζητήσει από τις Ηνωμένες Πολιτείες να παρέμβουν ως μεσολαβητές για μια ειρηνευτική συμφωνία.
Και το θεμέλιο αυτής της ειρηνευτικής συμφωνίας πρέπει να είναι η ομαλοποίηση του πυρηνικού προγράμματος του Ιράν στο πλαίσιο της NPT.
Είναι εφικτό ένα τέτοιο αποτέλεσμα;
Ναί.
Αλλά θα απαιτήσει την σχεδόν καταστροφή του Ισραήλ από το Ιράν.
Το True Promise 3, η πολυαναμενόμενη ιρανική επίθεση με βαλλιστικούς πυραύλους εναντίον του Ισραήλ, απειλείται από το Ιράν εδώ και πολλούς μήνες.
Το Ιράν πρέπει τώρα να εκτελέσει αυτήν την επιχείρηση με τελειότητα και αποφασιστικότητα αν θέλει να επιβιώσει.
Οτιδήποτε λιγότερο θα σημάνει το τέλος της Ισλαμικής Δημοκρατίας του Ιράν.